Figo's eerste blog voor op de facebook pagina van Balkonkater Dorus

De vrouw van Balkonkater Dorus vroeg of ik niet regelmatig een blog zou willen schrijven voor op haar facebook pagina nu daar moest ik toch wel even over nadenken. Het was dat mijn vrouwtje zei probeer het gewoon en als het niet leuk gevonden wordt dan stop je er gewoon weer mee. Nu ik heb er niet van kunnen slapen en dutten en het zweet stond op mijn voetzolen zo zenuwachtig was ik ervan. Maar ik ben samen met mijn vrouwtje achter de laptop gaan zitten en vrouwtje heeft me geholpen wat ik zou kunnen schrijven.

Ik begon er mee om mij voor te stellen want ze kenden mij natuurlijk niet:

Sinds 21-02-2023 woon ik bij haar nadat ik eerst in Leeuwaarden woonde. Omdat mijn voorganger plotseling was overleden zocht mijn huidige vrouwtje een nieuwe kater en via via hoorde ze over mij. Waar ik eerst woonde had ik een heel lief vrouwtje maar omdat ik doodsbang was voor de F35 vliegtuigen die vaak over het huis vlogen en omdat ik mijn broertje opeens niet meer uit kon staan had ze met pijn in haar hart besloten om voor mij een andere gouden mand te zoeken.

Nadat mijn huidige vrouwtje de onderstaande foto's van me gezien had was ze al gelijk verliefd op me geworden heeft ze me gezegd. En nadat ze mij in het echt zag was ze helemaal verkocht.

Mijn naam is Figo en ik denk dat mijn vrouwtje de t niet kan uitspreken want ik heette bij mijn vorige vrouwtje Figot. Ik ben geboren op 30 april 2018. Ik heb na mijn geboorte in een kittenopvang gezeten samen met mijn broertje en misschien waren er ook nog wel zusjes bij maar dat weet ik niet meer. Ik gierde moord en brand tijdens de autorit maar mijn nieuwe gouden mand. De eerste dagen moest ik natuurlijk erg wennen want ik miste mijn vorige vrouwtje en broer toch wel heel erg. Maar na een paar dagen kwam ik er achter dat ik toch weer een lief vrouwtje had en wat vooral heel mooi was dat ik een grote tuin heb. Daar mocht ik natuurlijk nog niet gelijk in want vrouwtje was bang dat ik niet meer terug zou komen.

Ik hoop dat jullie nu een beetje weten wie ik ben.

Lieve kopjes van Figo

NB: het is de bedoeling dat ik eens in de 3 weken een blog moet aanleveren. Ik heb tegen vrouwtje gezegd dan plaats ik hem later ook op jouw blog want je zit altijd maar te zeuren dat ik iets op je blog moet schrijven want deed mijn voorganger Solo ook regelmatig zeg je steeds

Weer naar het Werelderfgoedcentrum Waddenzee in Lauwersoog 25-06-2025

 

Hoewel ik er 3 weken geleden ook al geweest was ging ik er nu met mijn zusje heen. Zij logeerde twee dagen bij me en had aangegeven dat ze er ook wel heen wilde. Trouwens ik was extra nieuwsgierig of ik de zeehonden pup Rave er zou zien. 

Rave was anderhalve week geleden bij het beëindigen van een illegaal feest (Rave) op de Otterdunnerpier bij Borgsweer door de ME aangetroffen tussen geparkeerde auto’s. Het dier had toen nog een navelstreng wat erop wees dat het zeehondje zo’n 2 tot 4 dagen oud was. Waarschijnlijk bevond de moeder zich in de buurt, maar is zij door de drukte en herrie gevlucht. De pup is opgevangen in Zeehondencentrum Pieterburen, dat sinds kort is gevestigd in het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog en heeft de toepasselijke naam Rave gekregen.

Bij aankomst in het WEC begonnen we met een cappuccino en een Duindoorn cheesecake want ik wist nog van de vorige keer dat die Duindoorn cheesecake verrukkelijk was.

