Wandeltocht de Krim 16-12-2017


Al maanden hadden mijn wandelmaatjes en ik het plan om in De Krim op zaterdag 17 december de Wandeltocht te gaan lopen die georganiseerd werd door v.v.DKB. Uiteindelijk gingen alleen Janny en ik want Heleen was het weekend naar Duitsland en Karin melde zich vrijdag af i.v.m. rugklachten.
Janny haalde mij op en toe wij een paar kilometer op weg waren kwam ik er achter dat ik mijn fototoestel vergeten was. Gelukkig hadden we beiden wel ons smartphone bij ons en konden dus wel wat foto's maken maar ik gebruik toch liever mijn fototoestel.
Toen we in de startlocatie waren kwam ik er ook nog achter dat mijn wandelboekje nog thuis lag. Ik was dus niet al te best bij de les geweest bij het inpakken van mijn rugzak.
We schreven ons in voor de 20 km en nadat we koffie gedronken hadden begonnen we aan ons tocht.
Het was wel even oppassen want op de straatklinkers was het wel glad op sommige plekken.
Toen we het dorp uit waren kwamen we al snel in de Vloeivelden De Krim. 
Dit is een bijzonder interessant vogelgebied. Het gebied is van oorsprong een spoelwaterbassin van aardappelmeelfabriek AVEBE. Nadat de fabriek in 1990 stopte werd het gebied steeds aantrekkelijker voor steeds meer vogelsoorten, waaronder diverse zeldzame soorten als de geoorde fuut, visdief, zwartkopmeeuw, zomertaling, ransuil, kerkuil en blauwborst. Wanneer in de winter duizenden taiga- en toendrarietganzen hier in de avondschemer neerstrijken, is dat een fenomenaal gezicht.
We passeerden een insectenhotel wat er in deze tijd van het jaar verlaten bijlag.
Janny ging even bij de vogelkijkhut een kijkje nemen maar er waren geen vogels te zien. Ik wachtte beneden want het trapje zag er wat glad uit en er zat geen leuning.
Toen we nog in het dorp liepen hadden we het geluid al van de Midwinterhoorn gehoord maar nu zagen en hoorden we Midwinterhoornblazer ook die op de Uitkijktoren stond.
Het gebruik  van de Midwinterhoorn zou volgens een algemeen verbreide opinie zijn oorsprong vinden in de Germaanse joelfeesten, de feesten die zich afspeelden rond de midwinter-zonnewende (21 december). De voorloper van de midwinterhoorn, de ossenhoorn, zou rond die tijd geblazen zijn om de god Odin of Wodan te helpen bij zijn jacht op de wolf Fenrir, die de zon verslindt waardoor het altijd donker zal zijn. Als Wodan erin slaagt de Fenrir te verjagen, dan zal het licht terug kunnen komen.
Zowel de ossenhoorn als de midwinterhoorn werden ook als communicatiemiddel gebruikt. Zo is in Drenthe de boerhoorn bekend. Deze werd door de boerrichter, die aan het hoofd van de boerschop stond, gebruikt om de boeren bijeen te roepen. Van de midwinterhoorn is onder andere bekend dat hij in de grensstreek ook gebruikt werd om smokkelaars te waarschuwen voor de politie. 
Op sommige plekken lag ook nog wat sneeuw. De tocht ging voor het grootste gedeelte over onverharde paden. En soms was het wel heel erg drassig en dat is altijd extra oppassen geblazen als je op lage wandelschoenen loopt.
Omdat ik nogal snel val heb ik wel heel veel naar de hakken van Janny gekeken en volgde ik haar dus op de voet.
We naderden onze eerste rust op Landgoed De Groote Scheere.
Op de grens van Overijssel en Drenthe, in de gemeente Hardenberg, ligt dit Landgoed De Groote Scheere: een historisch cultuurlandschap. Grasland, akkers, rietgedekte boerderijen met karakteristieke luiken en andere streekeigen gebouwen, bossen, natuurterrein en houtwallen worden middels eeuwenoude zandpaden met elkaar verbonden en leveren een uniek landschap.
In het Landhuis namen we een kop soep en aten ons brood op. Bij deze rust was er ook een Midwinterhoornblazer.
Hierna beginnen we aan ons tweede deel van de wandeltocht.  We zijn het er beiden over eens dat het eerste deel van de tocht veel mooier was. Bij het tweede deel hadden we nogal wat modderige graspaden langs sloten en was het allemaal open veld.

