Een weekend naar Zandvoort van 24-03 tot 26-03-2023

Al een hele tijd geleden, ik meen net nadat mijn wandelmaatjes er vorig jaar deel hadden genomen aan de tocht de 30 van Zandvoort had Heleen al een huisje geboekt bij Center Parcs voor dit jaar. We gingen met zijn zessen naar Zandvoort hoewel ik ze eigenlijk niet meer mijn wandelmaatjes kan noemen omdat ik niet meer met ze wandel omdat mijn conditie dit niet meer toelaat. Ook Janny zou dit jaar niet wandelen maar ging wel mee. Vier personen zouden zaterdag 18 kilometer gaan wandelen. Zij oefenen voor de vierdaagse van Nijmegen.
We kwamen ruim op tijd bij het park aan maar konden pas om 16 uur in het huisje maar dat vonden we geen probleem. We gingen naar de boulevard en we gingen in een strandtent wat drinken en een kleinigheidje eten. Er stond heel veel wind en ik vond het zeer zwaar om op het strand te lopen maar maar toch liepen we er stukje langs de zee. We hadden besloten om 's avonds in het huisje te koken en te eten.
Heleen en Harriet verzorgden de maaltijd (nasi) Het smaakten ons allen heerlijk. We hadden voor die avond de bowlingbaan voor een uur gereserveerd. 
Ik vond het leuk om weer eens te bowlen en ik kan me eigenlijk niet meer heugen wanneer ik dat voor het laatst heeft gedaan.
Ik bracht er zoals altijd weer niets van terecht dus jullie kunnen op het scorebord wel zien welk nummer player ik was. Na afloop gingen we een kijkje in de speelhal nemen waar we twee dames op leeftijd met een rollator zagen die heel veel bonnetjes op hun rollator hadden liggen. We vonden dit wel grappig en Harriet probeerde ook toen de dames weg waren om er wat muntjes in te gooien en jawel zij kreeg ook een paar bonnetjes. Ze koos er nog niets voor want misschien zou ze er morgen ook nog wat bonnetjes kunnen krijgen zodat ze er een leuker prijsje voor kon kiezen.
Toen we later voor de deur van het huisje stonden konden we er niet in. Je hebt allemaal een soort armband en als je die tegen het slot houdt kan de deur open. Niet dus geen één band werkte!
Dus terug naar het hoofdgebouw om het te melden. Het duurde niet lang of er kwam iemand die wat bonzen op het slot gaf en zie we konden er weer in. Komt soms door de batterijen in het slot en die moeten dan een dreun hebben zei de man.
Natuurlijk gingen we het spel Phase 10 nog spelen we vonden dit allemaal een leuk spel want dat hadden we op Ameland ook gespeeld.
Conni bereikte als eerste Phase 10 maar ze was ook erg fanatiek😜
De volgende ochtend maakten de wandelaarsters: Heleen, Harriet, Conni en Cora zich klaar voor hun wandeltocht van 18 kilometer.
Janny en ik konden het rustig aan doen want wij gingen niet wandelen maar zouden de multi-cache Herdenken in Zandvoort gaan doen. Janny doet aan geocaching. Wie niet weet wat geocaching is kan het hier lezen.
Wij hadden van de wandelaars de opdracht gekregen om te gaan kijken wat er achter de heuvel voor ons huisje was. Nu vanaf de heuvel was te zien wat er op de onderstaande foto staat.
Hierna begonnen we aan de multi-cache Herdenken in Zandvoort.
Zandvoorters spraken niet graag over het oorlogsverleden. Al in de jaren dertig woonden er in Zandvoort het hoogste percentage NSB'ers van heel Nederland. Dit kwam natuurlijk ook doordat de Duitsers al jarenlang de belangrijkste inkomstenbron zijn voor de Zandvoorters sinds het dorp zich had ontwikkeld van een vissersdorp naar een badplaats.
