Figo's derde verhaaltje voor op de facebook pagina van Balkonkater Dorus.

Het is was weer mijn beurt mijn beurt om te miauwen en ik wil het er over hebben hoe ik mijn vrouwtje tuk had en dat ik naar de Witjas moest.

Zoals de meesten van jullie misschien wel weten hou ik van hoog zitten en op een avond toen het al donker begon te worden heb ik het vrouwtje uitgedaagd om op de pergola heen en weer te gaan lopen. Ik deed net of ik er niet meer af durfde en vrouwtje haalde tenslotte twee trappen uit de garage die ze bij de pergola neerzette en wat denk je? Na een tijdje sprong ik er gewoon af😹😹😹 Trouwens pas heb ik weer een bijzonder toer uitgehaald op de pergola. Terwijl ik op de pergola liep sprong ik op het platte dak van de garage en vandaar op het platte dak van de bijkeuken en zo kon ik op het dak van mijn huis komen. Ik ben zelfs tot de nok gelopen. Ik zag dat mijn vrouwtje het niet zo leuk vond ze stond zenuwachtig in mijn tuin naar me te roepen en snelde later naar boven om een raam van een slaapkamer open te doen zodat ik naar binnen kon. Maar jullie dachten toch niet dat ik via een raam naar binnen zou gaan? Nee hoor ik ging weer naar het platte dak van de garage en sprong zo op de oprit. Katten worden toch niet voor niks dakhazen genoemd?  

Trouwens de avond dat ik voor het eerst op de pergola liep toen het al donker werd bleef ik het vrouwtje uitdagen want ik ging nog even de hort op en mijn vrouwtje wil niet dat ik in het donker buiten ben. Ik heb immers een zwarte jas en ben daardoor op straat in het donker niet goed te zien. Ik kom eigenlijk niet op straat maar vrouwtje was er toch niet gerust op. Ik ben wel een aardige tijd weggebleven. Ik zag mijn vrouwtje wel steeds op straat heen en weer lopen en mij zachtjes roepen want het was al heel laat. Dan was ze weer binnen en dan liep ze weer op straat. Toen ze weer binnen was kwam ik doodleuk na een tijdje naar binnengewandeld door de bijkeukendeur maar ik was toch wel een geruime tijd op

stap geweest. Ik heb dit trouwens tot nu toe nooit meer gedaan.

Ik heb wel een overbezorgd vrouwtje hoor geloof ik want onlangs moest ik naar de Witjas want ze maakte zich zorgen over de roos die ik had. Roos valt natuurlijk op een zwarte jas extra op. Volgens de Witjas was het niet iets ernstigs want de schilfers zijn onder de microscoop bekeken. Vrouwtje kreeg het advies om zalmolie te gaan gebruiken. Nu daar schrok ik heel erg van want dan zou ik naar zalm gaan ruiken en dan zouden de buurtkatten op mijn afkomen omdat ze dachten dat ik een zalmsnack was. Gelukkig zag mijn vrouwtje mijn schrik en zei mallerd je wordt er niet mee ingesmeerd maar je krijgt iedere dag een theelepeltje op je eten. Nu dat krijg ik en sindsdien zijn de schilfers een stuk minder. Trouwens die zalmolie lus ik wel.

Nu dit was het weer voor deze keer.

Lieve kopjes van Figo

Vandaag alweer zes jaar geleden.

Het is vandaag precies zes jaar geleden dat mijn man plotseling overleed. Soms kan ik mij niet voorstellen dat het al zes jaar geleden is.

Al zes jaar lang moet ik je missen
maar iedere dag kom je nog steeds voorbij.
In heel veel kleine en gewone dingen
voel ik jou nog steeds heel dicht bij.

Ik kijk naar je foto, ik hoor je stem
iemand doet wat jij ook altijd deed.....
En al die kleine dingen maken
dat ik je niet vergeet.

Ik vind je in heel gewone dingen
die maken dat ik je nog steeds heel erg mis.
Maar daardoor weet ik ook,
dat de dood niet het einde is.

Zolang ik nog over je praat
met een lach en soms met een traan,
dan ben je zolang ik leef
nooit echt helemaal van me weggegaan.

(het is een gedicht van wendysgedichten wat ik iets heb aangepast)

Weer een uitstapje maar nu dichterbij huis 07-08-2025

 Mijn schoonzusje had weer een uitstapje gepland en wel naar het museumhuisje "t' Hoeske van Opoe Iet" in Delfzijl.

