Dit jaar liepen weer drie van mijn vriendinnen de Nijmeegse 4daagse en dit jaar liep er ook een echtgenoot van één van hen mee voor de eerste keer. Heleen waar ik ook een aantal malen de 4daagse heb meegelopen ging al voor de dertiende keer en de andere twee voor de derde keer. Janny was ook mee als supporter en met haar heb ik ook een aantal keren de 4daagse gelopen.
Op maandag gingen we richting Nijmegen om de startkaarten van de wandelaars te gaan ophalen. Het is een traditie dat we op de heenweg bij Van der Valk in Apeldoorn koffie drinken.
Toen we Nijmegen in reden stond de Bezemwagen bij een stoplicht voor ons. We hoopten dat niet een slecht teken voor één van de wandelaars zou zijn.
Het ophalen van de startbewijzen ging dit jaar snel in tegenstelling tot vorig jaar.
Ook nu gingen we eerst nog lunchen in de stad. Het was op alle terrassen erg druk maar binnen in een restaurant was er nog plaats voor ons.
Hierna gingen we eerst boodschappen doen met elkaar in Cuijk voordat we naar het huisje gingen wat we gehuurd hadden. Trouwens ik schrijf huisje maar het was een strandbungalow voor 12 personen op EuroParcs De Kraaijenbergse Plassen in Linden.Die avond gingen de wandelaars redelijk vroeg naar bed want zij moesten al even na 4 uur met de bus mee naar de Wedren in Nijmegen. Janny en ik gingen ook niet heel laat naar bed want wij zetten ook onze wekker om hen 's morgens uit te zwaaien alleen wij gingen dan nog een poosje terug in bed (trouwens we zwaaiden hen iedere ochtend uit)
De eerste dag was de dag van Elst en Janny en ik zouden hen daar bij de kerk ontmoetten.
Nadat de wandelaars hun tocht weer vervolgden gingen Janny en ik naar Nijmegen om hen daar op te wachten. We gebruikten op een terrasje een lunch maar halverwege gingen we binnen zitten omdat het begon te regenen. Gelukkig hield dit al snel weer op.We wachtten ze op bij de Wedren maar het is daar veranderd dus het opwachten daar is niet zo gemakkelijk en leuk meer.
Heleen haar vader was met haar tante naar Nijmegen gekomen en die gingen mee naar het park. We haalden deze avond frites etc. uit de snackbar en nadat we gegeten hadden ging Heleen haar vader met haar tante weer terug naar het Hoge Noorden.Voordat de wandelaars naar bed gingen werd Heleen haar hak getapt door Conni altijd makkelijk dat alle dames in de verpleging zit😄Voor de dag van Wijchen leek het weer niet al te best te worden want er werden buien voorspeld. Ook dit jaar wachtten wij de wandelaars weer op bij de post van de wandelvereniging van Dordrecht. We mochten zelfs op stoelen onder een partytent zitten en dat vonden we natuurlijk top omdat we droog zouden zitten als het zou gaan regenen. Deze dag staat ook bekend als roze woensdag en zowel de wandelaars als wij droegen een roze T-shirt. Door de 4daagse app konden we ook goed bijhouden hoe lang het nog zou duren voordat ze bij het punt zouden zijn waar wij zaten.
De wandelaars en ook Janny en ik namen hier een beker soep. Na verloop van tijd moesten de wandelaars weer verder en wij gingen met de trein weer terug naar het vakantiepark want om nu zo lang in Nijmegen op de wandelaars te wachten nu de Wedren zo veranderd is en in mijn gevoel veel minder zitplaatsen heeft heeft toch niet zoveel meerwaarde. Wij gingen boodschappen doen. In de trein terug hoorde we dat er in Wijchen een flinke bui gevallen was en later zag ik deze foto van de wandelaars.Janny en ik zouden die avond koken maar ik moet zeggen dat ik er niet veel aan bijgedragen heb. Ik heb hoofdzakelijk gekeken en er een leuk en gemakkelijk recept aan overgehouden (ik heb het zelfs al een keer thuis gemaakt)
Die avond werd ook al "de Prut", zoals het genoemd werd voor de nasi voor morgen, ik meen door Heleen en Harriet, klaar gemaakt. Op donderdag stond de Zevenheuvelweg op het programma. Vorig jaar hadden Janny en ik een mooi plekje in Middelaar waar we hen zagen langs komen en ook dit jaar gingen we daar heen. Het was er veel drukker dan vorig jaar maar toch nog wel goed te doen.
