Noordenveldtocht Norg 23-03-2013

Dik ingepakt is vandaag geen overbodige luxe 

Vandaag gaan mijn wandelmaatje Janny en ik naar Norg om daar de Noordenveldtocht te gaan wandelen.
Norg is een esdorp en ligt in het noorden van de provincie Drenthe. 


Wanneer we in de Brinkhof aankomen is het er al een drukte van belang. Ondanks dat het erg koud is en de gevoelstemperatuur volgens het weerbericht onder de min 10 zal zijn, weerhoudt het er ons toch niet van om ons voor de 30 km in te schrijven. Zoals altijd wachten we totdat de meute vertrokken is. Op de routebeschrijving zien we dat de 2de rust in de Brinkhof zal zijn en we er dan ruim 18 km hebben opzitten. Mocht het heel erg koud zijn en het ons erg zwaar vallen dan kunnen we de extra lus al laten schieten zeggen we tegen elkaar.


Even voor half tien vertrekken we en we zijn nog geen paar meter op weg of er is al verwarring of we nu nog even rechtdoor moeten of al links af. Gelukkig wijst een parkeerwachter ons de juiste kant op. Het is wel even wennen aan de temperatuur buiten maar met ski onderkleding aan valt het toch reuze mee. Nadat we ongeveer 1 km gelopen hebben missen we een pijl want wanneer we later bij een driesprong komen is er geen pijl te bekennen die ons vertelt welke richting we op moeten. Er zit dus niets anders op dan weer een stukje terug te gaan. Het is niet te hopen dat het de hele 30 km zo zal gaan. Maar bij deze tocht is het gezegde "alle begin is moeilijk" van toepassing op ons. 

Gelukkig gaat het verder goed en wanneer we ruim 9 km gewandeld hebben komen we bij "De Norgerberg" waar de eerste controle en rust is. Van een andere tocht weet ik dat ze hier lekker appelgebak hebben, dus de keus is snel gemaakt! Het is heerlijk om even iets warms te drinken en het appelgebak smaakt ook nu weer heerlijk.

Ondanks dat we lekker zitten gaan we toch weer snel verder we hebben immers nog 20 km te gaan. In de bossen voel je gelukkig weinig van de koude wind. De tweede rust hebben we in de startlocatie en we hebben dan het besluit al genomen dat we de extra lus voor de 30 km er toch nog bij doen. Wel besluiten we hier eerst nog wat warms te drinken want onderweg drink ik niets met dit koude weer. We zien dat er erwtensoep is en dit lijkt ons heel geschikt met dit koude weer. Nu het is inderdaad heerlijk. Toch moeten we al snel weer verder want we hebben nog 11 km te gaan zien we op onze routebeschrijving. Wanneer we De Brinkhof verlaten komen we verschillende wandelaars tegen die hun 30 km er al hebben opzitten. Bij deze laatste lus hebben we in het open veld wel wat last van de koude wind maar toch is het goed te doen. Het is een mooie tocht en we genieten van de omgeving. Onderweg is goed te zien dat het nog steeds erg koud is want er ligt nog veel ijs in de slootjes. 
Wel  hebben we het gevoel dat we bijna alleen wandelen want voor ons zien we geen wandelaars meer en achter ons zien we in de verte nog maar twee wandelaars. Niet veel later halen we nog wel een wandelaarster in. Het is heerlijk stil in de bossen en ik heb geen idee waar ik eigenlijk wandel want ik vind dat altijd erg moeilijk als je tocht bijna geheel door bossen gaat. Ik ben dan ook benieuwd om de route thuis op mapSource  te bekijken (route haal ik altijd van mijn GPS af en plak deze in mijn wandelboekje) Tegen half vier komen we in de Brinkhof terug. Op mijn vraag of wij de hekkensluiters zijn wordt er gezegd dat er nog 3 moeten binnenkomen.

Ondanks de kou was het toch prima te doen. Zoals altijd was het weer gezellig om met mijn wandelmaatje Janny te wandelen. Jammer dat Heleen verstek moest laten gaan maar hopelijk kan ze de volgende keer wel.






Berg en Terblijt 11-03-2013

Ik begin aan mijn wandelroute
Omdat ik een lang weekend in Limburg ben kan ik de verleiding natuurlijk niet weerstaan om hier een wandelroute te wandelen. Ondanks dat ik hier ben met medereisgenoten die niet wandelen heb ik thuis toch al een route op www.wandelgidszuidlimburg.com uitgezocht. De route begint in de buurt van het hotel waar we logeren en is 8 km lang.


