Een paar dagen logeren naar..........

Een paar dagen logeren naar de brandhaard want Amsterdam is net als de andere grote steden een brandhaard wat de coronabesmettingen betreft.

Ik heb wel even getwijfeld of ik mijn logeerpartij naar Amstelveen wel moest laten doorgaan. Toch besloot ik nadat de nieuwe coronamaatregelen afgekondigd waren te gaan. 

De logeerpartij van vijf dagen bij mijn zusje in Amstelveen stond al lang gepland. Wel werd  het die dagen een aangepast programma want veel activiteiten die we gepland hadden konden geen doorgang vinden. Toch was het al heerlijk om elkaar in real life te zien en te spreken want we wonen niet dicht bij elkaar in de buurt om zo maar eens bij elkaar langs te gaan. 

Wel had ik thuis op internet al gekeken of er een heempark in de buurt was. Ik had gelezen dat er een park was dat in 2011 een rijksmonument geworden was: het Dr. J. P. Thijssepark.

Nu dat was iets waar we veilig heen konden gaan dus brachten we een bezoek aan dat park. 

Op weg met de fiets erheen viel het me op dat er zelfs mensen op de fiets een mondkapje droegen.

Het park heeft verschillende relatief verborgen ingangen. Smalle paden slingeren door een begroeiing van bomen, dichte struiken en kruiden naar open ruimten van wisselende grootte en geven zichten op de vijvers met een op de afwisselende beplanting: een schilderachtig beeld. Solitaire bomen versterken de dieptewerking en maken een pad of ruimte bijzonder. De open ruimten zijn relatief besloten en gaan via corridors van wandelpaden vloeiend in elkaar over. Er is een grote dieptewerking doordat het pad door het slingerend verloop niet is te overzien, en ook doordat de omgeving aan weerszijden grotendeels onzichtbaar blijft door de begroeiing aan de randen. Hier en daar is een zicht gemaakt over de Hoornsloot richting het Amsterdamse bos. 

De paden hebben namen die naar de plaatselijke beplanting verwijzen als bosbespad, heidepad, klokjespad etc. en staan op houten richtingsaanwijzers aangegeven.

Gelukkig was het erg rustig in het park en als je al mensen tegenkwam hielden die zich allemaal aan de 1,5 meter afstand.

Het park was mooier dan dat ik verwacht had en we genoten dan ook met volle teugen. We kwamen een dame tegen die vroeg of wij de rode paddenstoel met witte stippen misschien wisten te staan maar wij konden het haar niet zeggen want wij waren deze nog niet tegen gekomen.

Ik zei tegen mijn zusje we moeten een foto maken waar we beiden opstaan dus als we een bankje zien gaan we dat proberen. Nu we zijn een tijd bezig geweest en het is eigenlijk niet echt goed gelukt. Op het laatst hadden we de slappe lach en ik plaats hier dan de best gelukte en die is eigenlijk ook niet veel zaaks.

Toen we een tuinman zagen vroegen we hem waar we de vliegenzwam konden vinden en hij vertelde ons dat er nog twee mooie stonden verderop. Hij vertelde hoe we moesten lopen en wij gingen de gewezen route.

Toen we dachten dat we er zo langzamerhand waren speurden we links en rechts maar helaas we kwamen ze niet tegen. Toen we weer een tuinman zagen besloot mijn zusje het hem te vragen maar volgens hem stonden ze overal maar hij had ze die dag nog niet gezien zei hij. In deze man hadden wij helemaal geen vertrouwen en dachten dan ook dat we ze niet zouden zien.

Maar we waren het er beiden over eens dat het park sowieso of we nu wel of niet de vliegenzwam zouden zien een pracht park is.

Uiteindelijk besloten we maar naar de ingang te gaan waar we onze fietsen gestald hadden want we waren aan het eind gekomen van het pad waar ze volgens de eerste tuinman zouden moeten staan. Zo'n heemtuin heeft natuurlijk wel gespecialiseerd personeel nodig. De kruiden en planten blijven niet vast op hun plek staan maar verspreiden zich door bijvoorbeeld uitzaaien en uitlopers. Het natuurlijk ogende park vergt daarom dan ook voortdurend de afweging maakt waar ze de natuur haar gang  kunnen laten gaan en waar ze moeten ingrijpen. Kruiden moeten met de hand worden uitgetrokken om gewenste zaailingen over te houden.

En toen toen we het niet meer verwachtten zag ik ze opeens staan. Mijn zusje was er gewoon aan voorbij gelopen maar ik zag ze gelukkig. 