De rust op 16 km sloegen we over. Ook hier werd op een Midwinterhoorn geblazen.
Toen we over een erf van een Thomas huis liepen werden we geroepen of we een oliebol wilden. Nu dat sloegen we niet af. Deze oliebollen werden ons aangeboden door super COÖP Alfering die sponsor van deze tocht was.
Even later kwamen we over een mini-camping en daar lag nog overal sneeuw op het grasveld. Als je alleen deze foto zou zien van de tocht zou je denken dat we alleen maar in de sneeuw gelopen hadden maar dat was niet zo.
 We kwamen nu toch wel bijna aan het eind van onze wandeltocht want we hoorden al duidelijk de omroeper die commentaar gaf bij de Dorpsloop die er 's middags gehouden werd.
Toen we weer terug waren bij de startlocatie kregen we een medaille en ik kreeg, omdat ik mijn wandel vergeten was, een stempel op een stukje papier en een sticker wat ik thuis nog in mijn boekje kon plakken. Na nog een korte nazit gingen we weer op huis aan.
Het was gelukkig de hele tocht droog in tegenstelling toen we naar huis reden.
Ik denk niet dat ik deze tocht nog eens ga lopen want ik vond dat het laatste stuk veel te veel op graspaden langs sloten ging. Wel was het gezellig om met Janny te wandelen. Jammer dat mijn andere twee wandelmaatjes verstek moesten laten gaan.
Gelukkig dat Janny ook wat foto's met haar smartphone maakte zodat ik toch nog wat foto's bij mijn verslag kon plaatsen (dank nog hiervoor)

Bezoek kerstmarkt Bremen 20-12-2017

Ook dit jaar gingen manlief en ik weer naar de Kerstmarkt in Bremen. Dit is onderhand een traditie geworden. We gaan altijd met onze eigen auto hoewel er heel veel busreizen georganiseerd worden naar de Kerstmarkt in Bremen. Wij vinden het altijd heerlijk om pas later in de avond weer naar huis terug te keren want het is natuurlijk erg sfeervol als de kerstverlichting dan overal in de stad brandt.
Toen we van huis vertrokken was het wat grijzig en het miezerde ook wat.
Het viel ons op dat het helemaal niet druk was op de markt en of dit nu de reden was dat ik nu de kerstmannen zag of dat ze er dit jaar voor het eerst stonden kan ik niet zeggen maar ze waren in iedere geval wel leuk.
Het stadhuis van Bremen met zijn schitterende gevel is een van de mooiste stadhuizen van Duitsland en een paradevoorbeeld van de Noord-Duitse Weserrenaissance. Samen met de Roland, het "Vrijheidsbeeld" van de plaatselijke bevolking, staat het al eeuwenlang symbool voor het gevoel van trots dat de inwoners van Bremen hebben ten aanzien van hun stad, hun vrijheid en hun soevereiniteit.
 Ook moesten wij nog iets gaan rechtzetten bij het standbeeld van de Bremer Straatmuzikanten. De Bremer straatmuzikanten is een sprookje van de gebroeders Grimm. Er wordt gezegd dat het geluk brengt als je de beide voorpoten van de ezel tegelijkertijd vast houdt. Je mag echter nooit slechts één poot vasthouden, want dan zou de ene ezel de andere ezel de hand schudden. En laten wij nu vorig jaar maar één poot hebben vastgehouden.
In 2016 hield ik maar één poot vast.
De foto van dit jaar is niet erg duidelijk en de haan is zelfs onthoofd. Volgend jaar misschien maar weer een herkansing maar ik had nu wel de twee poten vast. Manlief staat er wel goed op.
Natuurlijk hoort bij een bezoek aan een kerstmarkt ook voor mij een eierpunch, gebakken camembert en een braadworst. Hoewel het wel wat moeite kostte om het kraampje te vinden waar ze de gebakken camembert verkochten. Maar uiteindelijk vonden we het toch.  
Ook kocht ik nog wat rode versiering voor in mijn kerstboom. Aangezien ik dit jaar besloten heb om onze boom in het vervolg alleen nog maar met rood te versieren had ik ook een rode piek nodig. Ik zag in een een mooie met 50% korting dus die kocht ik.

