Vandaag organiseert de FLAL een grensoverschrijdende wandeltocht. De startlocatie is vanuit "De Poort van Groningen", een wegrestaurant wat op de grens met Duitsland staat in Bad Nieuweschans. Gisteren hoorde ik van mijn wandelmaatje Heleen dat ze de tocht met me mee ging lopen. Gezellig om gezelschap te hebben. Deze tocht is min of meer een thuiswedstrijd voor ons.We schrijven ons in voor de 25 km en zoals altijd wachten we weer tot de grote meute vertrokken is.
 |
| Heleen voor de Garnizoenskerk |
De tocht voert ons eerst door Bad Nieuweschans, tot maart 2009 officieel Nieuweschans geheten. Het is een grensplaats en kuuroord in de gemeente Oldambt in de provincie Groningen.
Het is de oostelijkst gelegen plaats van Nederland en tevens de noordelijkst gelegen grensplaats.
Vanwege de vele historische gebouwen is het dorp aangewezen als beschermd dorpsgezicht.
Hierna gaat de route door het Bos op Houwingaham. (Dit bos is aangelegd tussen 1998 en 1999 in het kader van het project Herinrichting Oost Groningen, waarbij hier de vergroting van de bergingscapaciteit van de Westerwoldse Aa, het aanleggen van nieuwe natuur en het vergroten van de mogelijkheden tot recreatie centraal stond. De naam verwijst naar het dorpje Houwingaham dat op deze plek lag maar dat in de middeleeuwen door de Dollard is verzwolgen. In 1998 werden resten van huizen teruggevonden onder het door de Dollard afgezette kleidek van 1,5 meter (Bron: internet)
We zijn nog maar net op weg of de tocht krijgt al een hoog moddergehalte. Ja het zou ook geen Flal tocht zijn als er geen modderpaden zouden zijn. Omdat er al heel wat wandelaars ons zijn voorgegaan is het niet altijd makkelijk om een juist spoor te vinden op een erge glibberige dijk. Even denk ik nog hoe kom ik het laatste stuk verder over die dijk maar gelukkig is er een behulpzame wandelaar die me de helpende hand toesteekt en zo komen we er zonder vallen over. We komen weer even terug in Bad Nieuweschans om vervolgens langs de spoorlijn richting het Duitse Bunde te lopen waar we de controle en rust in hotel-restaurant "Zur Blinke" hebben. We hebben ons verheugd op iets lekkers bij de koffie maar er is niets lekkers en we besluiten maar door te lopen, hopelijk komen we iets tegen waar wel iets lekkers te
krijgen is. Aan de overkant is er wel iets maar daar zit het al vol met wandelaars. We zijn intussen al op de helft van de tocht en het valt me altijd weer op dat wanneer ik in Duitsland ben je zo weinig mensen op straat zie en dat de huizen er zo saai uitzien aan de buitenkant, alsof er niemand in woont. We lopen Bunde al snel weer uit en we vrezen dat we voorlopig niets tegen komen waar we koffie met iets lekkers kunnen krijgen want we wandelen weer in een landelijke omgeving.
Ongemerkt verdwijnen de kilometers onder onze voeten want al kletsend lukt dit prima. Het duurt dan ook niet zo erg lang of we zijn bij de wagenrust. Hier is gelukkig een plaatsje voor ons waar we even kunnen zitten en onze lunch kunnen
 |
| De wagen rust |
gebruiken. Niet zo heel veel later is Bunde alweer te zien en voordat we het weten lopen we er al weer door. Het restaurant "De Poort van Groningen" is niet meer zo erg ver weg maar we maken nog een lus want we hebben er dan nog maar ruim 20 km opzitten. Bij dit laatste stuk hebben we de wind pal tegen en het kost soms moeite om vooruit te komen. Het duurt niet zo lang meer of we zien het startbureau al weer en nadat we de loopbrug over de A 7 zijn overgestoken kunnen we ons gaan afmelden.
Natuurlijk nemen we hier eerst nog een kop thee met iets lekkers erbij voordat we weer richting huis gaan.
Ondanks dat er veel wind was opgegeven met zelfs windstoten was het toch fijn wandelweer. Alleen op het laatste stukje stond er veel wind. Natuurlijk was het weer een tocht met een hoog moddergehalte. Mijn GPS gaf aan dat ik 25,4 km gewandeld had. Het was gezellig om weer eens met Heleen te wandelen. Het is altijd weer verrassend om ergens te wandelen waar je anders alleen met de auto komt. Wandelend zie je veel meer en hele andere dingen.
 |
| Hoofdwacht |
 |
| Weer terug |
