Alweer één jaar geleden 27-08-2019 / 27-08-2020

                                                                                                                                                            foto van internet

Tot Ziens

Al weet ik dat je veilig bent,

geborgen bij de Heer.

De lege plaats blijft onvervuld

ik zie je hier nooit meer.

Al weet ik dat je veilig bent,

verlost van alle pijn.

Ik kan mijn vragen niet meer kwijt,

kan nooit meer bij je zijn.

Al weet ik dat je veilig bent

ik zoek en vind je niet.

Ik vraag het aan een lege lucht,

of je mij hoort of ziet

Al weet ik dat je veilig bent

mijn hart wil er niet altijd aan

dat je, die ik niet missen kan, 

voorgoed bent heengegaan!

Al weet ik dat je veilig bent

ik zie je hier nooit meer

maar als het donkert, zeg ik zacht 

tot zien bij God de Heer

Vandaag is het precies één jaar geleden dat mijn man door een hartstilstand zo onverwachts overleed. Toen ik het bericht kreeg leek de wereld opeens stil te staan. Ik wist niet hoe ik zonder hem verder zou kunnen gaan. Toch is het me wel gelukt hoewel ik hem iedere dag nog vreselijk mis. Ik put veel troost uit mijn geloof en dat geeft me dan ook de kracht om door te gaan. Ook mijn familie en kennissen zijn mij tot steun. 

(Bovenstaand gedicht komt van internet waar het in verschillende vormen staat en waarbij ook verschillende dichters staan maar hoe dan ook voor mij is het, als christen, een gedicht wat me veel troost geeft) 

19 augustus 2020

Vandaag het eerste jaar mijn verjaardag zonder jou

foto van internet 

Na die allerlaatste keer

komt de allereerste keer,

de eerste keer mijn verjaardag zonder jou 

en dat doet zo'n zeer.

Al die allereerste keren

in dat allereerste jaar,

waarbij ik steeds terug moest denken

aan de laatste keren samen met elkaar

Ja al die eerste keren

doen me heel erg veel pijn,

omdat ik nog zo graag zou willen

dat we nog samen konden zijn.

Gedicht van Hanny Otten 

Midzomeravond-cruise 14-08-2020

In eerste instantie hadden we niet voor deze cruise geboekt maar voor de 5 Sluizen-cruise die een dag eerder zou gaan. Begin deze week kregen we een telefoontje dat er voor deze datum slechts 8 personen zich hadden opgegeven en dat het daarom geannuleerd werd. Er waren wel andere datums waarop de cruise wel voldoende deelnemers had maar dan konden mijn schoonzusje en ik niet. Er was wel een alternatief om een dag later de Midzomeravond-cruise te doen. We waren wel wat teleurgesteld maar besloten dan toch maar om deze avondcruise te doen.

We werden met een bus bij een van de opstapplaatsen opgehaald en het uitstapje was coronaproof. Bij het in en uitstappen van de bus en boot moest je een mondkapje op. In de bus waren spatschermen opgehangen en op de boot was er ruime afstand tussen de tafels en niet veel deelnemers.

Toen we aan boord waren kregen we koffie met oranjekoek. 

Oranjekoek is een typisch Friese lekkernij. De oranjekoek dankt zijn naam aan de gekonfijte dunne snippers sinaasappelschil die in de koek zijn meegebakken. De oranjekoek bestaat traditioneel uit een plaatvormige koek, met daarop roze glazuur en een crème versiering. Op de crème versiering zijn gekonfijte vruchten of andere garneringen aangebracht.

Germaanse volkeren kenden reeds rituelen met feestkoeken.

De naam "oranjekoek" kan pas na de Middeleeuwen zijn ontstaan doordat sinaasappels pas in de 17de eeuw algemener werden in Nederland. Het oudst bekende recept stamt uit 1753 en werd vooral gebakken door bakkers rondom Leeuwarden en Heerenveen. Beide plaatsen waren residentie van de Oranje Nassaus, zodat de naam oranjekoek ook werd gelieerd aan deze familie.

Het was die dag ook weer behoorlijk warm en aangezien er geen airco op het schip was was het wel heel erg warm want er waren alleen maar plaatsen binnen in de boot. 

Omdat ik de foto's vanachter het glas gemaakt heb is dat op de foto's helaas wel te zien. 

Ik wist eigenlijk niet dat het Sneekermeer zo groot was.

Het Sneekermeer is vooral bekend vanwege zijn grote populariteit bij watersporters. Het Snitser Mar (Fries voor Sneekermeer) is in de Middeleeuwen ontstaan als gevolg van ontginning van veen. Door het Sneekermeer loopt een zandrug die bekendstaat als de Gravinneweg. In vroeger tijden werd bij een lage waterstand deze zandrug gebruikt om door het Sneekermeer te waden.

