Het was alweer een hele tijd geleden dat ik bij mijn schoonzusje en broer, die in Hardinxveld-Giessendam wonen, logeerde. Hoewel het wel een lastige reis is om er met het OV heen te gaan had ik er reuze zin in. De reis verliep hoewel ik 3x moest overstappen voorspoedig. Toen ik op het station in Hardinxveld-Giessendam aan kwam zag ik mijn schoonzusje en broer al op het perron staan.
Tijdens deze logeerpartij stond er ook een bezoek aan de molens van Kinderdijk op het programma. Ik wilde deze al heel lang eens zien want ik was er nog nooit geweest. Gek eigenlijk dan maak je verre reizen en zoiets bekends in je eigen land zag je nog nooit. Mijn schoonzusje en broer hadden dit bezoek aan Kinderdijk als een cadeautje voor mijn verjaardag gegeven. Het was een arrangement wat ze geboekt hadden. Die dag was het gelukkig niet zo heet als de dag ervoor.
Omdat je niet in Kinderdijk en bij de molens niet mag parkeren is er een parkeerterrein in Alblasserdam waar vandaan een shuttlebus naar de molens rijdt.
Omdat je niet in Kinderdijk en bij de molens niet mag parkeren is er een parkeerterrein in Alblasserdam waar vandaan een shuttlebus naar de molens rijdt.
De eerste molen die we aan deden was museummolen Nederwaard. Via een karakteristiek loopbruggetje kwamen we bij deze molen.
De molen is gebouwd in 1738, maar nog altijd in
uitstekende conditie. en voel zelf De Museummolen Nederwaard kan na bijna drie
eeuwen na de bouw zijn omwentelingen nog steeds maken. De molen begroet al
tientallen jaren bezoekers uit alle uithoeken van de wereld. Eenmaal binnen
lijkt de tijd stil te hebben gestaan. De laatste bewoner verliet de molen in de
jaren 50 van de twintigste eeuw. Sindsdien is er niets veranderd aan het
interieur. De ouderwetse woonkamer met bedstede, waar de bewoners in sliepen is
er nog te zien. De molen was van groot belang bij het droogmalen van de polders
van de Alblasserwaard.
Wat ik geweldig vond was de huiskamer waarin het molenaarsgezin met heel veel kinderen vroeger leefde. Ook boven kon je gaan kijken maar dit liet ik aan mijn schoonzusje over want ik vond de trappen nogal steil en ik ben niet al te soepel meer.
Deze molen is anders dan zijn achttien Kinderdijkse broertjes en zusjes. Ouder ook, blijkt uit het originele aankoopbewijs dat werd
ontdekt in een archief. Daaruit blijkt dat de wipmolen in 1630 is gebouwd.
Toen we vanaf de boot naar de molen liepen zagen we een zwanengezinnetje in een weiland.
Hier zagen we hoe een molenaarsfamilie ongeveer
zeventig jaar geleden leefde. We zagen niet alleen hoe het er binnen in de
molen uitzag in die tijd, maar ook zagen we de tuin en dieren van het
molenaarsgezin.
Het was erg leuk om bij deze molen zowel binnen als buiten rond te lopen. Je kon er ook nog op een schip genaamd "Alles Heeft Een Tijd" een tentoonstelling bekijken maar toen mijn schoonzusje en ik op het schip stonden en het steile laddertje naar het ruim zagen besloten we om dit toch maar niet te doen.
Intussen zochten we de steiger van de boothopper weer op en gingen terug naar de ingang waar we lunchten met een cappuccino en een broodje zalm. Ik moet zeggen dat ik nog niet vaak zo'n heerlijk broodje zalm gehad heb.
Trouwens de dagen die ik bij hen logeerden deden ze er alles aan om me erg te verwennen. Ook hadden ze gezegd dat er nog een dag een verrassing zou zijn en natuurlijk was ik hier erg benieuwd naar want ik wist niet goed wat ik me erbij moest voorstellen.
Op een ochtend zag ik dat er een auto langzaam voor hun huis langsreed en niet veel later ging de bel. Ik hoorde praten in de gang maar het drong niet tot mij door dat het de stem van mijn zusje was. Zij was met haar vriendin bij hen uitgenodigd voor een gezellige dag met elkaar. Dat ik die auto niet herkende kwam doordat het de auto van de vriendin van mijn zusje was want mijn zusje mocht nog niet autorijden omdat ze onlangs een nieuwe knie gekregen had. 
Terwijl er koffie werd gezet praatten we bij want we zien elkaar eigenlijk heel weinig tegelijk omdat we allemaal wat ver van elkaar af wonen. 's Middags na de lunch gingen we eropuit.
We gingen naar de Graanbuurt in Giessenburg.
De Graanbuurt in Giesenburg bestaat uit meerdere gebouwen
met unieke winkels op het gebied van lifestyle, mode, wonen en genieten. De
overdekte winkels zijn in authentieke stijl nagebouwd. Dit alles is begonnen
bij het grote gebouw bij de parkeerplaats. Het gebouw diende tientallen
jaren als een stoomgraanmaalderij en als veekoeken fabriek. Nadat het zijn functie
als fabriek had verloren, werd het gebouw opgekocht door de familie Boer om de
enorme hoeveelheid antieke spullen van de heer Boer op te slaan. In 1989 is het
gebouw omgedoopt tot museum, en sinds 2002 zijn er meerdere accommodaties
bijgekomen. Iedere winkel heeft zijn eigen specialiteit.
Het eten was er heerlijk en het was natuurlijk heel gezellig om zo met elkaar uit eten te zijn. Toen ik het restaurant verliet dacht ik dat ik dagen niet meer zou hoeven te eten zo vol zat ik.
Toen de laatste dag van mijn logeerpartijtje was aangebroken en gingen we 's middags naar het centrum om bij Deelcafé De Buurman koffie te gaan drinken. Dit café draait op vrijwilligers
De drijfveer van De Buurman is om een goede buur te zijn voor mensen dichtbij en ver weg.
Delen dichtbij door een warm welkom, oprechte aandacht, goede koffie, dagverse taarten, overheerlijke tosti's en mooie activiteiten. Ze willen met het koffiehuis een warme ontmoetingsplaats creëren waar inwoners van Hardinxveld zich thuis voelen. Naast tijd en aandacht in een lokale setting is de Buurman ook gefocust op delen ver weg: de horeca-opbrengst per maand komt namelijk 100% ten goede aan een project van "Hardinxvelders ver weg".
Toen ik de vorige keer bij hun logeerde was ik er ook al eens geweest. De schoondochter van mijn schoonzusje bakt ook volgens rooster regelmatig iets voor het de "Deelcafé De Buurman"
Zo was er een eind gekomen aan de fijne logeerpartij en in het begin van de avond brachten ze me naar de trein en na een lange treinreis werd ik op het station van Groningen van de trein afgehaald door mijn schoonzusje.
Lieve schoonzus en broer bedankt voor de fijne dagen die ik bij jullie mocht hebben.
