Even heimwee naar mijn kindertijd.


Vroeger, toen ik nog een kind was, kon het na de kerst niet snel genoeg oudejaarsdag worden. Op die dag gingen wij altijd naar mijn Opa en Oma, die in een dorp verderop woonden. In dat dorp was het de gewoonte om 's nachts na de laatste klokslag op verschillende plaatsen in het dorp te gaan zingen. Omdat het, volgens mijn ouders, nog te lang was om tot middernacht op te blijven moest ik eerst nog een paar uurtjes naar bed. Er werd me beloofd om me ruim op tijd te roepen maar omdat ik altijd bang was dat ze me zouden vergeten deed ik al die tijd geen oog dicht.
Als ik dan geroepen en aangekleed was gingen we naar buiten en begon het wachten op de twaalf klokslagen.
 
We begonnen met het zingen op de sluis bij de haven en na de laatste klokslag zette de broer van mijn Opa in en alle aanwezigen vielen in met het lied:
Uren, dagen, maanden, jaren
vliegen als een schaduw heen
Ach, wij vinden, waar wij staren
niets bestendigs hier beneen
Op de weg, die wij betreden
staat geen voetstap die beklijft
Al het heden wordt verleden
schoon 't ons toegerekend blijft 

Nadat het lied gezongen was wenste iedereen elkaar het allerbeste voor het nieuwe jaar. Hierna vertrok de stoet naar de kerkstoep waar het lied weer gezongen werd. Hierna gingen we bij de notabelen in het dorp zingen en hier kregen de mannen een sigaar en de dames, meen ik, een kersenbonbon. Wat de kinderen kregen weet ik niet meer.
Op Nieuwjaarsdag mochten mijn broer en ik de spaarpot openen waarin mijn Oma stuivers gespaard had en die mochten we dan verdelen.
Later gingen we met mijn Opa bij vele bekenden in het dorp langs om Nieuwjaar te wensen en krijgen wij overal iets voor onze spaarpot. Aangezien mijn Opa veel bekenden had haalden wij aardig wat op. Het geld brachten we dan begin van het jaar naar de bank zodat het op ons spaarbankboekje kon worden bijgeschreven.

Gek nu ik ouder word lijkt het net of ik veel vaker aan vroeger terug moet denken. Ik heb er altijd erg van genoten en ik weet dat het nog lang traditie gebleven is in dat dorp zelfs nog toen ik al volwassen was maar ik woonde niet meer in de buurt en mijn Opa en Oma waren intussen ook overleden.

16 opmerkingen:

  1. Wat een mooie traditie! Heb er nog nooit van gehoord.. zal echt iets plaatselijks geweest zijn.
    Behalve dan het ophalen van Nieuwjaarsfooitjes.. dat gebeurt eigenlijk nog wel, al hoeven de kinderen er niet voor over straat.. die gaan bij ons gewoon de hele familie langs haha! Wél lastig dat je tegenwoordig nog maar zo weinig cash geld gebruikt.. ik heb tegenwoordig nooit meer genoeg 'vijfjes' bij elkaar gespaard om alle (achter-)neefjes en -nichtjes er eentje te kunnen geven, dus geef ik meestal een snoepje en een briefje erbij, dat hun fooitje op mama's rekening gestort is hahahahaa!
    Dat mijmeren is mooi.. maar nóg mooier is dat je het nu opgeschreven hebt.. dan blijft die herinnering bewaard hè! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja het was echt iets plaatselijks en zelfs dicht bij jouw geboortestad Dordrecht. Het was in de Hoeksche Waard in het dorpje Heinenoord. Ik meen dat ik eens gelezen heb dat het ook nog in een ander dorp ergens gedaan werd. We zongen ook nog een ander couplet maar ik weet niet meer welk. Het is een lied wat vroeger vaak in de kerkdienst op oudejaarsavond gezongen werd of in de dienst op Nieuwjaarsdag. Ik denk dat het nu bijna nergens meer in een kerkdienst gezongen wordt want het is wel in een oubollig tekst in deze tijd.
      Dat probleem met cash geld merk ik ook als ik voor een of andere stichting collecteer. Zelf heb ik tegenwoordig een potje met wat geld in een kastje in de hal voor collectes.

      Verwijderen
    2. Ik kende alleen de eerste twee zinnen van dat lied want die zong Wim Kan eens in een conference. :-) Onze goeie vrienden wonen in Heinenoord, maar ik heb ze er nog nooit over gehoord.. ik vrees dus dat ook daar die traditie niet hoog gehouden is..!

      Ja, is echt wel jammer voor collectanten lijkt me.. voor de jongens die de krantjes komen bezorgen, had ik nu ook wat euro's klaarliggen in de gang, maar de meesten komen helemaal niet meer bellen..!

      Verwijderen
    3. De traditie is wel vrij lang daar gebleven. Ik heb eens gelezen dat het alleen daar en nog in een andere plaats in Nederland was.

      Verwijderen
  2. Héérlijke traditie, Noortje !
    Een gelukkig, gezond, creatief 2019 !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond het altijd een fantastische traditie waar ik met een fijn gevoel op terugkijk zoals ik al schreef.
      Voor jou ook het allerbeste voor 2019.

      Verwijderen
  3. Herkenbaar toen zong men ook bij ons in het dorp.
    Wij gingen ook altijd naar opa en oma twee dorpen verder op, dan keken we ook skispringen.
    Het zijn mooie herinneringen en toen had je nog echte winters. Hans

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat kijken naar dat skispringen deden we later ook toen mijn Opa en Oma TV hadden.

      Verwijderen
  4. ja, het is een mooi verhaal. Ik had nog nooit zoiets gehoord. Ik vond oud en nieuw nooit wat aan, en nog steeds niet, ik vind het maar flauwekul. Vroeger vond ik het leuker, maar heb het nooit echt begrepen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Eigenlijk is het gek dat men er zo bij stil staat. Oud en nieuw is voor mijn ook niet echt belangrijk. Ik heb heel vaak nachtdienst tijdens oud en nieuw gedraaid toen ik nog werkte. ik was liever met de Kerst vrij

      Verwijderen
  5. indertijd zongen we wel andere liedjes Noortje

    maar deze traditie is helemaal verdwenen..

    fijne oudejaarsavond gewenst


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond die tradities van vroeger wel wat hebben. Jammer dat er zoveel verdwijnt.

      Verwijderen
  6. Hallo Noortje. Wat een mooie traditie was dat al kan ik me er weinig van herinneren. Echter een wat akelige herinnering. Dat we met een groep op de sluis het lied aan het zingen waren en dat er toen een rotje tussen de zingende mensen gegooid werd.
    En wat dacht je van de zelfgemaakte advocaat?

    Hermus

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor die rotjes was ik ook altijd bang hoewel ik me niet kan herinneren dat er een tussen ons gegooid werd.
      O ja, die zelfgemaakte advocaat door Oma gemaakt was ik vergeten. Ze maakte ook zelf toch boerenmeisjes en boerenjongens? In alles was volgens mij het alcoholpercentage wat hoger dan wanneer je het in de winkel kocht maar het was heerlijk hoewel wij als kind maar een heel klein beetje mochten proeven.

      Verwijderen
    2. Ook staat er ergens in mijn geheugen dat er een krant op tafel werd gelegd en met een zak dop pinda's. Al weet ik niet precies of dit met de jaarwisseling was. Wel deden we jou favoriete spel "Mens erg je niet".

      Hermus

      Verwijderen
    3. Volgens mij gebeurde dat op Nieuwjaarsdag.
      Dat "Mens erger je niet" vreselijk!

      Verwijderen