De stad van het Noorden 27-01-2022

afbeelding van internet

Aangezien ik naar Bever Sport in Groningen moest voor een paar nieuwe sloffen en de horeca weer open was besloot ik er gelijk de wandeling "De stad van het Noorden" te doen. Dit is ook een wandeling van de Eropuit app van de ANWB en ik had gezien dat ik er vlak langs zou komen. De wandeling zou 7 km zijn en dat vind ik tegenwoordig een prima afstand.
Toen ik met de trein in Groningen aankwam ging ik de stationshal in wat ik anders nooit doe maar deze hal is erg fraai. 
In 1874 werd besloten de knellende vestingwerken rond Groningen te slechten. Daarna kon de stad eindelijk verder uitbreiden en nadenken over de  bouw van een representatief stationsgebouw. Het monumentale bouwwerk van architect Isaac Gosschalk was klaar in 1896 hoewel de gevelsteen boven de ingang het jaartal 1895 vermeldt. Het pand is een rijksmonument. De stationshal is van binnen prachtig en behoort behoort tot de fraaiste stationsgebouwen van Nederland. 1896 werd voltooid, hoewel de gevelsteen boven de ingang het jaartal 1895 vermeldt. Het pand is een rijksmonument.
deze foto is ook afkomstig van internet want mijn foto's zijn niet goed geworden
Op het Stationsplein bevindt zich het beeld "Het Peerd van Ome Loeks".
Het Peerd van Ome Loeks is samen met de Martinitoren een van de bekendste symbolen van de stad Groningen. 
Het verhaal over het paard is afkomstig uit een Gronings liedje uit circa 1900. Over de identiteit van de Ome Loeks uit het Groningse lied bestaat onduidelijkheid. Er zijn verschillende Loeks als kandidaten. Maar de bekendste "Loek" is echter Lukas 'Loeks" van Hemmen (1876-1955). Deze kandidaat had een kroeg en stalhouderij aan de Zweg in Groningen, de Slingerij. De man had een beroemd renpaard, Appelon geheten, waar het niet goed mee afliep. Op een dag trapte het paard naar de stalknecht waarop Loek het ongedurige dier met een riek terugdreef. Daarbij zou Appelon een verwonding opgelopen hebben. Enkele dagen later overleed het renpaard. Toen de paardenslager het kadaver wat later kwam halen zouden een paar jongens ’t Peerd van Ome Loeks is dood hebben gezongen.
Wat ik wel grappig vond om te lezen was dat het daar mag staan als het maar niet met de billen naar het stationsgebouw wijst.
Ik moest de brug over langs het Groninger Museum, dit museum ligt op een museum eiland voor het station.
Het zijn kleurrijke gebouwen van de hoofdingenieur Alessandro Mendini koos voor een museum dat bestaat uit verschillende paviljoens die elk een afdeling huisvesten. Elk paviljoen is door een andere architect ontworpen en heeft een eigen vorm en kleur, afhankelijk van de functie. De collectie is zeer breed en loopt van archeologische vondsten tot Aziatisch keramiek en expressionistische schilderkunst van de kunstenaarsvereniging De Ploeg.
Er dreef een Badkat met een Gyppy (die ik niet op de foto gezet heb) voor het museum. Dit is bedacht, ontworpen en geschilderd door Studio MAKY met kinderen uit twee Groningse wijken. Het maakte onderdeel uit van de Kinderbiënnale.
In de route beschrijving had ik gelezen dat ik langs een Openbaar toilet aan Reitemakersrijge zou komen wat een kunstwerk was. Ik was wel nieuwsgierig naar dit toilet want ik had het nog nooit gezien.
Het toilet is een ontwerp van architect Rem Koolhaas en fotograaf Erwin Olaf; zij ontwierpen het urinoir voor de A Star is Born (1996), een stadsmanifestatie die stedenbouw, architectuur, kunst en theater samenbracht in een wervelende mix met als overkoepelend thema water. Het ronde toilet bestaat uit twee gebogen wanden van melkglas, die samen het yin- en yangteken vormen. Daarboven bevindt zich een zwevend dak van geperforeerd roestvrij staal. De druppelvormige gaten in het dak zijn opgevuld met glas.