Het viel me deze keer pas op dat er aan het plafond rekken hingen met flessen erin (deed me denken aan flessenpost)

Toen ik de kaartjes kocht lag het op het puntje van mijn tong om te vragen of we Rave ook zouden kunnen zien maar ik dacht we zullen dan vanzelf wel zien.

Eerst natuurlijk weer de mooie film gezien over het wad en daarna de zeehond bewonderd die we achter het glas konden zien in een soort grote aquarium.

We dompelden ons in de interactieve beleving om van alles over de Waddenzee te leren en omdat het niet zo erg druk was konden we overal goed bij.

Ik was wel even onder de indruk van wat ik zag wat er aan zichtbare vervuiling in zee gevonden werd maar er is natuurlijk ook veel onzichtbare vervuiling.

Wat ik deze keer o.a. geleerd heb is de levenscyclus van de paling want dat wist ik echt niet.

De paling (Anguilla anguilla) maakt een ongelooflijke reis van duizenden kilometers tijdens zijn levenscyclus.

Het begint in de Sargassozee, een gebied in de Atlantische Oceaan, waar ze als larve (glasaal) geboren worden en zich door de Golfstroom laten meevoeren naar de Europese kusten. Daar groeien ze op in rivieren, meren en sloten, om na 5 tot 15 jaar als volwassen paling (schieraal) terug te keren naar de Sargassozee om te paaien en te sterven. 

Tijdens de reis ondervinden ze veel gevaren:

*Ze worden geconfronteerd met verschillende obstakels, zoals dammen, sluizen en  

 waterkrachtcentrales, die de migratie bemoeilijken.

*Vervuiling en klimaatverandering vormen ook bedreigingen voor de paling.

De paling is een bedreigde diersoort en wordt op de rode lijst geplaatst als “ernstig bedreigd”.

Toen we in het gedeelte kwamen waar de zeehonden pups te zien waren werden ze in tegenstelling tot de vorige keer net gevoerd. De allerkleinste kregen nog zalmpap en de al wat groteren moesten leren om een haring te pakken zien te krijgen uit het water en sommigen kregen een haring uit de hand wat soms nog niet al te best ging. Trouwens er waren nu helaas veel meer pups dan de vorige keer. Voor ons leuk om te zien maar voor de verweesde pups natuurlijk niet.

En toen wees mij zusje me op een bordje bij de I.C. afdeling daar zat Rave met twee soortgenootjes.

De voorste is Rave. We hebben net zolang gewacht totdat wij zijn nummer op de piercing op een van zijn achterflippers zagen. Ik vond het geweldig om hem te zien maar eigenlijk ook zo sneu dat hij de eerste weken zonder zijn moeder moest opgroeien.

Hoewel de zeehonden op de Waddeneilanden steeds in groepen lijken te zonnen, zijn het solitair levende dieren. Een moeder zal haar jong enkel tijdens de eerste weken verzorgen. Als het jong in nood verkeert of achterblijft, zal de moeder eerder zelf vluchten en haar jong achterlaten dan het te helpen of verdedigen. Ze zal naderhand haar jong zelfs niet meer zoeken (de moeder van Rave is ook gevlucht voor de herrie en de drukte)

Kon ik de vorige keer nog op het dak waar een visdief duidelijk liet weten dat zij er niet van gediend was dat ik daar liep nu was het dak zelfs deels afgesloten omdat er nu visdieven agressief gedrag vertoonden om hun jongen te beschermen.

Aan de binnenkant van de toiletdeuren staan allerlei wetenswaardigheden wat ik erg leuk vind.

Toen we buiten naar het visrestaurant liepen, we gingen natuurlijk weer een vis eten, zagen we dat het eb in de haven was. Ik heb het water daar trouwens nog nooit zo laag zien staan.

De visplate smaakten ons uitstekend. We namen beiden een lekkerbek en konden de frites en de salade niet eens op. 

