Een paar weken Turkije (week 11, slotweek)

Deze laatste week stond min of meer al in het teken van afscheid nemen. De hele week was het warm en zonnig weer en daarom lagen we iedere dag ook wel een klein poosje op het strand.
Het is goed te zien dat langzamerhand het toeristenseizoen aanbreekt want deze week varen er iedere dag wel piratenboten langs de kust die een excursie naar Phaselis maken.

Ook was het gerenoveerde indoor zwembad klaar en zwom ik daar in. Ik moet zeggen dat het prachtig geworden is en dat de temperatuur van het water daar nu aangenaam is. In voorgaande jaren was het water daar erg koud dus ik zwom daar niet al te vaak in.

Doordat het indoor zwembad klaar is is het tijdelijk indoor bad weer eeen buitenbad geworden waar het water van verwarmd is (toen het het tijdelijke indoor bad was stond er een soort tent over)

Deze week brachten Manlief en ik ook nog een bezoek aan onze vaste kappers hier in Turkije. De prijs is heel laag en de Turkse kappers zijn heel goed. Ik liet ook nog mijn wenkbrauwen epileren en verven maar de prijs bleef gelijk aan wat ik moest betalen voor wat ik de vorige keer moest betalen voor alleen het verven van mijn haar. 
Ook brachten we een tas met kleding naar de stomerij.

We hadden gehoopt dat we nog wel een keer over de dam naar Çamyuva hadden kunnen lopen maar dat zat er deze vakantie niet in. We moesten iedere keer over de brug.

Het is nu nog nauwelijks voor te stellen dat deze rivier of kreek zoals ze het hier noemen na de tornado van eind januari een snel stromende wilde rivier was met fatale gevolgen.

Ik begrijp nu ook wel dat bij ons in Nederland soms Polen op de snelweg rijden want het is hier ook heel normaal dat je op zulke wegen mag lopen en fietsen.

In het begin vond ik het doodeng om op zulke wegen te lopen maar het went en de automobilisten houden echt rekening met je.
Ook zagen we deze week weer een paar bijzondere dingen onderweg. Bij een slager hingen buiten worsten te drogen en ook nu vond deze het weer super leuk dat wij er een foto van maakten en wilde dat ik ook een foto maakte van hem met zijn kind en Manlief.

Toen we in Kemer afscheid gingen nemen van Achmed, een zeer aardige echte moslim, waar we regelmatig mee spraken zagen vrouwen die sinaasappelschillen aan het rijgen waren. We begrepen dat deze gedroogde werden maar ze hadden het ook over suiker dus waar ze voor gebruikt gingen worden werd me niet duidelijk.

Housekeeping heeft steeds geprobeerd om het nestje wat de musjes aan het maken waren onder de overkapping van ons balkon te verwijderen maar uiteindelijk hebben de musjes toch gewonnen. Dat de housekeeping hier niet zo blij mee was begreep ik wel wat iedere dag lagen er allerlei takjes op het balkon.

Manlief haalde ook nog een grapje uit met een foto die hij maakte bij het laatste bezoek aan ons vaste adres waar we altijd een Turkse thee dronken.

Wat ik ook altijd heel grappig vind om te zien is dat vrouwen vaak in de aanhanger van een tractor zitten bij hun man en ze zwaaien dan ook nog vriendelijk naar je.

Als afsluiting van onze vakantie gingen we nog een keer a la carte eten in het Turkse restaurant. Ik nam er weer een Adana Kebab wat die vind ik er erg lekker.

Omdat de luchtvaartmaatschappij waarmee we gekomen zijn failliet is vliegen we nu met een andere maatschappij een dag later terug. Wel worden we nu al om 's nachts 3 uur van ons hotel opgehaald en landen we om 8 uur 30 in Münster als alles naar wens gaat.

Ook dit jaar hebben we weer erg genoten en ons geen minuut verveeld.
Als ik weer thuis ben zal ik wel verschillende dingen missen zoals:
Gastvrijheid, behulpzaamheid en vriendelijkheid van de bevolking.
Wakker worden en vanuit je bed de zee zien en vanaf je balkon de sneeuwberg
Niet na te hoeven denken wat we zullen eten.
De ayran drank.
En natuurlijk Dansertje de poes die hier al is zo lang wij hier komen en altijd komt als we haar roepen maar ik zal wel erg blij zijn dat ik onze kater Solo weer zal zien na 11 weken.

