Bezoek Zandsculpturenfestijn Garderen 13-11-2021

Mijn zusje logeerde een paar dagen bij me (ze komt ondanks dat mijn man niet meer leeft toch op de dag dat hij jarig geweest zou zijn en dat waardeer ik heel erg) en ze kwam met het voorstel om op een van de dagen dat ze er was naar de Zandsculpturen in Garderen te gaan. Ik vond het nogal wat omdat Garderen nu niet bepaald naast de deur van mijn woonplaats ligt maar ik vond het wel leuk. Ik ben er vaker geweest een keer met mijn schoonzusje en ook een keer met Mizzd in 2017 (hier is dat verslag te lezen)

't Veluws Zandsculpturenfestijn in Garderen is het grootste zandsculpturenevenement van Nederland. Zowel buiten als in het overdekte gedeelte zijn de indrukwekkende zandcreaties te bewonderen.

Het thema van het elfde Zandsculpturenfestijn heeft als onderwerp 75 jaar bevrijding en heeft de zandkunstenaars duidelijk geïnspireerd. Vorig jaar was het immers 75 jaar geleden dat er een eind aan de Tweed Wereldoorlog kwam. Vanwege corona is het Zandsculpturenfestijn er ook dit jaar er nog te zien. Je kunt er zowel de oorlog als de bevrijding d.m.v. de levensechte zandsculpturen zien.

We moesten van tevoren reserveren met een tijdslot wat wij dus ook gedaan hadden.

Nadat we de auto geparkeerd hadden vroegen we ons wel even af of dat geen echte aap was want hij zag er nogal kolossaal uit maar gelukkig het was een houtsculptuur, haha. 

Nadat onze tickets gecontroleerd waren en ook onze coronacheck konden we naar binnen. Mijn zusje en ik zetten wel een mondkapje op want we vonden het er toch wel druk. De man die de toegangskaartjes controleerde zei omdat wij een OR code hadden een mondkapje niet nodig was maar toch vonden wij dat prettiger, trouwens er liepen meer mensen met een mondkapje op.

We stonden als het ware op het strand van Normadië en ik vond het bijzonder om te zien hoe mooi de verschillende details gemaakt waren.

Ook waren er sculpturen die de bevrijding lieten zien. Er was zo veel te zien dat ik gewoon vergat om foto's te maken. Opeens viel het ons op dat er mensen liepen met formulieren om een puzzel te maken. Ik dacht dat deze later ergens kwam maar het bleek dat er in het begin al vragen waren die ingevuld moesten worden. Wij terug wat eigenlijk niet mocht want er was i.v.m. coronamaatregelen maar eenrichtingsverkeer maar omdat ik gek op zulke puzzels ben zijn we toch tegen de regels in teruggegaan (ik houd me anders wel altijd aan de regels maar nu voor een keertje niet)

Dit kijkje naar een deportatie naar een concentratiekamp maakte heel wat indruk op me.

Intussen waren mijn zusje en ik druk bezig om de antwoorden op de vragen op te zoeken die verstopt zaten in de zandsculpturen. Het ging de ene keer sneller dan de andere keer maar we beleven er veel plezier. 

Er was ook nog een tweede puzzel waarop plaatnamen moesten worden ingevuld die ook te zien zouden zijn bij de sculpturen maar dat zagen wij niet echt maar er stonden steeds wel verschillende letters ingevuld dus wij kregen tenslotte wel een zin als oplossing maar dat kostte wel hoofdbrekens. 

We dronken er nog iets voordat het tijd was om naar het restaurant te gaan waar ik gereserveerd had. Ik kom tegenwoordig heel graag in dit restaurant want Manlief ging hier altijd heel graag eten als we met de caravan op de Veluwe waren.

Mijn zusje en ik genoten o.a. van gamba's en een vispannetje.

Lief zusje bedankt dat je met het voorstel kwam voor dit leuke uitstapje ik heb ervan genoten.

Vandaag zou het je verjaardag zijn geweest 11-11-2021

Vandaag zou je jarig geweest zijn maar het is nu al de derde keer dat je er niet meer bent omdat het bijna 27 maanden geleden is dat je plotseling overleed aan een hartstilstand.

Ik mis je nog steeds iedere dag. Ik ben er nog steeds niet aan gewend dat jij er niet meer bent als ik thuis kom en mijn belevenissen niet meer kwijt kan hoewel ik me er wel aardig doorheen sla.

Ik zou je nog graag eens willen vertellen hoeveel ik van je houd, dat wist je waarschijnlijk wel maar ik zou het nog heel graag eens een keer tegen je willen zeggen.

Ik mis je bij de kleinste dingen b.v. bij het horen van jouw lievelingsmuziek en ook heel erg als er kleine klusjes gedaan moeten worden in of om het huis. Gelukkig staat Rodger dan meestal wel klaar of dingen die opgespaard kunnen worden doet mijn broer dan als hij met zijn vrouw een weekje bij me komt logeren.

