Figo's vijfde verhaaltje voor op de facebookpagina van Balkonkater Dorus

Afgelopen zondag was het alweer tijd dat ik mijn verhaaltje op de facebookpagina van Doorie mocht schrijven. Alweer mijn vijfde verhaaltje. 

Wat vliegt de tijd toch! Vinden jullie dat nu ook?

Deze keer ga ik over iets miauwen wat me al zeker twee maanden bezig houdt. Ik weet namelijk niet of het echt gebeurd is of dat ik het gedroomd heb.

Het is namelijk het volgen: 

Mijn vrouwtje ging in juli met haar vriendinnen naar Nijmegen die daar de Nijmeegse Vierdaagse gingen doen. Vrouwtje liep niet hoor ze heeft dat tot en met 2019 wel gedaan maar nu kan zij dat niet meer. Ze ging mee om hen te supporten. Toen Zorro, die zijn huis heeft bij Angeline Boom in Havelte, dit hoorde nodigde hij me uit om bij hem en zijn mensen te komen logeren. Dat leek me wel wat hoewel mijn oppasvrouwtje altijd naar me toekomt als mijn vrouwtje een paar dagen weg is. Ik moest mijn slaapmand en brokken meenemen want Zorro is al lang een senior en krijgt oude poezenbrokken. Toen vrouwtje haar vriendinnen haar die dag kwamen ophalen namen ze mij ook mee om me bij Zorro in Havelte af te zetten dat was wel een beetje om maar dat vonden ze geen probleem.

En toen begon het feest. Ik heb het geweldig gehad. Ze hadden zelfs een penning die ze mee om deden zodat ik door het kattenluik kon. De man van Zorro had voor ons een poezentent gemaakt in de tuin waarin we heerlijk konden chillen. We gingen ook heerlijk chillen met onze billen in het hoge gras. Heerlijk vond ik dat want thuis heb ik geen gras in mijn tuin. Er werd mij wel verteld dat ik geen vogels mocht vangen in zijn tuin want dat vond het vrouwtje van Zorro niet goed maar ik vang geen vogels dus dat was een geen punt (er vlogen heel veel mussen in zijn tuin)

Ook had de man van Zorro twee hengels gehaald zodat we konden vissen en wonder boven wonder ging dat vissen ons redelijk goed af en ik heb zelfs nog even gezwommen (dat zwemmen heb ik geleerd tijdens het eerste Grote Weilandfeest bij Joep) Ook zijn we nog op jacht geweest naar hunebedmuizen en wat waren die lekker bij het barbeknoeien. De dagen vlogen om en zowel Zorro als ik moesten er aan wennen dat we weer zonder elkaar waren en Zorro gaf de eerste nacht dat ik er niet meer was een concert hoorden ik van zijn mensen en dat deed hij niet toen ik er was.

Of het nu echt gebeurd is of dat het een droom was ik kijk er in ieder geval met een fijn gevoel op terug.

(Op de collage zien jullie Zorro en mij en dat ik zit te vissen. Zorro heeft wit in zijn gezicht. Mijn gezicht is helemaal zwart)