Uit logeren van 11-09 t/m 15-09-2023


Het was alweer een hele tijd geleden dat ik bij mijn schoonzusje en broer, die in Hardinxveld-Giessendam wonen, logeerde. Hoewel het wel een lastige reis is om er met het OV heen te gaan had ik er reuze zin in. De reis verliep hoewel ik 3x moest overstappen voorspoedig. Toen ik op het station in Hardinxveld-Giessendam aan kwam zag ik mijn schoonzusje en broer al op het perron staan.
Mijn broer heeft een elektrische driewieler en terwijl mijn schoonzusje en ik naar hun huis liepen bracht hij de bagage erheen. Het is altijd weer fijn om elkaar te zien want we wonen niet zo dicht bij elkaar dus de eerste dag besteden we met bijpraten en gezellig bij elkaar zitten. Het was die dag bijzonder warm dus veel te warm om buiten te zitten maar we kwamen de dag goed door met verkoelende drankjes, hapjes en lekker eten. Ik vind het altijd een feest als ik zelf niet hoef te verzinnen wat ik moet eten en niet hoef te koken.
Tijdens deze logeerpartij stond er ook een bezoek aan de molens van Kinderdijk op het programma. Ik wilde deze al heel lang eens zien want ik was er nog nooit geweest. Gek eigenlijk dan maak je verre reizen en zoiets bekends in je eigen land zag je nog nooit. Mijn schoonzusje en broer hadden dit bezoek aan Kinderdijk als een cadeautje voor mijn verjaardag gegeven. Het was een arrangement wat ze geboekt hadden. Die dag was het gelukkig niet zo heet als de dag ervoor. 
Omdat je niet in Kinderdijk en bij de molens niet mag parkeren is er een parkeerterrein in Alblasserdam waar vandaan een shuttlebus naar de molens rijdt.
Toen we bij de molens aankwamen was het nog wat heiig maar ik was verrukt over het mooie uitzicht. Ook was het er niet druk wat ik eigenlijk wel verwacht had.
Gelukkig werd het al snel helder en begonnen we aan onze bezichtiging van de molens en alles wat er verder nog te zien was.
We gingen eerst kijken wat de vertrektijden van de rondvaartboot Hopper was. Deze boot zet je af bij de twee museummolens die van binnen te bezichtigen zijn.
De eerste molen die we aan deden was museummolen Nederwaard. Via een karakteristiek loopbruggetje kwamen we bij deze molen.
De molen is gebouwd in 1738, maar nog altijd in uitstekende conditie. en voel zelf De Museummolen Nederwaard kan na bijna drie eeuwen na de bouw zijn omwentelingen nog steeds maken. De molen begroet al tientallen jaren bezoekers uit alle uithoeken van de wereld. Eenmaal binnen lijkt de tijd stil te hebben gestaan. De laatste bewoner verliet de molen in de jaren 50 van de twintigste eeuw. Sindsdien is er niets veranderd aan het interieur. De ouderwetse woonkamer met bedstede, waar de bewoners in sliepen is er nog te zien. De molen was van groot belang bij het droogmalen van de polders van de Alblasserwaard.
Buiten was een kookhok, een buiten toilet en ook nog een gebouwtje waar je allerlei info kon lezen over rietsnijden etc.
Wat ik geweldig vond was de huiskamer waarin het molenaarsgezin met heel veel kinderen vroeger leefde. Ook boven kon je gaan kijken maar dit liet ik aan mijn schoonzusje over want ik vond de trappen nogal steil en ik ben niet al te soepel meer.
We gingen weer richting opstapplaats voor de Hopper en terwijl we er stonden te wachten namen we koffie bij een koffiestalletje. Op naar de volgende museummolen; Molen Blokweer.
Deze molen is anders dan zijn achttien Kinderdijkse broertjes en zusjes. Ouder ook, blijkt uit het originele aankoopbewijs dat werd ontdekt in een archief. Daaruit blijkt dat de wipmolen in 1630 is gebouwd.
Toen we vanaf de boot naar de molen liepen zagen we een zwanengezinnetje in een weiland.
Hier zagen we hoe een molenaarsfamilie ongeveer zeventig jaar geleden leefde. We zagen niet alleen hoe het er binnen in de molen uitzag in die tijd, maar ook zagen we de tuin en dieren van het molenaarsgezin.
Ik moet zeggen dat ik het bezoek aan deze molen het mooiste vond. Om de molen heen is het ook zo leuk met de tuin en de dieren.
Ik vraag me af hoe vaak deze kat al is meegenomen omdat dit bord bij de molen hangt. Waarschijnlijk wel goed bedoeld van de mensen die hem meenemen maar voor de eigenaren een ramp.
Het was erg leuk om bij deze molen zowel binnen als buiten rond te lopen. Je kon er ook nog op een schip genaamd "Alles Heeft Een Tijd" een tentoonstelling bekijken maar toen mijn schoonzusje en ik op het schip stonden en het steile laddertje naar het ruim zagen besloten we om dit toch maar niet te doen.
