Bezoek Keukenhof 01-05-2019

Eindelijk dan toch het verslag van het bezoek aan de keukenhof. Op dit voormalige landgoed van Jacoba van Beieren werden vroeger groenten en fruit gekweekt voor de keuken van haar kasteel, vandaar de naam Keukenhof. Trouwens ik heb nog een verslag van een uitstapje en wat verslagen te plaatsen van wandelingen. Omdat Manlief nog steeds in het verpleeghuis verblijft, i.v.m. met zijn twee gebroken benen en het niet mogen belasten, en ik hier iedere dag een paar uur op bezoek ga staat de weblog voorlopig op een laag pitje.

Ieder jaar ga ik een paar dagen naar mijn zusje in Amstelveen, meestal in het najaar, maar omdat we nu een bezoek aan de Keukenhof wilden brengen werd het nu het voorjaar.
Hoe dichter we bij Lisse kwamen hoe drukker het werd met vooral auto's met Duitse kentekens. Het was goed te zien dat iedereen op navigatie reed want in de buurt van Lisse stond een bord aan de kant van de weg waarop een pijl stond welke weg we moesten volgen om het parkeerterrein te bereiken. Het was maar een klein slingerweggetje en ik was er van overtuigd dat het niet goed zou zijn maar Zuslief bleef er in geloven hoewel we steeds wat auto's terug zagen komen. En zoals meestal had ze weer gelijk wij konden zonder wachtrij zo het parkeerterrein op.

De parkeerwachter had goed overzicht over het parkeerterrein. Hij hield alles goed in de gaten vanaf het dak van een auto.

Het thema voor dit jaar is Flower Power. Met de felle kleuren, hippies, peace en music staat Flower Power voor de sfeer van begin jaren '70.

Het viel niet mee om foto's te maken omdat het razend druk was (gelukkig niet zo druk als het Paasweekend toen er verzocht werd om niet meer naar de Keukenhof te komen omdat de wegen ernaar toe dichtgeslibd waren) 

 

Volgens mij zijn we wel een tijdje in het Beatrix paviljoen er waren zulke mooie orchideeën te zien. zelf heb ik deze niet maar mijn moeder was er gek op en ik moet altijd aan haar denken als ik orchideeën zie. Je kon haar dan ook heel erg blij maken met een orchidee en was er altijd zeer trots op als ze deze kon overhouden.

We gingen de Clusiustuin in, een ommuurde tuin in die qua aanleg een replica is van de Hortus Botanicus van Leiden, de oudste van Nederland. We gingen er even op een bankje zitten en zagen de vele bezoekers aan ons voorbij trekken.

We gingen richting de molen waar je ook een rondvaart door de bollenvelden kon maken maar dit deden we niet.

We kwamen langs het kunstwerk "Flowerpower" van Marja Bergwerff.

Ook in dit paviljoen was het niet gemakkelijk om foto's te nemen omdat er steeds mensen bij op de foto wilden maar uiteindelijk had ik dan ook een paar kleurrijke foto's.

Het werd tijd om een hapje te eten maar door de drukte viel het niet mee om ergens een plaatsje te vinden. Uiteindelijk zagen we buiten ergens twee vrije plekken en terwijl ik de stoelen bezet hield ging Zuslief iets te eten halen.

Naast het restaurant kon je met een trapje om hoog om over een soort bruggetje te lopen en kon je zien hoe ze bezig waren om figuren met bollen te planten.

Natuurlijk ontbrak een draaiorgel ook niet en de vele buitenlandse toeristen waren er nauwelijks weg te slaan. Ze maakten filmpjes met hun mobiele telefoons en ik kon het draaiorgel niet goed op de foto krijgen.

We bezochten ook het paviljoen waar de geschiedenis van de tulp werd beschreven. ook waren hier tulpentelers aanwezig die uitleg gaven.

We zagen een leuke stoel buiten staan in de vorm van een kangoeroe en natuurlijk wilde ik even in de buidel zitten, hahaha.

Ik zette Zuslief ook op de foto maar ik had er geen rekening mee gehouden dat de oren van de kangoeroe er ook op moesten hoewel ze me er wel voor gewaarschuwd had.

We kwamen naar ik meen langs de oude hoofdingang van de Keukenhof.

Langzaamaan gingen we naar de uitgang ondanks dat de zon die dag niet scheen was het toch heel mooi in het park.

Het was al heel lang geleden dat ik in de Keukenhof geweest was en ik heb er geen spijt van gehad hoewel ik het er wel heel druk vond want het was de meivakantie toen we er waren.

Bij het parkeerterrein keken we nog even bij de winkeltjes waar ze vooral souvenirs voor de buitenlanders verkochten.

Ik, Solo, moet toch maar even de laptop van mijn vrouwtje gebruiken.

Aangezien mijn vrouwtje het op het ogenblik erg druk heeft om mijn baasje te bezoeken die intussen in een andere gemeente in een verpleeghuis ligt met twee gebroken poten heeft ze niet veel tijd om op de laptop te gaan. Kan ik deze mooi even gebruiken om mijn ongenoegen te laten blijken. Ik mis mijn baasje heel erg want ik hou eigenlijk veel meer van hem dan van mijn vrouwtje (moeten jullie natuurlijk niet tegen haar zeggen hoor) 
Mijn baasje heeft een lelijke val gemaakt toen hij een lamp boven de keukentafel wilde maken. De sufferd ging op een stoel staan en de zitting schoot eraf. Wie gaat er nu op een stoel staan? 
En weten jullie wat nu het ergste was? Mijn vrouwtje was twee nachtjes van huis en hij heeft haar er niet over ingelicht en hij heeft geen dokter laten komen. Ik had haar wel willen waarschuwen maar wist niet hoe ik dat moest doen.
Toen mijn vrouwtje weer thuis kwam wist ze eigenlijk gelijk wel dat hij twee breuken had. Hij is met een ziekenauto naar de spoedopvang van het UMCG in Groningen gebracht en na het maken van de röntgenfoto's was meteen duidelijk dat het niet zo fraai was. 
Het ziekenhuis heeft gelijk gezorgd dat de andere dag een bed, een rolstoel en een postoel bij ons thuis werden afgeleverd. Maar helaas is het voorlopig nog niet mogelijk dat hij in huis kan zijn. Hij mag op een voet niet staan en om zijn andere poot zit een gipskoker van de enkel tot de lies.
Zoals het nu is schijnt hij niet naar huis te kunnen zegt mijn vrouwtje en het is ook niet nodig om in het ziekenhuis te blijven daar is hij overgeplaatst naar een verpleeghuis.
Het enige positieve aan het geheel is dat ik nu een heerlijk bed in de huiskamer heb staan waar ik heerlijk op kan liggen. Maar het liefst had ik toch mijn baasje hier in huis of dat ik samen met hem in de tuin kon zijn als hij daar bezig was.

Ik hou het bed wel warm want ik hoop dat hij snel weer hier is maar mijn vrouwtje zegt dat het misschien wel weken kan duren.
Als het kon dan mocht hij wel een poot van mij hebben ik heb er immers vier.

Ik vind het toch eigenlijk geen stijl, eerst mij 3 maanden alleen laten omdat ze gingen overwinteren en nu is alleen mijn vrouwtje maar hier en dan is ze ook nogal eens op bezoek naar hem. 
Was ik maar een hond dan kon ik ook eens mee op bezoek.

Kopjes van Solo

Lief baasje ik wens je van Harte Beterschap en dat je poten weer snel mogen genezen