Ik probeer zo goed als zo kwaad mijn normale leven weer op te pakken. Hier hoorde ook het wandelen van de Ruitershorn tocht bij die al weken op mijn programma stond. Vier van mijn wandelmaatjes gingen de Hunzeloop in Zuidlaren wandelen maar ik had toch al gekozen om deze tocht alleen te gaan doen zodat zij geen last zouden hebben van mijn lager tempo dan dat van hun. Nu was het ook wel fijn dat ik alleen liep want dan kon ik eventueel mijn gedachten laten gaan en mijn hoofd leeg maken.
Na me ingeschreven te hebben voor de 15 km en na een kop koffie in het multi functionele centrum "De Menterne" begon ik aan mijn wandeltocht.
Al snel liep ik, nadat ik even door wat straten gelopen had, in een parkachtige omgeving. Hoewel ik dicht in de buurt van Muntendam woon was ik hier nog nooit geweest. Gek dat je soms het mooie wat dicht bij huis is nog nooit gezien hebt.
Het was lekker wandelweer en ik was er zo goed als zeker van dat de route naar de polder de Wiede zou gaan.
Hiervoor moest ik wel eerst over het Hoogholtje "De Wiede".
Een hoogholtje is in de provincie Groningen de benaming
voor een hoge vaste voetbrug, hoog genoeg om scheepjes te laten passeren.
Aan beide zijden bevindt zich een trap of steile opgang,
vaak met dwarslatten.
Jullie begrijpen vast wel niet mijn favoriete brug, zonder wandelmaatjes, maar door mijn vast te houden aan de leuning kwam ik er veilig over heen.
Al snel liep ik in de polder de Wiede.
Een polder in de Veenkoloniën? Het klinkt wellicht wat
vreemd maar toch ligt er één in de bebouwde kom van Veendam. Door dit stukje oud beeklandschap heen, tussen
Veendam en Muntendam, loopt ook het meanderende riviertje de Oude Ae.
Ik had al weleens aan de rand van dit gebied gelopen maar er nog nooit zo doorheen. Het kon nu ook gemakkelijk want er was gemaaid. Hoewel dat gras wel om je voeten bleef hangen.
Ik vond het wel wat vreemd dat er een wandelaarster zei dat de route zo slecht was aangegeven. Er stonden, waar nodig, felle gele pijlen.
Toen ik uit de polder was en weer op de verharde weg liep en langs een tuin kwam werd ik aangestaard door een kat. Die vroeg zich vast af wat al die wandelaars toch langs zijn huis deden.
Aan de kleuren van de bomen was goed te zien dat de herfst zijn intrede aan het doen is. Hoewel je dit niet zou zeggen zo warm en zonnig was het die dag.
Het ging weer richting Muntendam en ik zag de bijzondere brug
de Schaive Klabbe opdoemen.
Dit is een klapbrug, een zeldzaam type brug met maar één
draaiende arm. Het bedieningsmechanisme is tegenwoordig verdwenen, waardoor het
een vaste brug is geworden. De oude constructie is nog steeds te zien.
Op de routebeschrijving stond dat er bij café "Het oude Gemeentehuis" een mogelijkheid voor een rust was. Ik vond het wel vreemd dat het café gesloten was maar je kon wel op het terrasje zitten.
Ik meen me te herinneren dat dit bij een vorige tocht ook al eens zo was. Ik heb er even gezeten, een broodje gegeten en wat gedronken (altijd maar goed dat je zelf wat meeneemt)
Hierna ging ik een stukje door een woonwijk richting Natuurpark
Tussen de Venen
Het park dateert van 2005 en heeft een
oppervlakte van 40 hectare. Het is in bezit van Staatsbosbeheer. Dit gebied was
voormalig landbouwgrond en is afgegraven en verschraald. Het is spiegelbeeldig
aan het natuurontwikkelingsgebied ingericht met vijvers en reliëf. Hier wordt
echter wel ingegrepen in de natuur. Een deel van het gebied wordt begraasd om
het open te houden. Een ander deel wordt ontwikkeld tot prehistorie. In de loop
der tijd heeft het ontwikkelingsgebied zich ontwikkeld van kaal zand tot een
gevarieerd landschap met kleurrijke mossen, open zandstukjes waar solitaire
graafbijen en loopkevers zich helemaal thuis voelen, droge en natte
heidevegetatie met verschillende struik- en boomsoorten.
Direct kwam ik al een bankje tegen en ik bedacht me dat het zeker zo mooi was geweest als ik hier mijn rust had gehouden.
Het park is niet alleen mooi maar heeft ook een educatieve functie want overal staan bordjes met informatie over planten, bomen vogels, etc.
In het park zijn vier wandelingen te wandelen en onze route ging voor een deel over het Mammoetpad.
Dit pad kenmerkt zich door speelsheid, natuurlijke
materialen en een afwisseling van bouwwerken gemaakt van hout op het land en in
het water. Het geheel is gemaakt met een knipoog naar de prehistorie en heeft
vanwege een markant beeld op het pad de naam Mammoetpad gekregen.
Ik was blij dat het bruggetje aan één kant een leuning had want ik ben nooit een held op zo'n soort bruggetje.
Zonder problemen bereikte ik de overkant en ik begreep opeens dat ze het in ons streekblad over de brandstichtingen hadden die steeds in dit gedeelte van het park zijn.
Ik zag ook een soort tent die verbrand was. Dit pad is voor de brandstichters ideaal want alles is van hout gemaakt. Ik begrijp niet wat de jeugd daar nu zo leuk aan vindt om de boel te vernielen.
Deze wandeltocht ging voor een groot deel over onverharde paden, grasland, grasdijkjes, schelpenpaadjes en zandpaden. Eigenlijk had ik dit niet zo verwacht.
Op een gegeven moment kwam iemand van de organisatie op de fiets mij tegemoet die me vroeg of de route duidelijk was. Ik had er geen problemen mee maar er zouden wandelaars zijn die het niet overal even duidelijk vonden.
Opeens kwamen er ook twee dames mij tegemoet die me vroegen hoeveel km ik liep toen ik zei dat ik 15 km liep zeiden ze dat zij dat ook liepen maar dat er verderop geen pijlen meer stonden. Even brachten ze me in twijfel maar ik volgde toch de route zoals ik dacht dat het moest zijn. Ik denk dat ze te snel zijn omgekeerd want na een tijdje zag ik weer een pijl en nadat ik nog enkele straten in Muntendam was doorgekomen kon ik me weer afmelden in het startbureau. Daar zaten de twee dames die me bijna van de wijs hadden gebracht wat te drinken en ik kon niet nalaten om te zeggen dat er niets mis was met de pijlen en routebeschrijving.
Ik dronk er nog even iets en ging toen op huis aan.
Deze keer moest ik voor mijzelf een biertje inschenken en ik had de dag ervoor al nasi gemaakt want anders als ik gewandeld had maakte Manlief altijd Nasi voor me en deze gewoonte wil ik erin houden.
