Een paar dagen naar Zuid-Limburg van 11-03-2023 t/m 15-03-2023

Net als voorgaande jaren hadden mijn schoonzusje en ik er weer voor gekozen om met haar verjaardag een hotelarrangement te kiezen. Deze keer was het Zuid-Limburg geworden. Wij vinden beiden Zuid-Limburg een mooie streek om er te zijn. Je hebt daar het gevoel dat je al een beetje in het buitenland bent.
Deze keer was het het dorpje Epen geworden.
Epen is het hart van het Bovenste Geuldal. Het Zuid-Limburgse landschap ontstond voornamelijk door erosie, uitslijten van een hoogvlakte. Deze hoogte is nog een uitloper van de Ardennen. Die erosie zorgde voor het dalenlandschap, dat dus anders is ontstaan dan de heuvellandschappen, zoals Sint-Jansberg of de Veluwe. Die werden gevormd door gigantische gletsjers in de voorlaatste ijstijd, die de grond omhoog stuwden.
De ontginning door mensen begon vaak in de dalen. Daar was het makkelijk boeren. De meeste dorpen liggen dan ook beschut in het dal. Pas later trok men de heuvels in voor de landbouw. En de steile hellingen bleven een stap te ver om planten te verbouwen. Daar vind je dus nog steeds mooie bossen. 
Wat ik hierboven cursief schreef werd ons verteld door een gids die ons een kleine  rondleiding door het dorpje gaf aan het eind van de middag na aankomst in het hotel. 
Net als bij veel plaatsen, vormde de kerk de oudste plek waar het dorp omheen is gebouwd. De onderkant van de kerk is opgetrokken uit zandsteen uit het carboon-tijdperk (300 miljoen jaar geleden). Die zandsteen werd gewonnen in een van de vele groeven in de buurt. Het Geuldal is de enige plek in Nederland waar dit oude gesteente aan de oppervlakte komt. De steensoort werd ook vaak als basis gebruikt bij de bouw van vakwerkhuizen. De zandsteen neemt nauwelijks water op en beschermt de muren zo tegen vocht.
Epen ligt in een omgeving in met tal van bronnen en bronbeken. Epen is al eeuwenlang nauw verwant met die waterlopen. De naam 'Epen' stamt af van het Germaanse woord 'apa', dat 'water' betekent. Vanaf de Belgische grens tot aan het buurdorp Mechelen stromen over een afstand van nog geen 5 kilometer maar liefst 26 bronbeken en is er een veelvoud aan bronnen die hier spontaan aan de oppervlakte komen. Op sommige plaatsen liggen zelfs 6 tot 7 bronnen in één brongebiedje bij elkaar. Hiermee kent deze regio de hoogste dichtheid aan bronnen in Nederland. De bronbeken monden allemaal uit in de Geul. De Geul is het snelst stromende riviertje van Nederland. De bronbeken worden tijdens hun loop naar de Geul ook nog gevoed door vele kleinere zijbeekjes.
Ik moet zeggen dat de gids heel veel informatie gaf en dat ieder aan zijn lippen hing want zo boeiend en leuk vertelde hij.
Het was een leuke rondleiding geweest en na afloop was er een heerlijk diner in het hotel. Voor de volgende dag was er de mogelijkheid om mee te gaan met een bustocht naar België. Natuurlijk hadden wij ons hiervoor aangemeld want dat is voor mijn schoonzusje ook prettig dat zij eens niet hoeft auto te rijden en ook op haar gemakt kan rond kijken.
De buschauffeur was tevens de gids en ook hij voorzag ons van heel veel informatie over alles van wat we onderweg tegen kwamen.
We kwamen o.a. door het stadje Spa waar we langs de enorme Spa fabriek kwamen en langs het circuit van Spa.
We hadden een stop voor de lunch in het stadje Malmedy en omdat het mijn schoonzusje haar verjaardag was en we laat hadden ontbeten trakteerde zij op gebak. 
We gingen bij patisserie Halmes naar binnen. Het was er druk en ze hadden een keur aan gebak (vergeten foto te maken maar het gebak was heerlijk) Er was gezegd dat de winkels in Malmedy op zondag open waren maar dat was niet zo. 
We brachten een bezoek aan de de Petrus, Paulus en Quirinuskathedraal. 