't Hoeske van Opoe Iet is een uniek museum in Nederland. Meer dan een kwart eeuw verzamelen heeft geresulteerd in een unieke collectie alledaagsheid van lang geleden. Om precies te zijn, alles wat onze voorouders gebruikten in de periode 1735 - 1940/ 50.Duizenden bijzondere verzamelobjecten en museale stukken zijn ondergebracht in zeven themakamers. Niet alleen door de collectie is 't Hoeske van opoe Iet een zeldzaamheid, ook het feit dat de bewoners gewoon tussen de collectie leven maakt het bijzonder. Het is dan ook een echt huiskamermuseum, niet te verwarren met kleine musea aan huis.

Op de de begane grond vindt je b.v. was- en strijkgerei, speelgoed van weleer, 18e en 19e eeuw textiel, merklappen, compleet met een collectie zilveren naaigerei, volkskunst, school en onderwijs. 

Er is boeren keukentje ingericht en in het washok doet de dienstmeid de was.

Op de bovenverdieping is een kraamkamer ingericht waar veel te zien is rondom geboorte, bevalling en baby's zoals het vroeger ging, zoals bijvoorbeeld de baker. Maar ook doopgoed, babykleding, linnengoed en zeldzame medische instrumenten maken deel uit van de collectie.

Verder is er een permanente tentoonstelling van klederdrachten uit vele streken van Nederland en is er een kamer ingericht met fraaie kappen, oorijzers, kraalwerk en zilver, behorende bij de dracht.

Omdat het museumpje stampvol stond was het er moeilijk fotograferen en daarom heb ik maar wat collages van enkele foto's gemaakt. Ik veronderstel dat de meesten niet echt geïnteresseerd zijn in alles wat er te zien was. De mevrouw die in het museum woont vertelde vol passie over alles wat ze verzameld had. Hierdoor waren we er langer dan gepland en viel ons tweede bezoek aan een ander gepland museum af. 

Trouwens het museum is een non-profit museum die zich sterk maakt voor dierenwelzijn. Wat wij als dierenliefhebbers natuurlijk fantastisch vinden. 

Ik vind het wel wat dat je als eigenaren van het museumpje daar tussen al die dingen kunt en wil wonen.

We besloten ergens wat te gaan drinken en op de heen weg er naar toe kwamen we dit standbeeld tegen. "Wereldbeeld" van van kunstenares Toos Hagenaars. 

Het "Wereldbeeld" is een verzetsbeeld dat aandacht vraagt voor oorlog, martelingen en honger, en een aanklacht is tegen de wapenindustrie en autoritaire regimes. De zeemijn symboliseert de oorlog en de vrouw staat voor de machteloze vrouwen en kinderen die lijden onder deze omstandigheden.

We gingen naar het Eemshotel waar je uitzicht op de Eems hebt. Ook nu was het eb ik  ben daar nog nooit met vloed geweest.  Het was grappig om te zien dat sommige honden het eng vonden om daar te lopen omdat ze wegzakten maar anderen deed het niets.

We hadden besloten om deze dag naar een pannenkoekenrestaurant te gaan.

Ondanks dat we niet alles wat we gepland hadden hebben kunnen afwerken was het weer een geslaagde dag. Dat er nog maar veel van zulke uitstapjes mogen volgen.

Een etentje met mijn wandelvriendinnen 14-08-2025

Omdat ik binnenkort jarig ben had ik mijn wandelvriendinnen uitgenodigd voor een etentje. Hoewel ik niet meer in staat ben om te wandelen noem ik ze nog altijd mijn wandelvriendinnen en mag ik nog steeds met ze mee als ze ergens een meerdaagse tocht gaan lopen.

Toen we onze bestelling hadden opgegeven kwam er een cadeau pakket op tafel.

Over het pakket was heel goed nagedacht want er zaten dingen in die ik bij onze uitjes eet, zoals borrelnootjes en bier dat ik soms drink. Ook zat er een spelletje in. Als wij een aantal dagen weg zijn doen we 's avonds altijd een spelletje en ik moest beloven dat ik het spelletje bij ons volgende, al geplande, uitje mee zou nemen. Maar wat ik helemaal een fantastisch cadeau vind is dat ze met me in januari naar de musical Malle Babbe gaan. Eigenlijk een veel te gek cadeau maar ik vind het natuurlijk wel heel leuk en lief en ben er erg blij mee.