Bijzonder aan dit toiletgebouw is dat het niet alleen een afdeling voor heren maar ook voor dames heeft, elk met een eigen ingang. In de melkglazen wanden is een fotocollage te zien van Erwin Olaf in blauwe en dieppaarse tinten tegen een effen, lichte achtergrond. De foto’s verbeelden de “strijd der seksen”: exotische dames en heren gaan elkaar speels te lijf. Ze zijn gekleed in parels en diamanten en uitgerust met stereotype attributen als een deegroller, een zwaard, bokshandschoenen en een speelgoedpistool. In de boven- en onderrand keren de figuren als een soort decoratieve rand terug. ’s Avonds wordt het toilet van binnenuit verlicht. In de winter is het gesloten i.v.m. bevriezing gevaar. 
Ik kom langs twee mooie middeleeuwse gebouwen waarvan gezegd wordt dat het de mooiste van Groningen zijn of dat echt zo is durf ik niet te zeggen er zijn verschillende mooie gebouwen in Groningen. 
Het zijn twee veertiende-eeuwse panden: het Canterhuis en het Gotisch Huis .In deze gebouwen is het Noordelijk Scheepvaartmuseum gevestigd.
Ik kwam langs het restaurant Doppio en besloot er een cappuccino te gaan drinken. Ik had nog wel niet zo lang gelopen maar ik weet dat de cappuccino daar echt heel lekker is. Het was een ruim restaurant en ze controleerde natuurlijk de OR code.
Vlak hierbij was de Der AA-Kerk en die passeerde ik dus nadat ik het restaurant was uitgekomen.
De Der Aa-Kerk is genoemd naar het riviertje de Aa en is vooral te herkennen aan de geel en blauw geverfde houten torenspits. De kerk wordt gebruikt voor tentoonstellingen en evenementen. Binnen moet er een hoog, licht gebouw met plafondschilderingen zijn die vermoedelijk in 1494 zijn aangebracht. Na de Martinikerk is dit het belangrijkste overgebleven middeleeuwse kerkgebouw van de stad.
bovenste foto komt ook van internet
Achter de kerk bevindt zich De korenbeurs wat nu het domein is van een bekende supermarktketen.
Reeds vanaf de middeleeuwen was Groningen een belangrijke handelsplaats van voornamelijk agrarische producten. Eind 18e eeuw neemt de belangrijkheid zodanig toe dat er een aparte graanbeurs wordt gehouden. Deze beurs kreeg van het stadsbestuur een eigen houten beursgebouw in 1774 en na uitbreiding werd in 1826 een groter stenen gebouw in gebruik genomen. Deze beurs groeit verder uit en in 1865 wordt het huidige beursgebouw in gebruik genomen. Het gebouw heeft een imposant interieur van steen,  gietijzer en vooral veel glas. Het glas was nodig om de keurmeesters voldoende daglicht te geven bij hun werk.
Het viel me op dat het niet druk was in de stad en dat vond ik wel prettig. De volgende bezienswaardigheid op de route was het Academiegebouw.
De stad Groningen heeft sinds 1614 een universiteit. Deze was eerst gevestigd in een oud kloostercomplex aan de Broerstraat, maar in 1850 werd op die plaats een nieuw academiegebouw gebouwd in neoclassicistische stijl.
Vrouwenfiguren op de gevels stellen de personificaties voor van de Dichtkunst, Wetenschap, Wijsheid, Wiskunde en Geschiedenis.
De volgende bezienswaardigheid op de route zou de Prinsentuin zijn. Op weg er heen passeerde ik o.a, deze twee huizen. 
Ik dacht te lezen het "Huis met de dertien Drempels" maar toen ik het thuis opzocht zag ik dat het het "Het huis met de dertien Tempels" moet zijn.