Deze welwillendheid van de bevolking weerhield de Duitsers er echter niet van om alsnog het dorp te ontruimen en voor een groot deel volledig te slopen voor de Atlantikwall. Al tijdens de bezetting had het gemeentebestuur plannen gemaakt voor na de bevrijding. Jawel, “bevrijding” – want zeker niet héél Zandvoort was zogezegd fout, verre van dat. Maar het grote aantal collaborateurs in Zandvoort maakte het (verzets)werk wel erg moeilijk. Zandvoorters praten dus niet graag over het oorlogsverleden. Maar dat is aan het veranderen, getuige het groeiende aantal oorlogsmonumenten in het dorp. Deze geocache gaat over in de leefomgeving geplaatste gedenktekens. Het is een tocht van ongeveer 5 km langs de Zandvoortse oorlogsmonumenten. 
Als eerste bezochten we het het Verzetsmonument voor alle gevallenen uit de Tweede Wereldoorlog en later, ontworpen door A. de Brouwer uit Haarlem. Natuurlijk was hier een opdracht maar die hadden we snel gevonden.
Het verzetsbeeld in Zandvoort is opgericht ter nagedachtenis aan de verzetsmensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen de bezetter hebben gestreden. Het gedenkteken verwijst naar alle daden van verzet, zowel in het verleden, in het heden als in de toekomst.
Het beeld is uitgevoerd in brons. Een staande, naakte mannenfiguur houdt zijn rechterarm als teken van verzet gebogen voor zijn borst. Zijn linkerarm houdt hij gestrekt naast zich. Het beeld is geplaatst op een voetstuk.
Het viel in eerste instantie niet mee om het gevraagde antwoord te vinden. Janny moest er zelfs voor door de knieën.
Van de wandelaars hadden we in tussen al wat foto's gekregen van toen ze op het strand liepen.
Liepen de anderen in een natuurgebied Janny en ik liepen in Zandvoort zoekend naar verschillende oorlogsmonumenten. Hoewel we ze wel allemaal gevonden hebben plaats ik er niet overal een foto van.
De voormalige watertoren met panoramadek was een beeldbepalend gezicht van Zandvoort. De toren was pas dertig jaar oud toen hij werd opgeblazen voor de kustverdediging. Het silhouet van de toren was veel te herkenbaar als oriëntatiebaken voor een invasiemacht. Deze gedenksteen van Anton Lavertu uit Zandvoort ligt op de plaats waar de oude illustere toren heeft gestaan en heeft dezelfde twaalfkantige vorm.
In het centrum dronken we koffie met appelgebak en zagen we even verderop ook nog een reliëf aan de muur.
Het monument "De Kleine Patriot" is een reliëf, waarop de kaart van Nederland en de Nederlandse leeuw is te zien.
"De Kleine Patriot" herinnert aan de verzetskrant die gedurende de Tweede Wereldoorlog in de gemeente werd verspreid. In het pand aan de Grote Krocht 25 zat tijdens de bezetting een verzetsgroep. Eerst kwam hier driemaal per dag een 'luisterclub' bij elkaar om naar de Britse radiozender te luisteren. Toen dat te gevaarlijk werd, is naar een alternatief gezocht. Dat werd gevonden in "De Kleine Patriot" een verzetskrant met geallieerde berichten, gemaakt onder moeilijke omstandigheden. De krant werd dagelijks verspreid in Zandvoort en omgeving.
Nadat we nog wat opdrachten hadden opgelost had Janny uitgerekend waar we de cache zouden moeten vinden. Maar helaas we vonden de cache niet!
De wandelaars stuurden ons foto's dat ze bij een pannenkoekenrestaurant zaten.
Wij gingen intussen richting finish want wij wilden hen natuurlijk wel binnen halen. Wij hadden onze finish gehaald van ons tochtje van 5 km, haha.
Omdat we nog een poosje moesten wachten en er een koude wind stond werden we wel wat stijf van het zitten maar uiteindelijk kwamen ze er aan.
Nadat de wandelaars hun medailles omgehangen hadden gekregen en hun wandelboekjes hadden laten afstempelen gingen we terug naar het park. De helft van het gezelschap ging zwemmen maar Janny,  Conni in ik bleven in het huisje. Janny keek de opdrachten nog eens na van onze multi-chache die we gedaan hadden en wat bleek er zat een foutje in, we hadden op de verkeerde plek gezocht. De volgende dag zouden we op de juiste plek op zoek gaan. 
