Bezoek Kerstmarkt Bremen 18-12-2019

Ondanks dat de Kerst al voorbij is wil ik toch mijn verslag van mijn bezoek aan de kerstmarkt in Bremen nog op mijn blog plaatsen. Dit jaar ging ik met een bus naar Bremen. Ik was gewend om ieder jaar met Manlief naar de kerstmarkt te gaan en omdat ik alles zoveel mogelijk wil doen als toen hij nog leefde stond dit dus ook op mijn programma. Maar omdat ik geen auto meer heb ( trouwens al had ik een auto gehad had ik toch niet naar Bremen durven rijden) heb ik gekeken of er een bus heen ging. Nu dat was het geval en ik kon ook nog vlak bij mijn huis opstappen. 

De reis verliep voorspoedig en om ongeveer 10 uur 45 waren we in Bremen. Voor mij wat vreemd want ik moest even kijken hoe ik richting de kerstmarkt moest gaan want we werden bij het station van Bremen afgezet. 

Andere jaren als ik met Manlief ging kwamen we met de tram op de kerstmarkt uit maar ik volgde de meute uit de bus maar en niet lang daarna kwam ik door een straat die naar de kerstmarkt leidde. Hier zag ik de zaak waar we altijd 's middags koffie dronken, café Knigge, en waar we anders nogal eens naar moesten zoeken. Ik besloot er maar direct koffie te gaan drinken met iets lekkers er bij. 

Ik bleef er niet al te lang zitten want ik had immers al 2 uur in de bus gezeten. Ik besloot eerst maar eens een kijkje op de kerstmarkt te gaan nemen en zoals altijd ging ik ook nu weer bij de kerststal langs. 

Ik keek bij de krampjes rond maar ik kocht er niets. Wel was ik op zoek naar een speciale stand waar ze kerstballen van Käthe Wohlfahrt verkopen. Ieder jaar koop ik daar een kerstbal welke handgemaakt zijn. Deze keer viel het niet mee om er een te vinden want rood schijnt dit jaar niet zo de kleur te zijn. Uiteindelijk toch iets gevonden wat wel in mijn boom paste.

foto is thuis genomen toen het klokje in de boom hing

Het werd tijd om eens de stand op te zoeken waar ze steaks verkochten die op houtskool werden klaargemaakt. Anders nam ik deze nooit maar Manlief was er verzot op dus als herinnering hieraan nam ik er één.

Ook nu bracht ik een bezoek aan het warenhuis Karstadt. Ieder jaar keek ik daar bij de kleding. In Duitsland is namelijk de merkkleding goedkoper dan hier in Nederland. Ik vond het wel gek dat Manlief er niet was om zijn mening te geven wanneer ik iets paste. Manlief was waarschijnlijk één van de weinige mannen die geen hekel had aan winkelen.

Ik kocht er een shirtje en wanneer ik dit in Nederland gekocht zou hebben zou het €5,- duurder geweest zijn.

shirt thuis hangend aan de kapstok in de hal

Ik ging hierna de kerstmarkt weer op opzoek naar het tijdelijke houten cafeetje waar we altijd eierpunch dronken en gelukkig zag ik het al snel. Omdat ik nu veel vroeger op de markt was was er plaats genoeg. En nadat ik er twee genomen had ging ik weer verder.

Ik ging nu even van de markt af en liep daar een rondje (de caloriebommen moesten immers verbrand worden)

Al snel kwam ik een man op een bankje tegen die vroeg of ik niet naast hem wilde komen zitten maar dat sloeg ik maar af, hahaha.

Ik keerde weer terug naar de kerstmarkt want ik wilde natuurlijk nog een gebakken camembert. Ik hoopte maar dat ik het kraampje kon vinden. Ieder jaar had ik daar moeite mee en was het Manlief die het vond. Maar eigenlijk zag ik het al heel snel.

Het begon nu heel wat drukker op de markt te worden. Anders kwamen wij om deze tijd er ook pas aan omdat we altijd aan het eind van de ochtend van huis vertrokken. Ik vind het eigenlijk veel mooier om er te zijn als het donker wordt/is maar als je met een bus gaat gaat deze ook al aan het eind van de middag weer terug.