Een paar weken Turkije ( week 10 )

Deze week was het een gekke week wat het weer betreft, de ene dag bijna de hele dag regen en dan de andere dag volop zon. Ook onweerde het hier nogal eens maar dat schijnt hier heel normaal te zijn. Deze week hebben we dan ook geen echte bijzondere uitstapjes gemaakt. Wel zijn we, natuurlijk als het even droog was, in de buurt van ons resort wezen wandelen. 

Het is duidelijk te zien dat alles klaar gemaakt wordt voor het aankomende toeristenseizoen. In een klein Shopping centrum wat in het begin van ons verblijf nog uitgestorven was komt langzamerhand wat leven in de brouwerij. Je ziet hier trouwens veel van zulke kachels, waar ik even in keek, bij de bevolking bij hun huizen staan. Wat die marmotten bij die supermarkt in die bak deden begrijp ik niet en het werd me ook niet duidelijk toen ik het aan de eigenaar want hij sprak alleen Turks. Ik kan me niet voorstellen dat vakantiegangers deze zouden kopen. Jaren terug stond daar een kooi met een aapje erin en later een kooi met een papegaai en nu dus marmotten in een toch wel heel erg klein hokje. Gelukkig hadden ze wel genoeg groen voer.

Onderweg kwamen we ook nog een paspop tegen die met Manlief in haar maag zat, hahaha.

Ook kon Manlief het niet laten om de dorre blaadjes uit de bakken met violen te halen die bij de opgang van het hotel staan.

In het resort is zowel de lunch als het diner zeer uitgebreid en er is altijd een keur aan toetjes en baklava. Wij gaan meestal alleen aan het ontbijt en aan het avond eten, we ontbijten uitgebreid en dan kan de lunch wel overgeslagen worden. Ook de toetjes, hoewel deze er heerlijk uitzien nemen we nooit behalve toen Manlief dat mooie toetje in de vorm van een hart voor me meebracht. Baklava vind ik veel te zoet dus dat neem ik nooit. 

De dagen dat de zon volop scheen lagen we een poosje op het strand. Meestal niet langer dan anderhalf à twee uur. Ik wil niet te bruin worden want dat vind ik niet mooi in deze tijd van het jaar als je weer terug in Nederland bent.
Natuurlijk gingen we ook weer een keer naar Kemer en ook hier is goed te zien dat het toeristenseizoen binnenkort aanbreekt want er zijn steeds meer winkeltjes open. 
Wat ik heel opvallend in Turkije vind is de fitness veldjes overal. Manlief trainde er o.a. een poosje zijn armspieren.

De laatste week zie je hier alles ook uitbotten. Dit lijkt hier veel later te zijn dan voorgaande jaren dat wij hier waren. De oorzaak zal wel zijn dat het weer hier minder goed is geweest dan de vorige jaren dat wij hier waren.  De maanden januari en februari staan dan ook bekend als de minst warme en droge maanden van het jaar hoewel we dat in de voorgaande jaren nauwelijks ondervonden hebben.

In perkjes in Kemer staan, nadat ze vorig jaar de straten in het centrum onderhanden hebben genomen, overal sierkooltjes.

Schreef ik in een vorig postje dat er overal rotzooi ligt dan is dat niet op de straten want die worden bijna dagelijks geveegd door straatvegers. De rotzooi  wordt op braakliggend grond tussen huizen, winkels en zelfs hotels gegooid of gestort.

Ook hier in Turkije zijn eind maart verkiezingen (plaatselijke) en daar wordt heel veel propaganda voor gemaakt, zeker al ruim twee maanden. Er rijden busjes met luidsprekers en muziek rond en overal hangen vlaggetjes of zijn er bijeenkomsten op straat.

Wat ik ook heel grappig vond was een mat voor een deur van een winkel waarop stond dat honden welkom zijn.

Trouwens wat ik wel apart vind is dat ik in Nederland niets van loslopende honden moet hebben maar dat ik hier totaal geen angst voor ze heb en dat terwijl het honden zijn die geen baasjes hebben.

Over een week zijn we alweer thuis. Wat gaan deze weken toch altijd snel ondanks dat je geen verplichtingen etc. hebt. Ik hoop dat we aankomende week nog gebruik zullen kunnen maken van het nieuwe indoor zwembad (niet dat ik het gemist heb hoor, er was trouwens een alternatief voor het bad) Ze zijn nu met de afwerking bezig en het zal er om spannen. Wat wel zeker is is dat het prachtig geworden is.  

Te gek voor woorden!