De volgende dag hadden we besloten omdat het nogal regenachtig weer was om een lunchbuffet te gaan doen. Natuurlijk hadden we thuis niet ontbeten want dat buffet is van 12 tot 14 uur.

Ik had dit al vaker gedaan en wist dat het goed was.

Mijn zusje ging die avond alweer terug naar huis. Meestal blijft ze iets langer maar ze wist nog niet hoe haar nieuwe kat, Bas, het zou doen nadat ze deze in februari uit het asiel had gehaald nadat haar vorige gestorven was. 

Ik kreeg later bericht dat Bas zich uitstekend gedragen had tijdens haar afwezigheid.

Het waren weer twee gezellig dagen en we moeten dit snel weer eens overdoen. Ik bij haar of zij bij mij.

Ik had logees van 03-06 tot 07-06-2025

Mijn broer en schoonzusje kwamen een paar dagen bij me logeren en het is altijd heel gezellig als ze er zijn. Ze hebben altijd wel redelijk veel bagage bij zich maar het is toch nooit nodig dat er boven op het dak van de auto koffers moeten😂😂 Mijn broer heeft wel wat extra bagage i.v.m. zijn gezondheid en tevens moet er ook altijd een rollator mee. 

Nadat alles de middag van aankomst was uitgeladen hebben we eerst gezellig bijgepraat en die dag vloog dan ook al snel om en we gingen zelfs laat naar bed.

We hadden besloten om de volgende dag naar het centrum te gaan wandelen om ergens koffie te gaan drinken. We moesten wel de buienrader in de gaten houden omdat er wel af en toe een buitje viel maar 's middags konden we toch gaan. Mijn schoonzusje wist dat de Hema een lekkere ijskoffie had dus daar gingen we op af.

Ik moet zeggen dat die koffie zeker voor herhaling vatbaar is maar het is wel een caloriebom. We liepen nog wat door het centrum rond en bekeken wat winkeltjes. Mijn schoonzusje werd door iedereen zeer vriendelijk gedag gezegd want ze dachten vast dat zij de begeleider van mijn broer en mij was want wij liepen beiden met een rollator (ik trouwens voor de eerste keer hier naar het centrum want als het even wil ga ik nog wel op de fiets) Er moest dus een foto genomen worden van broer en zus achter hun rollators.

Op de terug weg naar huis gingen we natuurlijk langs het mooie hertenkamp en gelukkig waren er wat herten dichtbij te bewonderen.

Ik vind dat ze zulke lieve snuitjes hebben. Soms zijn ze niet goed te zien omdat ze verder weg bij hun schuilplaats liggen.

Toen we weer bij mijn huis kwamen zat Figo al op de uitkijk want hij is niet graag alleen dus hij was vast blij dat hij ons weer zag aan komen😂😂

Ik had van te voren aan ze gevraagd of ze het leuk zouden vinden om naar het nieuwe zeehondencentrum te gaan. Dit is begin van het jaar verhuisd van Pieterburen naar het WEC in Lauwersoog. Het leek hun wel wat en ik was hier ook nog niet geweest.

Het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) vindt zijn oorsprong in Zeehondencentrum Pieterburen, opgericht in 1971 door Lenie ’t Hart. Wat begon als een eenvoudige opvanglocatie groeide uit tot het grootste zeehondenziekenhuis van Europa. 

Het Zeehondencentrum heeft in het WEC het een nieuwe thuisbasis, midden in UNESCO Werelderfgoed Waddenzee. Niet alleen de zeehondenzorg staat centraal, maar ook het behoud van en onderzoek naar het unieke leefgebied waarin ze leven: de Waddenzee.

In het Werelderfgoedcentrum ziet men een brede focus op de Waddenzee, een plek waar natuur, wetenschap, educatie en beleving samenkomen. De zeehond blijft daarbij een krachtig symbool, een herkenbaar icoon van de Waddenzee en een ambassadeur voor natuurbescherming.