Het Huis met de 13 tempels werd gebouwd in de 15e eeuw, terwijl het in het begin van de 18e eeuw ingrijpend verbouwd werd en zijn huidige exterieur kreeg. Het pand is een beschermd rijksmonument. De twee huizen deelden een voorgevel die bekroond werd met 13 pinakels of tempels vandaar de naam
Het middeleeuwse dubbelpand werd in 1710 ingrijpend verbouwd tot een breed herenhuis. In 1756 werd het verder verfraaid, waarbij onder meer de ingangsomlijsting en consoles werden aangebracht. Het pand werd in 1964 gerestaureerd waarbij latere verbouwingen grotendeels ongedaan werden gemaakt. Anno 2017 is het in gebruik  bij de universiteit.
Over het bovenstaand huis heb ik niets kunnen vinden. Het duurde niet lang of ik was bij de Prinsentuin.
In deze tuin bevindt zich een prachtige zonnewijzer boven de ingangspoort.
De Prinsentuin (ook wel de Prinsenhoftuin genoemd) is een renaissancetuin en ligt achter het Prinsenhof, een gebouw uit de 15e eeuw. De tuin werd in 1626 aangelegd in opdracht van stadhouder Willem Frederik en zijn vrouw Albertine Agnes. Het ernaast gelegen Prinsenhof was vanaf 1594 de plaatselijke residentie van de Prinsen van Nassau.
In de muur naar de tuin bevindt zich de uit 1731 daterende Zonnewijzerpoort, die in 1953 werd hersteld. De poort ontleent zijn naam aan de zonnewijzer die erboven is aangebracht.
Boven de zonnewijzer staat een Latijnse tekst. De woorden Tempus Præteritum Nihil Futurum Incertum. Præsens Instabile. Cave Ne Perdas Hoc Tuum wat als De vergane tijd is niets, de toekomende onzeker, de huidige wankel. Zorg dat je die van jou niet verspilt kan worden vertaald.
Ik was nu vlakbij de zaak van Bever Sport en ik ging daar dus eerst heen. Gelukkig hadden ze de sloffen die ik wilde hebben. Via de steeg Kleine Snor kwam ik op het Martini Kerkhof
Aan het Martini kerkhof bevindt zich het provinciehuis. Dit is door dezelfde architect getekend als het Academiegebouw. Op het Martini kerkhof werd tot 1828 mensen begraven maar daar is nu niets meer van te zien want het is nu een soort wandelparkje.
Hier bevindt zich ook de achterkant van de Martini kerk met de Martini toren. De Martini toren is bijna 97 m hoog.
Ik kwam nu over de Grote Markt waar zich het stadhuis bevindt.
Tot aan het eind van de 18e eeuw zat het stadsbestuur in het middeleeuwse raad- en wijnhuis, maar er was behoefte aan een groter en meer representatief stadhuis. In 1774 werd een ontwerpprijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp. Drie jaar later werd het winnende ontwerp uitgekozen. Dit was het ontwerp van de Amsterdamse architect Jabob Otten Husly, al moest hij zijn ontwerp nog wel iets vereenvoudigen. Vanwege verschillende tegenslagen (zoals de Franse inval in 1792) en geldgebrek duurde het nog een flinke tijd voor het gebouw er daadwerkelijk stond. In 1869 werd het gebouw uitgebreid door de toevoeging van een westvleugel. Het gebouw is nog altijd in gebruik als stadhuis.
Er stonden nog twee bezienswaardigheden op mijn routebeschrijving en dat waren twee hofjes die zich in de binnenstad bevinden. Helaas stonden er briefjes op de deur bij de poort dat ze i.v.m. corona niet toegankelijk waren voor bezoekers. Ik vond dit wel jammer wat ik verwonder me er altijd over dat het zo lekker rustig is in zo'n hofje midden in de stad.
Ik was al eens in die hofjes geweest dus wist wel hoe ze er uitzagen maar toch.
Na mijn wandeling ging ik ergens een hapje eten en natuurlijk werd de QR code weer gecontroleerd maar ik ben blij dat ik deze heb en zo er mede voor kan zorgen dat ze weer klanten mogen ontvangen en weer wat kunnen verdienen.
