Mijn schoonzusje en ik hadden voor 2 nachten geboekt in een hotel in Noordwijkerhout. Begin januari zouden we naar de musical Soldaat van Oranje in Katwijk gaan. Deze musical loopt al van 2010 en wij hadden deze al eens gezien toen deze net opgevoerd werd. Maar helaas werd hij in januari geannuleerd i.v.m. weer strengere coronamaatregelen. We besloten toen toen het weer mocht om deze te boeken voor 12 maart, de dag waarop mijn schoonzusje haar verjaardag vierde. Helaas werd deze ook gecanceld nu omdat er een aantal spelers en mensen van de crew corona hadden. We besloten toch naar Noordwijkerhout te gaan want we zouden ons er beslist niet vervelen wat op internet had ik wat bezienswaardigheden in de buurt van Noordwijkerhout gevonden.
's Avonds genoten we van een heerlijk 3 gangen diner in het restaurant van het hotel en na afloop dronken we nog iets in de bar. Je zat gelukkig nergens dicht op elkaar dus dat gaf geen ongemakkelijk gevoel.
De volgende dag was mijn schoonzusje dus jarig en nadat ik haar mijn kadootjes op de kamer had gegeven gingen we naar beneden voor het ontbijt. Toen we ons er meldde kreeg mijn schoonzusje een ballon overhandigd waarop stond van harte gefeliciteerd en met 2 bonbons eraan zodat hij op de tafel bleef staan.
Na het ontbijt gingen we enkele bezienswaardigheden die er te zien zijn in de bollenstreek langs om te bekijken. We begonnen met het witte kerkje van Noordwijkerhout.
Het kerkje is rond 1300 gebouwd in romaanse stijl. De
katholieke parochiekerk was gewijd aan de heilige apostelen Petrus en Paulus.
In 1508 werd een gotisch koor aangebouwd en de toren met een verdieping
verhoogd. Tijdens het Beleg van Leiden werd de kerk in brand gestoken. Tot 1620
was er alleen een ruïne. In dat jaar werd het vernielde schip hersteld en in
gebruik genomen door de protestanten. De toren is sinds de Franse tijd eigendom
van de burgerlijke gemeente.
Het orgel stamt uit 1841 en is gemaakt door orgelbouwer
Lohman.
Het gebouw heeft de status van rijksmonument.
Vervolgens gingen we naar de tweede bezienswaardigheid die op ons lijstje stond namelijk de ruïne van Teylingen
Het voormalig Slot Teylingen (sinds 1676 een ruïne) ligt
in het buurtschap Teylingen. Het indrukwekkende bouwwerk heeft een bewogen
geschiedenis: gebouwd, beschadigd, uitgebrand, herbouwd, gesloopt, vervallen en
weer opgeknapt tot wat de ruïne nu is. Het bijbehorende woongebouw is er niet
meer en de ruïne, een rijksmonument, ligt verscholen in het landschap.
De ruïne is een ronde
waterburcht die het vlakke landschap domineert. Oorspronkelijk was er slechts
sprake van een ringmuur; de donjon werd later in de dertiende eeuw toegevoegd.
Behalve de huidige burcht, was er een uitgestrekte voorburcht, die eveneens
door een gracht was omgeven. Hier verrees in de veertiende eeuw een comfortabel
en luxe woonhuis.
De burcht bestaat heden ten dagen uit de nog altijd
indrukwekkende rondburcht (37 m doorsnee) op een kasteeleiland omgeven door een
brede gracht. Aan de binnenzijde van de muur zijn grote spaarbogen te zien,
waarop een weergang is aangebracht. Tegen de muur is ook het massieve
woongebouw opgetrokken. Het is nu een lege romp, maar vroeger had het vier
bouwlagen, waarvan de eerste was overwelfd. In het interieur zijn de balkgaten
van de bovenste vloeren nog te zien.
Het was toch eigenlijk wel erg dat ik mijn schoonzusje op haar verjaardag aan de schandpaal nagelde. Maar zoals te zien is leek ze het niet erg te vinden.
Hierna gingen we naar de Sint Agathakerk.
Midden
in Lisse staat de St. Agathakerk, door zijn grootte en uiterlijk ook wel de "kathedraal van de Bollenstreek" genoemd. De kerk dateert uit 1903 en is
ontworpen door Jean H. van Groenendael. De kerk heeft uiteraard ook een
bollenverleden; de kerk is namelijk mede gefinancierd door de bollenkwekers in
Lisse, wat terug te zien is in de unieke tekeningen met bolbloemen aan de
wanden van de kerk.
Jammer dat ik het pas later thuis las van die tekeningen met bloembollen aan de wanden anders had ik hier beter opgelet.
Ik vond het wel grappig dat er een dame en een heer bij de uitgang van de kerk stonden die mijn schoonzusje feliciteerde met haar verjaardag. Ze zeiden dat ze in hetzelfde hotel zaten als wij en dat zij de ballon op de tafel hadden zien staan tijdens het ontbijt.
Onze volgende stop werd 't Huys Dever.
