Weer eens een weekje naar de Veluwe van 09-11 tot 16-11-2018

Omdat Manlief in deze week jarig was hadden we besloten om deze week een huisje te huren op de Veluwe. De Veluwe is voor ons een gebied waar we graag zijn. We kozen voor een Landal park. Ik was al vaker op een park van Landal geweest maar nog nooit op dit park. We hadden voor een vier persoon huisje gekozen en toen we erin kwamen viel ons direct de grootte op.

We hadden gehoopt dat het een mooie zonnige najaarsweek zou worden maar dat viel een beetje tegen. Wel jammer natuurlijk want dan zouden de kleuren in het bos geweldig geweest zijn. Het park waar we zaten was een heel rustig park want als je binnen zat hoorde je eigenlijk niets. 

De dag na aankomst deden we een georganiseerde wandeling waarvan het verslag al in het vorige postje staat.

De zondag maakten we een wandelingetje over het park.

Aan het begin van het park stonden allerlei borden met info en opdrachten voor kinderen.

Tegenover dit bord hingen allemaal vogelhuisjes en ik vond het zelf niet zo eenvoudig om te zien welk huisje voor welke vogel was.

Ik had niet gedacht dat het een geit was op de onderstaande foto maar volgens het infobord wat er bijstond was dit geit Bam Bam.

Verder brachten we deze week een bezoek aan het Kröller Müller museum op het Park de Hoge Veluwe.

In het Kröller-Müller Museum vind je de op één na grootste Van Goghverzameling ter wereld: bijna 90 schilderijen en ruim 180 tekeningen. In de Van Gogh Galerij zijn in wisselende opstelling circa 40 werken van Vincent van Gogh te zien. Daarnaast zie je er topstukken van moderne meesters als Claude Monet, Georges Seurat, Pablo Picasso en Piet Mondriaan.

Als kind zijnde bezocht ik verschillende keren het museum want mijn moeder vond de schilderijen van Vincent van Gogh geweldig.

Natuurlijk waren er de bekende van Gogh schilderijen te zien.

Verder was er nu de tentoonstelling "Als kunst je lief is" deze tentoonstelling toont 80 belangrijke kunstwerken uit meer dan 40 musea in Nederland. De werken – die allemaal in de laatste tien jaar met steun van de Vereniging Rembrandt zijn verworven – worden voor één keer bijeengebracht, exclusief in het Kröller-Müller Museum. De tentoonstelling duurt nog tot 3 februari. 

Hier kreeg je een soort supertour door het Nederlands openbaar kunstbezit, uiteenlopend van prehistorische voorwerpen tot moderne designmeubelen.

Vrijwel zeker komt dit tapijt uit het belangrijkste tapijtcentrum Brussel, en dateert de eerste bekende vermelding van deze uit tien tapijten bestaande reeks, voorstellende "De Verlossing van de Mens", uit 1502, toen een complete set, geweven onder andere met kostbaar gouddraad door de belangrijkste Brusselse tapijthandelaar uit die tijd, Pieter van Edingen van Aelst I (ca. 1450-ca. 1533), en werd geleverd aan de Engelse koning Hendrik VII. In die tijd, zoals gedurende de hele middeleeuwen, konden vorsten en edelen nergens grotere eer mee verkrijgen dan met het bezit van dergelijke kostbare tapijtreeksen, waaraan ook het gebruik van goud- en zilverdraad nog extra waarde toevoegde.

Het tapijt komt uit Museum Kasteel de Haar.

Ook gingen we nog even de beeldentuin in. Het is een van de grootste beeldentuinen van Europa en er staan ruim 160 sculpturen van beeldbepalende kunstenaars. Veel sculpturen stonden onder een soort tentje en er was niets van te zien.

