Helaas dit jaar toeschouwer bij de vierdaagse van Nijmegen van 19-07 t/m 22-07-2016


Dit jaar is het een bijzondere Vierdaagse want deze wordt voor de honderdste keer gehouden. Maar noodgedwongen zal ik deze als toeschouwer en als supporter voor mijn wandelmaatjes Heleen en Karin aan mij voorbij moeten zien trekken. Door nogal wat lichamelijk ongemakken van de laatste tijd ben ik niet in staat om lange afstanden te wandelen.
Dit jaar staan we net als de voorgaande jaren weer op camping "Bij de 3 Linden" Het is een camping die tijdens de Vierdaagse meer staplaatsen mag hebben als gewoonlijk en ieder jaar komen er dezelfde wandelaars wat natuurlijk heel gezellig is. Wat ook nog een bijkomend voordeel is, is dat op de dag van Wijchen de wandelaars langs de camping komen en tijdens de dag van Cuijk er niet ver vanaf.





Maandag:
Ondanks dat ik dit jaar niet kan lopen ga ik wel mijn startbewijs ophalen want ik heb met mijn wandelmaatjes afgesproken dat ik de laatste kilometers op vrijdag op de Via Gladiola met hen zal meelopen. Met een polsbandje om kan ik dan wel de Wedren op.
We gaan met de trein naar Nijmegen en zoals ieder jaar heeft de NS weer een leuke actie.
Deze keer op de foto voor een affiche van de Waalbrug.

Manlief als wandelaar
Ikzelf als wandelaar

Voordat ik mijn startkaart ophaal ga ik even voor de Barometer op de foto, van de 50.000 inschrijvingen ben ik er ook een.


Omdat het de honderdste vierdaagse is krijgen we bij het ophalen van ons startbewijs een paar leuke dingen.
Een rugzak en een speldje van een gladiool met honderdste erop.
Ieder jaar was de rij waar ik mijn startbewijs moest ophalen behoorlijk lang maar dit jaar eens een keer niet.
Intussen heb ik ook bericht gekregen dat Heleen en Karin met Marina (onze verzorgster) op de Wedren gearriveerd zijn. Nadat zij ook hun benodigdheden hebben opgehaald gaan we de stad in om
ergens met elkaar te lunchen.




Hierna nemen manlief en ik afscheid en gaan wij naar de Harmonie waar je, als lid van de KRO of NCRV, als je een startbewijs hebt een shirt kunt afhalen en muntjes voor consumpties krijgt.












Hierna nemen we de trein terug naar Wijchen en gaan weer naar de camping.





Dinsdag de dag van Elst:
In gedachten ben ik steeds bij mijn wandelmaatjes hoewel ik ze niet benijd wat de warmte betreft want ik ben niet echt een warm weer loopster. Ik heb met Marina afgesproken dat ik haar in Nijmegen zal ontmoeten en dat we later Heleen en Karin op de Wedren zullen zien. Als ik in Nijmegen ben ga ik eerst nog met Marina op een rustig terras iets drinken. Op de Wedren is het altijd een hele drukte en ook wel erg lawaaiig.
Op de app 4Follower bekijken we hoe ver ze al zijn (hoewel deze niet altijd betrouwbaar is) Vandaag komen er ook collega's van Karin en Heleen helemaal naar Nijmegen.

Karin en Heleen na de dag van Elst met hun collega's aan een drankje op de Wedren

Marina heeft een lekker rustig plekje in de schaduw opgezocht
Na een poosje gaat Karin naar haar slaapadres in Nijmegen, Heleen met Marina naar Arnhem, de collega's van Karin en Heleen weer naar het Hoge Noorden en ik weer naar de camping.

De dag van Wijchen:
De dag dus dat de wandelaars bij ons langs de camping komen. Als ik wakker word lopen de 55 km en 50 km wandelaars al bij ons langs de camping. Snel ga ik dus uit bed want Karin en Heleen hebben vandaag de vroege start en komen bij ons koffie drinken op de camping.
Gek om hier nu op een stoel te zitten en de lange rits wandelaars aan mij voorbij te zien trekken.







