Er even tussenuit (zevende en laatste week)


We beginnen aan onze laatste week in Turkije en ook nu gaan we op maandag weer de berg over om naar Kemer te gaan. Deze keer is het al veel warmer dan de vorige keren en het valt ons dan ook een stuk zwaarder dan anders en we zijn blij dat we aan de afdaling kunnen beginnen.


In Kemer wordt er op het ogenblik veel aan de wegen, trottoirs en bloemperken gewerkt. Het toeristenseizoen gaat binnenkort beginnen en dat is goed te merken.
Deze week gaan we ook met de Antalya express naar het Migros winkelcentrum. Hier bevinden zich allerlei winkels van bekende merken.


Het is dat we al bijna aan ons maximum gewicht zitten want er zijn mooie koopjes voor lage prijzen, toch kon ik het niet laten om een shirtje te kopen voor een mooi prijsje. Gelukkig houdt manlief er ook wel van om zo nu en dan in winkels rond te kijken.
Ook gaan we deze week een kijkje nemen bij het Aqua Park "Dolu Su", vorig jaar waren ze hier mee bezig toen wij er waren. Natuurlijk kunnen wij er niet in maar de buitenkant is al een lust voor het oog. Het doet ons een beeje aan de Efteling denken.





Deze week is het heel lekker weer, als het zo zomers in Nederland zo zou wezen zouden we niets te klagen hebben. We zijn dan ook nogal eens in de tuin van het hotel te vinden. Iedere week zie je steeds meer mensen in zee zwemmen maar wij wagen ons hier niet aan.
Aan het eind van de week wil ik nog een keer naar Kemer om voor het laatst deze vakantie over de boulevard te wandelen. Manlief heeft nogal last van zijn knie en gaat liever niet mee. Hij brengt me wel naar de Dolmus die vlak voor het hotel stopt.






Voor fitness is het hier niet direct noodzakelijk om naar een sportschool te gaan want in vele parkjes zie je verschillende apparaten staan met een instructie erbij hoe deze gebruikt moet worden. Dit apparaat is de enige die op dit moment niet bezet is. Bij de anderen zijn er mensen mee aan het oefenen.


Op zondag gaan we met onze privé gids/chauffeur naar Antalya. We bezoeken met hem een winkelcentrum waar geen toeristen komen en ook een plaatselijke markt waar je ook geen toeristen ziet. Die plaatselijke markt is zeer groot, beneden groenten en fruit en boven kleding,schoenen etc. Deze markt is helemaal overdekt en het is het oude busstation van Antalya.


Dit is spinazie en dus veel groffer als bij ons

Intussen is het tijd geworden om te lunchen. Nu dan heb je aan Harry een goede want die weet waar het goed en goedkoop is. Voor €10,- hebben we alle drie een goed gevuld broodje met vlees en een blikje cola. Natuurlijk is het hier niet mogelijk om met euro's te betalen maar Harry heeft natuurlijk lira's. Op de plaatsen waar toeristen komen heb je geen lira's nodig daar nemen ze euro's aan.


Nu gaan we naar de oude stad en het verbaasd ons dat Harry er een parkeerplaatsje weet te vinden want het is ontzettend druk in Antalya. Het is goed te merken dat het voor de Turken ook een vrije dag is. Wij hebben het nog nooit zo druk bij de haven gezien.


Ook gaan we de moskee binnen. Natuurlijk moeten onze schoenen uit en moet ik een hoofddoek op.



Beneden bij de haven staat een wel heel bijzonder verkeersbord. Er staat een kat op. Er scharrelen verschillende katten rond en overal staan bakjes met drinken en eten. De mensen die daar plaats nemen worden gewaarschuwd dat daar katten lopen. Ben je er bang van of wat dan ook dan is het beter om daar niet te gaan zitten.


De oude stad ligt een stuk lager, gingen we eerst naar beneden nu wordt het omhoog, op een trap met heel veel treden. Als we boven zijn is het wel lekker om even op een bankje te gaan zitten en om even uit te puffen.
Hierna gaan we nog even het moderne Antalya in en weet Harry nog een heel groot moderne shopping mall.