Intussen zochten we de steiger van de boothopper weer op en gingen terug naar de ingang waar we lunchten met een cappuccino en een broodje zalm. Ik moet zeggen dat ik nog niet vaak zo'n heerlijk broodje zalm gehad heb. 
Hierna gingen we nog naar het Wisboomgemaal waar een vrijwilligster ons uitleg gaf over het gemaal. Ook bezochten we nog een film in het Hulpgemaal. Wat ik heel leuk vond was het kunstwerk "Wiegje van Beatrijs" wat daar in het water geplaatst is.
Intussen hadden we alles wel bekeken en gingen we terug naar de opstapplaats van de shuttlebus waar we maar heel even hoefden te wachten.
Ik heb erg genoten van het uitstapje en ben blij dat ik de molens van Kinderdijk nu eindelijk eens gezien heb want die stonden al heel lang op mijn lijstje. Dankjewel schoonzusje en broer voor dit leuke verjaardagscadeautje.  
Trouwens de dagen die ik bij hen logeerden deden ze er alles aan om me erg te verwennen. Ook hadden ze gezegd dat er nog een dag een verrassing zou zijn en natuurlijk was ik hier erg benieuwd naar want ik wist niet goed wat ik me erbij moest voorstellen.
Op een ochtend zag ik dat er een auto langzaam voor hun huis langsreed en niet veel later ging de bel. Ik hoorde praten in de gang maar het drong niet tot mij door dat het de stem van mijn zusje was. Zij was met haar vriendin bij hen uitgenodigd voor een gezellige dag met elkaar. Dat ik die auto niet herkende kwam doordat het de auto van de vriendin van mijn zusje was want mijn zusje mocht nog niet autorijden omdat ze onlangs een nieuwe knie gekregen had. 
Terwijl er koffie werd gezet praatten we bij want we zien elkaar eigenlijk heel weinig tegelijk omdat we allemaal wat ver van elkaar af wonen. 's Middags na de lunch gingen we eropuit.
We gingen naar de Graanbuurt in Giessenburg.
De Graanbuurt in Giesenburg bestaat uit meerdere gebouwen met unieke winkels op het gebied van lifestyle, mode, wonen en genieten. De overdekte winkels zijn in authentieke stijl nagebouwd. Dit alles is begonnen bij het grote gebouw bij de parkeerplaats. Het gebouw diende tientallen jaren als een stoomgraanmaalderij en als veekoeken fabriek. Nadat het zijn functie als fabriek had verloren, werd het gebouw opgekocht door de familie Boer om de enorme hoeveelheid antieke spullen van de heer Boer op te slaan. In 1989 is het gebouw omgedoopt tot museum, en sinds 2002 zijn er meerdere accommodaties bijgekomen. Iedere winkel heeft zijn eigen specialiteit. 
Ik moet zeggen dat het er erg leuk was met hele leuke winkeltjes. Het was jammer dat ze om 17 uur gingen sluiten want we hadden er nog wel wat langer kunnen rond kijken. 
We namen plaats op een bankje omdat het nog even te vroeg was om naar het restaurant te gaan waar mijn broer en schoonzusje hadden afgesproken. Ze trakteerden ons op een etentje omdat ze vorig jaar 45 jaar getrouwd waren. Het was een knus eetcafé waar allerlei dingen te zien waren die met een station te maken hadden. 
Het eten was er heerlijk en het was natuurlijk heel gezellig om zo met elkaar uit eten te zijn. Toen ik het restaurant verliet dacht ik dat ik dagen niet meer zou hoeven te eten zo vol zat ik.
Toen de laatste dag van mijn logeerpartijtje was aangebroken en gingen we 's middags naar het centrum om bij Deelcafé De Buurman koffie te gaan drinken. Dit café draait op vrijwilligers
De drijfveer van De Buurman is om een goede buur te zijn voor mensen dichtbij en ver weg. 
Delen dichtbij door een warm welkom, oprechte aandacht, goede koffie, dagverse taarten, overheerlijke tosti's en mooie activiteiten. Ze willen met het koffiehuis een warme ontmoetingsplaats creëren waar inwoners van Hardinxveld zich thuis voelen. Naast tijd en aandacht in een lokale setting is de Buurman ook gefocust op delen ver weg: de horeca-opbrengst per maand komt namelijk 100% ten goede aan een project van "Hardinxvelders ver weg". 
Toen ik de vorige keer bij hun logeerde was ik er ook al eens geweest. De schoondochter van mijn schoonzusje bakt ook volgens rooster regelmatig iets voor het de "Deelcafé De Buurman"
Zo was er een eind gekomen aan de fijne logeerpartij en in het begin van de avond brachten ze me naar de trein en na een lange treinreis werd ik op het station van Groningen van de trein afgehaald door mijn schoonzusje.