We hadden besloten om die avond in het restaurant 'The Grill" op het park te gaan eten. Harriet en ik gingen nog even in de speelhal kijken en daar kregen we de slappe lach want Harriet kreeg er de jackpot en het apparaat bleef bonnetjes uitspugen.
We hadden eerder al gezien dat je eigenlijk niet veel kon krijgen als je niet al te veel bonnetjes had want het was eigenlijk alleen maar prullaria en het enige wat dan nog wel iets was was het spel Twister maar daar had je wel heel wat bonnetjes voor nodig en door die jackpot lukte dat net.
Na het eten speelden we weer Phase 10 in het huisje en of iedereen wel eerlijk speelde laat ik in het midden😃
De volgende morgen moesten Harriet en ik wachten tot de douche of badkamer vrij was en omdat we het nog wat kil vonden in de woonkamer nestelden we ons met ons dekbed op de bank.
Na het ontbijt gingen we richting het circuit want de dag na het wandelevenement wordt er altijd het fietsevenement "de Omloop van Zandvoort" en "het hardloopevenement Zandvoort Circuit Run" gehouden.
Natuurlijk moesten we ook nog op zoek naar de cache en deze werd nu zonder problemen gevonden.
Na een zeer gezellig en geslaagd weekend was het uiteindelijk weer tijd om naar het Hoge Noorden af te reizen. Het kostte nogal wat tijd om uit Zandvoort te komen want door al die activiteiten was het zeer druk in en om Zandvoort. 
We hadden afgesproken om op de terugreis als afsluiting nog ergens met elkaar te gaan eten. 
Ik heb erg genoten van het weekend en ik ben mijn ex-wandelmaatjes dankbaar dat ik mee mocht en dat ze zo lief en zorgzaam voor me waren. Het was jammer dat in tegenstelling tot vorig jaar het weer een stuk slechter was want vooral de hevig wind was voor mij lastig op het strand en de boulevard.
op 16 opmerkingen:

Een paar dagen naar Zuid-Limburg van 11-03-2023 t/m 15-03-2023

Net als voorgaande jaren hadden mijn schoonzusje en ik er weer voor gekozen om met haar verjaardag een hotelarrangement te kiezen. Deze keer was het Zuid-Limburg geworden. Wij vinden beiden Zuid-Limburg een mooie streek om er te zijn. Je hebt daar het gevoel dat je al een beetje in het buitenland bent.
Deze keer was het het dorpje Epen geworden.
Epen is het hart van het Bovenste Geuldal. Het Zuid-Limburgse landschap ontstond voornamelijk door erosie, uitslijten van een hoogvlakte. Deze hoogte is nog een uitloper van de Ardennen. Die erosie zorgde voor het dalenlandschap, dat dus anders is ontstaan dan de heuvellandschappen, zoals Sint-Jansberg of de Veluwe. Die werden gevormd door gigantische gletsjers in de voorlaatste ijstijd, die de grond omhoog stuwden.
De ontginning door mensen begon vaak in de dalen. Daar was het makkelijk boeren. De meeste dorpen liggen dan ook beschut in het dal. Pas later trok men de heuvels in voor de landbouw. En de steile hellingen bleven een stap te ver om planten te verbouwen. Daar vind je dus nog steeds mooie bossen. 
Wat ik hierboven cursief schreef werd ons verteld door een gids die ons een kleine  rondleiding door het dorpje gaf aan het eind van de middag na aankomst in het hotel. 
Net als bij veel plaatsen, vormde de kerk de oudste plek waar het dorp omheen is gebouwd. De onderkant van de kerk is opgetrokken uit zandsteen uit het carboon-tijdperk (300 miljoen jaar geleden). Die zandsteen werd gewonnen in een van de vele groeven in de buurt. Het Geuldal is de enige plek in Nederland waar dit oude gesteente aan de oppervlakte komt. De steensoort werd ook vaak als basis gebruikt bij de bouw van vakwerkhuizen. De zandsteen neemt nauwelijks water op en beschermt de muren zo tegen vocht.
