Bezoek Gootspoken in Zaltbommel 23-09-2014


Voor enkele maanden terug had ik er nog nooit van gehoord van de Gootspoken in Zaltbommel.

De gootspoken  zijn de door kunstenaar Joris Baudoin in opdracht vervaardigde beeldjes van terrazzo die zich aan of op daken en gevels van huizen bevinden, meestal in de dakgoot. De beelden vertellen iets over de bewoners van het pand of over de historie ervan. Meestal stelt het beeld een dier voor, maar het kan ook gewoon een fantasiefiguur zijn, een sterrenbeeld of iets dat het ambacht of beroep van de bewoners laat zien. Soms is er een getal in verwerkt, een instrument of een ander stuk materiaal. Zij zijn te vinden aan zo’n dertigtal gevels in het centrum. Gootspoken hebben zich verbreid vanuit Baudoins voormalige woonplaats Zaltbommel naar veel andere plaatsen in Nederland, maar ook naar België, Duitsland en Frankrijk.


Het leek me wel leuk om deze eens te gaan bekijken. Ik had nog een vrij reizen dag van de NS die voor eind september gebruikt moest worden en ik wist gelijk een doel.

Na een treinreis bijna 4 uur kwam ik in Zaltbommel aan (ik vind treinreizen helemaal niet erg gelukkig) Ik moet natuurlijk wel een routebeschrijving hebben anders wordt het wel heel erg moeilijk om ze te vinden. Hoewel ik op weg naar de VVV er toch al een zie, "de Fietsende Spook". Het pand waarop de spook zich bevindt was vroeger een fietsenstalling.



Wanneer ik bij de VVV het routeboekje gekocht heb begin ik eerst met het drinken van een kop koffie bij het Vergulde Varken. Ook hierop bevindt zich een gootspook.  Deze spook heet "Het Feestvarken" Het is een verguld varken dat een blauwe fles serveert. Het spook beeldt de vroegere drogisterij  "De Blaeuwe Fles" uit en het café "Het Vergulde Varken wat daar nog steeds gevestigd is.



Het Brilspook heeft domicilie gekozen bij de opticien.


Boven een patatzaak bevindt zich een spookje wat een patat etende voetballer is. De eigenaar schijnt een voetbalfan te zijn.


Het valt niet altijd mee om de spookjes snel te ontdekken. Het Rugzakspookje kost ook even moeite want ik verwacht het spookje niet direct op een muurtje


De Kinderspookjes bevinden zich niet in een goot maar gewoon aan de muur.


In de Gasthuisstraat op nummer 12 kwam Karl Marx veel op bezoek bij zijn oom van 1863 tot 1864.
Hij heeft hier aan zijn boek "Das Kapital" geschreven. Dit spook heeft de weg terug weer gevonden.


Het Zieke Spookje bevindt zich boven het vroegere ziekenhuis.


Niet alle spoken en spookjes kan ik mooi op de foto krijgen. Soms zitten ze op plaatsen die niet gemakkelijk te fotograferen zijn en ik heb ook maar een simpel toestelletje bij me.
De loerende kat  is in ieder geval wel goed te zien en het lijkt er net op of deze klaar is om te gaan springen.


De Liefdes Spook heeft de gedaante aangenomen van Cupido. Waarschijnlijk zal er wel veel liefde in het pand zijn waarop hij zich bevindt.


De Zwaan bevindt zich op het pand van een balletschool.


De Waterman. Er wordt wel eens gefluisterd dat hij ondeugend kan zijn. Hij zou soms water uit zijn kruik laten stromen op het hoofd van iemand die aanbelt.


De Dak aap bungelt aan de dakgoot en draagt het nummer van het huis waar hij aan hangt.


Dit schijnen de voorgangers van de spookjes geweest te zijn die Zaltbommel uitgezocht hebben als toevluchtsoord.


De teckel bevindt zich op een pand waarvan de bewoners fan zijn van dit hondenras.




Niet van alle 30 foto's van de gootspoken zijn op dit blog te zien.

Verder is er in Zaltbommel, het oude vestingstadje, nog meer te zien. Bij de Waalkade is Jip en Janneke te zien omdat illustratrice Fiep Westendorp in Zaltbommel geboren werd. Het Stadskasteel is min of meer het museum van Jip en Janneke.  



Een stadswandeling alleen zou er ook al de moeite waard zijn want er is heel veel te zien maar ik was op jacht naar de Gootspoken en keek dus voortdurend omhoog en zag er vele daken en goten.



Voordat ik weer aan de terugreis van bijna 4 uur begint neem ik op een terras nog een heerlijke carpaccio salade en rust even lekker uit want van uren slenteren voel ik mijn voetenaltijd meer dan van een flinke wandeltocht.


