Het is vandaag precies zes jaar geleden dat mijn man plotseling overleed. Soms kan ik mij niet voorstellen dat het al zes jaar geleden is.
Al zes jaar lang moet ik je missen
maar iedere dag kom je nog steeds voorbij.
In heel veel kleine en gewone dingen
voel ik jou nog steeds heel dicht bij.
Ik kijk naar je foto, ik hoor je stem
iemand doet wat jij ook altijd deed.....
En al die kleine dingen maken
dat ik je niet vergeet.
Ik vind je in heel gewone dingen
die maken dat ik je nog steeds heel erg mis.
Maar daardoor weet ik ook,
dat de dood niet het einde is.
Zolang ik nog over je praat
met een lach en soms met een traan,
dan ben je zolang ik leef
nooit echt helemaal van me weggegaan.
(het is een gedicht van wendysgedichten wat ik iets heb aangepast)
Sterkte, Noortje!
BeantwoordenVerwijderenZes jaar alweer.. waar blijft de tijd? Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het zo lang nog niet lijkt.. hij zit natuurlijk nog elke dag in jouw gedachten. Moet tot m'n spijt zeggen, dat ik deze keer vergeten ben je een kaartje te sturen.. had er van het weekend nog aan gedacht, maar toen kwam vriendlief ziek thuis van het Mannenweekend ( niks ergs gelukkig hoor) en toen is het me ontschoten. Maar reken maar dat ik wél al aan je gedacht heb vandaag hoor.. die datum vergeet ik niet hè!
BeantwoordenVerwijderenHeel lieve omarming, Noortje.
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.