Het is altijd heel gezellig om met elkaar bijeen te zijn en ondanks dat dit niet zo heel vaak gebeurd is het toch altijd of we elkaar gisteren nog gezien hebben. Ook nu werd er weer heel veel af gekwebbeld.

We genoten allemaal van het eten en toen de nagerechten geserveerd werden klonk er opeens verjaardag muziek uit de speakers en stond er op mijn toetje een ijsfontein. 

Ook kregen we een fles bubbels van de zaak om op mijn verjaardag te proosten. Nadat we nog koffie gedronken hadden kwam er een eind aan de gezellige avond. Lieve meiden bedankt voor de cadeaus en dat we nog maar vaak van elkaars gezelschap mogen genieten. Ik wil toch wel even zeggen dat ik blij was dat jullie niet voor 75 kaarsjes gekozen hadden maar voor een 7 en een 5. want jullie zouden er gek genoeg voor zijn.

Een dagje uit in de provincie Drenthe 01-08-2025

Mijn schoonzusje en ik zijn gewend om in de zomerperiode wekelijks een uitstapje te maken. We hadden nu voor de provincie Drenthe gekozen niet zover van onze eigen provincie vandaan. Ruim twintig jaar geleden was ik eens met mijn man in het Museum van de Valse Kunst in Vledder geweest en ook mijn schoonzusje was er al eens eerder geweest. Het leek ons leuk om daar weer eens heen te gaan. 

Toen we de auto parkeerden zagen we in de tuin verschillende kunstobjecten staan deze zijn een onderdeel van het Beeldschoon & Weldadig Kunstrondje, een route van 49 km die door Overijssel, Friesland en Drenthe gaat.

Het Museum valse Kunst is een uit de hand gelopen hobby van twee kunstverzamelaars, Henk en Erna Plenter. Een hobby is het al lang niet meer met jaarlijks 6.000 bezoekers. Het museum is bekend van de rondleidingen door de valse kunst, die zeer vermakelijk zijn. Alle trucs van vervalsers komen aan bod, ook de verhalen over de meestervervalsers, zoals Han van Meegeren en Geert Jan Jansen. Wat is het verschil tussen een vervalsing en een kopie? Hoe worden de mensen belazerd? Hoe zorg je dat jij niet opgelicht wordt? Deskundige rondleiders vertellen het allemaal, met een knipoog. 

De dame die ons de rondleiding gaf vertelde alles zo mooi en uitgebreid en betrok haar toehoorders steeds bij haar verhalen en uitleg. Ik moet zeggen dat het heel interessant was.

Maar er is nog meer te beleven dan valse kunst er is ook echte kunst te bewonderen. Zo is er bijzonder hedendaags glas te zien. Een collectie waar men in het museum bijzonder trots op is en veel unieke stukken kent.   

Mijn schoonzusje had thuis op internet een adres opgezocht waar we koffie konden gaan drinken. Het was Hoeve De Werkhorst en deze hoeve is bijzonder mooi gelegen aan de rand van de bos en heidevelden van Nationaal Park het Drents-Friese Wold.

Jammer dat er steeds wat regenbuien vielen want anders hadden we op het terras van de binnenplaats kunnen zitten hoewel het binnen ook erg gezellig was. Het is een boerderijwinkel waar ook allerlei leuke en lekkere dingen te koop zijn.

Ons doel hierna was het Kijkdoosmuseum in Vledder hoewel de navigatie niet echt ons de gemakkelijkste en logische route aangaf maar we kwamen er dan toch.

Het Kijkdoosmuseum belicht de joodse Werkkampen.

In en om het Drents-Friese Wold waren tijdens de Tweede Wereldoorlog diverse joodse werkkampen gevestigd. De geschiedenis van die kampen wordt permanent belicht in het Kijkdoosmuseumeen museum dat dag en nacht gratis is te bezichtigen. In de Kijkdoos is een tafereel van het leven buiten de barak te zien en er is een kamer van de barak in oorspronkelijke staat teruggebracht. Alles in het Kijkdoosmuseum is uitgelicht met spots die automatisch aangaan als bezoekers door de gaten een kijkje nemen.

Hierna gingen we naar een heel leuk winkeltje in Dieverbrug. Ik heb hier al vaker wat leuke dingen voor in mijn tuin gekocht en ook nu kon ik het niet laten om iets te kopen.