Omdat ik bang was dat ik niet op tijd bij de bus terug zou zijn ging ik al vroeg weer richting bus. Er was gezegd dat deze bij het Übersee-Museum zou staan.  

Het was niet moeilijk te vinden en ik was hier ruim een half uur te vroeg. Daarom keek ik nog even bij de kerstkrampjes voor het station rond.

Voordat ik naar de bus ging dronk ik nog koffie bij een van de vele hotels bij het station en maakte gebruik van het toilet.
Ondanks dat ik Manlief wel erg miste vond ik het toch fijn om de kerstmarkt bezocht te hebben. 

Misschien wel gek maar het geeft me een heel fijn gevoel om de dingen die we samen deden nu ook nog steeds te doen. Het is voor mij een soort herdenken.

Fijne feestdagen

Fjoertoer Egmond 30-11-2019

De Fjoertoer, de grote wandeltocht in het donker, werd zaterdag voor de zevende keer gehouden rond Egmond aan Zee. Heleen en ik waren er voor de vijfde keer bij en dit jaar waren twee van onze wandelvriendinnen, Cora en Conni, ook van de partij.   

Er gold een deelnemerslimiet van 10.500 wandelaars. Die vertrokken in 18 startgroepen van maximaal 670 personen. Alle kaartjes waren verkocht.

Veel wandelaars hadden weer lichtjes omgehangen. Sommige waren helemaal versierd met lichtje maar wij hielden het alleen met lichtjes op onze rugzakken. De tocht leidde ons langs diverse lichtkunstwerken via onder meer op het strand terug naar Egmond aan Zee. Er waren routes van 14, 19 en 26 kilometer.

Om 9 uur 30 werd ik thuis opgehaald en reden we naar Egmond aan Zee. 

Onderweg wist Heleen wel een restaurant waar we koffie konden drinken en deze keer gingen we niet voor appeltaart maar we zagen dat ze Stoofperen Roomtaart hadden en dat leek ons alle vier wel wat. 

Ik moet zeggen dat het bij ons allemaal in de smaak viel. Toen we in Egmond aankwamen checkten we gelijk in bij het hotel en wat nog nooit gebeurd was, in alle voorgaande jaren, hadden we nu zeezicht.

Al snel gingen we het centrum van Egmond in. Nog even kijken of we iets konden vinden van onze gading. Achteraf had ik spijt dat ik ook geen nieuwe winter wandelbroek gekocht had (die van mij bleek later nu toch wel een maat te groot te zijn)

Ondanks dat het nog vroeg was besloten we toch ergens te gaan eten. De starttijd van Heleen en mij was 16 uur 30 en Cora en Conni hun start tijd was 17 uur 30. We hadden ons allen ingeschreven voor de 19 km Noord route.

Hierna gingen we onze startbenodigdheden in hotel Zuiderduin ophalen.

Het werd tijd om naar het hotel te gaan om onze wandelkleding aan te trekken en richting de start te gaan.

Heleen en ik mochten al snel starten.

Ieder jaar heeft de Fjoertoer Egmond een thema. Het thema van 2019 is: Noflik december!

Waar komt Noflik vandaan? Noflik is Fries. Net als de Fjoertoer. Het wordt daar veel gebruikt om elkaar een fijne kerst te wensen. Een Noflik kerst dus! Het staat voor aangenaam, plezierig en fijn. Allemaal woorden die ook zeker bij de Fjoertoer Egmond horen. Egmond wordt op 30 november omgetoverd tot een aangename, plezierige en vooral fijne plek om te wandelen.

Een dag na de Fjoertoer Egmond begint immers de decembermaand. De maand van het Sinterklaasfeest, de feestdagen en het met elkaar zijn. Met de Fjoertoer Egmond wordt dan ook de sfeervolle decembermaand ingeluid.

Ik vond dat we deze keer al snel in de Slotkapel waren het was er te druk om koffie te drinken dus besloten we maar eerst verder te gaan.

Onderweg zag je dat veel mensen de kerstversieringen al buiten aan hun huis hadden opgehangen. Aangezien ik maar een eenvoudig fototoestel heb en altijd slechte foto's ging het nemen van foto's in het donker helemaal slecht. Maar het laat waarschijnlijk wel zien hoe sfeervol de tocht is.

