Ruitershorn wandeltocht Muntendam 25-09-2021

Eindelijk weer eens een georganiseerde wandeltocht in de buurt van mijn woonplaats. Deze tocht wordt altijd georganiseerd door WSV Veendam. Ik liep deze tocht al vaker. De laatste keer in 2019, net nadat mijn man toen plotseling overleden was en dit was toen weer de eerste tocht die ik liep. Natuurlijk kwamen er weer herinneringen tijdens het wandelen naar boven.

De Oude Veenkoloniën in Oost-Groningen zijn uniek in Europa. Tot de 17de eeuw vrijwel onbewoond en daarna getekend door grootschalig turfwinningsgebied. In de loop van eeuwen ontstond een compleet nieuw landschap, met vooral heel veel lange kanalen. Op de hogere zandgronden en de overgangen naar de lagere veengronden  liggen verschillende natuurgebieden.

Ik schreef me in voor de 10 km en er werd me verteld dat ik door de Heemtuin en het natuurpark Tussen de Venen zou komen en ook de polder "De Wiede" zat in de route.

Al snel ging het de bebouwde kom uit naar de Heemtuin en het Natuurpark Tussen de Venen.

De Heemtuin en Natuurpark Tussen de Venen beslaat ongeveer 50 hectare.

De "oude" Heemtuin dateert van 1982 en was oorspronkelijk een door bomen omzoomde schapenweide, die omgetoverd is in een gevarieerd natuurbos met o.a. een heideveld en een vijver. Sinds de laatste jaren is dit uitgebreid met een boomgaard met oude rassen fruitbomen en een bijenstal. 

Het natuurontwikkelingsgebied is 10 jaar later ontstaan. Het beslaat een oppervlakte van 3,5 hectare, een voormalig landbouwgebied dat afgegraven en verschraald is. Er zijn vijvers gegraven en er is reliëf aangebracht. Het gebied heeft zich van een pioniersvegetatie ontwikkeld tot een heide- en berkvegetatie. Planten uit de oude Heemtuin zijn overgewaaid, zoals moeraswolfsklauw, zonnedauw en orchideeën.

Het nieuwste en tevens grootste gebied, Tussen de Venen, dateert van 2005 en heeft een oppervlakte van 40 hectare. Het is in bezit van Staatsbosbeheer en wordt door de Heemtuin onderhouden. Ook dit gebied was voormalig landbouwgrond en is afgegraven en verschraald. Het is spiegelbeeldig aan het natuurontwikkelingsgebied ingericht met vijvers en reliëf. Hier wordt echter wel ingegrepen in de natuur. Een deel van het gebied wordt begraasd met geiten en schapen om het open te houden. Een ander deel wordt ontwikkeld tot prehistorie. 

Ik genoot met volle teugen van de mooie heemtuin en het natuurgebied. Maar wat ik al vreesde kwam uit: ik moest over het enge bruggetje want de route liep over een stukje van het Mammoetpad.

Het Mammoetpad is een avontuurlijke route in de Heemtuin vooral leuk voor kinderen. Spannende bruggetjes over het water, een vlot om naar de overkant te varen en een speciale uitkijkpost. Het pad kenmerkt zich door speelsheid, natuurlijke materialen en een afwisseling van bouwwerken gemaakt van hout op het land en in het water. Het is gemaakt met een knipoog naar de prehistorie en heeft vanwege een markant beeld op het pad de naam Mammoetpad gekregen. 

En toen dacht ik dat ik verkeerd gelopen was en besloot om weer terug te lopen niet over het enge bruggetje maar naar de parkeerplaats. Opeens riep er een man op de fiets of ik de weg kwijt was. Het bleek de uitzetter van de route te zijn en die zei volg me maar dan help ik je weer op weg. Het bleek dat ik helemaal niet fout gelopen was maar omdat ik een pijl over het hoofd had gezien vond ik het te lang duren voordat ik een pijl zag en daarom dacht ik dat ik fout zat.