In 2011 was er een grote tentoonstelling van Jan Fabre, de niet van  onbesproken gedrag kunstenaar uit België. Het museum heeft toen een aantal werken van hem aangekocht zoals 8 van de 18 "Hoofdstukken" Deze "Hoofdstukken" beelden de hoofden van hemzelf uit in de leeftijd van 20-70 en ieder hoofd heeft een uitgroeisel wat niet bij de mens past zoals hoornen, geweien, oren etc. Eén draagt zelfs een gewei dat afkomstig is van een edel hert van de Veluwe. 

Het was een goed bestede dag. Het was drukker in het museum dan ik verwacht had.
Ook brachten we deze week een bezoek aan mijn broer en schoonzusje in het Westen. Mijn broer is onlangs weer geopereerd en vanaf de Veluwe is het niet zo ver als vanaf onze woonplaats (scheelt de helft van de tijd)
Verder stond er ook nog een bezoek aan landgoed Schovenhorst op ons programma. Ik had dit als tip om te bezoeken in de infomap gelezen die in het huisje lag.  

Lees hier eventueel wat over de bomentuin van het landgoed. Gek eigenlijk dat we het bestaan van dit mooie landgoed niet wisten. We rijden er in de zomer vaak langs maar het was ons nog nooit opgevallen.

Ik vond het leuk dat ze van afgehakte boomstammen d.m.v. houtsnijwerk allerlei leuke dingen gemaakt hadden.

Manlief las regelmatig op de bordjes bij de bomen wat voor bomen het waren en hoe ze heetten.

Bij onderstaand bankje moest ik aan Logbankje denken. Dit bankje bevond zich in de Ommuurde tuin.

De mammoet boom viel direct op door zijn dikke stam. We wandelden een lang bospad af waar ik zelfs nog wat paddenstoeltjes ontdekte. Trouwens ik heb dit jaar nauwelijks paddenstoelen gezien.

Onderstaande foto is tegen de zon ingenomen maar ik vond het zo bijzonder dat je door de bladeren het pad niet zag dat ik hem toch plaatst.

Ook gingen we aan de andere kant van de weg nog even naar de Bostoren kijken. De Bostoren is 40 meter hoog en heeft 235 treden. Het uitzicht schijnt op de top beslist de moeite waard te zijn. Met het bos onder je schijn je uit te kunnen kijken over Amersfoort, de Veluwe en de windmolens in de polder. Ook in de toren zelf schijnt van er van alles te beleven te zijn; een wand met nestkasten en een ijzingwekkend klimnet. Wij waagden ons trouwens niet aan de klim.

Het is beslist de moeite waard om eens te gaan wandelen op dit landgoed en ik denk dat we dit ook nog weleens zullen doen als we zomers op de Veluwe zijn.
De laatste avond van ons verblijf sloten we af met een etentje in een restaurant.

Het was een week met een gouden randje en ondanks dat het weer niet echt zonnig was hebben we toch erg genoten van onze wandelingen in de bossen.

Kootwijker Duin en Veentocht 10-11-2018 Uddel

Omdat we een weekje op de Veluwe waren en ik gezien had dat er in Uddel een wandeltocht georganiseerd werd door Wandelcommissie stichting Internationale Vierdaagse Appeldoorn had  ik wel zin om hier te gaan wandelen. Omdat er ook een afstand van 5 km was kreeg ik Manlief zelfs overgehaald om met me te gaan wandelen. Ik had dit eigenlijk niet verwacht maar vond het natuurlijk wel erg leuk. Hoewel ik voor 5 km normaliter mijn wandelschoenen niet aantrek deed ik het nu met alle plezier.
De start was bij Landal Park Rabbit Hill. Nadat we ons hadden ingeschreven gingen we op weg.

We liepen al direct toen we van het vakantiepark af waren op onverharde bospaden en dat zou niet anders meer worden tijdens de tocht.