Epen ligt in een omgeving in met tal van bronnen en bronbeken. Epen is al eeuwenlang nauw verwant met die waterlopen. De naam 'Epen' stamt af van het Germaanse woord 'apa', dat 'water' betekent. Vanaf de Belgische grens tot aan het buurdorp Mechelen stromen over een afstand van nog geen 5 kilometer maar liefst 26 bronbeken en is er een veelvoud aan bronnen die hier spontaan aan de oppervlakte komen. Op sommige plaatsen liggen zelfs 6 tot 7 bronnen in één brongebiedje bij elkaar. Hiermee kent deze regio de hoogste dichtheid aan bronnen in Nederland. De bronbeken monden allemaal uit in de Geul. De Geul is het snelst stromende riviertje van Nederland. De bronbeken worden tijdens hun loop naar de Geul ook nog gevoed door vele kleinere zijbeekjes.
Ik moet zeggen dat de gids heel veel informatie gaf en dat ieder aan zijn lippen hing want zo boeiend en leuk vertelde hij.
Het was een leuke rondleiding geweest en na afloop was er een heerlijk diner in het hotel. Voor de volgende dag was er de mogelijkheid om mee te gaan met een bustocht naar België. Natuurlijk hadden wij ons hiervoor aangemeld want dat is voor mijn schoonzusje ook prettig dat zij eens niet hoeft auto te rijden en ook op haar gemakt kan rond kijken.
De buschauffeur was tevens de gids en ook hij voorzag ons van heel veel informatie over alles van wat we onderweg tegen kwamen.
We kwamen o.a. door het stadje Spa waar we langs de enorme Spa fabriek kwamen en langs het circuit van Spa.
We hadden een stop voor de lunch in het stadje Malmedy en omdat het mijn schoonzusje haar verjaardag was en we laat hadden ontbeten trakteerde zij op gebak. 
We gingen bij patisserie Halmes naar binnen. Het was er druk en ze hadden een keur aan gebak (vergeten foto te maken maar het gebak was heerlijk) Er was gezegd dat de winkels in Malmedy op zondag open waren maar dat was niet zo. 
We brachten een bezoek aan de de Petrus, Paulus en Quirinuskathedraal. 
Dit is de voornaamste kerk van de Belgische stad Malmedy. Het was aanvankelijk de abdijkerk van de Abdij van Malmedy, die als tweelingabdij samen met de Abdij van Stavelot rond 650 door de heilige Remaclus gesticht werd, en die samen het abdijvorstendom Stavelot-Malmedy vormden. De kerk werd gebouwd tussen 1775 en 1784. Vlak erna, in de Franse tijd in 1796, werden de abdijen en het vorstendom opgeheven. De abdijkerk werd parochiekerk in 1819. Bovendien was het de hoofdkerk van het voormalige bisdom Eupen-Malmedy dat tussen oktober 1920 en april 1925 heeft bestaan. Als bisschopszetel werd de kerk een kathedraal, een eerbiedwaardige titel die nu nog gebruikt wordt. De kathedraal is fascinerend door haar soberheid en nauwkeurigheid en het discrete maar hoogwaardig decor.
Natuurlijk staken zowel mijn schoonzusje als ik een kaarsje op in de kathedraal.
Nadat we weer terug in de bus waren zou de volgende stop de Henri-Chapelle American Cemetery worden.
De Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle is een militaire begraafplaats, aangelegd in 1944.Ze is gelegen aan de doorgaande weg van Luik naar Aken bij het plaatsje Hendrik-Kapelle (Henri-Chapelle) en is circa 20 hectare groot. Op de begraafplaats liggen 7989 Amerikaanse militairen en worden 450 vermiste soldaten herdacht, die gesneuveld zijn tijdens het Ardennenoffensief (december 1944-januari 1945) of tijdens de opmars vanuit Frankrijk door België naar Nederland, begin 1945.
Aan de rechterzijde van de sobere kapel hangen vlaggenvan de Luchtmacht, het marine Infanterie Bataljon, de Infanterie, de Veldartillerie, de Genie, de Cavalerie, de Joodse en christelijke Geestelijke Verzorging.
Het bronzen Standbeeld van de Vredesengel schenkt de olijftak aan de heldhaftige doden die hij speciaal aanbeveelt bij de Almachtige.
Terwijl ik die vele graven zag werd ik er opeens bij bepaald dat er niet zo heel ver vanaf ons land ook een vreselijke oorlog is waar ook vele dode al bij te betreuren zijn.