Ik ben al vaker in dit gebied geweest en je komt er ook een "nieuwe ruïne" tegen.

Getracht is dit gebouw interessant te maken voor vogels als steenuil, huiszwaluw en torenvalk of als overwinteringsplaats voor vleermuizen en padden. Ook muurplanten, mossen en varens kunnen zich op de vochtige delen van het gebouw ontwikkelen. Er zijn verschillende typen ruw metselwerk en zachte stenen met holtes en spleten toegepast. Soms is een steen weggelaten zodat kruipend gedierte naar binnen kan of springen stukjes muur uit voor bijvoorbeeld een huiszwaluw.

Toen ik het natuurgebied uit was ging het richting het Boerenbos de Lange. Ik heb dit stukje bos wat heel dicht bij mijn huis is lang gemeden omdat ik daar toen ik er de eerste keer wandelde een grommende en blaffende hond tegenkwam die tegen mij op sprong en waarvan het bazinnetje niet ingreep.

Voor veel mensen is dit bos tussen Muntendam en Veendam onbekend. Toch is het een juweeltje. Je kunt er bestaat zelfs de mogelijkheid dat je er een ree tegenkomt. Ondanks dat het bos nog vrij jong is, zijn er de bomen die er in 1996 geplant werden, inmiddels aardig groot geworden.

Als ik uit het bos ben en op weg ga naar de polder "De Wiede" zet ik deze grappige auto op de foto. Ik zie deze af en toe weleens rijden.

En dan de polder in. 

Een polder? Het klinkt wellicht wat vreemd, maar toch ligt er één in de bebouwde kom van Veendam, tussen het Wester- en het Oosterdiep. Door dit stukje oud beek­landschap heen, tussen Veendam en Muntendam, loopt ook het meanderende riviertje de Oude Ae.
De Wiede is tevens een voormalig waterschap in de provincie Groningen. Op de hoek van de Bredeweg en het Oude Verlaat stond een stoomgemaal. In 1963 werd de naam van het waterschap gewijzigd in De Wiede.

Er lijkt een vloek op te rusten als ik in dit natuurgebied wandel. Want ook nu was ik het pad weer kwijt net als bij de home editie van de Hartstocht. Ook nu struinde ik door het hoge gras en kwam steeds voor slootjes en greppels uit of voor een hek waar ik niet door of over kon. Ik zag wel wandelaars over een pad lopen wat naast het natuurgebied liep. Uiteindelijk kwam ik er dan toch weer uit en moest het bruggetje "De Wiede" over. 

Zo'n brug wordt in Groningen een hoogholtje genoemd, het is de benaming voor een hoge vaste voetbrug, hoog genoeg om schepen te laten passeren.

Nog even door het Singelbospark en een paar straten en ik was bij de finish.

Ik meldde me af, liet mijn wandelboekje stempelen en nam mijn medaille in ontvangst. Dronk er nog iets en toen hoorde ik dat er een pijl was weggenomen en dat dit de oorzaak was dat ik in de polder was gaan struinen door het hoge gras. Maar ondanks dat was het een pracht tocht en heerlijk wandelweer.

Ik blijf het toch nog steeds raar vinden dat Manlief er niet meer is want hij belde me altijd als ik alleen een tocht wandelde om te vragen hoe het ging. Ook maakte hij dan altijd nasi klaar.

En al had ik vieze, modderige schoenen dan maakte hij die ook altijd schoon en doordat ik zo in die polder door dat vochtige hoge gras had gelopen zagen mijn schoenen er deze keer niet uit en moest ik ze dus zelf een grondige schoonmaakbeurt geven.

Veendammer Kunstwerken (Adventure Lab) 24-09-2021

Mijn wandelvriendin had enkele weken geleden een afspraak met me gemaakt om ergens te gaan lunchen en als het weer het zou toelaten om een klein wandelingetje te gaan maken.

