Ik had logees van 03-06 tot 07-06-2025

Mijn broer en schoonzusje kwamen een paar dagen bij me logeren en het is altijd heel gezellig als ze er zijn. Ze hebben altijd wel redelijk veel bagage bij zich maar het is toch nooit nodig dat er boven op het dak van de auto koffers moeten😂😂 Mijn broer heeft wel wat extra bagage i.v.m. zijn gezondheid en tevens moet er ook altijd een rollator mee. 

Nadat alles de middag van aankomst was uitgeladen hebben we eerst gezellig bijgepraat en die dag vloog dan ook al snel om en we gingen zelfs laat naar bed.

We hadden besloten om de volgende dag naar het centrum te gaan wandelen om ergens koffie te gaan drinken. We moesten wel de buienrader in de gaten houden omdat er wel af en toe een buitje viel maar 's middags konden we toch gaan. Mijn schoonzusje wist dat de Hema een lekkere ijskoffie had dus daar gingen we op af.

Ik moet zeggen dat die koffie zeker voor herhaling vatbaar is maar het is wel een caloriebom. We liepen nog wat door het centrum rond en bekeken wat winkeltjes. Mijn schoonzusje werd door iedereen zeer vriendelijk gedag gezegd want ze dachten vast dat zij de begeleider van mijn broer en mij was want wij liepen beiden met een rollator (ik trouwens voor de eerste keer hier naar het centrum want als het even wil ga ik nog wel op de fiets) Er moest dus een foto genomen worden van broer en zus achter hun rollators.

Op de terug weg naar huis gingen we natuurlijk langs het mooie hertenkamp en gelukkig waren er wat herten dichtbij te bewonderen.

Ik vind dat ze zulke lieve snuitjes hebben. Soms zijn ze niet goed te zien omdat ze verder weg bij hun schuilplaats liggen.

Toen we weer bij mijn huis kwamen zat Figo al op de uitkijk want hij is niet graag alleen dus hij was vast blij dat hij ons weer zag aan komen😂😂

Ik had van te voren aan ze gevraagd of ze het leuk zouden vinden om naar het nieuwe zeehondencentrum te gaan. Dit is begin van het jaar verhuisd van Pieterburen naar het WEC in Lauwersoog. Het leek hun wel wat en ik was hier ook nog niet geweest.

Het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) vindt zijn oorsprong in Zeehondencentrum Pieterburen, opgericht in 1971 door Lenie ’t Hart. Wat begon als een eenvoudige opvanglocatie groeide uit tot het grootste zeehondenziekenhuis van Europa. 

Het Zeehondencentrum heeft in het WEC het een nieuwe thuisbasis, midden in UNESCO Werelderfgoed Waddenzee. Niet alleen de zeehondenzorg staat centraal, maar ook het behoud van en onderzoek naar het unieke leefgebied waarin ze leven: de Waddenzee.

In het Werelderfgoedcentrum ziet men een brede focus op de Waddenzee, een plek waar natuur, wetenschap, educatie en beleving samenkomen. De zeehond blijft daarbij een krachtig symbool, een herkenbaar icoon van de Waddenzee en een ambassadeur voor natuurbescherming.

Mijn schoonzusje waar ik regelmatig uitstapjes mee doe ging ook gezellig mee.

We begonnen eerst met koffie en een duindoorn cheesecake. Ik moet zeggen dat het heerlijk was. Hierna gingen we ieder op ons eigen tempo door het centrum. We begonnen met een film over alles wat met de Waddenzee te maken had (prachtige beelden waren er te zien)

Wat ik heel leuk vond was dat je door een glazen wand een zeehond zag zwemmen die vaak op ooghoogte met je kwam.

Op een interactieve manier kun je er alles te weten komen over de Waddenzee. Heel leuk voor kinderen naar ook voor ons als volwassenen.

Maar het allermooiste vond ik toch wel de zeehonden om te zien. Er lagen er ook een paar op de I.C. die nog heel jong waren en ik vroeg me af of ze het wel zouden redden maar dat zal waarschijnlijk wel anders zouden wij ze waarschijnlijk niet hebben mogen zien. 

In het Zeehondencentrum doorlopen zeehonden drie fases tijdens hun revalidatie en opvang.

Fase 1: Intensive care:

Hier krijgen zeehonden de intensieve zorg die ze nodig hebben, vaak met behulp van medicijnen en speciale voeding.

Fase 2: Herstel:

Als een zeehond stabiel is, wordt hij verplaatst naar een grotere badkamer waar hij geleidelijk aan kan herstellen en weer aan het zwemmen en spelen kan wennen.

Fase 3: Bijna beter:

Hier kunnen zeehonden van grotere bassins gebruik maken en in grotere mate zelfstandig zijn. De verzorgers oefenen met de zeehonden om ze weer klaar te maken om in de zee te gaan.

Ook ging ik nog even het dak op om van het uitzicht te genieten. Ik kwam langs een broedende visdief die duidelijk liet horen dat ze er niet van gediend was dat ik langs liep.

Terwijl ik er stond duurde het niet lang voordat er een flink bui los barstte, trouwens de hele dag waren er regenbuien maar omdat we binnen waren hadden we er weinig last van.

Thuis las ik op internet dat er in de havenmondig een broedponton is aan gelegd voor verschillende vogelsoorten, zoals visdief, Noordse stern en Scholekster. Dit broedponton is een omgebouwde dekschuit. De naam van het ponton is Sternstee.