De wandeling was 7 km en ik denk dat dat wel ongeveer klopte. Wel heb ik sommige foto's van internet gehaald want ik ben bang dat mijn cameraatje niet goed meer is. Op veel foto's is een wazige vlek te zien.

Ik, Solo de kater van Noortje, wil even mijn ei kwijt.

afbeelding komt van internet
Ik ben meer dan een week aan het prakkiseren geweest. Ik vroeg me steeds maar af waarom het vrouwtje van Happy, dat is het schoonzusje van mijn vrouwtje, het dierenasiel in Beilen gebeld had. Trouwens ik vind schoonzusje een raar woord bestaan er dan ook vuilzusjes? 
Ik hoorde haar alleen maar vragen naar de openingstijden want het eerste gedeelte van het gesprek had ik niet gehoord. Opeens kwam het trauma weer naar boven dat ik uit een asiel kwam. Ik had dat al helemaal verdrongen en ik ging er nu eigenlijk helemaal van uit dat ik altijd bij mijn baasje, toen hij nog leefde, en het vrouwtje gewoond had. Ik kreeg opeens angst zou het vrouwtje me naar het asiel gaan brengen? Ik kon dit haast niet voorstellen want ik ben altijd heel lief voor haar en zij voor mij. Opeens kwam het naar boven en wist ik het ook weer dat zij me op 7 maart 2015 uit het asiel gehaald hebben. Ik woon dus al heel lang bij haar en wat mij betreft tot volle tevredenheid. 
Trouwens ik kwam op de laptop van het vrouwtje nog een afbeelding tegen die het asiel erop gezet had om mij onder de aandacht te brengen.
Zo zag ik eruit toen ik in het asiel zat
Nu ik die foto zie zag ik er toen wel heel slank uit misschien zelfs mager dus ik kan me wel een beetje voorstellen dat het vrouwtje me nu soms een vetzak vindt. Waarom ik toen zo slank was weet ik niet meer en waarom ik in het asiel beland was weet ik ook niet meer en trouwens dat wil ik ook niet weten.
Zo zie ik er nu uit
Maar al met al wist ik nog niet waarom er naar het asiel gebeld was. Een week zat ik in spanning en toen zag ik opeens en stapel handdoeken en slaapkleden in de hal bij de voordeur liggen.
De spullen gingen in de auto van het schoonzusje van mijn vrouwtje en ze zei dit gaan we  naar het asiel brengen waar jij gezeten hebt. Ze zijn daar altijd heel blij met handdoeken, kleedjes, mandjes etc. zei ze. Ik had liever gewild dat ze dat eerder gezegd had dan had ik de hele week niet zo veel hoeven te prakkiseren. 
Ik was blij dat ze mij gewoon thuis lieten want het waren wel kleden die weg gingen die van mij waren geweest maar op die kleden lag ik eigenlijk nooit hoor.
Het vrouwtje vertelde bij thuiskomst dat ze heel blij waren met de spullen die ze brachten. Het vrouwtje van Happy had ook spullen en die had er zelfs een mandje bij dat ze bracht zei mijn vrouwtje.
Ook vertelde ze dat ze de ruimte zag waar ik in zat toen zij voor mij kwamen. Ze vertelde dat er nu bijna geen katten zaten maar ik dacht houd toch op met die verhalen over dat asiel. 
Ook vertelde ze dat ze hierna naar Termunten waren gegaan om vis te gaan eten en omdat de horeca die dag uit protest open was konden ze de visschotel binnen opeten nadat de QR code gecontroleerd was.
Jullie zien toch wel wat een grote vis op dat bord ligt? Je zou toch denken dat ze wel een stukje voor me mee zouden hebben gebracht maar .......noppes.
Maar al met al was ik blij dat ik niet naar dat asiel gebracht was en kon ik weer lekker ontspannen op mijn slaapkleed op de bank maffen.
Zo jullie zijn weer een beetje op de hoogte van mijn belevenissen en tot de volgende keer.
