Heel lang gelden was ik al eens ik Kampen geweest maar ik wist er niet meer zoveel van.
Ik was nu genoodzaakt om op de fiets naar het station te gaan en daar mijn fiets neer te zetten (anders bracht Manlief me altijd naar het station want ik ben altijd bang dat ze daar je fiets vernielen of stelen)
Na een voorspoedige treinreis arriveerde ik op het stationnetje van Kampen.
Direct vanuit het station moest ik over de IJsselbrug om het centrum van Kampen in te gaan.
Deze brug met "gouden wielen" verving in 1997 de oude brug over de IJssel die versleten was en ook niet meer voldeed aan de eisen van de scheepvaart.
Al snel liep ik op het Oude Raadhuisplein, voorheen het Koeplein, het is een smal plein aan de voet van de Nieuwe Toren en het Oude Stadhuis van Kampen. De toren waar volgens de folkloristische Kamper ui-verhalen een koe aan de toren werd opgehesen om het welig woekerende gras weg te grazen. Op het plein is een bronzen standbeeld geplaatst van een koe die verlangend omhoog naar de toren kijkt.
In het Oude Raadhuis maakte het stadsbestuur vanaf deze plek haar besluiten bekend aan de bevolking. Maar ook misdadigers werden er aan het volk getoond. Het Raadhuiscomplex was tot 2001 daadwerkelijk in gebruik als Kamper stadhuis.
Wat ik zeker wilde zien waren de drie stadspoorten die er tegenwoordig nog over zijn van die vele poorten die er vroeger waren.
Allereerst kwam ik bij de Broederpoort.
De standbeelden zijn respectievelijk "De lantaarndrager" en "De Jongen met Vis"genaamd.
Kampen is een stad met vele kerken. Bovenstaande kerk is "De Bovenkerk" Deze gotische kerk of ook wel St. Nicolaaskerk genaamd is de belangrijkste kerk van Kampen. Al in 1250 stond hier een kerk.
Op de Broederbrug over de binnengracht Burgel ligt een steen in het plaveisel met de inscriptie "KP 7": het kerkenpunt van Kampen. "Vanaf deze plaats zou je zeven kerken kunnen zien" Zelf heb ik de steen wel gezien want anders had ik er geen foto van kunnen nemen maar ik wist toen ik in Kampen was niet wat die tegel betekende.
Wel passeerde ik de Stadsgehoorzaal en ik vind Stadsgehoorzaal veel mooier klinken dan schouwburg of theater.
Aangezien het toch wel behoorlijk fris was ging ik zo nu en dan een winkel binnen om een beetje op te warmen.
In de vroegere Theologische Universiteit zit tegenwoordig een boetiek hotel.
Intussen wilde ik wel wat drinken en gebruik maken van het toilet. Omdat ik ook wel zin had om iets te eten en zag dat ze een geitenkaas salade op de kaart hadden staan besloot ik hier voor te gaan.
Ik moet zeggen dat de salade heerlijk smaakte en nog geen €9,- kostte. Nadat ik weer heerlijk opgewarmd was vervolgde ik mijn wandeling weer.
Er bleek ook een Sinterklaasfestival in de stad te zijn en het deed mij goed dat er alleen maar echte zwarte Pieten waren.
Tabaksfabriek "Den Olyfandt" Hier stond al in het begin van de 16e eeuw
een huis, dat in de 17e en 18e eeuw deze fraaie naam droeg. Honderden jaren was
het een brouwerij, tot het in 1832 een van de eerste sigarenfabrieken van
Kampen werd. In 1883 bouwde men een nieuwe sigarenfabriek die de naam “De
Olifant” kreeg. Het is nu het laatste voorbeeld van de eens zo belangrijke
sigarenindustrie in Kampen. De productiewijze is uniek. De 19e eeuwse gevel met
de gele verblendsteen, het keper-boogfries en de dubbele deuren zijn zeer fraai om te zien.
Ook zag ik verschillende muurschilderingen in de binnenstad.
Rond 1900 bedachten middenstanders een nieuwe manier van
reclamemaken in de vorm van muurschilderingen. Deze muurreclames hadden grote
gevolgen voor het stadsbeeld omdat ze op veel panden verschenen.
Waren de mensen destijds doorgaans weinig enthousiast,
tegenwoordig zijn de muurreclames cultureel erfgoed. Het fenomeen van de
geschilderde muurreclames kende zijn hoogtij in de periode tot 1940.
Gespecialiseerde reclameschilders brachten de schilderingen meestal aan op gestucte wanden en soms direct op de baksteen. Door de opkomst van andere
vormen van reclame, raken de muurreclames na de vijftiger jaren van de vorige
eeuw in verval. Enkele decennia later realiseert men zich pas de waarde van dit
jonge erfgoed. Zo ook in Kampen waar men – onder de titel Fresco’s van de
middenstand – vanaf de jaren tachtig begonnen is met inventariseren en
restaureren van de oude muurreclames. Er schijnt zelfs een
wandelroute langs de Fresco’s van de Kamper middenstand verkrijgbaar te zijn bij
de VVV. las ik op internet.
Natuurlijk waren er nog meer bezienswaardigheden te zien in Kampen maar ik vond het wel welletjes en besloot weer richting het station te gaan om aan mijn terugreis te beginnen.
Ondanks dat de temperatuur niet zo aangenaam was heb ik wel genoten van de wandeling maar toch zou het handiger geweest zijn als ik bij de VVV een wandelroute had opgehaald.
Ook lijkt het me prettiger om daar in het voorjaar of in de zomer een stadswandeling te doen.
De terugreis verliep ook voorspoedig en wat ook heel belangrijk was dat mijn fiets nog gewoon bij het station stond.
(Informatie die ik gebruikt heb in deze post heb ik op internet gevonden en uit InZicht Kampen)
