Hondsrugroute 28-11-2020

foto op internet gevonden omdat route niet meer met bordjes wordt aangegeven
Mijn schoonzusje en ik hadden deze datum al een tijdje geleden in onze agenda's genoteerd om op deze dag de Hondsrugroute te gaan rijden. Hoewel het deze dag helaas wat mistig was gingen we toch.

De Hondsrug, duizenden jaren wonen er hier al mensen. Een zandrug in het noorden van Nederland, vroeger omgeven door zompig veen en vlakbij de Waddenzee. Destijds was de Hondsrug de enige streek in de wijde omtrek waar je hoog en droog kon wonen en reizen.
De Hondsrug heeft een lange geschiedenis die haar weerga niet kent. Het gebied loopt van het centrum van de stad Groningen in het noorden, via de gemeenten Haren, Tynaarlo, Aa en Hunze en Borger – Odoorn naar het zuiden naar de gemeente Emmen en de gemeente Coevorden. Het begon, een paar miljoen jaar geleden in de ijstijden toen ijs, wind en water de Hondsrug zijn vorm gaven. Over het metersdikke veenmoeras dat later tegen zijn hellingen omhoog kroop.
Hier sloegen de eerste mensen die naar de Hondsrug kwamen, de Neanderthaler-jagers, hun kampen op. Hier zijn vuurstenen werktuigen en de botjes van hun jachtbuit gevonden. Het trechterbekervolk bouwde op de Hondsrug de hunebedden om hun doden in te begraven. En in het veld vind je nog steeds de sporen van de wagens en karren die in de middeleeuwen de Hondsrug volgden op weg naar Groningen.
Hier bouwden boeren hun dorpen en kerken. Mensen maakten elkaar vroeger bang met de wrede reuzen Ellert en Brammert die over het veld heersten. En ook over de betoverende Witte Wieven die reizigers ’s nachts zouden beheksen.
Wij startten onze route in Rolde en gingen door naar Gieten. Een oud esdorp. Vroeger een belangrijke kruising van noord-zuid- en oost-west verbindingen. Eeuwenlang vonden reizigers op hun tocht een veilig onderdak voor de nacht in de herbergen van Gieten. 
Het is altijd leuk om een route te rijden want je ziet dan dingen die je nooit eerder zag. In Gasselte is een witgepleisterd kerkje uit de 13e eeuw. Het is een van de oudste Drentse dorpskerkjes. Omdat we de route van internet hadden gedownload werden we hier op opmerkzaam gemaakt want het staat nogal van de straatkant af en uit het zicht onttrokken.
In de tuin van de pastorie staan drie witte beelden die naar men zegt door schippers van Gasselternijveen uit dankbaarheid aan het hoofddorp Gasselte zijn geschonken. Het zou een fijn gebaar geweest zijn ware het niet dat de beelden uit het park van een landgoed aan de Vecht waren meegenomen.
In de routebeschrijving staat dat je schitterende vergezichten kan hebben maar omdat het mistig was was dit dus niet zo.
In Borger is het grootste hunebed van Nederland het is 22 m. lang. Natuurlijk gingen we hier ook kijken.
In het centrum van Borger bekijken de protastantse kerk uit de 14e eeuw die op enorme veldkeien is gebouwd. Het rooster dat de kerk en ook het kerkhof scheidt van de straat, weerhield vroeger loslopende varkens en ander dieren om het kerkhof te betreden. In de volksmond werd overigens aan dit rooster een geheel andere functie toegeschreven. Het zou “de duivel met zijn bokkenpoten” weerhouden om de kerk en het kerkhof dat tot 1830 nog als begraafplaats werd gebruikt te betreden. 

We hadden onderhand wel trek in koffie en aangezien de horeca i.v.m. de corona nog steeds gesloten is hadden we zelf een thermoskan meegenomen. Het was eigenlijk wel veel te fris om het buiten op te drinken en het was jammer dat de mist nog steeds niet optrok. 
In Odoorn passeerden we een kerk die sinds de 12e eeuw nagenoeg onveranderd is gebleven. Het schip en de toren vielen wel regelmatig ten prooi aan vlammen. Opmerkelijk is dat het onderste deel van de muur uit bewerkte blokken graniet is opgebouwd.