De dagen dat ik bij hen logeerde zijn omgevlogen en ik heb het erg naar mijn zin gehad. Ze hebben er alles aangedaan om het mij heel erg naar de zin te maken en dat is wel voor 200% gelukt. 
Lieve schoonzus en broer bedankt voor de fijne dagen die ik bij jullie mocht hebben.

Figo, de kater van Noortje, eindelijk aan het woord 03-09-2023

Na veel gezeur van mijn vrouwtje heb ik dan toch eindelijk maar besloten om iets op haar blog te schrijven. Mijn voorganger, Solo, scheen dat ook regelmatig te doen volgens haar.
Ik moet zeggen dat ik nu helemaal gewend ben in mijn nieuwe huis en tuin. In het begin mocht ik nog niet naar buiten maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee. Toen ze dan eindelijk dacht dat het wel kon is ze op het terras bij de schuifpui gaan zitten met een cat stick in de hand (waar ik overigens dol op ben) in de hand. Ik merkte wel dat ze het doodeng vond en dat ze bang was dat ik niet meer terug zou komen. Nu ik heb even de voortuin en de oprit van de buren verkend en ben ook nog even onder hun auto gaan zitten maar toen het vrouwtje met de cat stick ritselde was ik al snel bij haar hoor want er gaat immers niets boven een cat stick😹😼Hierna mocht ik als het vrouwtje buiten was ook even naar buiten. Dit is nu al lang verleden tijd want ik mag nu gewoon ook naar buiten als het vrouwtje niet buiten is. 
Toch heb ik het liefst dat mijn vrouwtje dan ook buiten is want ik ben erg aanhankelijk. Ik vind het trouwens ook heerlijk om bij de blokhut te zitten, die ik onze tuincaravan noem.
Ook vind ik het heerlijk om in de tuincaravan een dutje te doen dit heeft er al toe geleid dat ik er een keer opgesloten heb in gezeten.
Op bovenstaande foto lig ik lekker te dutten op het ligbed dat in de tuincaravan staat. Toen ik er in op gesloten zat lag ik niet op dat bed maar op een stoel die onder de tafel stond. Vrouwtje was me al een poosje kwijt en maakte zich natuurlijk erg ongerust. Ze had me al steeds geroepen maar ik kwam niet en dat is erg ongewoon. Toen ze opnieuw in de tuin liep en me riep zag ze mijn gezichtje opeens voor het venster.
Je zou toch denken dat ze hiervan geleerd zou hebben maar niets is minder waar want het is nog een keer gebeurd hoewel ze nu wel altijd controleert of ik er niet in ben als ze de deur op slot doet. Maar deze keer was ik er achter haar weer in geglipt.
Mijn vrouwtje zegt dat ik ook een verwaande kat ben want ik kijk regelmatig in de spiegel of mijn haar wel goed zit.