Ik, Solo, heb even kans gezien om op de laptop van mijn vrouwtje te gaan. Dit was nog niet zo gemakkelijk want deze was afgesloten en ik had ook nog een wachtwoord nodig maar het is me dan toch uiteindelijk gelukt.
Wat vinden jullie daar nu van? Al weken zijn ze weg en ik begin me toch wat zorgen te maken of ze nog wel terugkomen.
Ze hebben wel geregeld dat ik iedere dag eten krijg en ik merk ook wel dat ze me verschillende keren per dag via de webcam bekijken maar ik kan mijn baasjes niet bekijken door dat ding. Ik ben benieuwd of ik ze nog wel zal herkennen als ik ze weer zie, als ze tenminste nog terug komen.
Het is toch eigenlijk te gek voor woorden om mij zo lang alleen te laten?
Trouwens ik kan nu wel lekker over de aanrecht lopen.
Kopjes van Solo,

Een paar weken Turkije (week 9)

Deze week hielden we een relatief rustig weekje. We wandelden wel een beetje in de buurt maar omdat het de laatste dagen van de week mooi zonnig weer was lagen we iedere dag ook een uurtje op het strand. Het is daar een kiezelstrand en dat is natuurlijk niet echt fijn. In de zomerperiode worden daar planken overheen gelegd en is er ook een pier waar je vanaf in zee kunt gaan. 

Op maandag gingen we nog wel even naar het stadje omdat ik er een hele mooie leren handgemaakte tas gezien had en ik deze toch wel heel mooi vond. Niet zo'n nagemaakte tas van een bekend merk die veel toeristen in Turkije aanschaffen maar die vind ik persoonlijk afschuwelijk. Ik hou niet van al die nagemaakte kleding, tassen, schoenen etc. van een bekend merk.

Manlief vindt het altijd een sport om af te dingen maar ik houd daar helemaal niet van. Als ze een prijs noemen die ik het waard vind ga ik akkoord hoewel je nooit de prijs moet betalen die ze vragen. Ze zetten altijd hoger in dus je moet er wel wat van zien af te krijgen. Manlief kreeg hem lager dan dat ik er voor in mijn gedachten had en het kostte hem wel moeite om hem voor die prijs te krijgen. Na de koop begon het ritueel weer met het geld langs ons heen te strijken en over zijn koopwaar en tenslotte werd het geld weer op de grond gegooid. Dat wij bij hem de eerste koper van die dag waren kon ik mij goed voorstellen want het regende behoorlijk die dag.

Deze week was er in ons hotel de Turkse kampioenschappen Arm Wrestling (armworstelen). Er waren 500 deelnemers hier voor, zowel mannen als vrouwen. Het gevolg was dat het resort helemaal vol was. Toch ondervonden wij er geen hinder van. We hebben zelfs nog plaats op de tribune genomen om er een poosje naar te kijken.

De kampioen was zo trots op zijn beker en toen hij zag dat Manlief met bewondering naar hem keek duwde hij de beker in zijn handen en hing hem zijn medaille om.

Na al die sportmannen en vrouwen die Manlief deze week gezien had werd hij opeens ook wat sportiever en deed hij verschillende keren mee aan het darten. Ik moet zeggen dat hij alleen hier in Turkije weleens dart maar  hij doet het toch redelijk.

Ook gingen we deze week een keer naar Goynük, ook een vakantieplaats in de buurt van Kemer. Ook nu gingen we er weer met een Dolmus heen. Ik blijf het leuk vinden om met de plaatselijke bevolking in een Dolmus te zitten. Ze vragen heel vaak waar je vandaan komt.

In Goynük is er ook een caynon die prachtig is om er te wandelen. Helaas is dit met Manlief niet te doen. Vorig jaar heb ik er een stukje van gewandeld met Christoff, Ronny en Rosita, onze Belgische vakantievrienden. Het is daar prachtig maar je moet wel goed ter been zijn. Wij gebruikten er in een typisch turks kebab-huis een kebab die fantastisch smaakte.

We probeerden deze week ook nog een keer over de heuvel naar Kemer te wandelen maar ik vrees dat dit het niet meer gaat worden. Ik veronderstel dat ze het een verplichting vinden om iemand die met een stok loopt mee te nemen in hun auto. Dus dit gebeurde deze week weer. Ik moet zeggen dat Manlief dit geen probleem vindt maar ik vind het wel jammer. Natuurlijk zou ik wel alleen kunnen gaan maar dat vind ik niet zo veilig omdat je op een weg loopt waar ook auto's om de vele bochten komen.

Wat ik apart vind is dat je hier bij b.v. een aantal procenten korting het procent teken voor het getal ziet staan.

Deze week verveelde ik me niet ondanks dat we niet zo erg veel hebben ondernomen. Ik heb genoeg boeken op mijn e-reader staan en ook kijk ik soms tv via NPO start op mijn smartphone.