Kerstmarkt Bremen 17-12-2015


Zoals elk jaar gaan manlief en ik weer naar de kerstmarkt in Bremen. Ook dit jaar vertrekken we niet al te vroeg want wij vinden het prettig om er in het begin van de avond nog te zijn. Alles is dan zo mooi verlicht en het is dan zo sfeervol.

Op de heenweg komen we in de buurt van Oldenburg even in een langzaam rijdende file te zitten i.v.m. wegwerkzaamheden. Soms is het niet erg om wat langzaam te moeten rijden want dan zie je soms verrassende reclameafbeeldingen op vrachtwagens.


Wij parkeren  als we naar Bremen gaan altijd de auto op de Parkeerplaats Norderländer  Strasse en nemen hier de tram naar het centrum.
Dit jaar gaan we voor het eerst langs de kraampjes die op de kade langs de Wezer staan. De Wezer, in het Duits Weser, is een rivier in Duitsland, de grootste die in dat land begint en eindigt in de Noordzee. 


We zijn blij dat we deze keer ook eens voor de kraampjes op de kade van de Weser gekozen hebben want hier bevindt zich ook een middeleeuwse markt. Hier zijn allerlei flessen en kruiken te koop met wonderlijke dranken zoals feeëngoud, liefdensdrank en heksengal. Verder allerlei originele knutsels van olijfbomenhout, bijenwas, zeep, ijzer wat ter plekke gesmeed wordt, keramiek, wol etc.


Ook wordt er zalm gerookt op een speciale manier maar omdat ze nog niet helemaal klaar zijn laten we deze lekkernij maar aan ons voorbij gaan. 


Ondanks dat het haast lenteweer is proberen ze ons op de markt toch het wintergevoel te geven door de kraampjes die een winterse versiering hebben.



 Intussen heeft manlief toch wel trek in iets en hij koopt bij een stalletje en broodje braadworst.




Intussen zijn we op de Markt beland en zien we een heel mooi gebouw. Tijdens de kerstmarkt zijn niet alle mooie gebouwen in Bremen goed te zien omdat er heel veel kerstkraampjes voorstaan maar Der Schütting is wel goed te zien. Het is het gebouw van de koopmansgilde van Bremen en de zetel van de kamer van koophandel. Het is in 1537/38 gebouwd in Vlaamse renaissancestijl.





Natuurlijk ontbreekt de kerststal ook niet.


Ondanks dat wij de laatste jaren altijd de kerstmarkt in Bremen bezoeken verveelt het ons nog steeds niet en wij genieten dan ook weer met volle teugen. Ieder jaar hebben we moeite om het kraampje te vinden waar ze gebakken camembert verkopen want daar ben ik gek op. Gelukkig kom ik hem dan toch tegen en ik bestel deze dan ook en ook dit jaar smaakt deze weer heerlijk.



Het wordt tijd dat we even de voeten rust gaan gunnen en we zoeken dan ook het tentje op waar ze lekkere Eierpunch hebben weten we uit ervaring. Het is lekker ook even te zitten.



Intussen wordt het steeds donkerder en steeds sfeervoller. De verlichting maakt het erg gezellig. Manlief poseert nog even voor me bij wat zwijnen die de Kerst wel zullen overleven.











De Bremer Stadsmuzikanten, naar het sprookje van de gebroeders Grimm, hebben zich in de loop der jaren verworven als het beeldmerk van de stad Bremen. Overal in de stad duiken de vier dieren op, maar het bronzen beeld van kunstenaar Gerhard Marcks uit 1951 dat naast het raadhuis staat, is het enige echte standbeeld dat aan de stadsmuziekanten gewijd is. Het sprookjes verteld over vier dieren die allen om een verschillende reden muzikant worden en samen naar Bremen vertrekken. In Bremen wordt verteld: "Houdt men de ezel met beide handen vast aan de voorbenen, dan gaat een wens in vervulling." Daarom zijn de voorbenen van het bronzen beeld inmiddels glanzend geworden. Een andere anekdote is dat je in geen geval met maar één hand een been van de ezel mag vastpakken. Want, zo zeggen de mensen in Bremen, dan zou de ene ezel de andere ezel de hand reiken!
Manlief houdt de voorbenen van de ezel niet vast dus mag ook geen wens doen maar gelukkig houdt hij ook niet met maar één hand een been vast want anders zou hij een ezel zijn!





Ook dit jaar was het weer een leuk uitstapje naar Bremen en toen het tijd werd om weer naar huis te gaan zeiden we beiden volgend jaar hopen we er weer heen te kunnen gaan.