Verder zit ik altijd graag hoog en vrouwtje zegt dat ik maar een cursus doe het zelf moet gaan volgen want dan kan ik haar kluskater worden want ik zit graag hoog boven de werkbank in de garage.
Op een avond toen het al donker begon te worden heb ik het vrouwtje uitgedaagd om op de pergola te gaan lopen.
Ik deed net of ik er niet meer af durfde en vrouwtje haalde tenslotte twee trappen uit de garage die ze bij de pergola neerzette en wat denk je na een tijdje sprong ik er gewoon af😹😹 Vrouwtje kreeg van mijn vorige vrouwtje ook een foto waar ik ook op de pergola zit.
foto van het vorige vrouwtje van Figo
Die avond bleef ik het vrouwtje uitdagen want ik ging nog even de hort op en mijn vrouwtje wil niet dat ik in het donker buiten ben. Ik heb immers een zwarte jas en ben daardoor op straat in het donker niet goed te zien. Ik kom eigenlijk niet op straat maar vrouwtje was er toch niet gerust op. Ik ben wel een aardig tijdje weggebleven. Ik zag mijn vrouwtje wel steeds op straat lopen en mij zachtjes roepen want het was al laat. Dan was ze weer binnen en dan liep ze weer op straat. Toen ze weer binnen was kwam ik doodleuk binnengewandeld door de keukendeur maar ik was toch wel een geruime tijd op stap geweest. Ik heb dit trouwens tot nu toe nooit meer gedaan.
Ik heb wel een overbezorgd vrouwtje geloof ik want onlangs moest ik naar de dierendokter want ze maakte zich zorgen over de roos die ik had. Roos valt natuurlijk op een zwarte jas extra op.
Volgens de dierendokter was het niet iets ernstigs want de schilfers zijn onder de microscoop bekeken. Vrouwtje kreeg het advies om me iedere dag een theelepel zalmolie te geven. Nu dat krijg ik sindsdien en de schilfers zijn een stuk minder. Trouwens die zalmolie lus ik wel.
Ik vind autorijden niks en gier dan moord en brand. Die week had ik ook al een ander stressmoment gehad toen ik buiten was en de maandelijks sirenes gingen. Ik was doodsbang. Vrouwtje heeft nu bij iedere eerste maandag van de maand in haar agenda gezet dat ik om 12 uur binnen moet zijn.
Het water uit de vogeldrinkschaal vind ik heerlijk dat smaakt veel beter als het water dat binnen naast mijn brokken staat. 
Wat ik wel wat beangstigend vind is dat er tegenwoordig een zwanen paartje met hun kinderen bij onze zitkuil komen. Dat is de schuld van het vrouwtje want die geeft ze weleens brood. Ik moet niks van ze hebben vooral van vader Zwaan niet want die kan hevig tekeer gaan als hij mij ziet.
Ik hoop dat ieder die steeds vroeg of ik ook op het blog van mijn vrouwtje iets zou gaan schrijven zo nu en dan tevreden is. Voorlopig heb ik geen nieuws meer dus ik zou zeggen tot mijn volgende schrijfsel.
Kopjes van Figo

Alweer vier jaar geleden


Vandaag is het alweer vier jaar geleden dat je zo plotseling overleed aan een hartstilstand en ik mis je nog iedere dag.

Want ik kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien.

Of ik kan vol zijn van de liefde die ik met je gedeeld heb.

Mijn liefde voor jou gaat nooit voorbij.

Ook al sta je niet meer naast mij.

Maar door de hemel heen blijf je me nabij.

Onze harten altijd zij aan zij.



High Fish en naar de Eemshaven om de Fremantle Highway te zien 10-08-2023

Mijn schoonzusje had op de website van Tripper een aanbieding gezien voor een High Fish in het Eemshotel in Delfzijl. 
Tripper is een website waar je terecht kunt voor de beste deals voor leuke dagjes weg en de coolste gadgets. Bij Tripper vind je onder meer tickets voor pretparken, dierentuinen, festivals, theaters, evenementen, restaurants en producten. 
Omdat we beiden van vis houden leek ons dit wel iets. 
Het Eemshotel is een gebouw hoog op palen gebouwd met een ongelooflijk mooi uitzicht over de Eems Dollard.
Toen wij er aankwamen was het nog eb maar het werd al snel vloed. Wij hadden een tafeltje aan het raam en konden mooi uitkijken.
De verschillende hapjes vis waren erg lekker en we besloten dat we nog weleens van deze deal gebruik zouden maken. Wat wel een beetje een nadeel is is dat er warme hapjes bijzitten en die moet je dus redelijk snel opeten wil je ze niet koud laten worden.
Omdat we toch in de buurt van de Eemshaven waren besloten we om ook een glimp van  Fremantle Highway op te gaan vangen die in de Julianahaven ligt. 
De Fremantle Highway is een vrachtschip (autoschip) en vaart onder Panamese vlag. Het schip is bijna 200 meter lang en 32,26 meter breed. Op 25 juli 2023 brak brand uit op het schip. Het was die dag vertrokken uit Bremerhaven richting Port Said (Egypte) om via het Suezkanaal naar de eindbestemming Singapore te varen. Het vervoerde volgens de reder 3784 nieuwe auto's, waaronder 498 elektrische. Onduidelijk is hoeveel hybride-auto's er aan boord waren. Omstreeks middernacht in de nacht van 25 op 26 juli brak er aan boord brand uit die door de bemanning niet kon worden geblust. Het vrachtschip voer op dat moment circa 27 kilometer ten noorden van het Nederlandse waddeneiland Ameland, ongeveer 10 kilometer van de locatie waar de MSC Zoe in januari 2019 297 containers verloor. 
Het viel in eerste instantie nog niet mee om de haven en het schip te spotten. Achteraf bleek dat we er al langs gereden waren maar omdat het verscholen achter containers ligt zagen we het niet. Toen we besloten om weer terug te rijden zagen we het opeens toch nog liggen.
Wij waren niet de enigen die een blik van het schip wilden opvangen want er kwamen steeds auto's aangereden en er werden ook foto's gemaakt.  
Ik moet zeggen dat het een gezellig middag was en ik hoop dat mijn schoonzusje nog meer leuke deals op Tripper tegenkomt.