We waren er al eerder haast langs gekomen want op het pad waar wij toen liepen liep een klein paadje naast en daar stonden ze. Nu kon ons bezoek aan dat park helemaal niet meer stuk. Wat waren we blij dat we ze toch nog gevonden hadden.

Ik las op internet dat het park vroeger het Asland werd genoemd. In de tijd dat mensen nog kolen gebruikten om hun huizen warm te stoken, bleef er ook veel as over. Dat moesten mensen natuurlijk ergens kwijt. En dat werd op dit stukje gedumpt. Het park werd pas rond de tweede wereldoorlog aangelegd. Er is nu geen as meer te vinden in de grond. Wel huisvuil uit die tijd. Dat werd gebruikt om de heuvel in het midden te maken.

Verder had mijn zusje met mijn broer en schoonzusje bekokstoofd dat we bij hen op bezoek zouden gaan. Ze hadden dit niet aan mij verteld. Wel had mijn zusje gezegd dat we bij mensen op bezoek zouden gaan die ik ook wel vaag kende. Toen we met de auto in het begin van de middag vertrokken was het nog steeds een raadsel voor me waar we heen gingen maar toen we bij Utrecht de A27 namen begon het me te dagen en ik wist het nu haast zeker waar we heen gingen. En inderdaad we gingen naar mijn broer en schoonzusje die in Hardinxveld-Giessendam wonen. 

Mijn schoonzusje had echt op onze komst gerekend want ze had allerlei lekkere dingen in huis gehaald. Het was fijn om elkaar weer eens te zien en te spreken en het was een geslaagde verrassing dat ik ze in real life weer eens zag. We hielden wel 1,5 meter afstand van elkaar. Het was heel gezellig en voordat we het wisten was het weer tijd om terug te gaan naar Amstelveen.

De meeste dagen bleven we gewoon in huis. Wel zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest waar nauwelijks mensen waren en waar iedereen een mondkapje droeg en waar ook looprichtingen waren waar iedereen zich aan hield. In dat winkelcentrum hebben ze een Rituals winkel en ik had tijden terug iets gekocht wat niet goed was en ik hoopte dat ik er een andere voor zou krijgen. Zonder probleem kreeg ik gelukkig een nieuwe.

Ondanks dat onze geplande activiteiten niet door konden gaan heb ik erg van mijn logeerpartij genoten. Ik had echt vakantie want ondanks dat mijn zusje zegt dat ze niet van koken houdt heeft ze iedere dag een heerlijk gerecht gemaakt. 

Na vijf dagen aanvaarden ik weer de terugreis met de trein. Mijn zusje bracht me naar het station Amsterdam-Zuid en mijn schoonzusje haalde me van het station in Assen.

Dank aan iedereen die deze logeerpartij voor mij zo fijn heeft gemaakt en het deed me goed om er een paar dagen uit te zijn.

Reuzenkiller

Afgelopen zondag werd ik na de kerkdienst (die overigens volgens de geldende richtlijnen gehouden werd) mee gevraagd om bij mensen thuis koffie te gaan drinken. Dat kan daar prima want zij hebben een heel groot huis. Al pratend vertelden ze me dat ze sinds twee weken weten dat er een boom die al meer dan 100 jaar oud is en in hun tuin staat zal moeten worden verwijderd. Reuzenzwammen zijn daar de oorzaak van. Zelf wist ik niet dat deze zwam het einde van een boom betekent. Ze vinden het heel jammer dat de karakteristieke boom gekaapt moet worden.

Ze hebben zelfs een boomchirurg gevraagd wat ze er nog aan zouden kunnen laten doen maar deze had gezegd het gevaar is dat hij omvalt bij zelfs een geringe storm dus kappen is de enigste optie.  

Een reuzenzwam kan reeds jaren aanwezig zijn alvorens de vruchtlichamen aan de stamvoet verschijnen. Deze verschijning is dus voor de boom in vele gevallen de kritieke eindfase. Bomen leveren waardige strijd met deze zwam. Ze reageren op de aantasting door het aanmaken van extra wortels en houtverdikkingen in de onderstam om het gevecht uiteindelijk dapper en met opgeheven kruin…te verliezen.

Nu ik dit weet kijk ik alle de hele week al of ik een boom zie met reuzenzwammen bij de stam en helaas kwam ik er van morgen een tegen. Ik vind dat nu wel triest nu ik weet dat zo'n reuzenzwam uiteindelijk een reuzenkiller is.

