Vakantie Senegal 31-01 t/m 14-02-2025 (deel 3)

Het was nog steeds goed vertoeven in Senegal waar mijn zusje, een vriendin en ik op vakantie waren. Ik vind altijd dat de laatste week van de vakantie snel gaat en dat was deze keer niet anders. De pijn in mijn rug werd niets minder en ik heb zelfs twee nachten in een stoel geslapen omdat ik bang was dat ik niet mee zou kunnen met excursies omdat het uit bed gaan erg pijnlijk was en maar langzaam wat minderde in loop van de dag.

Buiten het resort was alles stoffig en heel droog maar in het resort was het prachtig groen en waren er 's morgens heel wat tuinmannen aan het werk. Ook werd er iedere ochtend vroeg gesproeid. 

Herma en Mine gingen als we in het resort bleven naar het strand. Zij lazen op een ligbed op het strand en ik op het terras in de schaduw of in mijn hut.

Ook op het strand was 24/7 beveiliging

Op een ochtend zagen we toen we gingen ontbijten verkopers met allerlei waren op de strandopgang zitten. Wel fijn voor de verkopers want iets buiten ons resort was er een plek waar de verkopers hun kraampjes hadden want er zijn altijd mensen die het resort niet uitgaan.

De laatste week maakten we ook nog een excursie. We bezochten het Bandia reservaat.

Het natuurreservaat Bandia ligt ongeveer 65 km ten zuiden van de hoofdstad Dakar bij Mbour in het noorden van Senegal. Op een oppervlakte van zo’n 3500 hectare maak je kennis met de grote zoogdieren van Afrika. Het natuurreservaat is opgericht in 1997 en je maakt kennis met de oorspronkelijke fauna van Senegal. Naast giraffen, gazellen, wilde zwijnen, buffels en krokodillen zijn er ook neushoorns en vele vogelsoorten zoals de struisvogel.

Het was een ochtend excursie want de beste tijd om het natuurreservaat te bezoeken is in de  ochtenduren, omdat de temperaturen op dat moment nog draaglijk zijn en een groot aantal dieren dan nog actief zijn. Later op de dag zoeken de meeste dieren de schaduw op in schuilplaatsen.

Ik had me de hele tijd zorgen gemaakt van hoe ik met mijn pijnlijke rug in die jeep zou kunnen komen maar het waren zorgen voor niets geweest want de jeep reed naar een brede houten trap en we konden zo in de jeep stappen.

Deze weg in het park zag er goed uit maar soms zaten er flinke kuilen in de paden en wegen en dat was geen pretje voor mijn pijnlijke rug maar ik genoot van alles wat ik in het park zag.

We werden gewezen op een struisvogel die op eieren zat te broeden.

Je kon merken dat de dieren gewend waren dat er steeds jeeps langs hen heen reden want ze bleven meestal gewoon staan.

Natuurlijk kun je dit park niet vergelijken met b.v. het Paul Krugerpark in Zuid-Afrika waar ik in het verleden geweest ben maar het was toch wel heel leuk om de dieren hier te zien.

Toen de rit door het park afgelopen was en we weer bij het beginpunt uit de jeep waren zagen we nog een hyena die in een afgeheind stukje liep. Ik vind dit altijd zulke zielige dieren om te zien. Ook was daar een vijver met heel veel krokodillen.

Bij het restaurant liep ook een aap rond die precies in de gaten had als iemand iets uit zijn tas haalde want dan kwam hij of zij aangesneld  en ik schrok zelfs een beetje die plotseling voor mijn voeten stond.

Op de terugweg naar het resort genoot ik weer van alles wat ik onderweg zag.

Wat je ook in alle dorpen zag waren jongentjes (Talibés) met emmertjes in hun handen.

Talibé betekent letterlijk "leerling" in het Arabisch. Senegal is een islamitisch land, en mensen vinden het belangrijk dat hun kinderen opgroeien met islamitische waarden. Vele ouders sturen hun kinderen daarom naar gespecialiseerde Koranscholen. Maar omdat de Senegalese overheid de Koranscholen niet subsidieert, krijgen de islamleraren dikwijls te maken met een nijpend gebrek aan middelen: ouders blijven hun kinderen sturen, maar de leraars hebben dikwijls niet de mogelijkheid en het geld om goed voor de kinderen te zorgen. Veel kinderen moeten dan ook uren per dag op straat bedelen. Om te kunnen eten, maar ook om geld in te zamelen, dat gebruikt wordt om de school draaiende te houden. Jammer genoeg maken veel marabouts misbruik van deze situatie. Ze straffen de kinderen die te weinig bijeen weten te bedelen, en leiden soms met hun familie een luxueus leventje van het ingezamelde geld. Gelukkig zijn er steeds meer organisaties die zich het lot van de kinderen aantrekken zoals b.v. Open Doors

Ik had steeds zo met die kinderen te doen en had er moeite mee om niets te geven maar dit wordt sterk afgeraden omdat je dan het bedelen instant houdt, maar toch....

Iedere avond was er in het resort ook iets van amusement maar persoonlijk trekt dat mij nooit zo. Mine keek er soms weleens even.

Aan alles komt een eind dus ook aan deze vakantie. Op de dag van vertrek kwamen ze onze bagage ophalen bij onze hutjes.

Van de ARBO zou hier in Nederland het personeel niet die koffers zo boven op die busjes mogen tillen. Op bovenstaande foto wordt mijn koffer op het busje getild en die is toch wel 20 kg.

Ik moet zeggen dat de luchthaven van Senegal erg modern was wat ik eigenlijk niet verwacht had en de taxfree winkel verkocht ook al de bekend merken. Mijn zusje en ik kochten nog een flesje eau de parfum. 

Op tijd kwam ons vliegtuig wat ons terug naar Nederland zou brengen aan en na een voorspoedige reis kwamen we tegen middernacht aan. Het verschil in temperatuur was 30 graden dus dat was wel wennen.
Ik heb een heerlijke vakantie gehad ondanks dat ik de hele tijd erge rugpijn had. Ook vond ik het wel lastig dat er in het resort frans gesproken werd want ik ben deze taal niet machtig. In het resort waren ook nauwelijks Nederlanders de meeste gasten waren Fransen.  Ik ben Herma en Mine dankbaar voor de hulp die ze me boden als het nodig was. Ook was Mine de fotografe want zij heeft alle foto's gemaakt met haar smartphone (doordat ik nogal beef en met 2 stokken loop gaat het maken van foto's niet zo) Ik spreek de hoop uit dat we volgend jaar weer met elkaar op vakantie mogen gaan. Mijn schoonzusje verdient een pluim omdat ze me naar Schiphol gebracht en me gehaald heeft.