Helaas geen kabouters gezien

In tegenstelling tot vorig jaar zijn er nu heel veel paddenstoelen hier te zien. Erg veel vliegenzwammen wat ik de mooiste vind. Op de begraafplaats zijn er ook erg veel en ik dacht dat ik er wel kabouters zou tegenkomen want het is daar heerlijk rustig maar die heb ik niet gezien.

Tocht om de Noord 28-09-2019

Een belangrijk wandelevenement is sinds 2006 het Wandelfestival Tocht om de Noord. De ontdekkingstocht door Groningen met jaarlijks nieuwe thema’s, nieuwe culturele uitingen, nieuwe dorpen, nieuwe routes, nieuwe doorsteekjes! Altijd volgens de eerste 2 regels van het Gronings volkslied: Van Lauwersmeer tot Dollard tou en van Drenthe tot aan ‘t wad! Een culturele ontdekkingstocht, die de wandelaar jaar in jaar uit verrast met een nieuw Gronings avontuur!

De inspiratiebronnen van Tocht om de Noord zijn: de Groningse grond (Proeven), de Groningse geschiedenis (Voelen en beleven), de Groningse vergezichten (Zien), de Groningse gebouwen (Ruiken) en de Groningse geluiden (Horen).

Dit jaar stond het industriële erfgoed centraal en ging de tocht door de historische locaties die er nu nog zijn. In ieder dorp zouden we ruim 100 jaar terug in de tijd gaan, want op veel plekken zijn die fabrieken of restanten nog te zien. Dit jaar stond het zintuig ruiken centraal en zouden we de sfeer van het industriële erfgoed tegenkomen door historische locaties met de nog kenmerkende geuren.

Het is eigenlijk een tweedaags wandelfestijn maar men kan ook één dag wandelen. Ik had in eerste instantie geen startbewijs maar omdat de man van Janny door een blessure niet kon kreeg ik zijn startbewijs. Janny en ik gingen voor de 25 km en Heleen en Conni gingen voor de 40 km. Nu 40 km is voor mij verleden tijd om zo'n afstand te lopen. Janny zou dit nog wel kunnen maar ik dus niet meer.
Onze starttijd was 10 uur (je werd dan met bussen naar de startlocatie gebracht) 
Trouwens op het doek staat zaterdag 27 september maar volgens mij hebben ze het doek van vorige jaar gebruikt, haha.
Het duurde lang voordat wij in een bus konden en intussen hadden we al een Whatsapp'je van Heleen en Conni gekregen dat zij er al 15 km hadden opzitten en bij onze startlocatie de Gouden Zon in Sappemeer zaten. Toen wij uit de bus stapten zagen we ze al zitten en nadat we ons Raaisbewies hadden laten afstempelen begonnen we aan onze tocht.

We gingen al snel door een fabriek van Eska.  

Eska is een producent en leverancier van topkwaliteit grafisch karton voor hard gebonden boeken, mappen, ringbanden, albums, ordners, spellen, puzzels, displays, showcards en luxe verpakkingen.

Ze neemt wereldwijd een toonaangevende positie in op de markt voor grafisch karton. 
Eska staat bekend om zijn uitstekende en constante kwaliteit. De afnemers van Eska bevinden overal ter wereld. 

We gingen ook door "Scheepswerf Wolthuis"
Deze historische scheepswerf Wolthuis kent een lange Geschiedenis. Het is één van de oudste scheepswerven in de Groninger Veenkoloniën. Het is ook één van de weinige werven die nog bestaan en waar te zien en te ervaren is hoe schepen vroeger werden gebouwd.

 

Hierna gingen we op weg naar het Brandweermuseum. Ik vond het geweldig om daar allerlei materiaal te zien waar men in vroegere tijden een brand mee probeerde te blussen. Ook de verschillende brandweerwagens van de bedrijfsbrandweer van verschillende bedrijven vond ik erg leuk.

We gingen nu naar De Borg "Welgelegen"

De borg Welgelegen, de enige veenkoloniale borg die nog over is en omstreeks 1655 gebouwd werd als buitenverblijf van Jan Cornelis Spiel, participant van de Groninger Compagnie respectievelijk Borgercompagnie (1647 opgericht). Omgeven door mooie hoge bomen, een fraaie Franse tuin en omringd door een gracht geeft het deze buitenplaats een voorname uitstraling. De borg, de bijbehorende tuinaanleg, dienstgebouw, brug en dam, tuinmuur en trappen, erfafscheiding en tuinsieraden zijn aangewezen als rijksmonument.