Fjoertoer Egmond 28-11-2015


Dit jaar gaan Heleen en ik voor de 2de keer deelnemen aan de Fjoertoer wandeltocht in Egmond. Een sprookjesachtige avondwandeltocht. Vorig jaar hebben we na afloop al direct het hotel geboekt voor dit jaar want dan was je verzekerd van een startbewijs. De hele week heb ik het weerbericht al in de gaten gehouden voor het weekend maar dat zag er steeds niet al te goed uit.

Heleen komt me in de loop van de morgen ophalen en dan vertrekken we naar Egmond. Na een voorspoedige reis komen we bij hotel Golfzang aan op de boulevard.


Er staat een flinke wind en de golven op zee hebben witte koppen.


Nadat we ons hebben ingecheckt gaan we naar de kamer en daarna gaan we Egmond in om bij Hotel Zuiderduin onze goodiebag op te halen en gaan we in een restaurant in het centrum iets drinken. 
We zien op de kaart dat ze apfelstrudel met vanillesaus en slagroom hebben. We zijn van mening dat je goede brandstof nodig hebt voor zo'n wandeltocht dus de keuze is snel gemaakt.


Langzaam wordt het tijd om naar het hotel terug te gaan en onze spullen voor de wandeltocht op te gaan halen. Onze starttijd is 16 uur 50 maar wij hebben ook een maaltijd besteld in Hotel Zuiderduin.


We kunnen dan nog op ons gemak eten voordat we mogen starten. Ook dit jaar is er weer soep, warm eten, broodsoorten met verschillend beleg, toetjes en fruit. Tegen de tijd dat wij naar ons startvak mogen begint het te regenen. Maar ondanks dat zit de stemming er bij de wandelaars goed in. Na een warming-up mogen we vertrekken. De 19 km gaat richting Egmond aan de Hoef. Omdat het bijna doorlopend wat regent maak ik helaas geen foto's maar het sprookjesachtige kan ik met mijn cameraatje toch slecht vast leggen. In Egmond aan de Hoef is er veel te zien want de bewoners hebben er echt werk van gemaakt om veel te verlichten. We gaan er door de Slotkapel. De Slotkapel is alleen verlicht met kaarsen en waxinelichtjes. 


Ondanks de regen zit de stemming er bij de wandelaars nog steeds goed in en we gaan nu richting 't Woud.


Het is leuk om te zien dat bijna alle wandelaars iets van lichtsnoeren om hebben. We komen langs een legervoertuig wat ook door een lichtsnoer verlicht is. 



Ondanks dat het weer niet top is genieten we van de route. Heleen en ik komen tot de conclusie dat de 19 km tot nu toe mooier is als de 13 km die we vorig jaar liepen.
Onderweg zien we verschillende licht- en geluidsbeelden. Intussen hebben we er 8 km opzitten.



Even later zien we langs het fietspad mooi verlichte rupsen, cocons en vlinders. Gelukkig dat deze wat beschut liggen want er staat wel een hele erge harde wind.




Ook komen we langs dansers die ondanks de regen een mooie show geven maar omdat het maar blijf regenen blijven we er niet lang staan.
We komen langs de Schaapskooi waar een herder met verlichte schapen loopt, helaas is er op de foto weinig van te zien maar het was een heel mooi gezicht.

Herder met schapen
Intussen is het veel harder gaan regenen en hebben we de wind ook meer in ons gezicht. We komen bij het Zeehuis wat er mooi verlicht bij ligt.


We lopen nu naar Bergen aan Zee en we hebben nu wind tegen. Dat kan nog wat worden op het strand want we moeten er 5 km op lopen voordat we in Egmond zijn. We pakken ons alvast wat beter in, mutsen en capuchons op en de camera's worden veilig opgeborgen.. Opeens waait de stempelkaart van Heleen weg die ze onder haar jack aan het keycord draagt. Dat is ook wat! We krijgen vlak voordat we het strand opgaan nog een stempelpost en Heleen krijgt een stempel op een stukje karton. Dan betreden we het strand. Mijn eerste gedachte is hoe kom ik in Egmond met zoveel wind en de regen pal in mijn gezicht. Vol goede moed begin ik aan de laatste 5 km. Om me heen zie ik alleen maar zwoegende wandelaars die niets zeggen. Ik ben Heleen al snel kwijt want goed vooruit kijken is niet mogelijk want door de zuidwesten wind met windkracht kracht 8 wordt je gezandstraald. Opeens bemerk ik dat ik in mijn schoenen sopt. Dat is mij nog nooit overkomen in mijn Goretex schoenen maar ik heb dan ook nog nooit met zulk extreem weer gewandeld.
Mijn tempo is niet hoog want ik word regelmatig ingehaald door wandelaars. Op een gegeven moment zie ik wagens van de KNRM van Bergen aan Zee naar Egmond rijden waar veel wandelaars zitten.  
Langzaam komt de vuurtoren van Egmond aan Zee dichterbij. Wanneer ik nog ongeveer 1 km moet wordt me gevraagd of het nog gaat door, ik meen, iemand van de KNRB. Ondanks dat ik soms nauwelijks vooruit kom gaat het nog wel.
Wanneer ik het strand af ga zie ik Heleen die op me staat te wachten En samen gaan we ons afmelden en nemen we onze pin in ontvangst. Hoewel Heleen wel haar keycord moet laten zien omdat haar controlekaart weg is. 
We zijn trots op onszelf dat we onder deze omstandigheden de tocht toch hebben uitgelopen.
We gaan direct naar het hotel want het enige waar me naar verlangen is een warme douche.