Ook de vakanties en uitstapjes met je mis ik heel erg hoewel we in deze coronatijd toch niet naar Turkije hadden gekund om te overwinteren. Wel hadden we met de caravan in Nederland gewoon op vakantie gekund. Ik vond het wel lastig toen ik van de zomer bij verschillende bewoners in de wijk hun caravan op de oprit zag staan wat had ik graag met jou een paar weken naar de Veluwe gegaan daar genoot je altijd zo van en ik ook.

Ook mis ik de lekkere nasi die je altijd maakte als ik een wandeltocht had gelopen. Niemand maakte zo lekker nasi als jij. Ook zou ik nog eens graag horen dat je zei: "je bent nog in staat om een standbeeld zenuwachtig te maken" niet dat jij zenuwachtig te maken was maar als er iets moest gebeuren had ik eigenlijk weinig geduld en vroeg ik steeds wanneer je er aan begon.

In mijn gedachten zie ik je ook nog vaak in de keuken aan de keukentafel zitten waar je de krant van A tot Z las. Zo kan ik nog wel heel wat dingen opnoemen.

Ik ondervind veel steun van je jongste zusje zij verzint steeds uitstapjes, etc. die we samen kunnen doen en het fijne is dat ze net als jij een lief, zacht en goed karakter heeft. 

Ik heb hele mooie en fijne herinneringen aan je en het mooiste aan mijn herinneringen is, dat niemand ze van me af kan pakken. Ze zitten voor altijd in mijn  hart!

(Wel vind ik het jammer dat ik zo weinig foto’s van je heb, je wilde niet graag op de foto)

Nog een paar dagen op Ameland 24-10 t/m 26-10-2021

Omdat het voor ons geen optie was om alleen voor het wandelevenement naar Ameland te gaan hadden we dus een huis gehuurd. Vier wandelvriendinnen zouden zondags alweer terug gaan maar drie anderen en ik pas dinsdags.

Het was die zondag prima weer voor de tijd van het jaar en we besloten om eerst nog met ons allen naar het oosten van het eiland te fietsen naar het Natuurgebied het Oerd. 

Het Oerd of 't Oerd is een relatief omvangrijk natuurgebied. Het is een oud en begroeid duinencomplex, waarvan de Oerdblinkert met +24 meter het hoogste duin van het eiland is. Het gebied is, samen met het oostelijker gelegen natuurgebied De Hon.

Het Oerd bestaat uit een landschap van oude hoge duinen en vochtige duinvalleien waar het zeewater via geulen vrij in- en uitstroomt. In het oosten ligt De Hon, een uitgestrekt dynamisch strandlandschap waar zich duinen en kwelders vormen. Het natuurgebied is aantrekkelijk voor veel vogelsoorten. In het oostelijke gedeelte van de oude duinen bestaat een zilvermeeuwkolonie met zo'n 3.000 paren. Ook de stormmeeuw heeft er enkele broedkolonies. Andere broedvogels zijn onder meer de blauwe en bruine kiekendief, wulp, kluut, visdief, tapuit en sprinkhaanrietzanger.

Het gebied kent een rijke en gevarieerde plantengroei, die profiteert van de grote afwisseling in het landschap. Er zijn lage zandvlaktes en hoge duinen, droge en natte biotopen met zout- of zoetwater, sommige delen zijn kalkarm en andere juist kalkrijk.

Je hebt daar een pracht uitzicht en ik genoot dan ook met volle teugen. Janny die aan geocaching doet zag dat er daar in de buurt  2 caches zouden moeten bevinden en jawel hoor zij had ze al snel gevonden.

Hierna gingen we richting Nes want we wilden met elkaar nog lunchen voordat de degenen die zouden vertrekken naar de boot moesten. Ik bleef het toch steeds nog wat eng vinden het fietsen op de fietspaden in de duinen. Soms lag er wat losse schelpen en soms ook wat los zand en het was die zondag best druk op de fietspaden. 

We streken neer in restaurant "De Heksenketel" en genoten daar van een heerlijke lunch. 

Hierna keken we nog even in verschillende winkeltjes en gingen toen richting de boot waar we bij restaurant The Harbour nog wat dronken met elkaar voordat de degenen die vertrokken de boot op moesten.

Niet veel later gingen de vertrekkenden hun fietsen inleveren, hun bagage ophalen en de boot op. Wij zwaaiden ze natuurlijk uit.

Wij, de achterblijvers, zijn als gevangenen te zien achter een hek, haha.

Wij gingen weer naar het huis en gingen deze keer naar een snackbar om het avondeten op te halen. Ook deze avond speelden we spelletjes.