Wij besloten om hier niet binnen te gaan omdat ik er al eens geweest was met Manlief tijdens een Open Monumenten dag. En ik toch ook nu weer bang was dat ik niet op tijd binnen zou zijn.

We gingen nu door het Adriaan Tripbos. De Oude Veenkoloniën in Oost-Groningen zijn uniek in Europa. Tot de 17de eeuw vrijwel onbewoond en daarna getekend door grootschalig turfwinningsgebied. In de loop van eeuwen ontstond een compleet nieuw landschap, met vooral heel veel lange kanalen. Op de hogere zandgronden en de overgangen naar de lagere veengronden liggen verschillende natuurgebieden.

Het Adriaan Tripbos bij Sappemeer is ook een van deze natuurgebieden. Dit gebied biedt veel recreatiemogelijkheden. Er is een heideterrein, wandelmogelijkheden, een zwem- en zongelegenheid aan de plas en een uitkijkbult waarvan het in de winter heerlijk sleeën is als er tenminste sneeuw ligt.

Een mooi gebied om te wandelen en vroeger wandelde ik er wel eens alleen doorheen maar tegenwoordig doe ik dit niet meer. Je hoort tegenwoordig zulke gekke dingen.

Samen met mijn wandelmaatje Janny

Het was gezellig om met Janny te wandelen en we besloten om geen rust te houden bij het Dorpshuis Nooitgedacht in Tripscompagnie naar door te lopen naar de Heemtuin en daar een rust te nemen. We hadden er dan ongeveer de helft van onze tocht opzitten. Heleen en Conni waren daar al en ook Heleen haar ouders, onze trouwe supporters, zaten daar en hadden zelfs stoelen vrijgehouden voor ons. 

Heleen met haar vader

Heleen haar moeder, Janny en ik

Nadat we even lekker van de voeten waren geweest gingen we weer verder. Door het mooie natuurpark "Tussen de Vennen" waar ik een week eerder ook al met een wandeltocht door gekomen was. Wat me erg opviel dat er nu heel veel paddenstoelen stonden. 

Die week eerder had ik er niet één gezien. Later hoorde ik ook via de media dat alle wandelaars dat zo geweldig gevonden hadden.

Bij het verlaten van Muntendam deelden vier koopvrouwen, in de volksmond beter bekend als sinaasappelvrouwen sinaasappels uit voor onderweg naar de finish in Veendam. Dit verwijst natuurlijk naar het verleden toen veel mensen de kost in Muntendam verdienden met de ambulante handel van onder andere sinaasappels en heidebezems.

Intussen begon ik mijn eigen stal wel te ruiken want we kwamen wel heel dicht in de buurt van mijn huis. Maar we sloegen af richting de Golfclub "de Compagnie".

Hier kwamen we een man tegen die geholpen wilde woorden met de tekst van het Groninger Volkslied want dit volkslied bestaat dit jaar 100 jaar en zou om 17 uur vandaag op 100 plaatsen in de provincie gezongen worden.

Heleen en Conni

We gingen door een stukje Borgerswold, een prachtig park in Veendam.

Intussen werd de lucht erg donker en er was ook voorspeld dat er in de middag regen zou komen nu dit duurde niet lang en het viel met bakken uit de lucht. We snelden naar verpleeghuis Veenkade en trokken daar onze regenkleding aan.

Ondanks dat het flink bleef regenen gingen we toch verder. Niet veel later liepen we door het verzorgingscentrum "De Breehorn" Veel bewoners zaten hier in de hal een leken te genieten van de vele mensen die er doorheen kwamen.
Niet veel later gingen we over een klein industrieterreintje en door het gebouw van Zechsal. Intussen was het weer opgehouden met regenen.