Deze shopping mall heeft heel veel etages. Op de bovenste etage bevinden zich alleen maar restaurants en een terras waar zelfs bomen op staan. Ik geloof niet dat er in Nederland zo'n groot winkelcentrum is.
Het is leuk om de tegenstellingen deze dag te zien. Eerst de kleding op de plaatselijk markt die de dorpsbewoners dragen en dan de dure merkkleding in de shopping mall. In het centrum van Antalya zie je nauwelijks dames met een hoofddoek en zijn ze heel modern of zelfs moderner dan bij ons gekleed. We zijn al vaak in Antalya geweest maar door Harry komen we op plekjes waar we anders niet gekomen zouden zijn.
De zeven weken zijn omgevlogen. We hebben leuke uitstapjes gemaakt mede doordat we met Harry in contact zijn gekomen. Het was heerlijk om voor de tweede keer in dit hotel te zijn. De gastvrijheid en behulpzaamheid is bijzonder groot in dit hotel en niet te vergeten het eten is er ook erg lekker.  Dit alles zal er ook wel de oorzaak van zijn dat er veel dezelfde gasten in de winter komen. Wij ontmoetten dan ook verschillende gasten die er vorig jaar ook tegelijk met ons waren. Ik ben er blij om dat het hotel nu ook heel goed voor de poezen zorgt, trouwens de zorg voor de zwerfdieren is het afgelopen jaar duidelijk verbeterd in Kemer.


Het zal wel weer wennen zijn aan de temperatuur in Nederland als we  morgen weer terug zijn. Ik kan nu niet zeggen dat ik al naar huis verlang maar ik zal het wel fijn vinden om onze kater Solo weer te zien hoewel ik weet dat er goed voor hem gezorgd is.


Er even tussenuit (zesde week)


De weersverwachtingen voor deze week zijn erg goed. Voor deze week hebben we daarom geen speciale uitjes gepland alleen staat er voor zondag een tocht naar de stad Antalya met Harry op het programma.
Begin van de week wandelen we de berg weer over naar Kemer. Opvallend is dat onze conditie beter lijkt te worden want het gaat ons steeds beter af. Boven op de berg blijft het uitzicht over Kemer steeds mooi, hoewel het niet altijd even helder is in de verte.


Natuurlijk brengen we ook weer een bezoek aan de markt en gaan het stadje daarna nog in.



Deze week maken we ook tweemaal een strandwandeling. De ene dag in zuidelijke richting en de andere dag in noordelijk richting. Hoewel het strand niet uit zand bestaat maar uit tamelijke grote kiezelstenen. In de zomer worden door de hotels paden van planken gemaakt zodat men dan gemakkelijk in zee kan komen. Het zeewater is heel helder.




De andere dag treffen we het niet want ook nu is de bedding van de rivier die in zee stroomt te breed en te diep. Er zit niets anders op dan om om te lopen. Gelukkig kunnen we wel over de dam hoewel erwel wat water overheen stroomt. We hebben beiden Gore-tex schoenen en houden onze voeten dus droog.


Wanneer we het eethuis in Camyuva passeren is het zo ongeveer lunchtijd en we besluiten dan ook om hier iets te eten.


Van andere vakanties in Turkije weten we dat de herenkappers goedkoop en goed zijn en ondanks dat manlief niet zo veel haar meer heeft gaan we toch bij een kapper aan die we al eerder gezien hebben en waar steeds aardig wat klanten zaten.


De dagen dat er volop zon is en dat de temperatuur boven de 20° is blijven we in de tuin van het hotel in de zon. Het weer is zo goed dat er heel veel mensen op het strand liggen en er zwemmen er zelfs wat in zee. Wij zijn nu niet zulke zonaanbieders dat wij in de volle zon willen liggen. Wel is het lekker om in de zon wat te lezen en te puzzelen.
Onze bijna dagelijkse bezoeken aan de fitniss werpt wel zijn vruchten af want we zijn niet aangekomen, we zijn zelfs een klein beetje afgevallen.
Op zondagochtend worden we wakker van een hevige onweersbui en hevige regen. Er is zelfs zo'n hevige klap dat het hotel op zijn grondvesten staat te trillen. Het zou mij niets verbazen als het is ingeslagen op een van de bliksemafleiders van het hotel. Het blijft voorlopig ook erg regenen en in overleg met Harry annuleren we onze trip naar Antalya. Hopelijk is het volgende week zondag beter weer.