De maandag stond een stuk fietsen op ons programma. Gelukkig voor mij was het niet meer zo druk op de fietspaden en waren er nauwelijks tegenliggers. We besloten om in Nes de winkels een bezoek te brengen en ik wilde graag een nieuwe fleece omdat de fleece die ik bij me had problemen met de rits had (ik moest er zelfs uit geholpen worden omdat de rits niet meer open wilde) Ik slaagde gelukkig voor een nieuwen en ook de anderen kochten nog kleding. 

Voordat we we weer naar het huis gingen gingen we nog bij een duinovergang het strand op.

Die avond werd er genoten van een zelfbereide maaltijd en werden er natuurlijk weer spelletjes gedaan.

De dag erop was het voor ons ook de dag van vertrek maar we gingen eerst nog op de fiets richting de vuurtoren.

Heleen, Cora en Conni besloten om de vuurtoren te beklimmen maar ik besloot om niet mee te gaan. Wel grappig dat ze me deze foto stuurden van het uitzicht op de schaduw van de vuurtoren. En ook nog een anderen.

Hierna gingen we richting Hollum om ergens koffie te drinken. Toen we door een stuk bos fietsten kwamen we bij een soort kabouterdorp voor kinderen langs. 

Aangezien ik gek op kabouters ben en ik een min of meer kabouterfiets had wilde ik hier graag op de foto, haha. Na de koffie gingen we richting Nes en namen we in de duinen nog een kijkje bij de kijkwand van Kooi van Woldringh waar helaas niets te zien was.

Hierna was het tijd om richting de pier te gaan waar ook wij ons laatste drankje op Ameland nuttigden met een borrelgarnituur. 

Ik verliet het eiland in stijl met een koffie met een nobeltje erin.

Nobeltje is een Amelands likeur die vroeger illegaal werd gestookt op het eiland. Sinds 1982 wordt de likeur niet meer op Ameland maar in een stokerij in Schiedam vervaardigd volgens het recept van de familie Nobel. Het Nobeltje behoort tot de likeuren, onder de categorieën ‘rumpunch’. Het is binnenlands gedistilleerd en het alcoholpercentage van Nobeltje is 32 vol.%.

Ook wij leverden onze fietsen in en namen onze bagage in ontvangst en niet veel later vertrokken we met de boot weer naar het vaste land waarna we na een voorspoedige autorit weer thuis kwamen.

Ik heb genoten van de dagen en ben mijn wandelvriendinnen dankbaar dat ze mij mee wilden hebben ik ben tenslotte in hun ogen waarschijnlijk al heel bejaard. Het weer was op de dag van de heenreis na prima. Ook vind ik de natuur op Ameland schitterend.

Wandel evenement Tussen Slik en Zand 23 oktober 2021 Ameland

Vrijdag 22 oktober vertrokken 7 wandelvriendinnen en ik voor een heel lang weekend naar Ameland. We gingen daar de Tussen Slik & Zand tocht lopen. Tussen Slik en Zand is het wandelevenement op en om Ameland met de Waddenzee (Werelderfgoed) als inspiratiebron. Vorig jaar kon het i.v.m. corona niet doorgaan en we zijn toen met vier personen een lang weekend naar het huis geweest wat Heleen gehuurd had. Die vrijdag stond er een stevige wind en ik had gedacht dat dat wel te merken geweest zou zijn op de veerboot maar dat viel gelukkig mee. Hoewel de boot wel vertraging had en we dus wat langer moesten wachten in de vertrekhal. 

De overtocht duurt ongeveer 50 minuten. We hadden eerst gehoord dat ze de E-bikes die we gehuurd hadden door het hoge water niet bij de boot konden afleveren. Ik moet zeggen dat ik dat niet erg vond want ik zag toch wel een beetje tegen het fietsen op een E-bike op. Later werd er gebeld dat ze toch wel op de kade konden komen. Bagage afgeleverd en fiets in ontvangst genomen. Ik had nog geen kilometer gefietst of ik was al gevallen. Er stond veel wind en er liepen veel passagiers met rolkoffers, doodeng vond ik het. Ik durfde eigenlijk niet meer verder maar de anderen zeiden gewoon weer fietsen nadat ze mijn zadel zo laag hadden gezet dat ik met mijn voeten op de grond kon komen, ik had nu een soort loopfiets, haha.

Nadat we eerst boodschappen hadden ingeslagen kwamen we bij het gehuurde huis aan waar onze bagage al voor de deur stond. 

De anderen besloten om nog een stuk te gaan fietsen maar ik besloot om niet mee te gaan dan zouden ze ook geen last van me hebben.

Er werd de eerste avond pasta gekookt wat heerlijk smaakte en later op de avond speelden we spelletjes waarbij we net als vorig jaar weer de grootste lol hadden. Het grappige was dat we ons ook met de andere groep bemoeiden.

