Er even tussen uit (derde week)


Het hoogte punt van deze week is toch wel onze trip het Taurusgebergte in met een prive gids/chauffeur.

De gids/chauffeur die we hebben is een Nederlander die nu 3 jaar hier in een dorpje in de buurt van ons hotel woont. In de zomer doet hij regelmatig jeepsafaries voor een onderneming hier in de buurt. In de winter zijn er natuurlijk niet zulke safaries en heeft hij helemaal geen inkomsten. Hij probeert dan zwart zijn diensten aan Nederlanders aan te bieden maar officieel mag dit natuurlijk niet. Vorige week waren hier 4 jongere mensen voor een week en die hadden hem op een of ander terras in Kemer ontmoet. Zij waren vol lof over de tochten die ze met hem gemaakt hadden en op een ochtend toen zij weer met hem op stap gingen hebben wij even kennis met hem gemaakt. Manlief heeft ook gelijk zijn auto even bekeken want die bleek al 20 jaar oud te zien.


Alles zag er positief uit en we hebben toen gelijk een trip besproken om naar een canyon en om naar afgelegen dorpjes in de bergen te gaan.
We nemen wel een extra trui mee want hoog in de berg ligt er nog sneeuw. Harry, zo heet hij, is een echte gids want hij vertelt ons heel veel over het leven in de dorpjes. We beginnen de tour met een bezoek aan het dorp waar hij woont. Onze tocht voert ons al snel de bergen in en we komen dan ook bij de canyon.




Geweldig om te zien en vooral verwonder ik me erover dat het water zo helder is. Onderweg komen we ook verschillende watertap-punten tegen en volgens Harry is dit water nog beter dan het water wat je in flessen koopt.


Verder gaat onze klim weer naar boven en gaan we in een dorpje een grot bezoeken. In dit dorp is ook een plataan die al meer dan 2000 jaar oud is (zie internet)




Het wordt tijd om ergens thee te drinken want dat is natuurlijk de gewoonte in Turkije. Natuurlijk zijn er in de zomer al nauwelijks gelegenheden om iets te gebruiken onderweg omdat de dorpjes erg klein zijn en afgelegen. Toch weet Harry wel een adresje. Als we uit de auto stappen is het behoorlijk koud maar als we in het zeer eenvoudige theehuis annex winkel binnen komen wordt er direct voor ons stoelen bij een houtkachel aangeschoven. De kachel geeft ontzettend veel warmte af en we hebben een prachtig uitzicht op de vallei. Hier is goed te zien dat theezetten in Turkije een heel ritueel is want het duurt wel 20 minuten voordat het goed schijnt te zijn.





Harry vindt het heel jammer dat we ook een stuk van dezelfde weg weer terug moeten rijden want erg ligt te veel sneeuw op de weg. Op een gegeven moment komen we een helling in een haarspeld bocht niet op en glijden we achteruit en komen zelfs in een slip maar alles loopt gelukkig goed af. Natuurlijk gil ik wel.


We hebben het wel getroffen dat met zo'n gids/chauffeur want hij heeft zelfs 's morgens nog sinaasappels uit zijn tuin voor ons geperst en heeft een hele fles bij zich.


Wat ik, als dierenliefhebster, zo fijn aan hem vind is dat hij erg begaan is met de dieren. Hij heeft water en brokken bij zich in de auto. Ook vertelt hij ons over het sterilisatieprogramma van de gemeente en bezoeken we nog het soort plaatselijk asiel waar de straathonden en katten gesteriliseerd worden. Het ziet er best goed uit.


Onderweg komen we nog een straathond tegen die al gesteriliseerd is want dat kun je zien aan een oormerk in het oor en die krijgt brokken en water van hem. Bij katten is trouwens ook aan hun oor te zien als ze gesteriliseerd zijn want dan is er bij hen een klein puntje afgeknipt.
Als het aankomende maandag niet regent gaan we weer een tour met hem doen.

Ook wandelen we deze week weer over de bergweg naar Kemer. Als we net de weg zijn ingeslagen worden we geroepen door een man die in zijn boomgaard sinaasappels aan het plukken is en ons sinaasappels geeft.


Dit is nu juist wat ik zo leuk vind aan de bevolking, ze zijn zo aardig en hulpvaardig.
We passeren een Turks badhuis waar zich een toepasselijke gevelsteen in bevindt.


Natuurlijk doen we nog meer dingen deze week, we gaan naar fitness, als het mooi zonnig weer is zitten we in de zon, lezen onze krant op de tablet, wandelen in de omgeving van het hotel, kijken naar de (nederlandse) televisiezenders, etc. Kortom we vervelen ons nog lang niet.


Er even tussenuit (tweede week)


Eindigde onze eerste week met erg stormachtig weer de dag erna is de storm geheel verdwenen. We besluiten daarom om binnendoor naar Kemer te wandelen om daar de plaatselijke markt te gaan bezoeken. Zulke markten vinden we altijd leuk want er zijn nauwelijks touristen. We zijn wel benieuwd hoe manlief er de wandeltocht van zal afbrengen want hij is niet echt een wandelaar en het wordt klim en daalwerk.


Zou het niet lukken dan houden we gewoon een auto aan want de bevolking is heel aardig en zullen ons vast wel mee willen nemen.

Manlief plukt een sinaasappel voor onderweg


We komen op een gegeven moment op het hoogste punt van onze wandeling en zien Kemer in de verte liggen.