Na ongeveer 2 km kwamen we bij het Kootwijkerveen.
Het vaak doodstille, spiegelende meer in het Kootwijkerveen ligt zo’n 40 meter boven NAP. Het is het enige stuk met levend hoogveen op de Veluwe. Het water blijft in deze kom in de zandgronden staan omdat zich in de laatste ijstijd een ondoorlaatbare laag ijzeroxide in de ondergrond heeft gevormd. In het stilstaande water heeft zich een dikke laag veen gevormd. Vanaf de Middeleeuwen zijn boeren uit de omgeving turf uit het Kootwijkerveen gaan winnen. In het westelijke deel liggen zo’n zeshonderd veenputten, de meeste niet dieper dan twee meter. Het moerasachtige gebied herbergt allerlei, zeker voor de Veluwe, bijzondere planten, waaronder zonnedauw, veenpluis, beenbreek, orchideeën en veenmossen.

We volgden een slingerend pad langs het Veen en aan het eind van dit pad moesten we een bruggetje over.

Dit bruggetje is in 2013 gebouwd door Defensie die aan Staatsbos vroeg of ze een geschikte oefenlocatie hadden. Een plek waar zij iets konden bouwen wat voor langere tijd kon blijven staan en waar de bezoekers iets aan hebben. Daar had Staatsbosbeheer wel oren naar! Want de naam zegt het eigenlijk al, het "Kootwijkerveen" is een van oudsher venig en dus nat gebied. Een prima locatie om een brug te maken, met speciaal voor de sportievelingen een touwbrug ernaast waar van het betreden op eigen risico is.
Van de touwbrug ernaast was trouwens niet veel meer over.
Niet veel verder op kwamen we drie mannen van de organisatie tegen en die zeiden dat ze een alternatieve route zouden maken vanaf dat punt omdat we verder op door mul zand zouden komen. Ik stond versteld van Manlief die zei dat we door het mulle zand zouden gaan want de alternatieve route zou een km. korter zijn.
Niet veel verder hing een zakje waarop stond "Voor jou van mij " aan een boom.

Ik heb op internet opgezocht wat het was en het houdt in dat men zomaar een cadeautje neerlegt voor een onbekende, zonder er iets voor terug te willen.  Het is een idee achter de Facebook-groep 'Voor Jou Van Mij'. Deze Facebook-groep is al een tijd geleden gestart en heeft meer dan tienduizend leden.
Leden van de groep laten op willekeurige plekken een cadeautje achter. Bij de pakjes zit een briefje met een verwijzing naar de Facebookgroep. Zelf zit ik niet op Facebook maar het is wel leuk om de foto van het pakje op Facebook te zetten zodat degene die het heeft neergelegd ook weet dat het gevonden is. Gelukkig heeft iemand die wel op Facebook dit voor me gedaan zodat de zogenaamde "Dropper" kon zien dat het gevonden was.

We kwamen door een stukje mul zand wat we eigenlijk wel vonden meevallen en intussen waren de overige afstanden er ook weer bijgekomen.
Het was jammer dat het geen zonnig weer was want dan was het mooie kleurenpalet van het bos helemaal geweldig geweest hoewel we nu ook van de kleuren genoten. 

Het was goed te merken dat we weer in de buurt van het vakantiepark kwamen want er kwamen heel veel wandelaars ons tegemoet.
Manlief keek nog even naar een pijl op een boom om te zien of we de juiste route nog volgden.

Ondanks dat er voorspeld was dat het 's morgens zou regenen bleef het de hele morgen droog en begon het 's middags te regenen.
Al snel zagen we de parkeerplaats van het park en gingen we ons afmelden. Ik liet mijn boekje afstempelen en er was een keuze uit 5 medailles. Ik koos voor een medailles met een stickertje van een konijn erin.

Het was leuk om eens een georganiseerde wandeltocht met Manlief te doen. Ik had echt niet verwacht dat hij dit zou doen. Verder was het wandelen in het bos natuurlijk heerlijk ondanks dat het erg somber weer was. 
Op onderstaande foto is wel te zien dat Manlief heel trots op zichzelf is dat hij een tocht van 5 km deed (trouwens de tocht was 5,4 km)