Nu het weer was prima dus nadat we eerst koffie gedronken hadden bij mij thuis gingen we op weg nadat zij mij eerst verteld had over de app Adventure Lab. Zij en haar man zijn doorgewinterde geocachers. Waar je bij geocaching op zoek gaat naar een fysieke container die ergens in het veld is verstopt, is de Adventure Lab cache virtueel. Zo’n cache bestaat uit vijf punten op de kaart, meestal op loopafstand van elkaar. Bij elk punt hoort een vraag, die je alleen ziet als je voldoende dichtbij bent en die bijna altijd gaat over iets wat je daar kunt zien. Heb je de vraag goed, dan krijg je een punt en ga je door naar het volgende punt op de kaart. De Adventure lab cache app helpt je bij het navigeren. Soms wordt de Adventure lab cache gecombineerd met een fysieke geocache. 

We liepen naar het centrum want daar stonden de kunstwerken met de bijbehorende vragen. Allereerst gingen we naar de mozaïekbank.

In het glasmozaïek van deze bank zijn gebeurtenissen uit de plaatselijke geschiedenis op fantasievolle wijze verbeeld. Er zitten heel wat tekeningen in deze verhalenbank. In de "vloot" zijn de initialen van de leerlingen te vinden die deze bank gemaakt hebben.

De vraag die wij moesten beantwoorden was te vinden op de achterkant van de bank.

Het volgende kunstwerk was de Wilkensfontein.

De vraag die we hier moesten beantwoorden hadden we al snel gevonden en we besloten om eerst te gaan lunchen.

Hoewel we hooguit nog maar 1,5 km hadden gelopen smaakte de lunch ons prima. Hier zette ik de app ook op mijn telefoon want ik vond het na de twee opdrachten al geweldig.

Het volgende kunstwerk was "Het Speelobject".

Dit project is één van de drie objecten die Hans Rikken maakte in het kader van trein naar plein.

Hier duurde het wel even voordat we het antwoord op de vraag wisten.

Het volgende kunstwerk was er heel dichtbij was heet Het Waterproject.

Ook dit is een kunstwerk van Hans Rikken. Het antwoord wat we hier moesten hebben stond op het infobordje. 

Hierna gingen we naar het station waar het laatste kunstwerk stond wat we moesten hebben. Ook dit is van Hans Rikken en heet "Het Lichtobject".

Onze Kunstwerkroute zat erop en we gingen weer terug. Toen we weer bij de Wilkensfontein stonden zag Janny opeens dat daar in de buurt ook een fysieke geocache moest liggen en het duurde niet lang of zij vond hem.

Janny bedankt voor de gezellige middag en dat je me attent gemaakt hebt op de Adventure Lab app. Ik zal deze zeker in de toekomst gebruiken en ik hoop dat wij samen ook nog eens een route zullen doen.

Wandelrun 11-09-2021 Winschoten

De RUN is Nederlands oudste ultraloop. Het is een 100 km wegwedstrijd. De wedstrijd wordt sinds 1976 in principe op de tweede zaterdag van september in Winschoten gehouden. De sololoop staat sinds 1995 ook in het teken van het officiële Nederlands Kampioenschap 100 km.

Sinds 2014 kunnen de deelnemers aan de RUN naast hardlopen ervoor kiezen om ook een afstand te gaan wandelen. Er zijn routes van 10 km, 20 km en 30 km. Ik heb al vaker de wandelrun gedaan. Ik had me opgegeven voor de 10 km en ik had gezien dat je over de Pieter Smitbrug zou komen (een wandeling over deze brug stond al lang op mijn programma om eens te doen) Mijn schoonzusje was zo lief om me op te halen en me naar Winschoten te brengen. 

Toen ik in de buurt van de startlocatie kwam was het redelijk druk want van hier vertrokken ook de ultralopers en de 10 x 10 estafette lopers. Bij de sporthal waar ik mijn startbewijs moest afhalen stond dat je een mondkapje binnen moest dragen. 