In Egmond aan de Hoef stonden ook Midwinterhoornblazers. Op een midwinterhoorn wordt alleen maar in een bepaalde tijd geblazen. Het midwinterhoornseizoen begint op de eerste adventsdag en eindigt na Driekoningen.

We kwamen langs een huis waar men ieder jaar heel veel werk maakt van het versieren en ik veronderstel dat zij ook haast ieder jaar wel de eerste prijs zullen winnen.

We kwamen bij de stempelpost 't Woud en hier namen we koffie. 

Heleen stuurde een WhatsApp'je met de foto van me met een bekertje koffie en het bericht dat wij aan de koffie zaten naar Conni en Cora. En wat denk je? Kregen we van hen een foto met een berichtje dat zij aan de Glühwein zaten.  

Over een lang stuk fietspad wat ik altijd een beetje saai vind gingen we richting "De Schaapskooi". 

Bij de Schaapskooi liep een herder en schapen met lichtjes versierd. Onderstaande foto laat een beetje zie hoe dat er enigszins uitzag.   

Intussen waren we over de helft van onze tocht en was het rond het vriespunt gekomen want opeens bemerkte ik dat het glad was. Nu dat is niks voor me want dan verstijf ik altijd en Heleen zei dan ook tegen me ga in het gras naast de weg lopen. 

We gingen nu naar Landgoed Glory waar een stempelpost was. Om bij deze stempelpost te komen moesten we over een pad wat aan beide zijden verlicht was met waxinelichtjes in potjes (erg sfeervol) Niet echt mij pad om te lopen want er waren nogal wat boomstammen in de grond. Heleen die voor me liep waarschuwde me dan ook steeds. Een zaklantaarn was wel handig geweest op dit pad. Nadat onze kaart gestempeld was moesten we weer een gelijksoortig pad terug. Mijn tempo was hier helemaal erg laag want er zaten zelf kuilen in het pad. Hierna gingen we naar Bergen aan Zee voor onze laatste 5 km over het strand.

Op het strand stonden ook allerlei lichtobjecten. Het was mooi helder weer en Egmond aan Zee was goed te zien. Ook stond er weinig wind, kortom het was prima wandelweer. 

Wat ik altijd heel vervelend vind bij tochten van Le Champion is dat er al heel snel bordjes staan hoeveel kilometer het nog is tot de finish. Maar toen doemde dan toch het bordje op dat we nog 1 km te gaan hadden.

Niet veel later bleven wij op het strand staan wachten op Conni en Cora want die moesten ook niet zo ver meer. Maar na een poosje besloten we toch verder te gaan want van dat stil staan werden we toch wel koud. Niet veel later passeerden wij de finish en namen ons speldje in ontvangst (die speldjes zijn altijd erg grappig want je kunt ze aan zetten en dan knipperen ze net als een vuurtoren)

Toen wij in het hotel gearriveerd waren duurde het niet lang of Conni en Cora kwamen er ook aan. 

We besloten nog even beneden in het hotel iets te drinken met een borrelgarnituur want we vonden dat we dat wel verdiend hadden.

Nadat we de andere morgen ontbeten hadden in het hotel gingen we naar Bataviastad om te kijken of er nog mooie koopjes te scoren waren. We begonnen eerst met koffie en daarna gingen we winkel in winkel uit.

De anderen vonden allemaal wel wat maar ik kon er niets scoren. 

Voordat we weer aan de terugreis begonnen dronken we nog iets waarbij we de slappe lach kregen omdat mijn speciale koffie over het glas liep toen ik er mijn lepel er te wild in stak. 

Met een vol geladen auto aan koopjes kwamen we tenslotte weer in het hoge Noorden aan.

Heleen, Cora en Conni bedankt voor jullie gezelligheid het deed me goed. Ook bedankt voor jullie foto's waarvan ik er sommigen gebruikt heb. Heleen je bent een echte doorzetter omdat je met die pijn je toch de hele toch uitliep. 

Voor mij is de Fjoertoer inmiddels een tocht geworden die vast op mijn agenda staat.