Kootwijker Duin en Veentocht 10-11-2018 Uddel

Omdat we een weekje op de Veluwe waren en ik gezien had dat er in Uddel een wandeltocht georganiseerd werd door Wandelcommissie stichting Internationale Vierdaagse Appeldoorn had  ik wel zin om hier te gaan wandelen. Omdat er ook een afstand van 5 km was kreeg ik Manlief zelfs overgehaald om met me te gaan wandelen. Ik had dit eigenlijk niet verwacht maar vond het natuurlijk wel erg leuk. Hoewel ik voor 5 km normaliter mijn wandelschoenen niet aantrek deed ik het nu met alle plezier.
De start was bij Landal Park Rabbit Hill. Nadat we ons hadden ingeschreven gingen we op weg.

We liepen al direct toen we van het vakantiepark af waren op onverharde bospaden en dat zou niet anders meer worden tijdens de tocht.

Na ongeveer 2 km kwamen we bij het Kootwijkerveen.
Het vaak doodstille, spiegelende meer in het Kootwijkerveen ligt zo’n 40 meter boven NAP. Het is het enige stuk met levend hoogveen op de Veluwe. Het water blijft in deze kom in de zandgronden staan omdat zich in de laatste ijstijd een ondoorlaatbare laag ijzeroxide in de ondergrond heeft gevormd. In het stilstaande water heeft zich een dikke laag veen gevormd. Vanaf de Middeleeuwen zijn boeren uit de omgeving turf uit het Kootwijkerveen gaan winnen. In het westelijke deel liggen zo’n zeshonderd veenputten, de meeste niet dieper dan twee meter. Het moerasachtige gebied herbergt allerlei, zeker voor de Veluwe, bijzondere planten, waaronder zonnedauw, veenpluis, beenbreek, orchideeën en veenmossen.

We volgden een slingerend pad langs het Veen en aan het eind van dit pad moesten we een bruggetje over.

Dit bruggetje is in 2013 gebouwd door Defensie die aan Staatsbos vroeg of ze een geschikte oefenlocatie hadden. Een plek waar zij iets konden bouwen wat voor langere tijd kon blijven staan en waar de bezoekers iets aan hebben. Daar had Staatsbosbeheer wel oren naar! Want de naam zegt het eigenlijk al, het "Kootwijkerveen" is een van oudsher venig en dus nat gebied. Een prima locatie om een brug te maken, met speciaal voor de sportievelingen een touwbrug ernaast waar van het betreden op eigen risico is.
Van de touwbrug ernaast was trouwens niet veel meer over.
Niet veel verder op kwamen we drie mannen van de organisatie tegen en die zeiden dat ze een alternatieve route zouden maken vanaf dat punt omdat we verder op door mul zand zouden komen. Ik stond versteld van Manlief die zei dat we door het mulle zand zouden gaan want de alternatieve route zou een km. korter zijn.
Niet veel verder hing een zakje waarop stond "Voor jou van mij " aan een boom.

Ik heb op internet opgezocht wat het was en het houdt in dat men zomaar een cadeautje neerlegt voor een onbekende, zonder er iets voor terug te willen.  Het is een idee achter de Facebook-groep 'Voor Jou Van Mij'. Deze Facebook-groep is al een tijd geleden gestart en heeft meer dan tienduizend leden.
Leden van de groep laten op willekeurige plekken een cadeautje achter. Bij de pakjes zit een briefje met een verwijzing naar de Facebookgroep. Zelf zit ik niet op Facebook maar het is wel leuk om de foto van het pakje op Facebook te zetten zodat degene die het heeft neergelegd ook weet dat het gevonden is. Gelukkig heeft iemand die wel op Facebook dit voor me gedaan zodat de zogenaamde "Dropper" kon zien dat het gevonden was.

We kwamen door een stukje mul zand wat we eigenlijk wel vonden meevallen en intussen waren de overige afstanden er ook weer bijgekomen.
Het was jammer dat het geen zonnig weer was want dan was het mooie kleurenpalet van het bos helemaal geweldig geweest hoewel we nu ook van de kleuren genoten. 

Het was goed te merken dat we weer in de buurt van het vakantiepark kwamen want er kwamen heel veel wandelaars ons tegemoet.
Manlief keek nog even naar een pijl op een boom om te zien of we de juiste route nog volgden.

Ondanks dat er voorspeld was dat het 's morgens zou regenen bleef het de hele morgen droog en begon het 's middags te regenen.
Al snel zagen we de parkeerplaats van het park en gingen we ons afmelden. Ik liet mijn boekje afstempelen en er was een keuze uit 5 medailles. Ik koos voor een medailles met een stickertje van een konijn erin.

Het was leuk om eens een georganiseerde wandeltocht met Manlief te doen. Ik had echt niet verwacht dat hij dit zou doen. Verder was het wandelen in het bos natuurlijk heerlijk ondanks dat het erg somber weer was. 
Op onderstaande foto is wel te zien dat Manlief heel trots op zichzelf is dat hij een tocht van 5 km deed (trouwens de tocht was 5,4 km)