Ik trof het niet erg want ik was de week ervoor door mijn rug gegaan toen ik voor de storm Ciara een grote tuinparasol in de garage zette en de dag erop met de fiets viel omdat er een hevige windvlaag kwam. Ik had zo'n last van mijn knie dat ik zelfs met een wandelstok liep maar het hield me niet tegen om toch te gaan.
We gingen gelijk de eerste dag er al op uit om naar de Nieuwe Kerk naar de Tentoonstelling te gaan maar toen we steeds dichter bij de kerk kwamen leek het erop dat hij gesloten was en inderdaad er hing en briefje bij de ingang.
Het bleek dat koning Willem-Alexander die dag een gedenksteen voor de schrijver Mutatuli, die 200 jaar geleden in
dezelfde stad het levenslicht zag, onthulde. We besloten daarom eerst maar koffie te gaan drinken in een restaurant naast de kerk en daarna maar naar het Klederdracht Museum te gaan.
Terwijl we daar binnen zaten kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en we hadden geen van tweeën en paraplu bij ons. Gelukkig was het weer droog toen we na het tweede kopje koffie verder gingen.
Toen we langs het Amsterdams Museum kwamen zagen we mooie gevelstenen.
We hadden het gevoel dat we ook toeristen waren want om ons heen hoorden we nauwelijks Nederlands praten en Amsterdam is natuurlijk helemaal op de toeristen ingesteld.
De expositie Kotomisi, de kracht van klederdracht, laat de koto (klederdracht) van de Afro Surinaamse vrouw zien. De dracht heeft in de loop van een eeuw een ontwikkeling door gemaakt. Heden ten dage wordt nog steeds bij speciale gelegenheden en feestdagen de koto met trots gedragen. Oorspronkelijk is de koto een samensmelting van de kleding uit West en Centraal Afrika en elementen uit de Europese mode van de 18e en 19e eeuw.
De koto klederdracht staat bol van symbolische
betekenissen. De stoffen die gebruikt worden voor de traditionele Surinaamse
kleding en angisa’s (hoofddoeken) hebben vaak een naam en krijgen daardoor
extra betekenis. Ook de bindwijze van de angisa vertelt een boodschap,
bijvoorbeeld in welke stemming de draagster verkeert.
Zuslief nam het op zich om de informatie voor mij voor te lezen. dit kon omdat wij steeds de enigsten waren in de kamers.
De dag erop gingen we dan naar de Grote Suriname Tentoonstelling in de Nieuwe Kerk.
De Grote Suriname-tentoonstelling vertelt het meeslepende
epos van het land en zijn bewoners van zeer verschillende achtergronden, die
samenkwamen in het land. Het is een groots verhaal dat de hele
cultuurgeschiedenis bestrijkt, van de oudste nederzettingen tot de
onafhankelijke republiek van vandaag. Een tentoonstelling als een biografie van
een van de meest diverse landen van Zuid-Amerika.
Directe aanleiding voor de tentoonstelling is de 45ste
verjaardag van het onafhankelijke Suriname in 2020. De geschiedenis van
Suriname krijgt in Nederland weinig aandacht, ook niet in het onderwijs,
terwijl beide landen een eeuwenlange historie delen. Daaruit ontstond de
ambitie om het land, de bewoners en zijn geschiedenis, met alle mooie én minder
mooie aspecten, te laten zien aan een breed publiek. Aandacht die het land
verdient. In een tentoonstelling die, net als het land zelf, veelzijdig en
kleurrijk is en die verbindt, verrijkt en verrast.
Als bezoeker reis je door het land en zijn geschiedenis
en ga je langs ruim driehonderd objecten onder andere archeologische vondsten,
historische foto’s en documenten, kledingstukken, hedendaagse kunst, film- en
muziekfragmenten, sieraden en toegepaste kunst.
Er was echt heel veel moois te zien maar doordat er zoveel mensen waren was het niet altijd mogelijk om alles heel goed te bekijken.
Na afloop namen we de tram naar het Rembrandtplein om daar nog iets te drinken met een bittergarnituur.
Zo komen we onze verplichte nummers die we op ons lijstje hadden staan afstrepen.
Ook nu weer maakte Zuslief een heerlijk maaltijd voor me klaar. Ze zegt altijd wel dat ze niet van koken houdt maar ik krijg daar altijd de lekkerste gerechten voorgeschoteld.
De laatste dag, de dag van mijn vertrek, hielden we een relaxed dagje.
's Avonds bracht mijn zusje me naar de trein en om 22 uur 45 stapte ik mijn huis weer in waar mijn kater Solo dolblij was dat ik weer thuis was.
Ik heb heerlijke en gezellige dagen bij mijn zusje gehad en niet te vergeten heerlijk gesmuld van haar heerlijke maaltijd. Het is beslist voor herhaling vatbaar.
