Het was heerlijk vertoeven in Senegal waar ik dit jaar met mijn zusje en een vriendin op vakantie was. Het resort waar wij zaten kon je niet zomaar binnen komen omdat er een hek voor de ingang zat en op het strand was er ook bewaking. Natuurlijk mocht we wel van het resort af wat wij dus ook deden.
Ik was blij dat ik weer terug in het resort was en ik ging een cappuccino op het terras drinken. De cappuccino was zo lekker in het resort (ik mis die nog steeds nu ik weer terug ben) Mine en Herma gingen naar het strand en ik bleef lekker op het koele terras zitten om te lezen.
Ook ging ik 's middags weleens naar mijn hutje om daar met de airco aan te lezen of ik wandelde een beetje door de prachtige tuin van het resort.
Natuurlijk deden we ook een excursie naar het slaveneiland.
Het eilandje Ile de Gorée ligt net ten westen van de
Senegalese hoofdstad Dakar. Tussen de 15e en 19e eeuw was het eiland één van de
grootste centra van de trans-Atlantische slavenhandel. Het nu schilderachtige eilandje
was voorheen bekend als de “Door of no return”. Het was het laatste wat
honderdduizenden slaven van Afrika zouden zien voor ze ingescheept werden voor
de lange reis naar het Nieuwe Amerika.
We werden met een open jeep van het hotel opgehaald (ik zat voorin en Herma en Mine achterop en buiten en hadden het heel erg koud tijdens de rit. We werden bij een soort carpoolplaats gebracht en daar zou een bus ons oppikken. Nu die carpoolplaats was een groot braak liggend stuk grond.
De chauffeur van de jeep bleef totdat de bus gekomen was. We moesten naar de haven van Dakar en ondanks dat het zaterdag was was het erg druk rondom Dakar.
De naam Ile de Gorée stamt uit de tijd dat het eiland in
handen was van de van de West-Indische Compagnie. Deze vernoemde het naar het
Zuid-Hollandse voormalige eiland Goeree. Vanwege de geschiedenis met de
slavenhandel staat Ile de Gorée sinds 1978 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Een eiland als dit moest natuurlijk goed bewaakt worden.
Daarom werden er forten gebouwd op het eiland. Wanneer je aankomt met de boot
zie je direct het ronde fort op de punt van het eiland.
foto van internet
Ik moet zeggen dat het bezoek aan het slavenhuis veel indruk op me maakte vooral over wat de gids allemaal vertelde wat er in dat slavenhuis gebeurd was. Ook dat b.v. wanneer de slaven niet aan het gewenste gewicht kwamen aan de haaien gevoerd werden. Ik was blij dat we als eerste op het eiland het slavenhuis bezochten en later over het mooie autovrije eiland liepen. Het is nu een schilderachtig eilandje wat een inktzwarte bladzijde is in de geschiedenisboeken.
 |
Het Slavery Freedom Monument vertelt over de vreselijke
geschiedenis van de koloniale slavernij |
De gids die ons over het eiland rondleidde vertelde ons heel veel over het verleden en over het leven zoals het nu was op het eiland is. De bron van inkomsten is het toerisme. Overal zag je dan ook kraampjes waar van alles verkocht werd.
 |
| de man maakt blikjes gereed voor recycling |
Ile de Gorée is ook een favoriete inspiratie plek voor
veel kunstenaars. Je ziet dan ook overal kraampjes met schilderijen en fleurige wanddoeken.
De stoel in de binnenplaats kwam als geroepen want ik vond het heel erg warm en omdat ik de laatste tijd nogal slecht loop en het ook nog in mijn rug had was dit we erg fijn om even te kunnen zitten.
De bus stopte bij het Monument voor de Afrikaanse
Wedergeboorte.
Het is een bronzen beeld op een 100 meter hoge heuvel, dat uitkijkt over de Atlantische Oceaan. Het
monument heeft een hoogte van 50 meter en toont een Afrikaans gezin bestaande uit
een jonge vrouw, een man en, in de linkerarm van de man, een kind dat met zijn
arm richting de zee wijst.
Herma en ik bleven in de bus met nog enkele anderen. Mine ging er wel uit. Mine is ook degene die tijdens onze vakantie de foto's nam met haar smartphone.
Na een een mooi en interessante excursie kwamen we weer aan in ons resort waar we op het terras iets gingen drinken.
Deel 3, het laatste deel volgt.