Kopjes van Solo

Street Art wandelroute Groningen 08-01-2022


Ik had op de Eropuit app van de ANWB gezien dat er een Street Art wandelroute in Groningen van 8 km was en het leek me wel leuk om deze te gaan doen
De Geschiedenis van Street Art.
Onder Street Art vallen diverse illegaal of legaal aangebrachte kunstuitingen aan de openbare weg die niet onder de pure graffiti vallen en evenmin tot de officiële kunst behoren.
Street art is een soort vorm van kunst waarbij de straat fungeert als atelier. De straat is hier dan de “werkruimte”, maar ook meteen de plek waar het kunstwerk tentoongesteld wordt. Street Art kan worden vormgegeven met behulp van graffiti, gewone verf, maar ook stoepkrijt etc. De aangebrachte Street Art kan soms dusdanig origineel, grappig of mooi zijn, dat de eigenaar(s) van het “atelier” eigenlijk alleen maar blij verrast zijn. Het gebeurt dan ook dikwijls dat de eigenaar(s) van bijvoorbeeld de muur waarop de Street Art is aangebracht het zo mooi of grappig vinden, dat ze er niet over peinzen om het te laten verwijderen, of om er aangifte van te doen bij de politie.
Street art is geworteld in de jaren ’70, als voortvloeisel van de graffiticultuur uit de jaren ’60. In de jaren ’70 werden er nog voornamelijk met behulp van sjablonen graffitiboodschappen achtergelaten, waarmee ze een bepaalde politieke boodschap verspreidden. Deze graffitiboodschappen werden gaandeweg steeds geavanceerder, ze kregen een steeds hogere moeilijkheidsgraad en werden daardoor ook steeds kunstzinniger. Uiteindelijk gingen deze mensen zich meer en meer realiseren dat er een nieuwe kunstvorm was ontstaan; de Street Art was geboren.
Ik vond het nog wel even een dingetje zou het niet te druk in de trein en in de stad zijn?  Maar het viel allemaal gelukkig erg mee. De route begon bij het station Groningen Noord en om hier te komen moest ik overstappen op het Hoofdstation maar er waren hier maar heel weinig mensen.
Op de pijlers van het viaduct onder station Noord hangen veertien panelen met schervenmozaïeken. De mozaïeken zijn gemaakt met scherven van spiegels, tegels en andere keramische en glazen objecten. De titel van het kunstwerk is "Scherven brengen geluk" Het werk is van Hans van Bentem.
Het begon al gelijk goed want ik liep natuurlijk weer eens verkeerd. Ik zou bij de parkeergarage moeten zijn maar het duurde wel even voordat ik deze gevonden had.
Parkeergarages zijn nu niet bepaald boeiend voor een stadswandeling, maar de Circusgarage aan het Boterdiep is een uitzondering. 
De naam, Ciircusgarage, is geen carte blanche voor automobilisten om doldwaze capriolen te gaan uithalen, maar heeft alles te maken met de geschiedenis van de plek. Decennialang vond hier het jaarlijkse circus van de stad plaats. Street Artist Klaas Lageweg voert ons met zijn muurschildering "Circus Clyde" weer even terug naar die wondere wereld van acrobaten, olifanten, tijgers en clowns. Klaas Lageweg combineert zijn Street Art vaak met het historische verhaal van een plek.
Er waren nog wel meer mooie afbeeldingen maar ik vond het er niet zo erg veilig want de automobilisten die de garage in of uit reden verwachten denk ik toch niet dat er iemand midden op de inrit of uitrit van de garage staat.
Ik kwam langs het winkelcentrum "De Beren" en daar zag ik zelfs een beer in het gras liggen.
Ik kwam nu in het Ebbingekwartier een bruisend stukje stad, met in het hart ervan de multiculturele ontmoetingsplek DOT en een stadsstrand. Er zwom zelfs een man in het water bij het strand en een vrouw kwam er net uit. Die vrouw klappertandde nogal maar toen ik naar haar keek lachtte ze heel vriendelijk naar me. 