Het Sneekermeer bestaat uit onder andere uit het eigenlijke meer zelf, de Goëngarijpsterpoelen, de Zoutepoel en de Gauwster Hoppen. Het Prinses Margrietkanaal loopt door het meer heen.

Opvallend genoeg ligt Sneek niet gelijk aan het meer. De Houkesloot verbindt de stad met het meer. 

Dat het bij watersporters populair is was duidelijk te zien want het was er erg druk met allerlei boten.

We kwamen langs een eiland in het Sneekermeer.

Het Kolmeersland wat in de volksmond Starteiland wordt genoemd. Voorheen heette het De Sweagen. Hier starten allerlei zeilwedstrijden. Het eiland rust op een twee meter dikke veenlaag, welke zelf rust op een diluviale zandbank. Aan de oppervlakte is het veen afgedicht met een 30 cm dikke zeekleilaag.

Op een gegeven moment zagen we verschillende vrachtboten die ons voorbij voeren. Een teken dat we in het Prinses Margrietkanaal waren. 

Bij de Prinses Margriet tunnel hield de boot even stil om het diner van een cateringbedrijf aan boord te nemen. Trouwens ik was al vaker door die Prinses Margriet tunnel gekomen maar wist eigenlijk niet dat het kanaal ook door het Sneekermeer ging.

Het diner bestond uit groentesoep, een gehaktbal, boontjes, witlof met ham, appelcompote, aardappelen en ijs na. Ik moet zeggen dat het erg smaakvol was en dat vond iedereen aan boord. 

Intussen had de boot weer koers gezet naar Sneek. Het was nog steeds erg druk op het meer en wij keken naar alle vaartuigen en het landschap wat aan ons voorbij gleed.

Het duurde niet al te lang meer of we zagen Sneek al liggen en kwamen we op de Houkesloot om Sneek weer binnen te varen.

Ondanks dat het niet onze 5-Sluizencruise was geworden hebben we toch wel van dit uitstapje genoten. Alles was heel goed verzorgd en wat heel belangrijk was het was coronaproof.

(het cursief gedrukte komt uit de folder of van internet)

Een autoritje door Groningen 07-08-2020

 Mijn schoonzusje en ik wilden een paar dingen in de provincie Groningen gaan bezoeken zoals de Kluiskapel in Warfhuizen, de Mosterdmakerij in Eenrum en de Theefabriek in Houwerzijl. Daarom gingen we vrijdag 7 augustus op pad. Om een mooie route te rijden had mijn schoonzusje een route van internet gehaald. Met deze route kon je 11 bezienswaardigheden aandoen maar dat zouden wij niet doen.  

Ook deze keer hadden we zelf weer koffie meegenomen en toen we ergens een bankje tegenkwamen wat in de schaduw stond was dit een prima plek voor onze koffiestop. Het was die dag erg zonnig en ook warm dus een ideale plek voor koffie.

We kwamen langs het Sluizencomplex Aduarderzijl. De eerste sluizen in Aduarderzijl werden al vroeg gebouwd: rond 1400. De sluis, toen nog gemaakt van hout, zorgde ervoor dat het overtollige water uit het gebied rondom de stad Groningen terechtkwam in het Reitdiep. Tot de negentiende eeuw stond het Reitdiep in open verbinding met de zee, waardoor het water zo weg kon stromen. Tijdens de Sint-Maartensvloed in 1686 is deze sluis geheel weggeslagen. Tegenwoordig zijn in Aduard twee sluizen te vinden: de Aduarderzijlen, een westelijke spuisluis die werd gebouwd in 1706 en een oostelijke uit 1867.

Het was goed te zien dat het erg warm was want de schapen hadden de schaduw opgezocht. 

Ik ben vergeten om het huis naast het weiland op de foto te zetten. Het Waarhuis, de oude sluiswachterswoning die deel uitmaakt van het sluizencomplex op de plaats waar het Aduarderdiep in het Reitdiep stroomt. De naam van het huis is ontleend aan het woord "waar", een verouderd synoniem voor "zijl" of "sluis". Daarom heb ik een foto van internet gehaald.

foto van internet

Ons volgende bezoek was de Kluiskapel van Warfhuizen. Een paar weken geleden hadden we voor het eerst van deze kapel gehoord en ondanks dat wij niet katholiek zijn wilden we toch graag deze kapel bezoeken. 