 

Het is zeker de moeite waard om er eens naar Zaltbommel te gaan als je daar nog nooit de Gootspoken bekeken hebt. Maar neem wel een verrekijker mee want ik had spijt dat ik deze niet bij me had.



Hunzeloop 20-09-2014 Zuidlaren


Enkele weken geleden kwamen mijn wandelmaatjes Heleen en Janny met het idee om deze tocht weer eens met zijn drieën te gaan wandelen. Nu dat was niet tegen dovemansoren gezegd want het leek me heel leuk om weer eens met zijn drieën een tocht te gaan wandelen want dat was al wel heel lang geleden dat dit gebeurd was.

Wanneer we naar Zuidlaren rijden is het nog wel wat mistig en we hopen dat dit snel zal optrekken. Wanneer we op de Brink zijn schrijven we ons in voor de 15 km.

Helen en Janny buigen zich over het inschrijfformulier


Na een kop koffie, gelukkig niet zo'n grote kop als dat er op de toonbank staat, beginnen we aan onze tocht. De temperatuur is heerlijk maar het is nog steeds mistig,


Vooral als we buiten de bebouwde kom van Zuidlaren komen is het nog erg mistig maar gelukkig


duurt het niet erg lang of de mist begint op te trekken en kun je weer zien hoe lang sommige paden zijn.




Onze tocht voert ons naar Noordlaren via De Vijftig Bunder en het Noordlaarderbosch.



De Vijftig Bunder en her Noorlaarderbosch liggen op de overgang tussen de Hondsrug en het beekdal van de Drentse Aa. Het zijn gebieden met een rijke historie. Zo’n 2500 jaar geleden werd het bos gekapt, dat hier toen stond. De grond werd als landbouwgrond gebruikt, maar zó intensief dat er na een tijd niets anders dan heide groeide. De grond was uitgeput. Vanaf 1850 werd de heide ontgonnen. Er werden bomen geplant -eiken en grove dennen- en een deel van de heide werd in grasland omgezet. De Vijftig Bunder werd niet grootschalig bebost; dit heidelandschap is dus eeuwenoud.



Als we Noordlaren binnenlopen hebben we de rust en controlepost in restaurant De Lanteern. Het is lekker om hier even op het terras te kunnen zitten. Inmiddels is het ook aardig warm geworden en dat is vooral goed te merken als je op padden wandelt waar geen schaduw is.
De mosterdsoep die ik er neem smaakt heerlijk. Maar ondanks dat we er lekker in de schaduw zitten moeten we toch weer verder. We hebben er inmiddels ruim 10 km opzitten.
We gaan nu richting Midlaren om vervolgens weer op de Brink in Zuidlaren terug te komen. 
We melden ons af en gaan nog wat drinken op een van de terrassen aan de Brink.


Wanneer we in de autostappen om weer naar huis te rijden worden we nieuwsgierig nagekeken door dit schaap.

Het was heel gezellig om weer eens met elkaar te wandelen. De route was 14,7 km. het was prima wandelweer ondanks dat het in het begin nogal mistig was.

Staphorster Diekloop 13-09-2014

In het wandelsportmagazine van maart had ik een stukje gelezen over tochten die een unieke startlocatie hadden. De SWOS (stichting wandel organisatie Staphorst) zou op 13 september hun startlokaal hebben in  restaurant en hotel De Koperen Hoogte langs de A 28.

Op weg naar het startbureau


De Koperen Hoogte is een draaiend restaurant met hotelfaciliteiten in een voormalige watertoren in de Lichtmis. De watertoren is gebouwd in 1932. Eind jaren tachtig verviel de functie van de toren en is toen verbouwd tot restaurant en hotel De Koperen Hoogte. Het restaurant is boven in de toren en het bijzondere hieraan is dat het zeer langzaam kan ronddraaien
.


Uitzicht vanuit het ronddraaiende restaurant

Omdat het me wel leuk leek om in het ronddraaiende restaurant een kijkje te nemen had ik me al vroeg voor deze tocht opgegeven want het moest met voorinschrijving. Ook manlief had ik aangemeld want ook hem leek het leuk om deze toren te bezoeken.

Wanneer we beneden in de hal komen en onze aanmelden krijgen we ook een bonnenboekje met tegoedbonnen voor een hapje en drankje voor onderweg. We gaan eerst met de lift naar boven en genieten er van het uitzicht. Wanneer we we beneden komen is het nog geen tijd om te vertrekken want er wordt gestart in groepen. Omdat we ook een bon hebben voor een consumptie in de Koperen Hoogte neem we hier eerst nog een koffie en nemen we plaats op het terras en maak ik nog gebruik van het toilet.