Holwoningen
Omdat het een wandeling met hellingen is heb ik mijn stokken meegenomen (trouwens ik gebruik deze altijd als ik in Limburg wandel) Het duurt niet erg lang of ik passeer grotwoningen, deze woningen werden tot 1931 bewoond door blokbrekers. Een blokbreker was een arbeider in de onderaardse mergelgroeven, zij ontgonnen de mergelsteen, meestal in blokvorm waardoor honderden kilometers onderaardse gangen zijn ontstaan.
Al snel voert de route het bos in en kom ik in het plaatsje Berg om vervolgen weer snel het bos in te moeten. Het is maar goed dat ik de stokken bij me heb want sms zijn het wel wat steile paadjes naar beneden en de paden zijn soms ook wel wat glibberig omdat het wat modderig is op sommige stukken. Het is heel stil in het bos en ik kom er ook niemand tegen. Even kom ik op een stukje asfaltweg (de Brakkeberg, bekend bij wielerliefhebbers 14%) om vervolgens weer snel een bosweg in te moeten.
Het lijkt soms wel of het even heel licht sneeuwt want soms is het net of ik wat poedersuiker op mijn kleding zie. Ik geniet van de omgeving en de stilte. Wel vind ik het vervelend dat ik mijn mobiele telefoon vergeten ben, want ik die zo valgevoelig ben en nu in zo'n verlaten gebied wandel moet er niet aandenken dat ik hier zou vallen en niet meer op eigen kracht verder zou kunnen.
Op een gegeven moment kom ik in de buurt van Valkenburg, in de meer bewoonde wereld want ik passeer nu regelmatig iemand. De route voert me over een brug over de Geul en via een klaphek kom ik in een graasgebied van Schotse Hooglanders. Ik vind dit toch altijd een beetje eng maar de dieren hebben nauwelijks oog voor me en ik kom zonder problemen door het gebied.
Ik passeer het Château Sint Gerlach en de Sint Gerlachus kerk. Aan de poort van de begraafplaats hangt een mooi gedicht. Intussen wordt de lucht steeds grauwer en de poedersneeuw die af en toe valt lijken nu wat vlokjes te worden. In de verte zie ik het hotel al waar we verblijven en et duurt niet lang meer of ik voeg me bij mijn medereisgenoten die in de lobby van het hotel op me zitten te wachten. Terwijl ik hier zit begint het steeds harder te sneeuwen dus ben ik net op tijd weer terug.

Ik heb genoten van de mooie route. Het was geen overbodige luxe dat ik mijn stokken bij me had. Het was wel koud maar in het bos viel dit wel mee. Mijn GPS gaf aan dat ik 8,6 km gelopen heb.


Gedicht aan de poort bij de begraafplaats

Ronald McDonald Huis wat
verbonden is aan een revalidatiecentrum

Bruinebonentocht Gieterveen 03-03-2013


Toevallig zie ik deze mededeling in het streekblad staan. Ik heb nog nooit van een Bruinebonentocht gehoord maar het lijkt me wel wat en ik ga dus naar Gieterveen.

Gieterveen is een klein streekdorp in het oosten van de gemeente Aa en Hunze in de provincie Drenthe, gelegen op de noordoever van de Beek, een zijriviertje van het riviertje de Hunze of Oostermoerse Vaart, in de streek Oostermoer. Het dorp ligt aan de N33. Het dorp is in de aan het eind van de Middeleeuwen ontstaan als ontginningsdorp op een oeverwal van de Hunze. Het oorspronkelijke dorp lag ten westen van het huidige. Zoals de naam aangeeft ligt de oorsprong van het dorp in Gieten.
De turfwinning was aanvankelijk kleinschalig. Al in de vijftiende eeuw worden er eigenaren van buiten de streek genoemd, zodat al vroeg sprake geweest moet zijn van een (gedeeltelijke) scheiding en deling van de gemeenschappelijke gronden. De eerste vervening heeft waarschijnlijk plaatsgevonden nabij De Hilte, waar de Hunze een sterke meander maakte het veen in.

In de 19e eeuw werden er vanuit het Nieuwediep kanalen en wijken gegraven richting Gieterveen waardoor het dorp beter bereikbaar werd en de turfwinning een grootschaliger karakter kreeg. Het dorp verplaatste zich meer naar het oosten. Het dorp groeide in deze periode aanzienlijk, waarbij de meeste nieuwkomers afkomstig waren uit de Groninger Veenkoloniën . Het plaatselijke dialect heeft dan ook meer een veenkoloniaals dan een Drents karakter.
In het begin van de 20e eeuw, toen al het veen was afgegraven, kreeg Gieterveen een sterk agrarisch karakter. De boeren waren voornamelijk afkomstig uit de provincie Groningen. In het begin van de 21ste eeuw werkten door de uitstoot van arbeidskrachten weinig inwoners meer in het boerenbedrijf en was Gieterveen een forensenplaats geworden.
Bron: Wikipedia
Ik schrijf me in voor de 15 km en ik geef aan dat ik voor de bruinebonensoep kies na afloop.
Er wordt gezegd dat er onderweg een rust is met gratis koffie en dat voor slecht €3,50. Ik begin gelijk aan de tocht. Al snel loop ik over een zandpad wat overgaat in een graspad naar de Hunze en langs het meanderingskanaal. Nu volgt er een stukje door het natuurgebied Torenveen. Onderweg staan 2 koeien naar me te kijken hopelijk zijn het geen stieren want ik heb een rood jack aan (grapje) Zonder problemen passeer ik ze. Nu volgen er wat stukken asfalt weg om tenslotte weer in een stuk natuurgebied te komen. Op de route beschrijving zie ik dat er binnenkort een rust zal zijn in een schuur maar dat valt nog even tegen want de weg en het Schipperspad zijn aardig lang maar dan is er toch de schuur met koffie. Nu het is een prachtige plaats om een rust te hebben want wanneer ik de poort door ben zie ik een hele mooie tuin waar ook veel zitjes zijn. Vanaf de weg zou je niet denken dat er zo'n mooie tuin achter het huis is. Ik geniet er van de koffie en de plak koek die ik hier krijg maar ik blijf niet al te lang zitten want ik heb nog 5 km te gaan.De
tocht voert me weer richting Gieterveen. Ik kom langs de molen waar in een weiland mooie Belgische werkpaarden staan, achter het vogelpark langs om vervolgens met een boog om weer in Gieterveen te arriveren waar ik geniet van een lekkere kom bruinebonensoep.

Mijn GPS gaf aan dat ik 15,4 km gewandeld heb. Het was een wat sombere dag maar niet koud. Ook het inschrijfgeld €3,50 was niet duur voor de tocht, de koffie met koek en de bruinebonensoep.