We liepen niet alleen langs de kraampjes maar we gingen ook sommige winkels in. Ik heb het geluk dat manlief niet echt een hekel heeft aan winkelen. Bremen heeft heel veel mooie winkels maar ik kocht slechts een truitje.  Intussen was het heel druk op de markt geworden en overal stonden mensen buiten glühwein te drinken. Nadat we nog ergens een eierpunch gedronken hadden (wel binnen) gingen we richting de tram die ons naar het P&R terrein zou brengen.
Nu zagen we goed hoe de straten versierd waren.
Ook deze keer heb ik weer genoten van het bezoek aan de kerstmarkt in Bremen. Ik moet zeggen dat het me na al die jaren nog steeds niet verveeld om er heen te gaan.Want de kerstmarkt in Bremen wordt beschouwd als een van de mooiste kerstmarkten van Duitsland. Rond het Stadhuis van Bremen is het een ware kerstsfeer! Er staan meer dan 180 kraampjes. 
Alle bezoekers van mijn blog
goede Kerstdagen gewenst

Stedentripje naar Venetië 5, 6 en 7 december 2017

plaatje van internet
In eerste instantie zou ik met Belinda, Heleen en Marina een stedentripje naar Gent gaan maken maar toen Kruidvat deze zomer een actie had voor een verrassingsuitje voor maar €89,- besloten we dit te doen. Voor het bedrag van €89,- hadden we de vliegreis en een hotel met ontbijt. Na een week hoorden we al dat onze bestemming Venetië zou worden. We vonden dat alle vier een geweldige bestemming want we waren er nog nooit geweest.
We vlogen vanaf Eindhoven en mijn vriendinnen haalden mij als laatste op. We hadden een avondvlucht. De autorit verliep voorspoedig. Onderweg hielden we wel even een stop voor een sigaretje voor Marina op een parkeerterrein en we aten onderweg ook nog een hapje bij Van der Valk in Uden.
Ruim op tijd arriveerden we op Eindhoven Airport en toen begon het wachten totdat we konden gaan instappen. We vlogen met Ryanair naar het vliegveld Treviso in Venetie. Op dit vliegveld komen de vluchten van de prijsvechters aan.
Heleen, die we tot onze reisleidster benoemd hadden (want zij is een geboren leidster), had thuis al opgezocht hoe we van het vliegveld bij ons hotel konden komen (het hotel lag in de wijk Favaro Veneto) Eerst moesten we met een speciale bus en daarna met een tram en dan kwamen we vlak bij het hotel uit. De retourkaartjes voor de bus konden al bij het vliegveld gekocht worden.
Zonder problemen bereikten we ons hotel, wat wel wat gedateerd was van binnen maar wel heel schoon en het personeel was ook erg behulpzaam in het geven van informatie. Nadat we onze spullen op de kamer gezet hadden gingen we in de buurt nog even op zoek naar een tentje waar we iets kleins konden eten.
Het was min of meer een take-away restaurantje maar het was ook mogelijk om binnen in een hoekje te blijven staan. Ik ging voor een broodje kebab wat me heerlijk smaakte. De anderen namen een stuk pizza maar ik ben niet echt gek op pizza.
De andere dag waren we al bijtijds in de ontbijtzaal want we wilden zoveel mogelijk uit deze hele volle dag dat we in Venetië waren halen.
We verlieten ons hotel en gingen op zoek naar de tabakszaak waar je kaartjes voor de tram naar Venetië kon kopen en toen gingen we met de tram naar Venetie. 
Ik had voor mijzelf een paar dingen die ik heel graag wilde zien. Zo stond natuurlijk het San Marcoplein en de San Marcobasiliek op mijn lijstje.
Het San Marcoplein  is het het centrale plein van Venetië. Het plein wordt gezien als één van de mooiste pleinen ter wereld en bestaat uit twee delen: de Piazza en de Piazzetta. De Piazzetta is het deel van het plein dat aan het meer van Venetië ligt. De Piazza wordt gezien als het hoofddeel van het San Marcoplein. Het middeleeuwse plein ziet er vrijwel geheel nog zo uit zoals het in de middeleeuwen aangelegd is. Het historische karakter van het plein heeft ervoor gezorgd dat het tot de belangrijkste elementen behoort van het oude Venetië. Het San Marcoplein wordt ondanks de inschrijving op de Werelderfgoedlijst van UNESCO wel bedreigd. Het is het hoge water dat steeds vaker ervoor zorgt dat het plein onder water komt te staan. De langzaam stijgende zeespiegel zorgt ervoor dat bij hoogwater het San Marcoplein (deels) onder water komt te staan.
Van alle kerken in Venetië is de San Marcobasiliek waarschijnlijk de meest indrukwekkende. De middeleeuwse basiliek staat aan het San Marcoplein en is een bonte mix van verschillende stijlen. Het gebouw heeft hierdoor een uniek eigen uiterlijk gekregen dat niet zomaar met een ander kerkgebouw te vergelijken is. Het meest indrukwekkende zijn wel de vele mozaïeken op de plafonds en de wanden. De vele goudtinten die hierbij gebruikt zijn zorgen voor een compleet ‘over de top’ uiterlijk. Dergelijke mozaïeken zijn aan de buitenkant in mindere mate ook te aanschouwen.