Die zaterdag, de 23ste, was dus de wandeltocht. Vijf personen liepen 25 km, twee liepen niet en ik liep 11 km. We moesten op de fiets naar Nes wat al een klein beetje beter ging hoewel ik het nog steeds eng vond als ik een tegenligger tegenkwam op het fietspad.

Ik begon aan mijn wandeltocht en zag nog een klein tijdje mijn wandelvriendinnen voor me lopen maar ze verdwenen al snel uit mijn zicht. Het waaide gelukkig niet meer en het was voor mij mooi wandelweer. Ik genoot van de natuur om me heen.

Ameland heeft een  prachtige natuur. Het bijzondere van de natuur op Ameland is dat op een klein oppervlak zoveel verschillende landschappen te zien zijn zoals duinen, bossen, meren, strand, wad etc. Op Ameland broeden meer dan 50 vogelsoorten.  In totaal leven op het Waddeneiland ook ongeveer 100 reeën. Ameland is hier uniek in want op de andere Waddeneilanden komen helemaal geen reeën voor. Op het eiland komen ook 500 verschillende plantensoorten voor. Er zijn op Ameland zelfs veertien zeldzame plantensoorten die je elders niet zo snel ziet. Het bosoppervlak van Ameland is 210 ha. groot. Er zijn op het eiland voldoende fiets- en wandelpaden om de indrukwekkende natuur van Ameland te ervaren.

Intussen kreeg ik een foto via een WhatsAppje van de anderen dat ze een rustpauze hadden in het huis wat we gehuurd hadden want daar kwamen ze langs waar een lekker gebakje op stond.

Ik had ook wel zin in een pauze maar ik kwam alleen rolcontainers met flesjes water tegen die door de organisatie werden uitgedeeld. 

Opeens zag ik een restaurantje en omdat er niemand op het terras zat vroeg ik of ze open waren. Ze zeiden dat ze om 11 uur open gingen en op mijn vraag hoe laat het nu was zeiden ze 11 uur maar dat ze nog wat voorbereidingen moesten doen maar ik mocht alvast op het terras gaan zitten. Eigenlijk kwamen ze er direct al aan. Ik bestelde koffie met appelgebak en vond het heerlijk om even van de voeten te zijn.

Niet veel later ging ik weer verder. Ik genoot nog steeds van de mooie natuur. Het door de duinen en over het strand lopen vond ik heerlijk.

Even was ik bang dat ik een splitsing gemist had want op het strand zag ik een bord waarop stond dat de 35, 25 en 17 km het strand moesten verlaten maar nergens stond iets van de 11 km. Gelukkig keek er een dame op de routebeschrijving en zei dat ik toch goed zat en ook het strand moesten verlaten. Niet veel later kwam ik bij de verzorgingspost "Klein Vaarwater" 

Ik stond er versteld van wat er hier allemaal te krijgen was: limonade, koffie, thee, bouillon, mini's, snoepjes, snee krentenbrood, ontbijtkoek en cake. Nadat ik hier even koffie met cake genomen had en een mini meenam voor onderweg vervolgde ik mijn weg weer. Opeens kwam ik een voor mij lastige hindernis tegen namelijk een diepe greppel waar ik overheen moest springen. Gelukkig liep er een echtpaar achter me waarvan de vrouw er ook niet overheen kon springen en zowel zij als ik werden geholpen door haar man en iemand die er al overheen gesprongen was. 

Ik kwam door het plaatsje Buren en ging weer op Nes aan. Opeens zag ik twee van de wandelvriendinnen die deze tocht niet liepen op de fiets aankomen. Nadat ik even met ze gepraat had gingen ze naar de andere vijf die de 25 km liepen op zoek.

Voor mij duurde het niet zo erg lang meer dat ik weer bij de finish was.

Toen ik me afgemeld had zocht ik een terras op om op de anderen te wachten. Toen ik daar zat kreeg ik een WhatsAppje dat ze nog 8 km moesten. Toen ook zij gearriveerd waren gingen we weer naar het huisje. We gingen die avond uit eten bij een pizzeria in Hollum. 

Ik moet zeggen dat de pizza heel lekker was en dat vonden de anderen ook van hun pizza's alleen had ik hulp nodig om mijn pizza in stukken te snijden omdat ik weinig kracht in mijn handen heb en de rand nogal hard was. Ineke zei later dat ze er zelfs een pijnlijk bovenarm aan had overgehouden, hahaha.

Het was een mooie dag geweest met prima wandelweer en een prachtige omgeving om te wandelen. Het uit eten gaan was een mooie afsluiting van de dag. 

Vier wandelvriendinnen zouden de dag erop alweer terug gaan maar drie anderen en ik bleven nog tot dinsdag.

(Het verslag hiervan volgt nog)