Ik ben toch blij dat ik de grootte van de vogel die op onderstaande foto staat gekocht heb want eerst had ik een kleinere op het oog en die zou toch echt veel te klein zijn geweest nu ik deze in mijn tuin zie staan. 

de vogel in mijn tuin

We hadden gereserveerd bij een Chinees restaurant maar omdat we nog wat tijd overhadden ging we eerst nog wat op een terras in Diever drinken. Ik vind het fijn om zo af en toe in Diever te zijn. Toen mijn man nog leefden stonden wij regelmatig op een camping in Diever.

Toen het zo ongeveer tijd werd dat wij gereserveerd hadden bij de Chinees vertrokken we er heen. Trouwens als ik in Diever was met mijn man gingen we ook regelmatig naar deze Chinees en het eten is er nog net zo goed als toen.

Het is weer een gezellig dag geweest. Mijn schoonzusje weet altijd wel leuke uitstapjes te verzinnen en als ik zeg dat ik nog eens ergens heen wil dan verzint zij er wel iets leuks omheen.

Al voor de derde keer in korte tijd naar het WEC in Lauwersoog 23-07-2025

Ja jullie lezen het goed vanaf begin juni ben ik al drie keer naar de zeehondencrèche in Lauwersoog geweest. Dat ik er alweer heen ging kwam vooral door de zeehonden pup Rave. De pup die op een illegaal feest gevonden is en zoveel pech heeft want zij moest onlangs aan een navelbreuk geopereerd worden en dat is een risicovolle operatie voor zo'n jonge pup.

Mijn schoonzusje maakte er een gezellig dagje uit van. 

Eerst gingen we naar Houwerzijl. Toen we dit plaatsje binnenreden zagen we een leuk beeld staan of eigenlijk zitten. Het beeld heet "Concrete gedachten" een is gemaakt door kunstenaar Stephen Beale. Het beeld is gemaakt van beton en bedekt met metalen platen.

Ons doel in Houwerzijl was "De Theefabriek" 

De Theefabriek is een theemuseum, theeschenkerij en theewinkel in één: en dat allemaal in een sfeervol oud kerkje.

In de theeschenkerij kun je kiezen uit meer dan honderd (!) theesoorten. Van klassieke Earl Grey tot spannende kruidenmengsels met namen als “Roze Wolk” of “Heksendrank”. De theewinkel ligt bomvol met losse thee Ook zijn er allerlei theepotten, kopjes, zeefjes, cadeauboxen en noem maar op te koop.

Ik dronk er koffie maar nu thuis heb ik er achteraf spijt van dat ik de thee met de smaak Heksendrank niet heb genomen😃😃

Natuurlijk gingen we in het WEC gelijk naar de zeehonden kijken. Trouwens ik kan daar eigenlijk niet genoeg van krijgen en het was zo leuk omdat ze gevoerd werden. Sommigen moesten nog leren om een vis uit het water te halen. Anderen eten de vis nog uit de hand.

Thuis hadden we al besloten dat we het Vragenuurtje Zeehondenzorg wilden volgen. Dit werd door een Italiaanse gegeven die engels sprak. Er zijn vele internationale vrijwilliegers verbonden voor de verzorging en ook voor onderzoek aan het centrum. Het was intressant om van alles te horen. De vrijwilligerster had alle tijd en had ook snel in de gaten dat wij speciaal voor Rave gekomen. We konden het nummer deze keer niet zien aan haar flipper en daarom vroeg ze wie ze was aan de vrijwilligers die er eten aan het geven was. Ze vertelde dat ze nog steeds met de hand gevoed moet worden. Ze zit ook nog steeds in de I.C.

Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat mijn schoonzusje en ik bij haar op ziekenbezoek geweest zijn😄😄

Ik denk dat we zeker wat later in het jaar er nog weleens heen zullen gaan maar er zullen dan hoofdzakelijk zieken en gewonden zeehonden zijn want dan is de tijd van de pups over.

Ik had voor alle zekerheid mijn mosselbestek meegenomen want we zouden na afloop gaan eten in het restaurant "Waddengenot aan Zee"

En inderdaad ze hadden mosselen en ze smaakten me heerlijk. Mijn schoonzusje lust ze niet maar zij at fish en chips wat haar ook heel goed smaakten zei ze.

Het was een gezellig dagje uit wat voor herhaling vatbaar is trouwens er staat weer iets in de planning.

Zo leuk om achter het glas van een soort aqarium twee zeehonden te zien zwemmen.
De eerdere keren zwom er maar een in.