Nog nooit zulke luxe toiletten gehad bij een georganiseerde tocht


Dan is het tijd dat we mogen vertrekken, Ik zit in de laatste groep. Manlief kan helaas niet meewandelen maar zal de route per fiets afleggen (voor zover dit mogelijk is) In eerste instantie dacht ik dat het een tocht over dijken zou zijn gezien de naam maar de weg van Lichtmis tot Halfweg wordt in de volksmond ook wel "De Diek" genoemd.
Al direct merk ik dat het een bijzondere tocht wordt want al snel loop ik in stegen (smalle straten in een bebouwde omgeving of een smalle landweg op het platteland. Ze hebben geen functie voor doorgaand verkeer) Al direct kom ik ogen te kort er is van alles te zien.





Door een brocante winkel gaat de route en via de shop van Total komen we op de Diek.



De route gaat verder een leidt ons door de N.H. Kerk van Rouveen waar op het orgel gespeeld wordt.
Intussen heb ik er 5,5 km opzitten en is er een rust bij d'Olde Skoele. Hier kunnen we een bon uit ons bonnenboekje gebruiken voor 2 kopjes koffie met een koek. Ik blijf er maar kort zitten want er is zoveel te zien.



We komen langs de laatst overgebleven melkfabriek van Staphorst en mogen een stukje kaas nemen.


Regelmatig lopen we over erven van bewoners. 

 Soms zijn het zelfs sluippaadjes

Er is zoveel onderweg te zien dat ik nu al weet dat ik eigenlijk tijd te kort kom wil ik alles uitgebreid bekijken. Wanneer ik er 9 km heb opzitten is er weer een rust met een traktatie. Een nieuwjaarskoek met ranja.

Verder gaat mijn tocht. Ik kom bij een oude boerderij die eigendom is van stichting Hendrick de Keijser.



Even verderop kom ik het stipwerk tegen.
Staphorster Stipwerk is een speciale, unieke techniek, die wordt gebruikt om handstoffen en andere materialen te bedrukken en daardoor te versieren. Aanvankelijk gebeurde dit op stoffen die werden gebruikt voor de traditionele klederdracht van Staphorst, later ook op allerlei andere gebruiksvoorwerpen. 






We krijgen alweer een traktatie als we er 10,5 km hebben opzitten en zelfs na nog geen km weer één!
We gaan niet veel later een winkel van streekproducten in en ook hier is weer iets te proeven.


Ik kom bij de museumboerderij en hier ontmoet ik ook manlief weer (trouwens ik heb hem al bij verschillende punten op de route ontmoet) en drinken we samen een kop koffie maar ook nu ga ik weer snel verder want ik heb er nog maar 13 km opzitten en ik weet intussen dat de route ruim 17 km zal zijn. De route gaat nu verder over veel privé terrein tot café Spoorzicht. Voor deze rust hebben we een bon voor een broodje kroket of frikandel. Nu ik moet zeggen dat wil er wel in. Ook hier is manlief weer aanwezig. Na 400 meter krijgen we alweer een traktatie. Een heerlijke krentenbol, eerst denk ik ik zit nog vol van mijn broodje maar de krentenbol smaakt zo heerlijk dat ik blij ben dat ik deze toch genomen hebt.







Al genietend van mijn wandeling ga ik verder voor de laatste kilometers en weer is er een traktatie, nu een ijsje.
Ik heb nog een goede 2 km te gaan. Ik passeer een bordje waar opstaat "Kamp Beugelen". 
Kamp Beugelen was een voormalig werkkamp wat in de jaren 30 van de vorige eeuw gebouwd werd. Het heeft ook enige tijd dienst gedaan als buffer voor Kamp Westerbork. 
Het duurt nu niet zo erg lang meer of ik arriveer bij Het Vergulde Ros. Ook hiervoor hebben wij een bon voor een traktatie. Ik ga al snel in de rij staan om terug gebracht te worden naar de Koperen Hoogte met trekker en wagen.




Ik meld me af en ook nu hebben we nog een consumptie bon om iets te drinken bij de Koperen Hoogte. Het is heerlijk weer en we nemen dan ook nog even plaats op het terras waar het herrlijk zitten is.

Het was een geweldige tocht en waarschijnlijk mede dankzij dit bericht hebben de inwoners van Rouveen en Staphorst er een bijzondere tocht van gemaakt. Het weer was fantastisch. We kregen regelmatig een traktatie. Geweldig dat we eens een kijkje mochten maken boven in het restaurant van de Koperen Hoogte. Niet voor te stellen dat er zoveel mogelijk was voor het inschrijfgeld wat we betaald hebben. Ik wil dan ook Stichting Wandel Organisatie Staphorst hartelijk bedanken voor hun unieke tocht. Het is tot nu toe de mooiste georganiseerde wandeltocht die ik gemaakt heb.
Het enigste minpuntje was voor mij dat ik de laatste starttijd (12 uur) had en daarom minder tijd had om alles uitgebreid te bekijken.
Maar het was in één woord GEWELDIG!