Zechsal wordt gewonnen in Tripscompagnie, een plaatsje vlakbij Veendam. Hier werd in 1982 begonnen met het winnen van een unieke zoutlaag uit de Zechstein zee. Deze zee is 250.000.000 jaar geleden ingedroogd. Vanuit de ondergrondse zoutlagen van de   zee wordt op diverse plaatsen in Polen, Duitsland en Nederland zout gewonnen. De meeste vindplaatsen betreffen natriumchloride (keukenzout). In Nederland ligt de bekendste bron daarvan in Boekelo. De bron bij Tripscompagnie bestaat hoofdzakelijk uit magnesiumchloride. In de hele wereld zijn er circa 10 van dergelijke bronnen die in exploitatie zijn. De bron in Tripscompagnie is erkend als de zuiverste (vrij van vervuiling) en het hoogst geconcentreerd. Het magnesiumzout in vaste vorm bevat 47% magnesiumchloride. 

We gingen niet veel later door de STAR het oude station in Veendam.

Dit station is een monument uit 1910 dit is nog het enige bestaande stationsgebouw van de Noordoosterlocaalspoorweg Maatschappij (NOLS). Die liet in de vorige eeuw treinen rijden tot aan Zwolle. Twaalf jaar geleden werd het stationsgebouw aangekocht door museumspoorlijn STAR die sinds 1995 op bepaalde dagen met historische stoomtreinen pendelt tussen Veendam en Musselkanaal.

We kwamen langs het gemeentehuis waar een koor stond te zingen.

Het duurde nu niet lang meer of we kwamen weer bij de Parkstad hal waar we op een bijzondere manier werden binnen gehaald. 

 We kregen onze medailles omgehangen. We hadden het gehaald!

Heleen en Conni hadden er 40 km opzitten en Janny en ik 25 km. We kregen nog een pastasalade en daarna gingen we richting het Museumplein waar om 17 uur het Groninger Volkslied gezongen zou worden. We dronken eerst nog iets in het Cultureel Centrum welke naast het Museumplein ligt. Tegen 17 uur gingen we naar buiten.

Hoewel ik geen Groningse ben en het ook niet speek zong ik het volkslied uit volle borst mee. Ik vond het een bijzondere ervaring. 
Het was jammer voor Janny haar man dat hij geblesseerd was en de tocht niet kon lopen maar voor mij was dit een gelukje want deze tocht is altijd snel volgeboekt. 
Heleen, Conni en Janny bedankt voor de gezelligheid. Ook bedankt voor de foto's die jullie met jullie smartphone gemaakt hebben en die jullie mij toegezonden hebben.
 (de cursief getypte tekstgedeeltes heb ik uit verschillende folders en vanaf internet gehaald)

Bezoek aan de Hermitage en de Basiliek van de Heilige Nicolaas Amsterdam 25-09-2019

De Hermitage in Amsterdam bestaat dit jaar alweer tien jaar. Dat wordt een jaar lang gevierd met evenementen, activiteiten en maar liefst twee grote jubileum-tentoonstellingen: waarvan Juwelen er een is.

Met mijn zusje die in Amstelveen woont had ik afgesproken om samen naar deze tentoonstelling te gaan.

Ik had afgesproken om mijn zusje op het metrostation Waterlooplein te ontmoeten en toen ik uit de metro stapte zag ik haar al op een bankje zitten wachten.

Toen we het metrostation uitliepen zag ik deze schilderingen op de wanden van een tunneltje. Ik weet niet wat het moet voor stellen maar het is in ieder geval vrolijker dan grijze wanden.

Een van de grote schatten van de Hermitage in Sint Petersburg is de fabelachtige collectie juwelen. Die verzameling is in de loop der eeuwen uitgegroeid tot een schatkamer met duizenden sieraden. Honderden daarvan zijn nu speciaal voor het 10 jarige bestaan naar Nederland gekomen voor de tentoonstelling Juwelen! Men ontmoet flamboyante tsarina´s zoals Elisabeth en Catharina de Grote, maar ook grootvorsten en adellijke families uit de negentiende en vroege twintigste eeuw. Zij lieten zich portretteren door toonaangevende schilders en droegen bij speciale gelegenheden schitterende japonnen en kostuums. Daar kozen ze heel bewust juwelen bij. Juwelen bepaalden hun identiteit, toonden smaak, afkomst en rijkdom. Soms waren ze ook een provocatie of bevatten ze verborgen symboliek. Ze werden besteld bij Europese juwelenhuizen als Boucheron en Cartier en natuurlijk bij hofleverancier Fabergé. De sieraden weerspiegelen de mode van vier eeuwen: barok, rococo, classicisme, empire, jugendstil en modern, ook van de 21ste eeuw.