Ik had bij het maken van de foto al wel gedacht wat ligt daar een vreemd soort boot maar kon het niet thuisbrengen (trouwens op de foto is het ponton niet echt duidelijk te zien)

Het was een geslaagd uitstapje. Mijn broer en zijn vrouw hebben volgens mij alles wel gelezen en ze hebben zelfs 2x de film bekeken. Ik zal er zeker nog weleens heen gaan want het is niet zo erg ver voor mij als voor hen. Het is zeker een bezoek waard hoewel ik er niet zoveel zeehonden gezien heb als eerder in Pieterburen. Maar het beleid is tegenwoordig ook anders en ze worden niet altijd direct opgevangen want de moeder kan nog terug komen. Er wordt bij een gevonden zeehond een zeehondenwachter naar toe gestuurd en die bekijkt wat nodig is.

Als je in Lauwersoog bent moet je natuurlijk een vis gaan eten in een van de visrestaurants.

Bijna ging de bestelling nog mis want we wilden een Plate hebben maar het bedrag op de rekening was wel erg laag en gelukkig konden ze het nog veranderen. We hadden 1x kibbeling en 3x een lekkerbekje.

Het was een hele gezellige een leerzame dag over de Waddenzee.

Aangezien ik zelf geen auto heb en altijd iemand anders nodig heb om iets groots te kopen of weg te brengen ben ik met mijn schoonzusje nieuwe tuinstoeltjes wezen kopen voor een van mijn terrasjes in de tuin en hebben we de ouden naar de Kringloop gebracht. Ook heeft mijn broer nog een klusje voor me gedaan in de garage onder het toeziendeoog van Figo, mijn lieve kater.

Het waren gezellige dagen die omgevlogen zijn en die zeker voor herhaling vatbaar zijn. Ook het bezoek aan het WEC was een groot succes en echt aanrader.

De Wandeltoppers een dag aanmoedigen samen met Heleen haar vader 23-05-2015

Andere jaren logeerden ik met de Wandeltoppers (Heleen, Harriet en Conni) in een leuk vakantiehuisje in Diever tijdens de Wandelvierdaagse van Diever maar helaas was dit huis er niet meer om te huren. Toch gingen Heleen, Harriet en Conni er twee van de vierdagen 30 km wandelen. Ze moesten nu wel extra vroeg op want ze moesten nu eerst vanaf huis naar Diever rijden maar dat was dus ook al een beetje wennen voor straks in Nijmegen.

De eerste dag kreeg ik een app'je van Heleen  dat als ik vrijdags niets op het programma had staan ze aan haar vader (die altijd als een trouwe fan onderweg ergens bij hun wandeltochten staat) zou vragen of hij mij wilde ophalen. Nu dat wilde hij en zo ontmoette ik ze op twee rustposten en ook op de finish. Leuk hoor om er ook een beetje bij betrokken te zijn want ik heb deze vierdaagse zo vaak gedaan eerst al training voor de Strandzesdaagse en later voor de Nijmeegse Vierdaagse.

De route die de wandelaars moesten doen was richting Uffelte en Havelte. Wij zouden ze ontmoeten bij Brasserie Oer in Havelte. Toen wij er zaten kwamen ze er  na een poosje aan.

We zagen dat ze mosterdsoep hadden en de meesten van ons hadden daar wel zin in en we bestelden dat dan ook.

Ik moet zeggen dat de mosterdsoep me wel enigszins tegenviel. Zou het komen omdat het Drentse mosterdsoep was i.p.v. Groningse mosterdsoep?😂😂

Op de ruiten van het restaurant stonden allerlei leuke zinnen geschreven.

We hadden met de wandelaars afgesproken dat we ze bij de volgende rustpost weer zouden ontmoeten en dat was bij dorpshuis de Roskam in Uffelte. 

Ik was onderweg wel bang dat we vast zouden komen zitten op een slechte zandweg (werd ook aangegeven dat het een slechte weg was) en ik zou moeten duwen😂😂Maar Okko stuurde de auto behendige door de kuilen en het losse zand. Intussen was het ook flink gaan regenen. Omdat het nogal regende was het ook nog heel druk bij het dorpshuis omdat de wandelaars wachtten totdat de bui over was. Wij konden gelukkig nog binnen ergens zitten om op ze te wachten. Ook nu duurde het niet lang of ze kwamen er aan. Het was nog steeds druk in het dorpshuis maar langzaamaan stapten de wandelaars weer op die de bui er hadden afgewacht. 

Heleen, Harriet en Conni bleven er ook niet lang en toen Okko en ik er weer vertrokken was het weer vrij rustig.

We zouden hen nu bij het eindpunt opwachten. Dat zou nog wel even duren maar het is daar altijd gezellig met live muziek. Toen ze er aankwamen en zich afgemeld hadden dronken ze er nog iets en gingen we weer op huis aan.

Wij wachtten hun op onder een van de partytenten zodat we droog zouden zitten als het ging regenen. Het wachten ging eigenlijk vlot voorbij omdat je er altijd wel aanspraak hebt. Ook leuk om de wandelaars binnen te zien komen. En ook daar kwamen zij aan op de tijd die wij ongeveer gedacht hadden.

bovenste foto Heleen en Conni, linksonder Harriet en rechts onder mijn taxichauffeur Okko

Ik heb het een hele gezellige dag gevonden en ik bedank Heleen haar vader dat hij mij mee nam.

Volgens mij liggen de wandeltoppers goed op schema voor Nijmegen.