Na het douche gaan we nog even wat drinken met een borrelgarnituur.


Intussen heb ik manlief aan de telefoon gehad en hij vroeg of we van het strand gehaald waren. Ik zei natuurlijk niet maar hij vertelde dat op RTV NH was. We kijken even op internet en lezen het volgende:
Deelnemers aan de Fjoertoer worden momenteel van het strand tussen Bergen en Egmond aan Zee gehaald. De weersomstandigheden tijdens de jaarlijkse lichtjeswandeling zijn vanavond zo bar dat diverse hulpdiensten het onverantwoord vinden om de wandelaars door te laten lopen.
Dat bevestigt een woordvoerder van de KNRM aan RTV NH. "Door de regen en de harde wind waren er al veel uitvallers", vertelt ze. "Nog niemand heeft letsel opgelopen, maar om te voorkomen dat mensen onderkoeld raken, worden ze nu van het strand gehaald." De KNRM twittert dat veel deelnemers niet zijn gekleed op de slechte weersomstandigheden

Wij waren nog net op tijd dat we het strand op mochten want anders zouden we deze onvergetelijke barre tocht niet hebben kunnen doen.

Hoewel de laatste 5 km bijzonder zwaar waren hebben we toch van de prachtige tocht genoten.
Hulde aan de organisatie en alle vrijwilligers en hulpverleners die er voor gezorgd hebben dat alles toch zonder vervelende dingen is afgelopen. 


Onze verlichte rugzakken




Dit apparaat kon onze schoenen niet van het
vele zand ontdoen

Uitje Giethoorn 06-11-2015


Het is weer eens tijd dat ik met mijn schoonzusje Gerda een leuk uitje ga doen. Deze keer hebben we gekozen voor een rondvaart in Giethoorn met een high-tea erna. Hoewel Giethoorn nu niet echt ver van onze woonplaats ligt gaan we er de dag ervoor al naar Hotel Steenwijk. We doen wel vaker een uitje met een hotelovernachting.


Het voordeel is dat Steenwijk maar 15 minuten rijden van Giethoorn afligt dus betekent dat we niet vroeg hoeven op te staan en dat we lekker op ons gemak kunnen ontbijten.
Maar eerst zeggen we na het inchecken hoe laat we 's avonds willen eten in het restaurant. Bij het hotelarrangement hebben we ook een 4 gangen diner.
We zoeken onze kamer op om onze bagage weg te brengen en niet veel later gaan we naar de foyer en tegen half acht gaan we naar onze tafel voor het diner.


Als voorgerecht hebben we rauwe ham met meloen gevolg door Ossenstaart bouillon vergezeld met verse groenten. Als hoofdgerecht gaat mijn schoonzusje Gerda voor Parelhoenborst en ik kies de Gebakken Doradefilet. 


Als nagerecht gaan we voor een kaasplankje met een glas port. We zeggen tegen elkaar dat het 4 gangen dagmenu zeker de moeite waard is.