Dit is de voornaamste kerk van de Belgische stad Malmedy. Het was aanvankelijk de abdijkerk van de Abdij van Malmedy, die als tweelingabdij samen met de Abdij van Stavelot rond 650 door de heilige Remaclus gesticht werd, en die samen het abdijvorstendom Stavelot-Malmedy vormden. De kerk werd gebouwd tussen 1775 en 1784. Vlak erna, in de Franse tijd in 1796, werden de abdijen en het vorstendom opgeheven. De abdijkerk werd parochiekerk in 1819. Bovendien was het de hoofdkerk van het voormalige bisdom Eupen-Malmedy dat tussen oktober 1920 en april 1925 heeft bestaan. Als bisschopszetel werd de kerk een kathedraal, een eerbiedwaardige titel die nu nog gebruikt wordt. De kathedraal is fascinerend door haar soberheid en nauwkeurigheid en het discrete maar hoogwaardig decor.
Natuurlijk staken zowel mijn schoonzusje als ik een kaarsje op in de kathedraal.
Nadat we weer terug in de bus waren zou de volgende stop de Henri-Chapelle American Cemetery worden.
De Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle is een militaire begraafplaats, aangelegd in 1944.Ze is gelegen aan de doorgaande weg van Luik naar Aken bij het plaatsje Hendrik-Kapelle (Henri-Chapelle) en is circa 20 hectare groot. Op de begraafplaats liggen 7989 Amerikaanse militairen en worden 450 vermiste soldaten herdacht, die gesneuveld zijn tijdens het Ardennenoffensief (december 1944-januari 1945) of tijdens de opmars vanuit Frankrijk door België naar Nederland, begin 1945.
Aan de rechterzijde van de sobere kapel hangen vlaggenvan de Luchtmacht, het marine Infanterie Bataljon, de Infanterie, de Veldartillerie, de Genie, de Cavalerie, de Joodse en christelijke Geestelijke Verzorging.
Het bronzen Standbeeld van de Vredesengel schenkt de olijftak aan de heldhaftige doden die hij speciaal aanbeveelt bij de Almachtige.
Terwijl ik die vele graven zag werd ik er opeens bij bepaald dat er niet zo heel ver vanaf ons land ook een vreselijke oorlog is waar ook vele dode al bij te betreuren zijn.
We reden Nederland weer binnen via het Drielanden punt in Vaals. Het was een leuke bustocht geweest en ik heb o.a. geleerd dat een rotonde in België een rondpunt genoemd wordt.
Toen we in het hotel terug waren namen we een cocktail op de verjaardag van mijn schoonzusje. Ik had haar 's morgens op de kamer al haar cadeautjes gegeven ik had het eigenlijk tijdens het ontbijt in het restaurant willen doen maar dat vond ze niet zo prettig.
Ondanks dat we een arrangement hadden waar alles bij in zat gingen we ter gelegenheid van haar verjaardag toch ergens anders eten (dit als een herinnering aan de tijd dat mijn man er ook bij was als we met elkaar in Limburg waren) Het eten was heerlijk en we genoten ervan.
De volgende dag hadden we besloten om wat wegkapelletjes te gaan bekijken. We hadden een hele lijst op internet gevonden van kapelletjes waar wel bij stond aan welke weg ze stonden maar geen nummer. Nu het viel nog niet mee om ze te vinden en sommigen hebben we dan ook niet gevonden. 
Ik vind kast en boomkapelletjes altijd zo lieflijk en ook daar zagen we er een paar van. 
In Eijsden gingen we op zoek naar de Lourdesgrot uit 1880. ook deze zagen we uiteindelijk nadat we er al twee keer waren langs gereden.
Natuurlijk heb ik niet alle kapelletjes geplaatst maar we hebben er wel meer gezien dan die ik hier laat zien.
We moesten 's middags weer op tijd terug zijn in het hotel want daar hadden we ons opgegeven voor een High Tea wat bij het arrangement inzat.
De dag erop besloten we de Basiliek van Meerssen te gaan bezoeken. Ik was hier in het verleden ook al eens geweest maar wist er niet alles meer van. 
Het was jammer dat ik de Basiliek van buiten niet op de foto kon zetten want er stonden allemaal hekken omheen omdat er restauratiewerkzaamheden bezig waren.