Om 10 uur 30 mochten de wandelaars van de 10 km vertrekken en ik begon aan mijn wandeltocht. Ik was nog maar net begonnen of ik zag iemand naar me zwaaien en het bleek Ineke, het zusje van Heleen, te zijn. Zij zei dat we verkeerd gelopen waren en ik zag dat eigenlijk iedereen verkeerd gelopen was. Ze vroeg of ik het leuk vond als ze met me mee zou lopen, natuurlijk vond ik dat leuk!

Als snel kwam de Pieter Smitbrug in zicht.

foto van internet

De brug is vernoemd naar de in 2018 overleden burgemeester Pieter Smit. Het is naast een fiets- ook een voetgangersbrug. De brug is bijna 800 meter lang en 3,5 meter breed en bestaat uit vier gecombineerde bruggen. Een deel over het Winschoterdiep, de A7, de ecologische zone en het Oldambtmeer. Fietsers en wandelaars kunnen de brug op drie plekken op en af. De Pieter Smitbrug verbindt stedelijk gebied met natuur en past dankzij het gebruik van duurzame materialen mooi in het landschap. De brug bestaat vooral uit duurzaam tropisch hardhout met een FSC-keurmerk. De energiezuinige ledverlichting geeft een minimale lichtvervuiling en heeft geen invloed op het dierenleven. De houten brug is met een lengte van 800 meter de langste fietsbrug van Europa. 

Ineke haar vader kwam ons tegemoet gefietst op de brug (trouwens als ik met Heleen ergens  wandelden was hij en zijn toen nog niet overleden vrouw heel vaak onze trouwe supporters)

Het was zo gezellig om met elkaar te wandelen en ik gewoon vergat om foto's te nemen.

Ik heb daarom van de paar foto's die ik genomen heb maar 2 collages gemaakt en omdat ik nauwelijks foto's maakte waren we na twee uur weer binnen.

Ik moet zeggen dat het een hele mooie route was. Ik geloof niet dat ze eerder zo'n mooie route hadden.

Nooit eerder kregen we een medaille bij de wandelrun maar deze keer was het een hele mooie en grote medaille.

Nadat we nog een bekertje koffie hadden gedronken ging ik naar mijn schoonzusje en zwager die aan de route wonen waar de lopers langs kwamen. Het is dan altijd erg gezellig in hun straat de bewoners hebben party tenten op het trottoir gezet en verschillende bewoners draaien er muziek. Wij moedigen dan de lopers aan die langs komen, de sololopers die 100 km lopen komen 10x langs. Ik kreeg er ook nog een bord macaroni wat mij heerlijk smaakte na mijn wandeling.

Het begon al wat schemerig te worden toen de laatste loper zijn laatste rondje liep. Wij hadden hem steeds aangemoedigd en hij bedankte ons er steeds voor. Het werd tijd om weer eens naar huis te gaan en mijn schoonzusje bracht me weer terug.

Voor mijn wandelprestatie kreeg ik van haar een orchidee met een wel hele aparte kleur.

Ik wil mijn beide schoonzusjes bedanken, de ene voor het halen en terugbrengen en de andere voor de catering toen we aan de weg zaten om de lopers aan te moedigen. Ook was het heel gezellig om met Ineke te wandelen we hebben heel wat afgekletst.

Een klusweekje van 30 augustus t/m 4 september 2021

Mijn broer en schoonzusje zouden dit jaar mijn blokhut nog een keer in de beits zetten. In week 35 was het dan zo ver dat ze konden komen. Door omstandigheden kon het niet eerder maar het was deze week een uitgelezen week ervoor wat het weer betrof. Ook kwamen ze de maandag in die week om mijn dakkapel van kunststof te voorzien. 

Mijn broer en schoonzusje hadden er zin in want ze waren die maandag al vroeg uit de veren en ze begonnen aan de klus.

Het was echt nodig dat er weer een laag op kwam en er was duidelijk te zien hoe hard het nodig was.