Het is daar de dé place to be als je van Street Art houdt. Street Artisten vinden hier een vrijplaats om van de grauwe containers prachtige staaltjes kunst te maken.
Trouwens ik was in dit gedeelte van Groningen nog nooit geweest.
Mijn route voerde me nu naar de Papengang. Ik kwam over de Grote Markt en vond het wel heel jammer dat alles gesloten was door de coronamaatregelen want ik had graag ergen iets willen drinken met iets lekkers erbij.
De Papengang wordt in de route Kleurrijke Poort genoemd.
De Papengang was lange tijd een wat smoezelig steegje dat je ’s avonds en ’s nachts maar liever meed. Maar de graffitikunst van de Groninger Artist Roland Carter heeft daar verandering in aangebracht. De steeg wordt tegenwoordig gezien als een kleurrijke poort naar het Groninger nachtleven.
Het gekke was dat ik in de steeg liep en in eerste instantie de graffiti niet zag. Ik vond het trouwens nog steeds een niet zo prettig steegje.
De volgende bezienswaardigheid bevond zich aan de Rademarkt namelijk "Vervlogen tijden" 
Waar nu de parkeergarage aan de Rademarkt is, lagen ooit de landerijen van boer Roelf Bierling. Een kolfje naar de hand van Klaas Lageweg; we zagen al eerder dat hij in zijn werken de historie van de stad verwerkt. Onder de titel "vervlogen tijden" maakte hij een metershoog graffitiwerk van een stadsduif die een boer met zijn melkkar voort trekt. De pixels die in het kunstwerk zijn verwerkt, zijn een verwijzing naar het moderne – digitale – tijdperk. Het gebruik van grote vierkante pixels in combinatie met een realistische afbeelding is kenmerkend in Lagewegs werk. De kunstenaar noemt deze combinatie van realisme en pixels "realpixelisme".
Ik begon weer een beetje te dwalen want ik was te ver gelopen maar uiteindelijk kwam ik toch waar ik wezen moest en toen liep ik er ook nog bijna voorbij.
Aan de zijgevel van een woonhuis in de Polderstraat is een reusachtige fazant op paneel geschilderd. 
Zijn ogen zijn omringd met een opvallende knalrode huid met daaronder een witte halsring en bruin lijf. Als je goed kijkt herkent wellicht de "handtekening" van Klaas Lageweg. De verbinding van de afbeelding met de naam van de straat – de fazant is bij uitstek een polderdier – en het gebruik van grote vierkante pixels zijn "typisch Lageweg".
Ik moest nu op zoek naar het werk "Opvallende verschijning". Ook dit kostte me weer even enige moeite. Ik zag thuis dat ik de route ook had kunnen uitprinten en dat was wel wat handiger geweest dan hem te lopen via de Eropuit app.
Maar liefst zeven meter hoog is de muurschildering “Opvallende verschijning” van Michiel Velt. 
Met een vriendelijke blik in de ogen kijkt de sierlijk geklede vrouw je aan. Rondom haar hals heeft zich een kat genesteld en in haar handen houdt ze een kauw. De opvallende verschijning geef kleur aan de straat.
Michel Velt noemt zichzelf een kunstenaar die graffiti en schilderkunst "een beetje bij elkaar heeft gegooid". Zijn drijfveer is kunst maken die iedereen kan zien. Op straat dus. Zijn kleurrijke schilderingen zijn in diverse (wereld)steden te zien, waaronder Londen, New York en Berlijn.
Nu werd het een stukje lopen. Ik vond dat trouwens alles toch wel redelijk ver uit elkaar lag. Ik kwam over de Vismarkt waar het markt was en het was er ook redelijk druk. Gelukkig hoefde ik er alleen maar over te steken anders had ik een mondkapje op gedaan.
Ik moest weer goed kijken om het kunstwerk 13741 te zien want ik kwam er niet echt langs maar het was min of meer achter me.