De Basiliek in Meerssen wordt ook wel het ‘Pronkstuk van de Maasgothiek’ genoemd en is gewijd aan het heilig sacrament en de apostel Bartolomeus. In 1222 vond hier het Bloedwonder (het oudste mirakel van Nederland) plaats toen tijdens het breken van de hostie er water en bloed uit de hostie vloeiden.
In 1465 redde een toegesnelde boer uit het hoger geleggen gehucht Raar die de vlammen uit het dak van de kerk zag slaan, de monstrans uit de brandende kerk. Bij terugkeer op zijn akker waar hij aan het ploegen was, zag hij dat deze helemaal omgeploegd was. Volgens hem het werk van engelen. Om dit Brandwonder te gedenken, trekt om de twee jaar tijdens het Sacramentsoctaaf een grote processie vanuit de Basiliek naar Raar. Veel mensen komen naar de basiliek als bedevaartsoord.
Ik vond het fijn om in de basiliek te zijn want mijn eerste vakantie met de caravan en mijn man was naar Zuid-Limburg en wij hebben toen ook de basiliek bezocht. Natuurlijk staken we hier ook weer een kaarsje op.
Hierna gingen we naar Valkenburg om er koffie met een stuk Limburgse vlaai te nemen. Tenslotte reden we nog een stuk van de Mergelland route. 
's Avonds kregen we een uitgebreid diner omdat het de laatste avond was dat wij er waren. Ook was er die avond een wijnproeverij wat ik best interessant vond hoewel ik niet een echte wijndrinkster ben.
De dag dat wij weer naar het hoge Noorden terug gingen besloten we over de Veluwe te gaan, een gebied in Nederland waar we ook graag komen. 
We gingen in een pannenkoekenrestaurant een pannenkoek eten om de fijne dagen af te sluiten want we konden niet al te laat thuis zijn omdat we ook nog wilden gaan stemmen.
We hebben heerlijke dagen gehad. Het was een zogenaamd vijfdaags "Duluxe" Hotelarrangement en ik moet zeggen  dat er heel veel extra's bij het arrangement inzat. 
Ondanks dat het weer niet zo best was hebben we wel heel erg genoten.
Hopelijk kunnen we nog vaak op deze manier de verjaardag van mijn schoonzusje vieren.

op 15 opmerkingen:

Twee weken met vakantie naar Kaapverdië van 03-02-2023 tot 17-02-2023 (deel 2)

Ondanks dat ik met mijn zusje en haar vriendin voor een relaxte vakantie naar Kaapverdië was gegaan verveelde ik me er geen moment (en zij volgens mij ook niet), de dagen vlogen voorbij. De hele dag werd er in het resort van alles georganiseerd maar wij deden niet aan de activiteiten mee. We vonden het heerlijk om lekker te lezen als we op het strand of bij het zwembad lagen. Ook werden er wandelingetjes gemaakt in de grote tuin van het resort of buiten het resort. 
Ik vond het wel opvallende dat er in de dorre en droge vlakte buiten het resort toch ook nog plantjes groeiden (bij sommigen die langs de weg groeiden in de buurt van het resort lag wel een slang met gaatjes erin, dus die kregen af en toe wel water)
Wat ik ook heel opvallend vond was dat er ondanks dat er nauwelijks verkeer op het eiland was heel veel rotondes waren.
Na een wandelingetje is het goed even uit te rusten vonden mijn zusje en haar vriendin. Het was een bushalte maar niet voor openbaar vervoer want dat rijdt er niet. Het is een halte voor het personeel dat met een bus weer terug gebracht worden naar hun dorpjes of naar het hoofdstadje op het eiland.
De bovenste twee foto's waren het uitzicht van mijn balkon. De eerste landinwaarts de andere richting de Atlantische Oceaan.
Op het strand net buiten het gebied van het resort hadden enkele locals  kraampjes met souvenirs.
Of je nu wel wat of niets kocht de verkopers waren heel vriendelijk. 
Wat ik ook heel leuk vond waren de wilde ezels die er op het eiland leven. Ze steken ook zo voor de taxi's en bussen de weg over. Ik begrijp niet dat ze in zo'n droog en dor gebied wat te eten kunnen vinden.