Dever is waarschijnlijk kort na 1375 gebouwd. Het gebouw is een zogenaamde woontoren of donjon, een versterkt woonhuis, zoals er vele hebben gestaan in de kuststreek; behalve Dever zijn zij allen verdwenen. De achterzijde is vlak: die was gericht naar het moeras
van de Lisser Poel en behoefde niet zo sterk te zijn, omdat van die zijde geen
gevaar dreigde. De andere muren zijn hoefijzervormig gebogen, bijna 2
meter dik en massief gemetseld. De fundamenten liggen op meer dan 3 meter onder
het grondoppervlak. Vóór 1580 werd een klein huis tegen de ronde voorzijde
gezet, dat na 1630 werd uitgebouwd tot een statig herenhuis, groter dan Dever
zelf. Door slechte fundering en verwaarlozing stortte een deel
daarvan in 1848 in; daarna werden gaandeweg de muren gesloopt door iedereen,
die stenen nodig had. In 1862 stortte het dak van de woontoren eveneens in,
maar de zware muren weerstonden alle vernielzucht. Toen in 1973 met de
restauratie werd begonnen, was alle houtwerk verdwenen, waren raam- en
deuropeningen verbrokkeld en groeiden gras en vlierstruiken boven op de muur,
waar de eenden nestelden. Ook de voet van de muur, juist boven de waterlijn van
de vroegere gracht, was zwaar beschadigd.
Er was van binnen heel veel te zien. Allemaal dingen die er in de buurt in de grond gevonden waren zoals schalen en kommen. Wat ik persoonlijk erg leuk vond was de keuken beneden. Ook de dame die er was nam ruimschoots de tijd om ons van alles te vertellen en dat terwijl de toegang gratis was.
Nadat we de bezienswaardigheden gezien hadden die op ons lijstje stonden gingen terug naar het hotel. We maakten ons klaar te om naar het restaurant te gaan in Noordwijkerhout waar we gereserveerd hadden.
In de Middeleeuwen werd in de brede strook binnenduinen, genaamd Keukenduyn, op wild gejaagd voor de keuken van Slot Teylingen. Hier leefde Jacoba van Beieren de laatste vier jaren van haar leven in ballingschap. De toenmalige naam Keukenduyn wordt later gebruikt als naam van het landgoed: Keukenhof.
In 1641 laat Adriaan Maartenzoon Block, een voormalig
commandeur van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, een landhuis in het
“Keukenduyn” bouwen. Het was in deze tijd normaal dat vermogende kooplieden
percelen grond in de regio kochten om er vervolgens buitenhuizen op te bouwen,
waarop ze zich in de zomer konden terugtrekken.
Begin van de 19e
eeuw doet de adel zijn intrede en koopt een jonkheer Landgoed Keukenhof.
Hij redt het hiermee van de ondergang/sloop. Hij is kooplustig en weet de
buitenplaats fiks uit te breiden. Als de dochter van de jonkheer trouwt geven
zij en haar man de opdracht om zes torens aan het landhuis te bouwen en werd
het een kasteel. Ook werden de tuinen heringericht. De familie van de jonkheer
die later op het kasteel woont verbouwt het kasteel door de balkons om te
bouwen tot moderne badkamers
In de Tweede Wereldoorlog wordt het kasteel door de
Duitsers gevorderd voor inkwartiering. Daarna wordt er niet meer permanent in het kasteel
gewoond. Wanneer de eigenaar van het kasteel sterft in 2003 en legateert bij
testament het kasteel en het landgoed aan een stichting. Deze doet haar best om
Landgoed Keukenhof te behouden voor komende generaties en open te stellen voor
publiek.
Het
landgoed heeft meer dan tweehonderd hectare bos,
weilanden en prachtig aangelegde kasteeltuinen. In de historische omgeving zijn
ruim achttien monumenten te vinden. Lopend door de schitterende tuinen kom je
veel kunstwerken tegen.
Het was leuk om in de tuinen te wandelen ondanks dat er eigenlijk nog geen bloemen bloeiden en we dronken wat in de Hofboerderij. Ook namen we nog een kijkje bij de Kinderboerderij.
De laatste dag had ik een kleine wandeling op mijn programma staan. Een stukje door de duinen en weer terug over het strand. De wandeling "Hollands Duin" startte bij de Langevelderslag en was ongeveer 4 km lang. Het was stralend weer dus ideaal voor een wandeling door de duinen en over het strand.
Ik had deze route van de ANWB eropuit App. De route werd aangegeven met rode paaltjes maar ook met kabouterpaaltjes wat ik natuurlijk heel leuk vond want ik ben gek op kabouters.
Het natuurgebied staat bekend om de schitterende duinen. Ik genoot dan ook met volle teugen van het uitzicht. Ik kom tegenwoordig niet vaak meer in de duinen of op het strand want dat is te ver van mijn woonplaats.
We besloten voordat we naar ons vaste restaurant op de Veluwe gingen eerst iets te gaan drinken op een terras in Noordwijkerhout. 
Ondanks dat we eerst teleurgesteld waren dat de voorstelling Soldaat van Oranje niet doorging hebben we een heerlijk weekend gehad. We hebben nu voor mei geboekt en ook het hotel is al besproken. We zullen maar zeggen 3x is scheepsrecht.
