Berg en Terblijt 11-03-2013

Ik begin aan mijn wandelroute

Omdat ik een lang weekend in Limburg ben kan ik de verleiding natuurlijk niet weerstaan om hier een wandelroute te wandelen. Ondanks dat ik hier ben met medereisgenoten die niet wandelen heb ik thuis toch al een route op www.wandelgidszuidlimburg.com uitgezocht. De route begint in de buurt van het hotel waar we logeren en is 8 km lang.

Holwoningen

Omdat het een wandeling met hellingen is heb ik mijn stokken meegenomen (trouwens ik gebruik deze altijd als ik in Limburg wandel) Het duurt niet erg lang of ik passeer grotwoningen, deze woningen werden tot 1931 bewoond door blokbrekers. Een blokbreker was een arbeider in de onderaardse mergelgroeven, zij ontgonnen de mergelsteen, meestal in blokvorm waardoor honderden kilometers onderaardse gangen zijn ontstaan.
Al snel voert de route het bos in en kom ik in het plaatsje Berg om vervolgen weer snel het bos in te moeten. Het is maar goed dat ik de stokken bij me heb want sms zijn het wel wat steile paadjes naar beneden en de paden zijn soms ook wel wat glibberig omdat het wat modderig is op sommige stukken. Het is heel stil in het bos en ik kom er ook niemand tegen. Even kom ik op een stukje asfaltweg (de Brakkeberg, bekend bij wielerliefhebbers 14%) om vervolgens weer snel een bosweg in te moeten.
Het lijkt soms wel of het even heel licht sneeuwt want soms is het net of ik wat poedersuiker op mijn kleding zie. Ik geniet van de omgeving en de stilte. Wel vind ik het vervelend dat ik mijn mobiele telefoon vergeten ben, want ik die zo valgevoelig ben en nu in zo'n verlaten gebied wandel moet er niet aandenken dat ik hier zou vallen en niet meer op eigen kracht verder zou kunnen.

Op een gegeven moment kom ik in de buurt van Valkenburg, in de meer bewoonde wereld want ik passeer nu regelmatig iemand. De route voert me over een brug over de Geul en via een klaphek kom ik in een graasgebied van Schotse Hooglanders. Ik vind dit toch altijd een beetje eng maar de dieren hebben nauwelijks oog voor me en ik kom zonder problemen door het gebied.
Ik passeer het Château Sint Gerlach en de Sint Gerlachus kerk. Aan de poort van de begraafplaats hangt een mooi gedicht. Intussen wordt de lucht steeds grauwer en de poedersneeuw die af en toe valt lijken nu wat vlokjes te worden. In de verte zie ik het hotel al waar we verblijven en et duurt niet lang meer of ik voeg me bij mijn medereisgenoten die in de lobby van het hotel op me zitten te wachten. Terwijl ik hier zit begint het steeds harder te sneeuwen dus ben ik net op tijd weer terug.

Ik heb genoten van de mooie route. Het was geen overbodige luxe dat ik mijn stokken bij me had. Het was wel koud maar in het bos viel dit wel mee. Mijn GPS gaf aan dat ik 8,6 km gelopen heb.

Gedicht aan de poort bij de begraafplaats

Ronald McDonald Huis wat
verbonden is aan een revalidatiecentrum