Een paar weken Turkije (week 1)

Ook dit jaar zijn we weer voor een aantal weken naar Turkije gegaan. Inmiddels zijn we er al een week en het weer is niet top. De Turken zeggen dat het jaren niet zo geregend heeft als nu en dat het ook nog nooit zo koud is geweest. 
We hebben weer voor hetzelfde resort gekozen als voorgaande jaren. Het is een van de twee resorts die in deze tijd van het jaar open is. Het is een heel groot resort wat min of meer op een dorpje lijkt. 
Deze week hebben we besteed om o.a. de ons bekende plekjes te gaan bekijken. We hadden gehoopt dat er inmiddels een brug over de dam zou zijn zodat we hierover naar Çamyuva konden gaan i.p.v. over de brug met al die auto's hoewel deze wel altijd ruim om je heen rijden.

Vorig jaar is de rivier wat uitgegraven met het gevolg dat er ook veel water over de dam stroomt. Ook kan je niet meer over het strand meer naar Çamyuva wat ook heel jammer is want we liepen zo vaak een rondje. 

Wat ons opvalt is dat er de laatste jaren hier wel veel veranderd is: de bevolking rijdt in goede auto's, er is een veel beter beleid w.b. de zwerfdieren, de dolmus waarmee je naar nabij gelegen dorpjes kan zijn ook veel beter geworden etc. Maar wat niet veranderd is is de rotzooi die de bewoners om hun huis hebben.

Ook staan er tussen mooie appartementencomplexen soms krotjes waarvan je je niet kan indenken dat er nog mensen in wonen.
Wat wij hier altijd zo fijn vinden is de gastvrijheid en de behulpzaamheid van de bevolking.
Deze week kwamen we langs mensen die vis aan het grillen waren en toen we keken zeiden ze dat de vis 3 uur geleden gevangen was. We mochten proeven en de vis was werkelijk heerlijk, ik weet niet wat voor vis het was want de mensen spraken alleen Turks.

Ook liepen we van de week op een pad en dachten we dat we binnendoor naar Kemer konden maar dat bleek niet echt een weg te zijn. Toen we vlak bij een huis kwamen zeiden mensen die houtjes aan het hakken waren dat we gewoon rechtdoor konden gaan. We kwamen langs hun voordeur en later weer op een pad door een sinaasappelboomgaard. 

Overal in Turkije wordt thee gedronken en als je dus even onderweg wil uitrusten neem je dus plaats op een terrasje van een theehuis. Voor de prijs hoef je het niet te laten want omgerekend kost een glas thee ongeveer €0,25.

Ook zagen we nog versieringen van  kerst en zelfs de kerstman was nog aanwezig. De reden hiervan is dat de Russisch Orthodoxe kerk Kerstmis op 7 en 8 januari viert en veel Russen komen dan naar Turkije.

Ook gingen we de begraafplaats van Kemer bekijken. Ik had gelezen dat je er tussen de bomen uitzicht had op zee. Het kostte wel even moeite voordat we het gevonden hadden want het stond niet echt duidelijk op de plattegrond. Met wat navraag hebben we het toch gevonden.

Het bootje viel me in de verte al op en ik dacht dat het graf wel van een visser of zeeman zou zijn. Volgens de foto was het van een zeeman.  Het viel ons op dat er veel jonge mensen begraven lagen.
Ik als kattenliefhebster geniet van alle goed uitziende katten en liepen ze jaren geleden nog achter je aan als je een plastic zak in je hand had dan is dit nu helemaal niet meer het geval.

Ook liet manlief hier de mouwen van een jasje korter maken en zijn schoenen verzolen. In vergelijking met Nederland is dat haast voor niets. Ieder jaar neemt hij een paar schoenen mee voor de schoenmaker.

Zodra je buiten het vakantiegebied bent zie je oude huisjes en schuurtjes maar de bevolking vind het erg leuk als je contact met ze maakt ook al kan je elkaar niet verstaan maar met handen en voeten kom je een heel eind.

Ondanks het niet al te beste weer hebben we ons toch heel goed vermaakt en het was net een beetje thuiskomen in het resort. Het personeel leek blij om ons weer te zien en ook in de dorpjes en op de markt konden de mensen ons nog.  Ze wisten zelfs de naam nog van Manlief.