Amersfoortse tweedaagse 21 en 22 juni 2013


Dit jaar loop ik samen met mijn wandelmaatje Heleen de Tweedaagse van Amersfoort. Voor mij is het de vijfde keer dat ik hieraan deelneem en voor Heleen wordt het de tweede keer.

Vrijdag 21 juni 2013.
Wanneer we ’s morgens richting Amersfoort rijden ziet de lucht er dreigend uit. Nadat we onze startkaart opgehaald hebben is het nog geen 7 uur en we mogen dus nog niet starten. We gaan naar de kantine en drinken hier nog even wat. Intussen begint het ook te regenen en we besluiten om onze regenbroeken maar direct aan te trekken. Wanneer de grootste meute vertrokken is voor de 40 km beginnen wij ook aan onze tocht. 
Heleen voor kamp Amersfoort
Heleen zegt me, wanneer we nog maar ongeveer 100 meter gelopen hebben, dat ik rustig moet beginnen (ik heb altijd de neiging om vlot te beginnen en aan het eind van de tocht begin ik dan te sloffen) De eerste rust is ook dit jaar weer De Stoeterij en deze keer hebben we besloten om bij iedere rust een kleine of en wat langere rust te houden. Dus hier gaan we dan ook even op het terras buiten zitten om iets te drinken. Hierna gaan we al direct het defensieterrein “De Vlasakkers” op. Ik heb het idee dat we hier een andere route door lopen dan voorgaande jaren. Trouwens na “de Vlasakkers”lopen we ook een ander stuk dan andere jaren want we hebben een rust bij vv ’t Vliegdorp en hier ben ik nog nooit geweest.
 Hier houden we ook een rust en nemen er een broodje kroket met een kop koffie. We hebben er dan 22 km opzitten en zijn dus op de helft van onze tocht. De route voert ons over een stuk industrieterrein en we zeggen tegen elkaar dat we dat nu toch niet echt een leuk stuk vinden om te wandelen. We hebben het nog maar net tegen elkaar gezegd of we gaan de vroegere vliegbasis Soesterberg op. We begrijpen nu ook waarom we over dat stukje industrieterrein moesten. Leuk om hierover heen te wandelen. Het duurt niet zo erg lang of we komen bij de volgende rust, AV Peijnenburg. Wanneer we het terras oplopen horen wij onze namen roepen en we zien Bianca en Frank (ik heb hen enkele jaren terug ontmoet bij deze 2 daagse en heb toen met hen opgelopen) We maken even een praatje met ze en dan gaan we naar binnen voor een kom soep.
Vanaf nu voert de route mij weer over bekend terrein want de laatste 13 km is de route weer gelijk aan die van voorgaande jaren. Ook bij de laatste rust De Vlasakkers gaan we even zitten en gebruiken er wat. Hierna is het nog ongeveer een uur wandelen tot de finish.

Vandaag geeft mijn GPS aan dat ik ruim 41 km gewandeld heb.
Het rusten bij iedere rustpost is ons goed bevallen en we nemen ons voor om dat morgen ook te doen. Het regende wel erg veel vandaag en ik heb bijna de hele tocht met mijn regenbroek aangelopen.

Zaterdag 22 juni 2013
Vandaag beginnen we in ieder geval met droog weer en het zonnetje schijnt zelfs wanneer we aan onze tocht beginnen. Het lijkt erop dat route van vandaag hetzelfde zal zijn dan vorig jaar. Op een gegeven moment heb ik het idee dat er opeens iets aan mijn rugzak hangt en dat blijkt ook zo te zijn. Bianca loopt achter me en trekt aan mijn rugzak. Even loopt ze met ons op maar al snel is al weer verder. Haar tempo en dat van Fred ligt veel hoger dan dat van ons. Op 11 km is de eerste rust in Bergzicht en hier gaan we binnen zitten en nemen er een kom soep. Het is nog wel vroeg voor soep maar het wil er best in want het smaakt heerlijk. 
Het Henschotermeer