Als wij 's avonds naar onze kamers gingen zo tegen 24 uur dan gingen er vaak een paar richting het strand. Ik had graag hele mooie foto's van ze willen hebben maar dat is niet echt gelukt. Ik vind ezels zulke leuke dieren.
Waar ik ook even gek van heb staan kijken was dat er opeens vangkooien voor katten in de tuin van het resort stonden terwijl er ergens een katten café voor ze was.
Velen met mij vonden dit waarschijnlijk ook gek want de kooien werden zo gezet dat er geen katten  meer in konden. Maar dat was de bedoeling niet want de volgende dag  las ik het onderstaande bericht op verschillende plaatsen aangeplakt.
Wij hebben gevraagd aan diegene die de katten uit de vangkooien haalde en ze meenam hoe men dan kon zien welke kat al geholpen was (de katten komen later als ze geholpen zijn weer terug) Nu aan een van hun oren want daar werd een stukje uit geknipt zei hij.
Het had al meer dan drie jaar niet geregend op het eiland wel een toeval dat wij er op een dag een hele erge regenbui meemaakt. Zo erg dat er zelfs op de terrassen bij de restaurants etc. zandzakken werden neergelegd. De tuinmannen waren nu niet bezig in de tuin maar probeerden de wateroverlast zo veel mogelijk te beperken met wissers. 
De dag erop zag alles er zowel binnen als buiten het resort mooi fris uit.
We deden nog twee excursies.
Allereerst de excursie: Wonderen van de woestijn.
Hiervoor gingen we naar Boa Vista's woestijn Viana. We gingen naar een restaurantje in de middle  of nowhere. Heel ver weg van de lichtvervuiling met een ongehinderde kijk op de Melkweg. We kregen bij aankomst een welkomstdrankje en een buffet van Kaapverdische gerechten.
Na het buffet gingen we naar buiten waar we een prachtige kijk op de hemel hadden en dan te bedenken dat het niet eens goed helder was. Het was ook mogelijk om met een telescoop naar de hemel te kijken. Er waren allemaal jonge mensen die ons met lasers bepaalde hemellichamen aanwezen. Later toen we weer binnen waren vertelden ze ook heel veel over het sterrenstelsel. Wat ons wel opviel was dat veel van de mensen die met de excursie mee waren ook heel veel afwisten over het sterrenstelsel. Het was een leuke een leerzame excursie. En wat ik ook heel lekker vond was De Gelado de Bolacha  Maria (maria koekjes ijs) dit zal ik zeker ook eens thuis gaan maken (wel een calorieënbom😋)
De andere excursie was: Dineren bij zonsondergang.
De westkust van Boa Vista staat bekend om  zijn aller prachtigste zonsondergangen. We gingen naar de bekende Morabeze Beach Club waar we aankwamen nét voordat de zon aan haar afdaling begon. We kregen bij aankomst de lokale cocktail "Ponche" De zonsondergang was niet zo kleurrijk als dat we gehoopt hadden maar we genoten erg het was een heerlijk plek om daar te eten 
Bij het vallen van de duisternis hoorden we de aanstekelijke beats van de Afrikaanse drummers. Ook was er een vuurvreter bij.
Het buffet had als voorgerecht allerlei kleine hapjes en als hoofdgerecht was er gegrild vlees, groente en vers gevangen vis. 
Het was een heerlijk plek om te eten en het was er reuze gezellig.
Mijn zusje en haar vriendin hadden bij het boeken van de reis bij het reisbureau gehoord dat wanneer je iets voor de bevolking zou willen doen dat je dan schoolspullen voor de kinderen kon meenemen en dit aan de reisleiding ter plaatse kon geven zodat het eerlijk verdeeld kon worden. Natuurlijk voldeden wij graag aan dit verzoek.
Het was een heerlijk vakantie. Ik heb genoten van de vriendelijkheid van de eilandbewoners. Ik ben mijn zusje en haar vriendin heel dankbaar dat ze me meegevraagd hebben en dat ik er zo'n fijne gezellige tijd  met ze gehad heb.
Het was wel even wennen aan de temperatuur toen we weer terug in Nederland waren. Eerst ieder dag 25 graden en dan opeens heb je weer een winterjas nodig. Ik houd mee aanbevolen om volgend jaar februari bij leven en welzijn weer met jullie mee te gaan naar Kaapverdië als jullie weer gaan.

op 18 opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)