Intussen was het bedrijf welke voor de dakkapel kwam ook gearriveerd. Er werd natuurlijk een steiger geplaatst en het kozijn werd zonder problemen geplaatst en even voor de middag gingen ze weg om de andere dag weer terug te komen.

Zoals het meezat met het beitsen van de blokhut zo zat het tegen met de dakkapel. Toen het bedrijf er de volgende dag weer was zeiden ze dat er hout vervangen moest worden en dat zij dat niet deden. Ook zeiden ze dat ze niemand wisten die dat kon doen omdat ze niet uit mijn woonplaats kwamen. Daar zat ik dus, hoe nu verder? Ze zeiden dat ik er het beste een ZZP'er voor kon inschakelen, nu dat dacht ik dus niet. Ik kende wel een aannemersbedrijf en omdat mijn broer opzichter geweest is bij een woningbouwvereniging leek het me het beste dat die langs zou komen als hij er nog was. Gelukkig kwam deze de volgende dag al langs en deze vond het heel vreemd dat het bedrijf niemand had om zelf in te schakelen bij het probleem. Zijn bedrijf kon het probleem wel oplossen maar ook zijn bedrijf had het net als alle bedrijven heel druk. Ik zou blij mogen zijn als het nog voor het eind van het jaar gebeurt. 

Van buiten ziet het er nu heel armoedig uit maar van binnen is het wel mooi en goed.

Ik was via mijn neefje aan dit bedrijf gekomen. Bij hem hadden ze ook de dakkapel gedaan en bij een collega van hem het hele huis bij alle twee tot volle tevredenheid.

Ik was in eerste instantie erg uit het veld geslagen maar nadat de aannemer geweest was zag ik het wel weer zitten maar ik vind het wel vervelend dat het er nu zo verwaarloosd uitziet en dat dit ook nog wel een tijd zal duren.

Maar het beitsen van de blokhut verliep helemaal na wens.

De leuningen en het vloertje van het terrasje moesten wel eerst geschuurd worden met een schuurmachine maar nadat dit gedaan was konden deze ook gebeitst worden.

Ik mocht niet meehelpen met het beitsen van de blokhut wel vertrouwden ze met het lakken van een naambordje wat op de blokhut zou komen en het lakken van een appelhouder voor vogels toe.

De blokhut ziet er weer mooi uit en mijn broer en schoonzusje treffen alle lof voor hun mooie werk.

Natuurlijk moesten de afvoerpijpen en de regenton nog geplaatst worden en ook was er nog wat te kitten maar de grootste klus was toch geklaard. Ook waren er nog wat andere kleine klusjes te doen (mijn broer ziet altijd wel iets wat er gedaan moet worden)

Als laatste werd het naambord aan de blokhut bevestigd.

Wel zei mijn broer dat ik het dakgootje van de blokhut moest schoonmaken als de bladeren die erin lagen wat meer gedroogd zouden zijn. Mijn zusje kwam de week erop een dag bij mij omdat ze in de buurt op vakantie was en omdat zij altijd al mijn dakgoten schoonmaakt na het overlijden van Manlief had ik een kleine hoop dat ze deze ook zou doen. En jawel hoor ik hoefde het niet eens te vragen want nadat ik zei dat er veel bladeren in dat gootje lagen zei ze ik maak het wel schoon maar het was toch een grotere klus dan verwacht want er lag nogal wat modder in en omdat er bij die goot en regenton staat moest die goot wel schoon dus regenton eraf en met een slang de goot schoongespoten.

Ondanks dat er de hele week geklust werd was het een hele gezellige week. Op zaterdag trakteerde ik ze op een etentje bij de Chinees. In dit restaurant worden de gekozen gerechten in tapas porties geserveerd. Het is mijn lievelings chinees restaurant.

Lieve broer en schoonzus bedankt voor jullie mooie werk en natuurlijk ook dank aan mijn zusje voor het schoonmaken van het dakgootje.