Op zoek naar kabouters 2-10-2020

Eigenlijk had ik zaterdag een wandeltocht van 10 km in Roden willen gaan doen maar deze kon wel maar dan met de route die je thuis gedownload had. Er was geen startlocatie, geen begeleiding, geen bepijling en ook geen stempelposten dit alles om besmetting met corona te voorkomen. Ik had de route wel gedownload maar dacht later waarom zou ik naar Roden gaan. In het natuurpark Tussen de Venen waren vorig jaar tijdens de Tocht om de Noord heel veel vliegenzwammen dus als dit dit jaar weer zo zou zijn zouden er ook vast veel kabouters zijn dacht ik, haha.

Op weg dus naar Muntendam waar dit natuurgebied zich bevindt. Al met al zou ik 10 km willen wandelen dus stelde ik de app Health op mijn telefoon in op 10 km. Toen ik de bebouwde kom uit ging van mijn woonplaats kon ik door een klein stukje bos maar ik deed dit niet. In het verleden is daar eens een heel erg blaffende hond tegen me opgesprongen dus daar durf ik niet meer in want verschillende mensen laten daar hun hond uit.

Daarom maar gekozen voor het asfaltfietspad. Het pad dat ik altijd fiets als ik naar Muntendam ga.

Ik kwam bij het pad wat langs het natuurgebied loopt en ik zag al snel dat er bijna geen paddenstoelen waren dus kabouter zou ik zeker niet zien. Wel een kleine teleurstelling maar het is daar sowieso mooi om te wandelen en er zijn daar maar heel weinig mensen dus afstand houden was er geen probleem.

Af en toe zag ik een paddenstoel maar ik moest echt moeite doen om er een te vinden.

Af en toe kwam ik iemand tegen maar iedereen hield zich ruim aan de 1,5 meter afstand, wel fijn. Overal kom je bordjes tegen met info over het gebied, dieren, planten etc. Er zijn ook verschillende routes te lopen in het gebied.

Iedere keer als ik in dit natuurgebied wandel, wat eigenlijk zo dicht bij mijn woonplaat is, neem ik me voor om er vaker te gaan wandelen toch blijft het tot nu toe altijd bij voornemens.

Op eens zie ik een hek en denk ik dat je er niet door mag. Ik zie er ook een aantal schapen achter staan maar opeens zie ik op een bord dat je er alleen niet met honden door mag.

Toen ik het hek open maakte kwamen er direct schapen naar me toe om aan me te snuffelen. Ik vond het heel leuk. Echt een bonus bij deze wandeling. 

Ook in deze kudde was er een zwart schaap. Zo zie je maar dat er in veel groepen, zowel bij dieren als bij mensen, altijd wel een zwart schaap zit, haha.

Toen ik het begrazingsgebied uit was kwam ik nog wel wat paddenstoelen tegen maar nu ook weer geen kabouters, haha.

Ik kwam nu in de Heemtuin en zag er een wigwam staan. Ik had enkele maanden geleden gelezen dat zo'n wigwam daar in brand gestoken was. Ik weet niet of er een nieuwe gezet is of dat er meerderen stonden.

Hierna ging ik nog op zoek naar de ruïne. En jawel hij kwam in zicht. Het is natuurlijk een nieuwe “oude” ruïne. De ruïne is gebouwd voor vleermuizen en de muren zijn vaak begroeid met muurleeuwenbekjes.

Het werd tijd om op zoek te gaan naar een uitgang. Deze uitgang was vlak bij de kinderboerderij waar de ganzen een hevig kabaal maakten. Ook kwam ik langs de recreatieplas Ruitershorn.

Toen ik weer in de bebouwde kom van Muntendam kwam hoorde ik een draaiorgel. Het klonk heel vrolijk en ik was benieuwd waar deze stond. Hij bleek voor een dagopvang voor ouderen te staan. Ik heb er even gekeken natuurlijk wel op veilig afstand want de ouderen zaten allemaal buiten dicht bij het draaiorgel.

Ik besloot naar het centrum van mijn woonplaats te gaan om als het ergens niet druk was iets te gaan drinken want dat doe ik ook altijd na een georganiseerde tocht. Ik zocht paden die niet langs de doorgaande weg waren en ik kwam toch weer op paden waar ik nog nooit  geweest was.

Toen ik in het centrum bij het restaurant kwam zag ik dat er genoeg plaats was. Ik moest buiten wachten totdat iemand me een veilig plaats aanwees. Toen ik er zat besloot ik ook maar een uitsmijter te nemen zodat ik thuis niet meer hoefde te koken. 

Ik moet zeggen dat die er wel inging na een wandeling van ruim 11 km. Ik had dan wel geen kabouters gezien maar de wandeling was toch zeker de moeite waard mede door de schaapskudde.