Als je er met je neus bovenop staat zijn het gewoon kleurige stippen op een muur, maar van een afstandje vormen ze een kunstwerk. De 13741 pixels vormen een schilderachtig plaatje in de Akerkstraat. De destijds 12-jarige Annasophie Sijbring maakte de muurschildering met haar straatbewoners, in het kader van een sociaal project op school. Annasophie begon met het zetten van kruisjes en al die kruisjes werden vervolgens kleurrijke stippen. Het laatste stipje, het topje van de Der Aa-kerk is van goud, als kroon op het werk.
Er vielen af en toe wat druppels regen en ik hoopte dat ik het de rest van de route droog kon houden. Ik zag op de App dat de volgende bezienswaardigheid een Aap moest zijn en inderdaad toen ik in de Vishoek was zag ik hem.
Lange tijd werd het A-Kwartier gedomineerd door prostituees en drugshandelaren. Tegenwoordig is de sfeer er studentikoos gezellig. Het wemelt er bovendien van de Street Art. Zo sta je in de Vishoek plots oog in oog met een vrolijke aap. Aan het “beest” is wel een heel bijzondere anekdote verbonden. Ooit woonde in het A-Kwartier Schele Greet. Zij was, zoals dat in de volksmond heette, een “hoerenmadam”. Maar voor meer opzien baarde haar huisdier: een aap dus, die ze in haar jungletuin liet rondscharrelen.  De diverse muurschilderingen in de Vishoek en Hoekstraat zijn van Marc Weddeman. Hij combineert in zijn werk de spuitbus met de airbrush – een klein verfpistool – om tot een zo realistisch mogelijk resultaat te komen.
Ik was toch even bang dat het zo hard zou gaan regenen dat ik de twee laatste bezienswaardigheden niet zou kunnen gaan zien maar het leek gelukkig toch mee te vallen.
Voordat ik het wist liep ik langs Koopman Boekholt
Met de schildering van Jelmer Dijkstra was je even terug in het begin van de twintigste eeuw, toen koopman Boekholt met paard en wagen door de stad trok. De familie Boekholt had vroeger in de Oude Boteringestraat een groothandel, en het pand met de muurschildering diende in die tijd als opslagpand voor goederen. Jelmer Dijkstra schildert vooral figuratief en heeft een voorliefde voor portretschilderen.
Ik moest nu naar het Boterdiep en daar bevindt zich in een steegje diverse schilderingen.
De schilderingen, Artiestenwereld, sieren de muren en overkapping van het steegje dat vanaf het Boterdiep naar jongerenhotel Simplon loopt. Ze zijn vervaardigd door onder meer Michel Velt, Ph 1 en het illustrator duo Lotte Masker en Jonna Bo Lammers. Velt maakte voor de noordzijde een enorm portret van de Groningse rapper Jay van hiphopformatie Dope D.O.D., die in de scene van hardcore rap en hiphop wereldberoemd is. Masker en Lammers schilderden vrouwelijke artiesten op de overkapping. Zij zijn twee illustratoren die graag werken in rep en roer, want "chaos leidt tot creativiteit", aldus het duo. De fabelachtige afbeelding op de zuidzijde is van de hand van de Portugese graffitikunstenaar Ph 1. Dieren zijn een belangrijk motief in zijn werk dat soms een morbide kantje heeft, maar altijd kleurrijk en levendig is.
Ik kon geen foto's meer maken die op de overkapping waren want de accu van mijn fototoestel was leeg en ik was de reserve accu's vergeten. Ook waren mijn handen intussen verstijfd van de koud. Toen ik terug in de trein zat begon het wel harder te regenen maar bij mijn route had ik er weinig last van gehad.
Ik denk dat ik zeker wel 10 km gelopen heb dan de 8 km door het verkeerd lopen. Ik vond het een leuke route mede ook omdat ik af en toe door delen van Groningen kwam waar ik nog nooit eerder geweest was. Thuis zag ik dat er nog heel wat meer Street Art te zien is in Groningen maar of dat te belopen is moet ik nog eens uitzoeken. Ik heb ook al wel wat andere wandelroutes in de app gezien dus wie weet ga ik deze ook nog eens doen.