Na koffie, een gevulde koek en toiletbezoek zetten zij hun tocht weer voort.


Niet lang na hun vertrek van de camping krijg ik een WhatsApp van Karin met bovenstaande foto en de volgende tekst: We zijn er klaar mee en gaan verder met de bus. Als ze het er geloofwaardig zou hebben willen laten uitzien hadden ze niet zo moeten lachen.
Ondanks de warmte bereiken ze toch zonder problemen Nijmegen weer hoewel Karin wel een bezoek moet brengen aan de verzorging voor  haar blaren en de wachttijd is daar erg lang.

De dag van Groesbeek:
Al vroeg stuur Heleen me een foto van de roombroodjes die we altijd namen bij een tuincentrum. Ik antwoord dat ik hoop om volgend jaar mijn schade in te halen en er dan twee te nemen.


Deze dag ga ik met de trein naar Lent waar Marina mij met de auto oppikt om naar Breedeweg te gaan. Heleen haar ouders en haar vriend met zijn ouders zijn er ook bij. Het is de gewoonte dat Marina altijd in Breedeweg zit en daar voor de wandelaars de soep besteld. Natuurlijk gebeurd dit ook nu weer.


Ook dit jaar stond in onze regionale krant weer de oproep om een gratis telegram naar je wandelaar te sturen. Ook dit jaar was het weer de foto waarop Heleen, Janny en ik staan. Dit is altijd een heel leuk iets en ook Heleen en Karin gaan bij de stand van de krant op de Zevenheuvelenweg aan.
Natuurlijk zijn er voor hen ook telegrammen die ze bij aankomst op de Wedren lezen. Ook voor mij zijn er nog twee telegrammen die Heleen voor me heeft meegebracht.


















En dan is het wel heel lekker als je na 40 km je wandelschoenen kunt verruilen voor slippers of open schoentjes.

's Avonds gaan we met de hele groep naar een Wokrestaurant in Arnhem en het is heel lekker en bovenal heel gezellig.

De dag van Cuijk:
Vandaag zal ik het laatste stukje met Heleen en Karin meelopen over de Via Gladiola. Maar eerst gaan manlief en ik vlak bij de camping kijken waar ze vandaag langs komen. Wanneer we daar staan te wachten begint het erg te regenen en alle wandelaars trekken regenponcho's aan. Gelukkig hebben we paraplu's bij ons en kunnen ze even zitten met een paraplu boven zich. Na de koffie met iets lekkers gaat er een regenhoes over hun rugzak en vertrekken ze weer want ze hebben nog een heel stuk af te leggen.
Bijtijds vertrek ik naar Nijmegen want ik heb afgesproken om in de buurt van het Raboud Ziekenhuis in te voegen.
Wanneer ik langs de kant van de weg te wachten sta krijg ik van Marina een WhatsApp met de foto van een wel heel lekkere koffie. Ze zou me bijna jaloers maken.


Heel veel blije wandelaars trekken aan me voorbij. Ondanks deze uitzonderlijke warme vierdaagse hebben zij het gehaald.



Dan zie ik Karin verschijnen en niet veel later komt Heleen er ook aan. Dan begin ik aan mijn kilometers (3 km) van deze honderdste Vierdaagse. Zo heb ik toch nog een beetje het vierdaagse gevoel.

De kanjers hebben het volbracht
Ze gaan zich afmelden en Karin neemt haar medaille in ontvangst. Het is voor haar de eerste keer dat ze meedeed.


Heleen neemt haar nummertje zeven in ontvangst en heeft mij nu ingehaald wat het aantal keren betreft.


Hierna verlaten we de Wedren en zoeken Marina en Heleen haar ouders op. De gladiolen worden in ontvangst genomen en ook ik krijg er zelfs een voor mijn 3 kilometer!


Karin met haar afgeplakte blaren en Heleen is er schadevrij vanaf gekomen. Ik heb bewondering voor hen dat ze ondanks het bijzondere warme weer de 160 km volbracht hebben.
Karin trof het wat dat betreft niet, de eerste keer de Vierdaagse lopen en dat met zulk extreem warm. weer.