Volgens de overlevering werd in 828 het lichaam van Marcus uit Alexandrië door Venetiaanse zeelieden ontvreemd en naar Venetië overgebracht. De legende vertelt dat zijn lichaam verborgen werd onder een stapel varkensvlees, zodat de moslims daar niet onder wilden kijken. Om het graf van Marcus werd later de Basiliek van San Marco gebouwd. Zijn relikwieën zijn daar nog te bewonderen. Kopten echter geloven dat het hoofd van Marcus in Alexandrië achterbleef, waar het bewaard wordt in de "Koptisch-orthodoxe kathedraal van Sint Marcus". In 1968 kreeg een delegatie van de Koptische Kerk een stukje bot van Marcus uit handen van paus Paulus VI.
Het was wel jammer dat er in de basiliek geen foto's genomen mochten worden want je keek daar werkelijk je ogen uit. Heleen en ik hadden er een kaars willen opsteken maar er lagen helaas geen kaarsen meer dus dit ging helaas niet door.
Intussen was het tijd geworden om iets te drinken. We wisten dat dit op het San Marcoplein erg duur zou zijn maar toch kozen wij hiervoor. De prijzen waren werkelijk schandalig hoog op de prijslijst en toen ik er een foto van wilde maken werd me dit verboden. Dat ik later een foto van de rekening nam konden ze me natuurlijk niet verbieden, ha,ha.
Midden op het Piazza San Marco in Venetië staat ook de bijna honderd meter hoge Campanile.
De klokkentoren van de Basilica di San Marco. Op deze plek stond al in de negende eeuw een klokkentoren op dezelfde plek. De huidige toren, met een spitse toren die in bijna heel Venetië te zien is en waarop de gouden aartsengel Michaël prijkt, dateert van 1514. Toch is de toren die je nu ziet niet heel oud. In de zomer van 1902 stortte de toren namelijk in toen men er een lift in wilde bouwen. De Venetianen bouwden de toren weer precies zo op als hij voor de ineenstorting was, op precies dezelfde plek.