Het is goed te zien dat het gisteren erg veel geregend heeft want op de weg liggen stukken rots en grond. Ook stroomt er een klein soort watervalletje.



Als we in Kemer komen zien we een appartementencomplex waarbij de coniferen heel grappig geknipt zijn.



We zijn dan nu wel in Kemer maar nog lang niet in het centrum en op de markt. Het duurt dan nog wel even voor we daar zijn.
Ik sta er altijd versteld van hoe vers en kleurig de groenten en de vis op zulke markten eruit zien.










Tenslotte gaan we met een Dolmus weer terug naar het hotel. Voor manlief was het een hele prestatie dat hij vandaag zo'n stuk gewandeld heeft.


Deze week gaan we ook nog een paar keer met de Dolmus naar Kemer om koffie te drinken in een patisserie waar ze werkelijk bijzonder gebak etc. hebben. De koek die ik koos (walnoten met honing) was heerlijk maar nauwelijks te eten omdat deze erg kleverig en hard was. Ik moest er met mijn handen stukjes vanaf breken.


Ook in ons hotel is de patisserie elke dag open van 12 tot 17 uur en hier is ook allerlei lekkers te krijgen wat we dan ook af en toe doen.


Man lief schenkt een Turkse thee voor me in

Het nadeel van al dat lekkers is dat we wel dagelijks naar de fitness zaal moeten want anders komen we helemaal vele kilo's aan. Hoewel ik wel wat angst gekregen heb van de loopband want net als vorige week ben ik er deze week ook al op gevallen, gelukkig is het beide keren zonder letsel afgelopen. In ons hotelcomplex verblijven ook voetbalclubs en deze zetten de band soms op pauze en dan is de snelheid natuurlijk veel te hoog voor mij. Ik kijk nu wel 20 keer of de band goed staat voordat ik mij erop begeef.

Ook in een ander naburig dorpje bezoeken we de markt en ook hier wandelen we er weer heen hoewel we overeen brug moeten waar de auto's langs je heen razen.



Dit is maar een heel klein marktje maar de kooplui zijn bijzonder aardig. Hier is van alles te koop wat xe plaatselijke bevolking nodig heeft. Er staan zelfs kacheltjes en allerlei ijzerwaar.



 De poezen zijn niet bij het visafval weg te slaan

Soms wordt je dekbed in een zwaan gevouwen maar dat houdt in dat je s'avonds je bed eerst nog wel moet opmaken voordat je naar bed kunt gaan. Het is niet altijd het dekbed dat ze in een figuur vouwen het zijn soms ook ce badlakens.


Deze week is het weer minder mooi dan vorige week en ook is er niet veel zon. Ondanks dit vermaken we ons nog uitstekend. Regelmatig maken we een wandeling in de omgeving. Ook vind ik het top dat ik niet hoef te verzinnen wat zullen eten.

Er even tussenuit (eerste week)


Omdat het ons vorig jaar goed is bevallen om in de winter een aantal weken naar Turkije te gaan hebben we  dit jaar hiervoor ook geboekt. Deze keer hebben we wel in Duitsland geboekt omdat het hier goedkoper is dan in Nederland en je ook meer mogelijkheden hebt.
Op 12 januari vertrekken we van de luchthaven in Bremen (deze luchthaven ligt voor ons nog gunstiger dan Schiphol) Gerda mijn schoonzusje brengt ons naar het vliegveld. We hebben een vroege vluchtwant om 6 uur vertrekken we al. De reis verloopt voorspoedig en al snel hebben we onze bagage.


Wij worden met een busje naar ons hotel gebracht waar we na een uurtje aankomen. Wanneer we ons op de kamer geinstaleerd hebben gaan we op verkenning in het hotel uit. Het is een groot resort waar we vorig jaar ook waren. Maar wanneer je een paar weken in de winter in Turkije wil zijn vinden wij een groot resort wel prettig want er wordt van alles georganiseerd.
Vorig jaar had ik (als kattenliefhebster) erg te doen met de vele zwerfkatten die er in en rond het hotel liepen maar nu hebben ze er een special castratie en sterilisatie programma en krijgen ze gewone kattenbrokken.  Wanneer een kat "geholpen" is, is dit te zien omdat er een stukje van het oor af is.






Ze hebben zelfs een soort troon in de lobby
De eerste dagen brengen we door met wandelen in de omgeving, het doen van bestelde boodschapjes voor het thuisfront, met fitness in de sportschool en zelfs met darten wat we nog nooit gedaan hebben. Manlief is zelfs op een dag nog de beste.

Er is iedere dag een keur aan allerlei lekkere gerechten, salades en vooral niet te vergeten de vele toetjes.



Wil ik niet teveel aankomen dan zal ik toch wat extra beweging moeyen nemen

Al wandelend kom je soms grappige dingen tegen die je niet in Nederland ziet.

Een grappige glasbak
Wel vier geldautomaten op een rij.
Iedere avond wordt er ook iets georganiseerd maar wij zijn nog maar een keer naar een magic show geweest (mocht zelfs even meedoen)
Het weer is hier tot vandaag steeds lekker en meestal zonnig geweest. We hebben zelfs al een paar uur in de zon in de hoteltuin gelegen. Vandaag is het echter stormachtig weer en de golven beuken op het strand en de palmbomen hebben ook veel van de wind te lijden.



Onze eerste week zit er bijna op en we hebben ons nog geen minuut verveeld.