Ook het toeschouwer zijn van de Vierdaagse is best leuk hoewel ik het meedoen toch veel leuker vind. Gelukkig was Marina er zodat ik samen met haar de wandelkanjers kon opwachten.
Hopelijk ben ik volgend jaar wel weer in staat om mee te doen. De camping heb ik in ieder geval al wel weer besproken.

11 opmerkingen:

  1. Ja, het was echt geen goed weer voor mensen die niet graag met zulke hoge temperaturen wandelen.. m'n zus heeft er ook behoorlijk last van gehad.. werd zelfs bijna niet goed in de trein terug naar haar overnachtingsadres de eerste dag! Vind het echt geweldig dat ook Karin en Heleen het volbracht hebben ( ben jaloers op Heleens voeten.. zo helemaal blaarloos na zóveel kilometers.. wauw!).. maar ben vooral supertrots op m'n zus natuurlijk, die het zowat alleen op wilskracht deed. 't Was wel meteen ook de allerlaatste keer zegt ze.. maar dat weet je bij haar nooit zeker hoor, had niet gedacht dat ze het dít keer nog zou doen hahahahaa!
    Heel leuk verslag!
    Groetjesss!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Natuurlijk ben je supertrots op je zus! Ik ben benieuwd of het voor haar inderdaad de laatste keer was. Heleen heeft ook al eens gezegd dat ze pas weer zou gaan als ze de 30 km mocht lopen maar ging toch weer.
      Ik weet niet of ik het wel volbracht zou hebben met dat uitzonderlijke warme weer. Dus eigenlijk een geluk dat ik dit jaar niet in staat was om te wandelen want uitvallen zou ik nog erger gevonden hebben dan dat ik niet mee kon doen.
      Ja dat Heleen haar voeten er na 160 km nog zo goed uitzagen was echt een wonder.

      Verwijderen
    2. Mijn zus is 61, dus die liep nu al de 30km natuurlijk.. maar ze had maar op 25 getraind.. en hoopte er het beste van hehe. Ze wilde persé deze 100e editie meedoen.. die motivatie is er volgend jaar niet meer.. denk echt wel dat ze het hierbij gaat laten hoor.
      Het zal voor Heleen nog wel eventjes duren eerdat zij de 30km mag.. zo jong als zij nog maar is! :-) Ik vind het echt heel erg knap van haar en Karin, 4 keer 40.. supergoed gedaan! Maar met zulke support zal het allemaal toch net wat gemakkelijker gegaan zijn, dus ook een dikke pluim voor Marina en jou! :-)

      Verwijderen
    3. Heleen en Karin hadden ook niet getraind op de 40 km. Heleen heeft het dit jaar heel gemakkelijk gehad. Zaterdags na de 4daagse kreeg ik een WhatsApp waarin ze schreef dat ze nogwel 40 km die dag zou hebben kunnen lopen als het gemoeten zou hebben.

      Heleen heeft wel een goede conditie hoor, want ze doet ook aan hardlopen.

      Verwijderen
  2. Heel tof verslag, Noortje. Je was er toch (een beetje) bij ! Proficiat voor jou, écht waar, ook jij verdient dat, en voor je vriendinnen !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik had gedacht dat ik het veel erger zou vinden wanneer ik de wandelaars zou zien langskomen. Het was best gezellig om dit samen met Marina te doen.

      Verwijderen
  3. jammer dat je aan deze wandelklassieker niet kon deelnemen.
    maar je was er toch bij betrokken

    groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jammer dat je dit jaar niet mee kon doen, zo te lezen heb je je echter wel vermaakt tijdens de 4-daagse, dus dat is dan weer een meevaller. Hoop dat je volgend jaar wel mee kunt doen! Dan kom ik zeker kijken.
    Groetjes Gerda

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop inderdaad dat ik volgend jaar er weer bij kan zijn. Mijn spieren moeten dan wel veel soepeler worden dan dat ze de laatste tijd zijn.

      Verwijderen
  5. spijtig voor jou dat je niet kon meedoen maar je gezondheid gaat boven alles.
    Ik duim voor jou dat het volgende keer wel lukt

    BeantwoordenVerwijderen