De volgende rust is bij het Henschotermeer en dat is over 5 km maar we besluiten om deze over te slaan. Ik weet dat er net voor de rust Valleiruiters een koffie en theeschenkerij is. Vorig jaar heb ik hier mijn rust gehouden en ik heb hier toen heerlijk gezeten en ik hoop dat deze theeschenkerij er nog is. Opeens zie ik een bord langs de weg staan van koffieschenkerij Eldorado dus we kunnen er terecht. We kunnen hier lekker zitten en ook dit jaar neem ik weer appelrabarbertaart. Ik begrijp niet dat zo weinig wandelaars maar gebruik maken van deze
De appelrabarbertaart smaakt weer heerlijk
theeschenkerij het ligt nagenoeg op de route. 
Ondanks dat we lekker zitten moeten we toch verder. We hebben nu bijna 10 km te gaan naar de volgende rust, theehuis Mon-Chouette. Ik herinner me van vorig jaar dat ik dit een heel eind vond. Intussen begint het ook te regenen. Ik heb nu het idee dat we iets anders lopen en dat we minder lang langs het Valleikanaal hoeven. Want wanneer we langs het kanaal lopen is het theehuis al snel bereikt. Ook hier houden we een korte rust. Hierna gaan we voor het grootste gedeelte door bos. Intussen begint het flink te regenen en ik besluit om een wegwerp poncho aan te doen. Ik hoop ieder moment de rustpost YMCA te zien maar in mijn gevoel duurt het heel lang. Eindelijk
Heleen laat de kaarten knippen
bereiken we de rustpost dan toch. We nemen hier ook weer iets en we horen van ieder die er zit dat ze blij zullen zijn als ze bij de finish zullen zijn. Nu dan zijn we in ieder geval niet de enigen die dat ook zullen vinden. Ik meen me van vorig jaar te herinneren dat we van deze rust nog zeker een dik uur moeten maar gelukkig bereiken we na drie kwartier het finishterrein al en melden we ons af. Heleen neemt haar cijfer 2 in ontvangst en ik krijg een medaille omdat ik voor de vijfde keer liep.


Het was weer een goede 2daagse ondanks dat het weer niet helemaal meezat. Het lijkt erop dat iedereen die hier liep ook de 4daagse van Nijmegen zal doen. Zaterdag viel er gelukkig minder regen dan vrijdag. Het advies van Heleen om niet te snel te beginnen was heel goed want ik heb niet het gevoel dat ik aan het eind ging sloffen. Ook heb ik geen last van mijn scheenbeen gehad Ook het korte of wat langere rusten bij bijna iedere rustpost is ons heel goed bevallen. We hebben al tegen elkaar gezegd bij Nijmegen zullen we ook wat vaker een rust nemen. Mijn GPS gaf aan dat ik ruim 83 km heb gelopen afgelopen 2 dagen.






Bostocht Ede 15-06-2013


Omdat ik de afgelopen week geen last meer gehad heb van pijn in mijn scheenbeen besluit ik vandaag in Ede de Bostocht te gaan wandelen. Er kan gekozen worden uit 20, 30 of 40 km. Ik besluit voor de 30 km te gaan. Mijn man is zo lief om me naar de startlocatie, het clubhuis van W.S.V. Blauw Wit, te brengen. Nadat ik me heb ingeschreven voor de 30 km en na een kop koffie vertrek ik voor mijn tocht.