Mijn schoonzusje waar ik regelmatig uitstapjes mee doe ging ook gezellig mee.

We begonnen eerst met koffie en een duindoorn cheesecake. Ik moet zeggen dat het heerlijk was. Hierna gingen we ieder op ons eigen tempo door het centrum. We begonnen met een film over alles wat met de Waddenzee te maken had (prachtige beelden waren er te zien)

Wat ik heel leuk vond was dat je door een glazen wand een zeehond zag zwemmen die vaak op ooghoogte met je kwam.

Op een interactieve manier kun je er alles te weten komen over de Waddenzee. Heel leuk voor kinderen naar ook voor ons als volwassenen.

Maar het allermooiste vond ik toch wel de zeehonden om te zien. Er lagen er ook een paar op de I.C. die nog heel jong waren en ik vroeg me af of ze het wel zouden redden maar dat zal waarschijnlijk wel anders zouden wij ze waarschijnlijk niet hebben mogen zien. 

In het Zeehondencentrum doorlopen zeehonden drie fases tijdens hun revalidatie en opvang.

Fase 1: Intensive care:

Hier krijgen zeehonden de intensieve zorg die ze nodig hebben, vaak met behulp van medicijnen en speciale voeding.

Fase 2: Herstel:

Als een zeehond stabiel is, wordt hij verplaatst naar een grotere badkamer waar hij geleidelijk aan kan herstellen en weer aan het zwemmen en spelen kan wennen.

Fase 3: Bijna beter:

Hier kunnen zeehonden van grotere bassins gebruik maken en in grotere mate zelfstandig zijn. De verzorgers oefenen met de zeehonden om ze weer klaar te maken om in de zee te gaan.

Ook ging ik nog even het dak op om van het uitzicht te genieten. Ik kwam langs een broedende visdief die duidelijk liet horen dat ze er niet van gediend was dat ik langs liep.

Terwijl ik er stond duurde het niet lang voordat er een flink bui los barstte, trouwens de hele dag waren er regenbuien maar omdat we binnen waren hadden we er weinig last van.

Thuis las ik op internet dat er in de havenmondig een broedponton is aan gelegd voor verschillende vogelsoorten, zoals visdief, Noordse stern en Scholekster. Dit broedponton is een omgebouwde dekschuit. De naam van het ponton is Sternstee.

Ik had bij het maken van de foto al wel gedacht wat ligt daar een vreemd soort boot maar kon het niet thuisbrengen (trouwens op de foto is het ponton niet echt duidelijk te zien)

Het was een geslaagd uitstapje. Mijn broer en zijn vrouw hebben volgens mij alles wel gelezen en ze hebben zelfs 2x de film bekeken. Ik zal er zeker nog weleens heen gaan want het is niet zo erg ver voor mij als voor hen. Het is zeker een bezoek waard hoewel ik er niet zoveel zeehonden gezien heb als eerder in Pieterburen. Maar het beleid is tegenwoordig ook anders en ze worden niet altijd direct opgevangen want de moeder kan nog terug komen. Er wordt bij een gevonden zeehond een zeehondenwachter naar toe gestuurd en die bekijkt wat nodig is.

Als je in Lauwersoog bent moet je natuurlijk een vis gaan eten in een van de visrestaurants.

Bijna ging de bestelling nog mis want we wilden een Plate hebben maar het bedrag op de rekening was wel erg laag en gelukkig konden ze het nog veranderen. We hadden 1x kibbeling en 3x een lekkerbekje.

Het was een hele gezellige een leerzame dag over de Waddenzee.

Aangezien ik zelf geen auto heb en altijd iemand anders nodig heb om iets groots te kopen of weg te brengen ben ik met mijn schoonzusje nieuwe tuinstoeltjes wezen kopen voor een van mijn terrasjes in de tuin en hebben we de ouden naar de Kringloop gebracht. Ook heeft mijn broer nog een klusje voor me gedaan in de garage onder het toeziendeoog van Figo, mijn lieve kater.