De Campanile heeft een spiraalvormige opwaartse gang, die tot de top leidt. Zo konden hoogwaardigheidsbekleders te paard tot helemaal boven in de toren rijden.
De Torre dell'Orologio is een minder bekende attractie aan het Piazza San Marco in Venetië.
De toren met de schitterende astronomische klok geeft, zoals de naam al doet vermoeden, niet alleen de tijd aan, maar ook de verschillende fasen van de maan en de beweging van de zon langs alle sterrenbeelden. De geschiedenis van de toren begint vrij gruwelijk. De makers van het ingenieuze uurwerk, dat in die tijd (eind vijftiende eeuw) als een regelrecht wonder werd beschouwd, mochten volgens de opdrachtgever niet in staat zijn om een zelfde uurwerk voor anderen te maken. Om dit te voorkomen, werden de ogen van beide ontwerpers uitgestoken...
De twee metalen figuren die elk uur de klok slaan, worden door de Venetianen ook wel i Mori, de Moren, genoemd – naar het schijnt vanwege de donkere kleur van het metaal. De oudere Moor, met baard, slaat het eerst, de jongere Moor volgt zijn voorbeeld. Wie een Venetiaan naar de Torre dell’Orologio zal vragen, krijgt soms een wat vragende blik, de Torre dei Mori kent echter iedereen!
Rond 6 januari (Driekoningen) en 15 augustus (Ferragosto) zie je niet alleen de twee Moren, maar ook de aartsengel Gabriël en de drie wijzen uit het oosten. Zij komen elk uur even naar buiten, om een buiging te maken voor de bronzen Madonna. De houten beelden van een engel met trompet en de drie koningen worden op mechanische wijze langs Maria met Kind gevoerd, alsof ze inderdaad op bezoek komen bij de pasgeboren Jezus om hun geschenken aan te bieden
Hierna gingen we richting het Dogenpaleis wat ook op mijn lijstje stond om te bekijken. 
Het dogenpaleis was vroeger het paleis van de doge, de leider van de toenmalige Republiek Venetië. Het dogenpaleis ligt ook aan het San Marcoplein en behoort tot de meest belangrijke en indrukwekkende niet-religieuze gotische bouwwerken van Italië. Het paleis is tussen 1309 en 1424 gebouwd op een fundament dat stamt uit de negende eeuw. Tegenwoordig wordt Venetië niet meer bestuurd door dogen. Het dogenpaleis is nu een bezienswaardigheid waar je als toerist je kunt verwonderen over fraaie architectuur, de bijzondere kunstwerken en de prachtige vertrekken. 
Wij bezochten het niet van binnen.
Vlak bij het Dogenpaleis zagen we ook de Brug der Zuchten welke ook op mijn lijstje stond welke ik graag wou zien.