Ik heb veel verwachtingen van de tocht want ik vind wandelen in het bos altijd erg prettig en de naam van de tocht is tenslotte BOSTOCHT dus ik verwacht veel bospaden. Op de routebeschrijving zie ik gelukkig dat er hoofdzakelijk over paden wordt gesproken dus ik zal wel niet worden teleurgesteld in mijn verwachtingen. Al snel verlaat ik de bebouwde kom van Ede en word ik door verkeersregelaars geholpen om de drukke rotonde over te steken. Ik kom dan op de Koeweg en kom nu in een bosgebied waar ik tijdens mijn vorige vakanties vaak gefietst heb. Het valt me iedere keer weer op dat wanneer je wandelt je de omgeving toch heel anders ziet. Ook kom je wandelend op hele andere paadjes dan op de fiets. Al snel bereik ik de mobiele rust en controle post Langenberg.
 Ondanks dat mobiele posten niet mijn voorkeur hebben besluit ik hier toch een rust te houden want ik heb er intussen 10 km opzitten en het lijkt me verstandig om mijn scheenbeen toch nog wat te ontzien. ( mizzd je hebt gelijk het is er gezellig en beslist niet duur) Maar het wordt tijd om weer verder te gaan want ik heb er nog maar 1/3 van mijn tocht opzitten. Als ik een poosje later op een verhard fietspad kom komen er een heleboel hardlopers aan in tegenovergestelde richting. Er zal wel een of andere hardloopwedstrijd zijn. Nu dit stuk is niet prettig om te lopen want sommige hardlopers lijken niets voor zich te zien, waarschijnlijk hebben ze hun blik op oneindig, en ik moet regelmatig naast het fietspad gaan staan. Eindelijk is de grootste horde voorbij en ik kan weer gewoon mijn tempo aanhouden. Even later gaat de tocht weer over bospaadjes en gelukkig is de route naast de routebeschrijving ook goed bepijld. Want als er staat RA bij vijfde bospad dan vind ik het niet altijd zo gemakkelijk is dit nu wel of geen paadje. Opnieuw kom ik in een stuk bos waar ik al heel vaak gefietst heb en ik zie dat daar ook een heel groot wildscherm geplaatst is.
Het wildscherm waar helaas geen wild
te zien was.
Er staan en man en een vrouw te kijken en ik vraag hen of er iets te zien is maar ze zeggen dat er helaas geen wild te zien is dus hoef ik er ook niet heen te lopen.
Nadat ik na de rust ongeveer 2 uur gewandeld heb kom ik weer bij de mobiele rustpost en ook nu houd ik hier weer een rust en drink er iets Het is wel vervelend dat er geen Dixies zijn. Natuurlijk is er in het bos genoeg gelegenheid om wild te plassen maar hoe nodig ik ook moet, wildplassen lukt me niet.  Wanneer ik even later de mobiele post heb verlaten zie ik Pannenkoekenhuis Langenberg en ik besluit om hier dan nog maar iets te drinken en van het toilet gebruik te maken. Na deze noodgedwongen rust ga ik verder voor de laatste 10 km van mijn tocht. Ik zie op een bepaald moment helemaal geen wandelaars meer en ik ben bang dat ik niet goed meer loop. Even later zie ik gelukkig weer pijlen maar ik ben er nog steeds niet zeker van of ik wel op de 30 km route zit. Na een poosje merk ik gelukkig dat ik toch nog op de juiste route zit. Ik geniet van de mooie omgeving en ik loop nu in een bosgebied waar ik nog nooit geweest ben. Wanneer ik de Nieuwe Kazernelaan weer uit het bos bereik ga ik door de bebouwde kom van Ede weer terug naar de startlocatie.
Mijn GPS ruim 33 km aan. Het was ideaal wandelweer. De route overtrof mijn verwachtingen. De hele route ging bijna door het bos. Veel onverharde paden wat ik ook altijd heel mooi vind. Bij gevaarlijk oversteekplaatsen waren er verkeersregelaars. Al met al een hele mooie tocht en wat voor mijn het allerbelangrijkste was tijdens deze tocht ik heb helemaal geen last van mijn scheenbeen gehad en daar ben ik wel heel erg blij om.