Vlak bij de kerk staat en schuurtje en we vroegen of af of je daarin wel iets droog kan houden, haha.
Op onze routebeschrijving stond dat je midden in het veld de grafheuvel, "Het Eppiesbargie" kon zien. Natuurlijk wilden we deze wel even van dichtbij gaan bekijken.
De heuvel stamt oorspronkelijk uit circa 2500 v.Chr. De steentijd eindigde en de bronstijd kwam. De heuvel bleef in gebruik als begraafplaats. De heuvel werd opgehoogd en er kwamen een krans van stenen en een greppel omheen te liggen.
Na 1200 v.Chr. stopte men met het begraven van de overledenen en ging men voortaan zijn doden cremeren. In het Eppiesbergje zijn ook enkele urnen uit die tijd gevonden. Archeologen ontdekten dat rond de heuvel een groot urnenveld moet hebben gelegen.
Volgens de overlevering is de naam Eppies Bargie ontleend aan de voormalige eigenaar van de aangrenzende gronden, ene Egbert (Eppie) Vos die zich op deze plek zou hebben verhangen.
Als we in de buurt van Noord-Sleen zijn wijken we van de route af want we weten dat er ergens in de buurt een slager zit die heerlijke droge worsten verkoopt. Met Manlief ging ik hier ook vaak aan (ook altijd wel met een omweg) omdat hij deze het lekkerste vond.
Het was even zoeken om weer terug op de route te komen omdat de weg terug door een ongeluk was afgesloten. Toch kwamen we weer op de route en wilden we zeker het bezienswaardigste hunebed van Drenthe bekijken; "De PapelozeKerk" 
Met dit hunebed als kansel hielden hervormde geestelijken o.l.v. Menso Alting in de 16e eeuw hun geheime hagepreken tegen het paapse gezag. Vandaar de bijzondere naam. Nu is dit steengraf het pronkstuk onder de hunebedden. Het werd in 1959 op de helft van de dekheuvel na, zo goed mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht en vormt als zodanig een educatieve en toeristische trekpleister.
Het is daar een heel mooi bosrijk gebied waar dit hunebed zich bevindt. Zeker een mooi gebied om er te wandelen maar dat deden we nu niet. 
In Westdorp komen een hunebed tegen met een wel heel bijzonder geschiedenis.
dit vond ik op internet over dit hunebed en daarom  plaats ik er  deze foto van
We kwamen langs het dorp Grolloo waar het Cuby en Blizzard Museum gevestigd is in de boerderij waar de leadzanger Harry Muskee van de bluesband van 1965 tot 1971 woonde. Ook bevindt zich in Grolloo café Hofsteenge ooit "de huiskamer van Cuby". Omdat alles door corona gesloten was reden we weer naar het punt waar we aan onze route begonnen waren. 
Omdat we niet ergens uit eten konden gaan haalden we een afhaal maaltijd op bij de Chinees.
Het was jammer dat het mistig was maar toch was de route de moeite van het rijden waard. Ik ben mijn schoonzusje heel dankbaar dat ze steeds in deze tijd van het jaar zulke leuke dingen verzint om te doen ondanks dat er veel minder mogelijk is door de coronamaatregelen. Ik vind de maand december best een lastige maand nu Manlief er niet meer is hij genoot altijd zo van deze maand.

14 opmerkingen:

  1. Weer een mooi verslag aangevuld met interessante weetjes. Voordeel van een route is inderdaad dat je gewezen wordt op dingen waar je normaliter zo aan voorbij zou rijden, zoals het witte kerkje in Gasselte, danwel Eppies bergje welke ook even van de weg af ligt.
    Ondanks de mist hebben we genoten van een mooie sfeervolle route.
    Liefs GeZet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Weer mooi, Noortje, sober..., en lekker!
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Was inderdaad weer leuk om samen met mijn schoonzusje te doen.

      Verwijderen
  3. Weer hartstikke interessant allemaal! Ik denk eigenlijk dat ikzelf nog nooit een hunebed zag in het echt.. een gat in m'n cultuur zoals de Vlamingen zeggen! Was wél eens in Drenthe, maar we waren toen met de trein (naar Assen) en ik denk dat je er met het openbaar vervoer niet zo makkelijk in de buurt van kunt komen, anders hadden we het vast wel gedaan. Vind die actie daar in Westdorp wel geweldig hoor hahaa.. er wordt inderdaad soms weleens heel erg moeilijk gedaan over zulke dingen.. en het kost altijd veel te veel! :-)
    Mist kan ook heel sfeervol zijn.. en in december mag je vaak al blij zijn als het niet regent.. dus ik denk dat jullie nog boften! :-) Je was er sowieso weer even lekker uit en in goed gezelschap.. en dat is in deze tijd al heel wat waard!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als ik een georganiseerde wandeltocht in Drenthe doe kom je bijna altijd wel een hunebed tegen.
      De mist weerhield ons niet zo dicht was het gelukkig niet.

      Verwijderen
  4. Wat is daar hele mooi buurt om te wandelen. Het was daar ook mistig te zien. Erg somber weer om te zien. Wel handig dat jullie koffie meegenomen hebben gedaan. Omgeving met opgestapelde stenen is indrukwekkend om te zien. Eten ziet heel goed uit. Ja overal is dan gesloten. Waardeloos met corona gedoe. Ik ben erg bang voor. Mooie foto's geworden. Fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Omdat je onderweg door de corona maatregelen nergens iets kan eten of drinken nemen we het zelf tegenwoordig maar mee.

      Verwijderen
  5. Prachtige oudheden, de hunebedden, gelukkig bestaan ze nog en hebben ze alles doorstaan. Temeer daar ze vroeger verscholen lagen onder zand. Het mooiste van de Hondsrug vind ik wel de naam.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja leuk hè die naam Hondsrug? Ik las ergens dat de naam een verbastering zou zijn van Hunze-rug. De rivier de Hunze loopt ten oosten van de zandrug. De verhoging is vanaf daar het beste waar te nemen.
      Voor de 19e eeuw werd de Hondsrug trouwens ook wel aangeduid met de naam Bisschopsrug.

      Verwijderen
  6. De Hondsrugroute klinkt gelijk al bekend, volgens mij door de aardrijkskunde lessen op de lagere school.
    Een mooie vergeten wegwijzer van de ANWB.
    Inderdaad, tegenwoordig moet je je koffie zelf meenemen, heeft ook wel wat.
    Een gevarieerde tocht is het.
    Harry Muskee heeft zijn sporen achter gelaten.
    Samen eten is een waardevolle afsluiting van een mooie dag. Hans

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die oude ANWB wegwijzer vond ik zou grappig dat ik deze wel een foto waard vond.

      Verwijderen
  7. Mooi en gedetailleerd verslag Noortje

    ik denk niet dat we bij ons hunebedden hebben

    in het zuiden van België zijn er wel wat bescheiden dolmen en menhirs

    zelf heb ik ze nog niet gezien

    prettige avond

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij ons zijn er nog 52 hunebedden bewaard gebleven en zijn ze vooral te vinden in de provincie Drenthe.

      Verwijderen