Via internet had ik kaarten besteld (hier moest je ook een tijd op aangeven wanneer je wilde komen dan was je tenminste bij erge drukte verzekerd dat je binnen kon)
We namen een audiotour zodat we van de stukken waarvan we iets meer wilde weten dit dan konden doen.

De juwelenkist van Catharina de Grote is een onwaarschijnlijk rijk meesterwerk, drie kilo zwaar en bezaaid met bijna 400 kleurrijke edelstenen, met als blikvangers 26 robijnen, 24 smaragden en diverse cameeën. 
Het was erg druk rond de vitrine waarin de juwelen kist stond. 

foto van internet

foto van internet

Bovenstaande tiara is ook een van de pronkstukken die er te zien is maar ook deze foto komt van internet omdat deze ook niet goed op de foto kwam met alle mensen die erom heen stonden.

foto van internet

Het was jammer dat ik zelf eigenlijk geen foto's kon nemen door de drukte en doordat alles te veel weerspiegelde doordat alles achter glas stond of lag. Trouwens ik kan me niet herinneren dat toen ik heel wat jaren geleden in de Hermitage in Sint Petersburg was daar ook juwelen heb gezien.  
De tentoonstelling is nog te zien tot 15 maart 2020.
Toen we weer uit de Hermitage waren kwam mijn zusje met het voorstel om de een bezoek te brengen aan de Basiliek van de Heilige Nicolaas, genoemd naar de patroonheilige van Amsterdam. Zij was daar al vaker geweest maar ik nog nooit. De Basiliek ligt als een prachtig boegbeeld van de stad tegenover het Centraal Station. Door zijn koepel, omvang en locatie is het een kerk die door velen gezien en gekend wordt.

We gingen er lopend heen omdat het ongeveer 3 km verwijderd is van de Hermitage. 

Zo wandelend kon je merken dat je in Amsterdam was want daar zagen we o.a. een man alleen in zijn zwembroek op de fiets in de stad rijden en ook een winkel waar ze alleen maar allerlei kleuren, soorten en maten condooms verkochten. Er stond zelfs een pop in de etalage die een kraag om had die gemaakt was van condooms.

Ook hier gaf de ruit van de etalage weer een probleem om een goede foto te maken.

De basiliek van de Heilige Nicolaas werd ontworpen door de architect A.C. Bleijs (1842-1912). Het godshuis werd gebouwd tussen 1884-1887 en heeft de vorm van een Latijns kruis, waarbij de koepel zich boven de kruising bevindt.

foto van internet

De basiliek wordt gekenmerkt door neobarokke en neorenaissance elementen. Dit is uitzonderlijk, omdat in de 19de eeuw de neogotiek onder invloed van architect P.J.H. Cuypers, bouwer van onder andere het tegenover de Nicolaas gelegen Centraal Station, als de meest passende stijl gold voor katholieke kerken.

Grote blikvanger is de 58 meter hoge koepel die bestaat uit een buiten- en een binnendeel.

Ook hier hadden wij weer een audiotour en kregen over wat wij zagen uitleg. Ik vind dat altijd heel interessant want dan weet ik waar ik speciaal op moet letten. Ook kregen we een legende te horen. 

Het maakte wel dat ik eigenlijk vergat om foto's te nemen van al het moois wat ik zag en ook van de afbeelding van de legende die in de baseliek te zien is.

Ik vond de basiliek zeker het bezoek waard en ik zal er zeker nog eens binnen wandelen als ik in Amsterdam ben.

Hierna wandelden we terug naar het Rembrandtplein waar we iets gingen drinken met een bittergarnituur.

Hierna werd het tijd dat ik weer richting het metro- en treinstation ging om weer huiswaarts keren.

Het was fijn om mijn zusje te ontmoeten want het is jammer dat ze te ver weg woont om zomaar even bij elkaar langs te gaan om een bakje te doen zeker nu ik mijn leven min of meer op zijn kop staat.
Bij thuiskomen mis ik zo erg zijn vragen van hoe ik het die dag gehad heb. Het is dan zo stil. Maar gelukkig begroet mij lieve kater Solo mij dan toch.