Ze waren allemaal nog goed soepel want ze konden gewoon op de grond zitten.
Na een kort pauze gingen ze weer verder. Deze dag waren er veel supporters voor ze in Breedeweg namelijk Heleen haar vader, Hendrik de partner van Heleen en Gerrit de man van Conni.Op de Zevenheuvelen stond Miranda, een collega, met haar familie. Uit ervaring weet ik dat support je zo goed doet en daar hadden ze vandaag zeker niet over te klagen.
Jammer dat ze even openhoudt hadden omdat een enkeling meende te moeten demonstreren. Activisten hadden zich langs de route opgesteld en nepbommen en spandoeken in bomen gehangen om aandacht te vragen voor de militarisering van Europa.
Ook nu kwamen de supporters uit Groningen mee naar ons huis op het park en nadat er gegeten was gingen er twee van de drie weer terug naar Groningen. Heleen haar partner bleef achter. Hoewel de andere twee ook wel hadden kunnen blijven want er waren genoeg slaapplaatsen in het door ons gehuurde huis.
Dag drie zat er op en het moest nu wel gek gaan wilden ze het niet halen.
Alweer de laatste dag voor de wandelaars en ook de dag dat we uit moesten checken uit het vakantiehuis. De wandelaars hadden hun bagage die mee moest naar huis al klaar gezet en Hindrik, Janny en ik maakte het huis veegschoon en laadden de bagage in de auto's. We hoefden vandaag niet ver naar een doorkomstplaats want ze kwamen langs de ingang van het vakantiepark. Nadat ze hier even een korte rust hadden gehouden gingen ze verder want ze moesten nog heel wat kilometers afleggen voordat ze op de Via Gladiola zouden zijn. Wij hadden dus nog tijd genoeg om naar Nijmegen te gaan en Janny kwam met het voorstel om eerst nog koffie te drinken in het restaurant van het park. Trouwens Hindrik nog bedankt voor de koffie met de lekkere wafel. We hadden plaatsen op één van de tribunes geboekt en je moest daar al vrij vroeg zitten maar dit jaar hadden we hele mooie plaatsen want we keken zo de Sint Annastraat in waar we eerst nog geen hele dichte stoet wandelaars zagen aankomen maar dat werd langzamerhand steeds meer. Je kon er de muziekkorpsen ook veel beter zien aankomen. Net als vorig jaar waren Ineke, Okko, Hillie en Gieneke vanmorgen al uit Groningen vertrokken om hen ook dit jaar weer binnen te halen. Zij zaten al op de tribune toen wij er aankwamen.
En jawel hoor daar zagen we de wandelaars aankomen! Knap hoor ruim 160 km in vier dagen en vooral voor Vincent die bijna zonder training de vierdaagse uitliep. Zelf zei hij dat het bijna met twee vingers in de neus ging.Trouwens van de dames vind ik het ook heel knap het is niet niks iedere dag vroeg opstaan en 40 km wandelen.
Terwijl we op het greet and meet plein op ze stonden te wachten werd mij gevraagd wie ik zocht. Ik zei u en ik kreeg een kushand. Ik vond het zelf wel erg grappig en voelde me heel klein😄 Als afsluiting gingen we met zijn allen, net als vorig jaar, weer bij Van der Valk in Apeldoorn eten. Ik heb weer een geweldig week gehad. Janny en ook de andere dames bedankt voor jullie hulp. Soms kan ik niet beseffen dat ik in 2019 nog 4 x 30 km bij de vierdaagse liep en dat het lopen van een langere afstand zonder hulpmiddel nu zoveel minder gaat. Maar omkijken heeft weinig zin vooruit kijken levert je veel meer op is mijn mening.
.jpg)