We reden Nederland weer binnen via het Drielanden punt in Vaals. Het was een leuke bustocht geweest en ik heb o.a. geleerd dat een rotonde in België een rondpunt genoemd wordt.
Toen we in het hotel terug waren namen we een cocktail op de verjaardag van mijn schoonzusje. Ik had haar 's morgens op de kamer al haar cadeautjes gegeven ik had het eigenlijk tijdens het ontbijt in het restaurant willen doen maar dat vond ze niet zo prettig.
Ondanks dat we een arrangement hadden waar alles bij in zat gingen we ter gelegenheid van haar verjaardag toch ergens anders eten (dit als een herinnering aan de tijd dat mijn man er ook bij was als we met elkaar in Limburg waren) Het eten was heerlijk en we genoten ervan.
De volgende dag hadden we besloten om wat wegkapelletjes te gaan bekijken. We hadden een hele lijst op internet gevonden van kapelletjes waar wel bij stond aan welke weg ze stonden maar geen nummer. Nu het viel nog niet mee om ze te vinden en sommigen hebben we dan ook niet gevonden. 
Ik vind kast en boomkapelletjes altijd zo lieflijk en ook daar zagen we er een paar van. 
In Eijsden gingen we op zoek naar de Lourdesgrot uit 1880. ook deze zagen we uiteindelijk nadat we er al twee keer waren langs gereden.
Natuurlijk heb ik niet alle kapelletjes geplaatst maar we hebben er wel meer gezien dan die ik hier laat zien.
We moesten 's middags weer op tijd terug zijn in het hotel want daar hadden we ons opgegeven voor een High Tea wat bij het arrangement inzat.
De dag erop besloten we de Basiliek van Meerssen te gaan bezoeken. Ik was hier in het verleden ook al eens geweest maar wist er niet alles meer van. 
Het was jammer dat ik de Basiliek van buiten niet op de foto kon zetten want er stonden allemaal hekken omheen omdat er restauratiewerkzaamheden bezig waren.
De Basiliek in Meerssen wordt ook wel het ‘Pronkstuk van de Maasgothiek’ genoemd en is gewijd aan het heilig sacrament en de apostel Bartolomeus. In 1222 vond hier het Bloedwonder (het oudste mirakel van Nederland) plaats toen tijdens het breken van de hostie er water en bloed uit de hostie vloeiden.
In 1465 redde een toegesnelde boer uit het hoger geleggen gehucht Raar die de vlammen uit het dak van de kerk zag slaan, de monstrans uit de brandende kerk. Bij terugkeer op zijn akker waar hij aan het ploegen was, zag hij dat deze helemaal omgeploegd was. Volgens hem het werk van engelen. Om dit Brandwonder te gedenken, trekt om de twee jaar tijdens het Sacramentsoctaaf een grote processie vanuit de Basiliek naar Raar. Veel mensen komen naar de basiliek als bedevaartsoord.
Ik vond het fijn om in de basiliek te zijn want mijn eerste vakantie met de caravan en mijn man was naar Zuid-Limburg en wij hebben toen ook de basiliek bezocht. Natuurlijk staken we hier ook weer een kaarsje op.
Hierna gingen we naar Valkenburg om er koffie met een stuk Limburgse vlaai te nemen. Tenslotte reden we nog een stuk van de Mergelland route. 
's Avonds kregen we een uitgebreid diner omdat het de laatste avond was dat wij er waren. Ook was er die avond een wijnproeverij wat ik best interessant vond hoewel ik niet een echte wijndrinkster ben.
De dag dat wij weer naar het hoge Noorden terug gingen besloten we over de Veluwe te gaan, een gebied in Nederland waar we ook graag komen. 
We gingen in een pannenkoekenrestaurant een pannenkoek eten om de fijne dagen af te sluiten want we konden niet al te laat thuis zijn omdat we ook nog wilden gaan stemmen.
We hebben heerlijke dagen gehad. Het was een zogenaamd vijfdaags "Duluxe" Hotelarrangement en ik moet zeggen  dat er heel veel extra's bij het arrangement inzat. 
Ondanks dat het weer niet zo best was hebben we wel heel erg genoten.
Hopelijk kunnen we nog vaak op deze manier de verjaardag van mijn schoonzusje vieren.

op 16 opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)