Er even tussenuit (vijfde week)


In tegenstelling tot vorige week staat er nu weer aardig wat water in de rivier en kunnen we niet via het strand naar Camyuva want de stroom naar zee is nu te diep, te breed en te wild. Ook kunnen we niet over de dam er heen dus dat wordt een flink stuk omlopen om naar het Turks eethuis van vorige week te gaan vooral omdat ik ook nog even langs de zee wil gaan. Er staat ook een behoorlijke wind maar toch is het fijn om een heel stuk te wandelen. Of manlief dit ook vindt betwijfel ik wel enigszins.




Wij worden bij het eethuis hartelijk begroet, ik heb vorige week gezegd dat we terug zouden komen. Ook deze keer bestellen we hetzelfde als vorige week en ook nu smaakt het weer uitstekend.




Als we van Camyuva weer terug lopen naar Kiris passeren we een slagerij waar de worsten buiten aan een boom hangen te drogen (een droogkast hebben ze hier waarschijnlijk helemaal niet nodig) Trouwens in de slagerij ziet alles er heel mooi en hygiënisch verpakt uit. De slager is trots als we zeggen dat alles er zo goed uit ziet.
Wanneer het op een ochtend zonnig en helder weer is belt manlief Harry op om te vragen of het hem past om ons naar de Sea to Sky lift te brengen als het hem past.

foto van internet

Een uitgelezen dag voor een bezoek aan de hoogste berg van de Turkse Rivièra, de Tahtali, ook wel Olymposberg genoemd. Natuurlijk heb je hier helder weer voor nodig  om te kunnen genieten van de fantastisch vergezichten op het Taurusgebergte, de vele badplaatsen en baaien die er aan de kust liggen. Reis van de zee naar de hemel wordt dan ook hier bedoeld met Sea to Sky. In het najaar tot ver in het voorjaar ligt er sneeuw op de bergen op deze hoogte.
De kabelbaan ligt op de berg Tahtali tussen de gebieden Camyuva en Tekirova op een hoogte van 726 meter en tot zo ver kunnen we met de auto komen.



Wanneer we de entreebewijzen kopen hebben we weer veel profijt van Harry want hij heeft voor ons een kaart uit de supermarkt meegenomen waarmee we 50% korting krijgen. Tel uit je winst, nu kost het ons in totaal maar €17,50.
Met een lengte van 4350 meter bereiken we met de lift in 10 minuten een hoogte van 1639 meter. We zitten dan op een hoogte van in totaal 2365 meter.  Even vind ik het wel eng in de liftcabine vooral als deze over zo'n paal gaat waar de draden aan bevestigd zijn.

foto is vanuit liftcabine genomen

hier passeren de liften elkaar
Als we uitstappen is gelijkt te merken dat we hoog zitten want het is hier een stuk kouder dan beneden (-3°) Grappig om in de sneeuw te kunnen staan en lopen. Ook de vergezichten zijn heel mooi. Ons hotel is ook te zien maar het lijkt wel een miniatuur huisje.








Na een poosje nemen we weer een cabine naar beneden en Harry brengt ons weer terug naar ons hotel.
Ook deze week bezoeken we weer een plaatselijke markt, ik blijf dit altijd leuk vinden. De groenten en het fruit wat er zo mooi uitziet en natuurlijk de aardige plaatselijke bevolking die er zijn welelijkse boodschappen doet.



Verder gaan we wat wandelen in de omgeving. Ook is het uitzicht vanuit onze kamer prachtig. We hebben uitzicht op zee en op de Tahtali berg waar het een prachtig gezicht is als de zon bijna onder is.



Deze week is het ook Valentijnsdag en we hebben in het begin van de week al een speciaal Valentijnsdiner in het hotel geboekt. Er zijn hiervoor maar 20 tafeltjes voor 2  personen beschikbaar maar het lijkt me heel romatisch. Nu hier hebben we echt geen spijt van want het is geweldig en het 6 gangendiner smaakt werkelijk voortreffelijk.



Alle gerechten zijn natuurlijk opgemaakt met iets van een hart erop, echt heel leuk. Wij kiezen voor de entrecote als hoofdgerecht.


Love Way

Heaven Way

Key to My Heart
Na het diner is er in een zaal een Valentijnsparty waar wij ook nog even een kijkje gaan nemen. Hier staan ook allerlei zoetigheden en cocktails. 







Kosten nog moeite zijn door het hotel gespaard om er een feestelijke Valentijnsdag van te maken en ik moet zeggen dat ik nog nooit zo'n leuke Valentijnsdag gehad heb.