Het waren gezellige dagen die omgevlogen zijn en die zeker voor herhaling vatbaar zijn. Ook het bezoek aan het WEC was een groot succes en echt aanrader.

De Wandeltoppers een dag aanmoedigen samen met Heleen haar vader 23-05-2015

Andere jaren logeerden ik met de Wandeltoppers (Heleen, Harriet en Conni) in een leuk vakantiehuisje in Diever tijdens de Wandelvierdaagse van Diever maar helaas was dit huis er niet meer om te huren. Toch gingen Heleen, Harriet en Conni er twee van de vierdagen 30 km wandelen. Ze moesten nu wel extra vroeg op want ze moesten nu eerst vanaf huis naar Diever rijden maar dat was dus ook al een beetje wennen voor straks in Nijmegen.

De eerste dag kreeg ik een app'je van Heleen  dat als ik vrijdags niets op het programma had staan ze aan haar vader (die altijd als een trouwe fan onderweg ergens bij hun wandeltochten staat) zou vragen of hij mij wilde ophalen. Nu dat wilde hij en zo ontmoette ik ze op twee rustposten en ook op de finish. Leuk hoor om er ook een beetje bij betrokken te zijn want ik heb deze vierdaagse zo vaak gedaan eerst al training voor de Strandzesdaagse en later voor de Nijmeegse Vierdaagse.

De route die de wandelaars moesten doen was richting Uffelte en Havelte. Wij zouden ze ontmoeten bij Brasserie Oer in Havelte. Toen wij er zaten kwamen ze er  na een poosje aan.

We zagen dat ze mosterdsoep hadden en de meesten van ons hadden daar wel zin in en we bestelden dat dan ook.

Ik moet zeggen dat de mosterdsoep me wel enigszins tegenviel. Zou het komen omdat het Drentse mosterdsoep was i.p.v. Groningse mosterdsoep?😂😂

Op de ruiten van het restaurant stonden allerlei leuke zinnen geschreven.

We hadden met de wandelaars afgesproken dat we ze bij de volgende rustpost weer zouden ontmoeten en dat was bij dorpshuis de Roskam in Uffelte. 

Ik was onderweg wel bang dat we vast zouden komen zitten op een slechte zandweg (werd ook aangegeven dat het een slechte weg was) en ik zou moeten duwen😂😂Maar Okko stuurde de auto behendige door de kuilen en het losse zand. Intussen was het ook flink gaan regenen. Omdat het nogal regende was het ook nog heel druk bij het dorpshuis omdat de wandelaars wachtten totdat de bui over was. Wij konden gelukkig nog binnen ergens zitten om op ze te wachten. Ook nu duurde het niet lang of ze kwamen er aan. Het was nog steeds druk in het dorpshuis maar langzaamaan stapten de wandelaars weer op die de bui er hadden afgewacht. 

Heleen, Harriet en Conni bleven er ook niet lang en toen Okko en ik er weer vertrokken was het weer vrij rustig.

We zouden hen nu bij het eindpunt opwachten. Dat zou nog wel even duren maar het is daar altijd gezellig met live muziek. Toen ze er aankwamen en zich afgemeld hadden dronken ze er nog iets en gingen we weer op huis aan.

Wij wachtten hun op onder een van de partytenten zodat we droog zouden zitten als het ging regenen. Het wachten ging eigenlijk vlot voorbij omdat je er altijd wel aanspraak hebt. Ook leuk om de wandelaars binnen te zien komen. En ook daar kwamen zij aan op de tijd die wij ongeveer gedacht hadden.

bovenste foto Heleen en Conni, linksonder Harriet en rechts onder mijn taxichauffeur Okko

Ik heb het een hele gezellige dag gevonden en ik bedank Heleen haar vader dat hij mij mee nam.

Volgens mij liggen de wandeltoppers goed op schema voor Nijmegen.