Na een goede nachtrust gaan we 's morgens naar het ontbijtbuffet en hierna zetten we koers naar Giethoorn.
Giethoorn is omstreeks 1230 gesticht door een groep flagellanten of zelfgeselaars. Deze eerste bewoners kwamen uit gebieden rond de Middellandse Zee, die door grote rampen als watersnood en pest werden geteisterd. Zij vonden hier grote hoeveelheden horens van wilde geiten, die waarschijnlijk in 1170 tijdens de St. Elisabethsvloed waren omgekomen. Ze noemden hun nederzetting Geytenhoren. Later is deze naam verbasterd in Geythorn en uiteindelijk Giethoorn. Het karakteristieke dorp vindt zijn oorsprong in de vervening. De turfgravers van vroeger gingen ongeorganiseerd te werk. Ze haalden op de voor hun gunstigste plaatsen het veen uit de bodem, mengden dit in een mengbak en gooiden het op het land om het te laten drogen. Daarna werd er turf van gestoken. Het merengebied rond Giethoorn is door deze vervening ontstaan. Om de turf te vervoeren groef men vaarten en sloten. Veel huizen in het dorp zijn daardoor als het ware op eilandjes gebouwd. Via een verhoogde brug zijn deze vanaf het voetpad door het dorp te bereiken. Het vervoer vindt in Giethoorn van oudsher plaats over water in zogenaamde punters of vlotten. Dit alles geeft Giethoorn een schoonheid, die haar weerga niet kent.
Giethoorn wordt ook wel het Venetië van het Noorden genoemd.
bron: internet


We hebben het arrangement voor de rondvaart en de high-tea bij de Rietstulp geboekt en gaan daar dus ook heen.


Hier worden we ontvangen met een kop chocolademelk en een Blokzijlster brok (een soort kruidboterkoek)

Na een poosje kunnen we instappen in de rondvaartboot. Wij hebben een dorpentocht en een natuurtocht. De natuurtocht gaat door de Weerribben en Wieden.
Als ik naar de lucht kijk hou ik mijn hart vast er komen donkere wolken aan en het zal direct wel gaan regenen. Jammer voor de foto's want ik moet deze toch al door een raam maken.





Nationaal Park de Weerribben-Wieden is het grootste laagveenmoeras van West-Europa. Natuurmonumenten beheert het zuidelijke deel: De Wieden. Dit waterrijke natuurgebied in de Kop van Overijssel is een oase van ruimte en rust. Je vindt hier plassen en sloten, uitgestrekte rietlanden, hooilanden vol bloemen en dichtbegroeide moerasbossen.

Als je niets doet in een laagveengebied (moeras) verandert het langzaam weer in land. Het water groeit dan dicht met waterplanten zoals riet, krabbenscheer en lisdodde. Na enkele tientallen jaren is de vegetatie al zo dicht dat je er overheen kunt lopen. Dit dichtgroeien heet verlanden. Vervolgens groeien hier boompjes tussen, waardoor het uiteindelijk moerasbos wordt. Om de afwisseling in het gebied te behouden, maakt Natuurmonumenten regelmatig nieuw open water in De Wieden, zoals vroeger de verveners deden. Hierdoor begint het zogenaamde verlandingsproces opnieuw. In sommige gevallen ontstaat dan het zeldzame trilveen. De Wieden is één van de laatste West-Europese natuurgebieden waar je dit “drijvende land” tegenkomt.


In de zomer worden de hooilanden in De Wieden gemaaid. Hierdoor bloeien er elk jaar weer prachtige bloemen, zoals dotterbloem, koekoeksbloem, ratelaar en orchideeën. Op die bloemen komen weer insecten af, zoals de zeldzame grote vuurvlinder en zilveren maan. In de winter oogsten de rietsnijders een groot deel van het riet, maar een deel blijft staan als schuil- en nestgelegenheid voor rietvogels.

Intussen is het ook flink gaan regenen waar ik al bang voor was. Toch is de rondvaart heel intressant want de schipper vertelt ons heel veel over het gebied en ook over de flora en fauna.




Wanneer we bij een uitkijktoren komen mogen we even aan land en kunnen we vanaf de toren over de omgeving uitkijken.




Gelukkig is het nu even droog. Wat opvalt is dat er in Giethoorn erg veel Chinezen zijn en zij varen in fluisterbootjes rond, niet zo lekker met de regen want deze bootjes zijn niet overdekt.
We gaan weer terug naar het dorp.


Na twee uur komen we weer bij restaurant de Rietstulp waar we de High-tea geserveerd krijgen.


Wanneer we al flink vol zitten krijgen we ook nog enkele warme gerechtjes geserveerd. Al met al smaakt het heerlijk maar het is wel heel erg veel.
In het restaurant hangen verschillende metalen wandborden en ook in de toiletruimte.




Dan is er een eind gekomen aan ons gezellig uitje. We kijken nog even in een souvenirwinkeltje want Giethoorn is natuurlijk ook erg in trek bij de buitenlanders.
Bijschrift toevoegen


Ondanks dat het weer niet echt heel erg geschikt was voor dit uitje hebben we het toch heel leuk gehad.