De Brug der Zuchten is één van de bekendste en meest gefotografeerde bruggen van Venetië. 
De brug verbindt het dogenpaleis met de gevangenis waarin ooit Galileo Galilei en Casanova opgesloten zaten. De naam "Brug der Zuchten" komt voort uit de zucht die gevangenen lieten horen op het moment dat ze over de brug naar de donkere kerkers gingen en door de smalle raampjes van de brug voor de laatste keer het daglicht zagen. De brug Ponte della Paglia is door de Brug der Zuchten zeer druk bezocht. Dat komt omdat je vanaf deze brug een prima uitzicht hebt op de Brug der Zuchten. 
Op deze brug worden dan ook een groot aantal foto’s en selfies genomen. Ook Heleen en ik werden op deze brug op de foto gezet.
Vlakbij het Dogenpaleis in het Canal Grande lagen heel wat gondels en omdat je als je in Venetië bent je toch zeker wel een tochtje in een gondel moet maken vind ik gingen we vragen wat de kosten waren. Hoewel niet echt goedkoop gingen we er toch voor.
De Venetianen vestigden zich in de 6e eeuw na Christus op de eilanden van de lagune bij het tegenwoordige Venetië, opdat barbaren hen niet konden bereiken. De lagune bestond uit kleine eilanden met een netwerk van smalle kanalen, niet diep genoeg voor de grote zeeschepen van de barbaren.
Het leven op de lagune werd mogelijk gemaakt door het gebruik van een smalle, lichte boot die mensen en goederen kon vervoeren. Deze boot werd bestuurd door een enkele roeier, de gondelier, die op de achterkant van de boot stond, zodat hij goed zicht had. Voor de besturing en voortstuwing maakte hij gebruik van een enkele roeiriem in een open dol. Doordat de riem lang was en voorzien van een groot blad kon de staande gondelier effectieve slagen maken. Dit vaartuig kunnen we als de voorloper van de huidige gondel beschouwen. Al in de 11e eeuw moet dit vaartuig in de lagune gevaren hebben. 
Zeker drie kwartier duurde onze tocht en de gondelier gaf ons allerlei informatie over de gebouwen etc. waar wij langs kwamen.
Intussen hadden we ook een restaurantje gevonden waar we een hapje aten. Maar al snel gingen we weer verder. 
In Venetië zie je over al maskers hangen die je als souvenir kan kopen. Zowel goedkope als hele dure.
Deze Venetiaanse maskers kunnen versierd zijn met dierenhuiden, stof, juwelen en opvallende gekleurde veren waardoor de maskers een echte visuele magneet zijn.
De geschiedenis van de Venetiaanse maskers gaat terug tot de Romeinse tijd, maar het echte moment van glorie kwam pas rond de 18e eeuw. Hoewel we de maskers deze dagen associëren met carnaval, vroeger werden de maskers voor verschillende malen per jaar gebruikt. Bijvoorbeeld wanneer men naar het theater ging of een officiële gelegenheid moest bijwonen. De maskers garandeerde anonimiteit en waren dus perfect voor mensen van stand die op die manier konden communiceren met de arbeiders en boeren. De maskers werden zelfs gebruikt voor het deelnemen aan samenzweringen en geheime romantische ontmoetingen.
Natuurlijk moesten we ook de oudste en meest bekende brug over Het Canal Grande 
de Rialtobrug (Ponte di Rialto) gaan bekijken. Dat de brug erg populair is goed te merken aan de drukte. De meeste toeristen maken selfies of  fotografeert anderen op de brug.  
Je kunt langs de twee buitenkanten over de brug lopen, maar je kunt er ook voor kiezen het middenpad te nemen. Je hebt dan niet het fraaie uitzicht over het Canal Grande, maar loopt tussen de winkeltjes op de Rialtobrug door.
De grote brug heeft een breedte van maar liefst 22,9 meter. De huidige brug stamt uit de zestiende eeuw. Hij verving de houten brug die niet goed bestand was tegen het gewicht dat een grote massa mensen op de brug veroorzaakt. Na de laatste instorting in 1524 werd er werk gemaakt van een stenen variant. De Rialtobrug die er nu staat is daarvan het resultaat. Hij was in 1591 helemaal gereed en overspant het Canal Grande net als zijn voorganger met één boog.  
Natuurlijk zijn er nog heel veel andere dingen in Venetië te bezoeken maar als je er maar een volle dag voor hebt moet je natuurlijk keuzes maken.
Soms vonden we het wel een beetje een doolhof met de vele brug en straatjes maar we genoten erg. Ook troffen we het met het weer. Iedere dag was het zonnig.
We besloten voordat we terug gingen naar ons hotel met de tram om eerst nog ergens koffie te drinken. 
We hadden het plan om in de buurt van ons hotel 's avonds te gaan eten maar hoewel de receptionist van ons hotel vertelde waar we een restaurant konden vinden zagen wij niets anders dan take-away restaurants. Toen besloten we maar om weer naar Venetië te gaan. Deze keer nam ik ook iets Italiaans namelijk spaghetti carbonara
De volgende dag zouden we alweer terug naar Nederland vliegen. Heleen had gezien dat het beginpunt van de bus waarmee we naar het Vliegveld moesten in Venetië was. Zij kwam met het voorstel dat we weer naar Venetië zouden gaan en onze bagage mee zouden nemen zodat we daar 's middags op de bus konden stappen. 
We vertrouwden weer geheel op Heleen die de plattegrond nog eens bekeek. Ook kwamen we langs een gebouw waarop stond dat het Het Belgische Consulaat was maar dat kon ik me nauwelijks indenken want het zag er zeer verwaarloosd uit.
We gingen nog een keer naar de San Marcobasiliek want Heleen wilde toch nog wel graag daar een kaarsje opsteken. Aangezien je daar niet met rugzakken binnen mag bleef Marina buiten wachten.
Gelukkig lagen er nu nog wel kaarsen en konden Heleen en ik een kaarsje opsteken.
We besloten eerst nog ergens wat te gaan eten voordat we de bus naar het vliegveld zouden nemen. Ook deze keer koos ik weer voor spaghetti carbonara. Ruim op tijd waren we op het vliegveld.
Aangezien we vrij laat op Eindhoven aankwamen hadden we besloten om een hotelovernachting in Oisterwijk te boeken anders zou het diep in de nacht geweest zijn dat we thuis zouden komen en het zou natuurlijk ook niet zo prettig zijn voor degene die zou rijden.
De andere morgen vertrokken we na een heerlijk ontbijt en reden gelijk naar huis omdat er sneeuw voorspeld was en af en toe sneeuwde het ook iets.


Ik heb genoten van ons uitstapje. Wel kwam ik tot de conclusie dat ik me beter had moeten voorbereiden op de bezienswaardigheden maar in zo'n korte tijd kan je natuurlijk ook niet alle bezienswaardig zien. We troffen het erg met het weer. Het voordeel om in deze periode naar Venetië te gaan is dat het niet overdreven druk is.
Meiden bedankt voor jullie gezelligheid en wat mij betreft houden we er zo'n uitstapje in.