Tour de Force wandeltocht Barneveld 08-06-2013

Vandaag wordt de Tour de Force in Barneveld gehouden. Dit is een evenement waarbij fietsen, wielrennen, skeeleren of wandelen op het programma staan. Ik heb al jaren achtereen hier de wandeltocht gedaan. De eerste jaren 25 km en de laatste jaren 40 km. Aangezien de pijn in mijn scheenbeen nog niet echt helemaal weg is besluit ik het deze keer maar bij de 15 km te houden hoewel ik het wel jammer vind.
Mijn "anti-tekenbroek"
Omdat ik in het verleden al 2x door een besmette teek op de Veluwe ben gebeten besluit ik om mijn “anti-tekenbroek” aan te doen want ik heb geen zin om weer eens weken antibiotica te moeten gaan slikken.
Wanneer ik bij de Veluwehal arriveer staan er voor de ingang ik weet niet hoeveel racefietsen dus er is genoeg animo voor wielrennen. Ik schrijf me in voor de 15 km en na een kop koffie begin ik aan mijn tocht. De route is prima bepijld en bij gevaarlijke oversteek plaatsen wordt dit ook duidelijk aangegeven. Omdat ik hier al veel vaker gewandeld heb kan ik de route over de verharde wegen wel dromen. Als ik er ongeveer 8 km heb opzitten is er de mobiele controle post waar we gratis drinken, fruit en een krentenbol krijgen.
Een pad wat ik nog niet eerder tijdens
een Tour de Force wandeltocht liep
Vanaf nu wordt de route voor mij onbekend want omdat ik nu maar 15 km loop ga ik binnendoor naar de rust en stempelpost dierenhotel “Donkervoorterhof”. Zoals ieder jaar krijg ik hier ook weer gratis drinken en een hard gekookt ei (we zijn tenslotte in Barneveld) Deze post wordt bemand door kinderen en ik geef ze iets in hun spaarpot (hoewel ze zeggen dat het gratis is) Ik ga even in de tuin zitten want ik denk dat het toch wel beter is om even te rusten.
De stempelpost bij het dierenhotel
Ik spreek hier nog even met een man die deze keer ook maar 15 km loopt i.v.m. een pijnlijke heup. Deze man zegt dat hij de laatste tijd ook wel wat te veel heeft gewandeld o.a. een Kennedymars. Voordeel van de 15 km is dat hij nu met zijn kleinzoon wandelt en  hij hoopt dat deze net als hij door het wandelvirus besmet zal raken. Nu het lijkt daar wel op want zijn kleinzoon vindt het prachtig en heeft vorige week ook al met hem 10 km gewandeld. Het wordt weer tijd dat ik verder ga en de laatste 4 km zijn om voor dat ik het weet en meld ik mij af. Naast een medaille krijg ik ook een waterdichtzakje voor mijn mobiele telefoon.

Het was prima wandelweer. Het voordeel van een korte afstand is dat de starttijd later is en dat het dan al warmer is zodat ik alleen maar een dun jasje bij me had. Het leuke van deze tocht is altijd dat de wielrenners altijd aardig zijn. Wielrenners hebben het meestal niet op wandelaars bij wandeltochten, ze foeteren nogal eens als je niet snel genoeg opzij gaat maar bij de Tour de Force is de sfeer tussen wandelaars, skeelers en wielrenners heel gemoedelijk.
Het voordeel van dat ik maar 15 km liep was dat ik nu toch nog een andere stukje gewandeld heb dan andere jaren want de routes zijn ieder jaar gelijk.
Mijn GPS gaf aan dat ik 17,2 km gewandeld heb en ik heb weinig last van mijn scheenbeen gehad tijdens het wandelen. Nu maar even afwachten hoe het de aankomende week wordt want Nijmegen komt steeds dichterbij.


Even niet

Vandaag stond eigenlijk de 5e Landloperstocht in Veenhuizen op mijn wandelprogramma. Deze tocht had ik nog nooit gelopen en het is altijd leuk om eens ergens te wandelen waar je nog nooit eerder gewandeld hebt. Ik zou daar met mijn wandelmaatjes Heleen en Janny de 30 km tocht gaan doen. Maar omdat ik de hele week nogal veel last van mijn linkerscheen heb leek 30 km mijn wel wat te lang. Toen mijn wandelmaatjes van mijn probleem hoorden adviseerden ze me dat helemaal niet wandelen hen veel beter leek dan een minder lange afstand te gaan doen. Ze vertelden me dat ik door het vele wandelen van de afgelopen 3 weken waarschijnlijk mijn been overbelast had. Ze vertelden me eigenlijk niets nieuws omdat ik dit zelf ook al op internet had gelezen. Dus helaas dit jaar nog geen Landloperstocht in Veenhuizen. Er zit dus niets anders op om maar even af te wachten of de pijn snel minder wordt. Ik blijf voorlopig maar doorgaan om mijn scheenbeen regelmatig met een coldpack te koelen.