In 2001 werd de oude kerk van Warfhuizen in een traditionele kluizenarij met kapel omgebouwd. De kerk wordt sindsdien bewoond door een officiële Rooms-Katholieke kluizenaar, die ressorteert onder het bisdom Groningen-Leeuwarden. De meeste bezoekers van de kerk komen er in het bijzonder om Maria te vereren. Dit is begonnen nadat in 2003 een levensgroot Spaans processiebeeld, de 'Bedroefde Moeder van Warfhuizen' in de kapel was geplaatst. Het beeld had een dusdanig grote aantrekkingskracht op gelovigen uit binnen- en buitenland dat de kapel een bedevaartsoord werd. Wanneer je geïnteresseerd ben in de hele geschiedenis van deze kapel klik dan op kluiskapel

In de kapel hingen aan alle wanden en ook bij het Mariabeeld votiefgaven. Men kon ook votiefgaven voor in het halletje van de kapel kopen.

Ook was het mogelijk om een zakdoek te kopen als je deze wil ruilen met Maria. 

Beiden vonden we het bezoek aan de kapel de moeite waard en tot nu toe was onze autorit nog coronaproof want in de kapel was er niemand.

Ons volgende doel van de Mosterdmakerij.

Ik was er eenmaal eerder geweest maar dat was al heel lang geleden. We keken een video waar in werd uitgelegd hoe mosterd gemaakt wordt.

Ook stonden er allerlei attributen die ze vroeger gebruikten bij het maken van mosterd.   

Natuurlijk kon je er ook Groninger mosterd kopen wat wij dan ook deden. Je kreeg er een recept voor mosterdsoep bij.  

In het restaurant namen we een kop mosterdsoep ik vind mosterdsoep altijd heerlijk dus wat kan je nu beter nemen in een mosterdmakerij dan mosterdsoep.

Er was ook een oud Hollands winkeltje waar we ook nog even een  kijkje namen.

Tegenover de mosterdmakerij was een kaarsmakerij waar we ook een kijkje gingen nemen. 

Je kon daar zelf een kaars maken maar ze hadden er ook heel veel te koop met allerlei teksten erop. Ik wilde er wel een met een bepaalde tekst maar die hadden ze niet. Mijn schoonzusje vroeg of ze die met die bepaalde tekst niet hadden maar die konden ze wel voor me maken zeiden ze. Ik heb deze besteld en deze moet ik dus binnenkort gaan ophalen.

Tussen de mosterdmakerij en de kaarsenmakerij staat Molen "De Lelie".

De Lelie is een achtkante stellingmolen. De stelling is de houten omloop bovenop een (meestal) stenen onderbouw. Stellingmolens zijn daardoor tot wel 12 meter hoger dan zogenoemde grondzeilers. Grondzeilers zijn molens waarvan de wieken bijna de grond raken. Stellingmolens staan meestal in de bebouwde kom. Daar is namelijk meer hoogte nodig om genoeg wind te vangen. Grondzeilers staan in het open veld.

Na dit bezoek besloten we om niet naar de Theefabriek te gaan maar naar Ulrum naar de kerk waar in 1834 de Afscheiding begon. 

De Afscheiding is de aanduiding van een kerkelijke beweging in het Nederland van de 19e eeuw, die uiteindelijk heeft geleid tot zelfstandige gereformeerde kerken naast de Nederlandse Hervormde Kerk. 

Omdat wij beiden toen er nog geen sprake was van de PKN tot de gereformeerde kerk behoorden vonden we het wel interessant om de kerk te gaan bezoeken waar dit begonnen was.

De vroeg 13e eeuwse kerk was waarschijnlijk gewijd aan de Heilige Catharina. In de kerk waren ooit muur- en gewelfschilderingen aanwezig, die helaas verloren zijn gegaan bij de restauratie van 1916. Deze kerk is onlosmakelijk verbonden met Ds. Hendrik de Cock die vanuit hier in 1834 de Afscheiding begon. In de jaren 1916/1917 is de kerk gerestaureerd, wat een harde restauratie genoemd wordt waarbij het uiterlijk van de kerk werd teruggebracht in wat men toen als romaanse stijl veronderstelde. De toren stamt uit de 15e eeuw, en heeft op de spits een windwijzer in de vorm van een leeuw.

Ook hier was het weer coronaproof want wij waren de enige bezoekers in de kerk.

Naast dat het coronaproof in de kerk was was het er ook lekker koel want buiten was het nu wel heel warm.

Hierna gingen we via Zoutkamp naar Lauwersoog. In Lauwersoog zijn veel visrestaurantjes en de vis smaakt hier altijd voortreffelijk. Het is net of deze direct vanuit zee op je bord komt dus we besloten om hier een lekkerbek te nemen.

Ondanks dat het heel warm weer was was het een geslaagd uitstapje. Wat ook zo fijn was was dat het echt een coronaproof uitstapje was want we hebben eigenlijk niet veel mensen gezien als wij ergens een kijkje namen.

Ik ben mijn schoonzusje dankbaar dat zij weer zo'n leuk uitstapje samengesteld had. En het briefje wat wij onderweg zagen was deze dag in tegenstelling met ons autoritje van vorige week in Friesland hier helemaal niet nodig.