Monnikentocht 25-08-2018

Ook dit jaar organiseerde Runners Oost Groningen de Monnikentocht voor marathonlopers, ultralopers en sportieve wandelaars. De tocht dankt zijn naam, veronderstel ik, aan het Klooster dat in Ter Apel staat van waar de langere afstand startten. Aangezien ik me maar voor de 17 km had ingeschreven startte ik in Sellingen. Deze keer had ik geen wandelmaatje die me vergezelde op mijn tocht. Wel zou ik Heleen onderweg tegenkomen aangezien zij op een verzorgingspost stond omdat zij lid is van de hardloopgroep die de tocht organiseerde.
De start was vanaf camping De Barkhoorn voor de 17 km wandeldelaars.  

Ik trok, nadat ik eerst nog een kop koffie had gedronken, mijn regenponcho alvast aan want het regende en de weersvoorspelling leek ook niet al te best, veel kans op buien.

Vanaf de camping ging het al gelijk het bos in. Al snel zag ik een kabouterpaaltje van het kabouterpad, waar kinderen ,eventueel vermomd als kabouters, op zoek kunnen gaan naar kabouters. Ik als iemand die gek op kabouters ben zou dit als kind geweldig gevonden hebben.

Trouwens er zijn heel veel wandelingen te maken in de bossen bij Sellingen.

Ik passeerde de Grondwatermeter. 

Grondwater bevindt zich onder het aardoppervlak en is niet met het blote oog waar te nemen. Daarom is het niet altijd goed om je er iets bij voor te stellen. Om u te laten zien wat het belang van grondwater is voor de natuur en hoe hoog het grondwater staat, zijn bovengrondse educatieve grondwatermeters geplaatst.

Educatieve grondwatermeters zijn roestvrijstalen buizen met ruitjes, waarop men kan aflezen hoe hoog het grondwater onder je voeten staat. Met kleuren is aangegeven of dat peil te hoog, te laag of voldoende is.

Ik passeerde het Theater van de natuur

In Sellingen langs de Ruiten Aa staat een opvallende natuurkijkheuvel met daarop een kunstwerk gemaakt door beeldend kunstenaar Adriaan Nette. Dit draaibare kunstwerk heet "Theater van de Natuur en geeft bezoekers de kans op verschillende manieren kijken naar het omringende landschap.

De traptreden zijn voorzien van gedichten, geschreven door bekende Nederlanders, zoals Adriaan Morriën, Harry Muskee, Def P en nog vele anderen. 

Ik ging dit jaar de trap niet op omdat deze nat was en ik bang was dat deze glad zou zijn en ik zou vallen.

Ondanks dat het nog wel wat bleef regenen genoot ik wel van de wandeltocht en de mooie omgeving.

Op sommige paden leek het al wel dat het herfst was want er was geen groen meer te zien. Toen ik er ongeveer 15 km erop had zitten kwam de eerste verzorgingspost in zicht en ik dronk er wat en ging direct weer verder.

 Intussen was het droog geworden en had ik mijn regenponcho uitgedaan. voor mij was het beter wandelweer dan met de vierdaagse. Een beetje regen vind ik nooit zo erg, het moet natuurlijk niet met baken uit de lucht vallen.

Nadat ik weer 5 km gewandeld heb komt de volgende verzorgingspost al weer en ook nu drink ik iets. Ook nu blijf ik er niet te lang en vervolg mijn wandeling.

Regelmatig keek ik naar de lucht omdat er toch nogal wat buien voorspeld waren. Soms dacht ik dat ik het de rest van de tocht wel droog zou houden maar toen ik die hele donkere dreigende lucht zag wist ik dat dat niet zou gaan lukken.

Gelukkig kwam ik net bij de verzorgingspost waar Heleen en haar moeder stonden en Heleen kon mijn helpen om mijn regenponcho weer aan te doen. Ik dronk er wat,  nam er wat tuc koekjes en maakte even een praatje en vervolgde mijn weg weer voor de laatste kilometers.

 

Het duurde niet meer zo lang of ik zag het vestigingsstadje Bourtange kwam in zicht.  
Het huidige Bourtange is gebaseerd op tekeningen van de vesting van 1742 en geeft een compleet beeld van hoe de vestingstad er toen bij moet hebben gelegen. De vestingstad is nog steeds bewoond. Gebouwen die eerder een militaire functie hadden herbergen nu een informatiecentrum, horeca en musea. 
Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad..

Toen ik het stadje binnen was meldde ik mijn af ik kreeg ook dit jaar weer een mooie handdoek als aandenken. Deze keer koos ik een rode handdoek.

Hier na nam ik op een terras op het marktplein een kop mosterdsoep wat mij heerlijk smaakte na zo'n tocht.

Hierna keek ik nog even rond in het stadje want ik had manlief gebeld dat hij me kon komen ophalen. Bourtange is echt een heel mooi vestingsstadje en iedere keer als ik er komt met de Monnikentocht neem ik me voor om er eens heen te gaan om alles weer eens uitgebreid te gaan bekijken.

Ondanks dat ik de tocht alleen liep heb ik er erg van genoten. Dat het af en toe regende was niet echt erg en de temperatuur was voor mij ideaal. Ondanks dat de route ieder jaar hetzelfde is verveelt dit me niet omdat de omgeving heel mooi is om te wandelen en Bourtange een heel mooi vestingsstadje is.