Bezoek dierenpark Hoenderdaell Anna Paulowna 02-05-2019

Toen ik begin mei een paar dagen bij mijn zusje in Amstelveen was bezochten we Landgoed Hoenderdaell in Anna Paulowna. Ik had nog nooit van dit speciale dierenpark gehoord maar Zuslief wel en ze wist dat daar het welpje, dat door een voorbijganger in de Utrechtse plaats Tienhoven gevonden was, was opgevangen. Het dier zat in een hondenbench in een weiland. Aangezien ik gek ben op katachtige dieren was ik gelijk in voor dit uitstapje.

Foto van internet

Dierenpark Hoenderdaell is niet een dierentuin zoals andere dierentuinen. Deze dierentuin heeft namelijk het welzijn van de dieren voorop staan en heeft zelfs een speciaal opvangprogramma waarbij wordt geprobeerd om afgedankte dieren weer terug te plaatsen in het wild. 

Voordat we het park ingingen bezochten we eerst het restaurant voor een kop koffie met iets lekkers erbij.
Daarna gingen we het park in.

Het dierenpark bevindt zich middenin een prachtig natuurgebied en je wandelt dus ook niet over stenen paden langs betonnen behuizingen, maar door bossen en langs een groot water.

Het viel me direct op dat het niets weg had van een dierenpark het leek meer op een gewoon park met af en toe een kooi of een weide voor dieren. Het is erg ruim opgezet.

Mara of Patagonische haas

Het sprak me erg aan dat ze het dierenwelzijn voorop hebben staan. Een bezoek aan een dierentuin kan best wel dubbel zijn. Want dieren horen tenslotte in het wild en niet achter een hekwerk.

Bij dierenpark Hoenderdaell weten ze dat gelukkig ook. Ze bieden de dieren zoveel mogelijk ruimte en sommige dieren mogen zelfs vrij rondlopen door een gedeelte van het park! Ontzettend leuk want zo zie je de dieren van wel heel dichtbij! Je kunt o.a. de alpaca’s zelfs voeren. 

Ook hingen er aan verschillende bomen kastjes ik denk dat dit een soort speurtocht voor kinderen is.

Kameel Fajah was zo te lezen op vrijers poten. 

We kwamen langs de roze pelikanen en daar las ik dat ze als ze jong zijn ze bruin met grijs zijn en naarmate ze ouder worden worden ze witter. De spanwijdte van de vleugels is 270 tot 360 cm en ze kunnen 1500 tot 6500 km afleggen. 

We hoorden vreselijk gekrijs en niet veel later zagen we een kooi waar verschillende papegaaien in zaten. Ik verwonder me altijd over de mooie kleuren die ze hebben.

We kwamen in een hal waar de stokstaartjes zaten maar het was er zo vochtig dat het moeilijk was om foto's te maken want zo wel mijn bril als de lens van mijn cameraatje besloegen.

We gingen weer verder door het park wat soms meer op een

gewoon park lijkt dan op een dierenpark.

We zagen een bordje waarop stond beren maar in eerste instantie zag ik ze niet omdat ze wat veraf lagen. De eerste beren kwamen in 2013 in Hoenderdaell en zijn afkomstig van een fokstation in Bulgarije. Een rijke man fokte de dieren daar in betonnen bakken om er vervolgens op te kunnen jagen. 

 

We gingen een hekje door en kwamen in het domein van de kangoeroes en wallabies. Ik vind die zulke grappige dieren, zo leuk om ze te zien springen. 
Hierna kwamen we bij hetgeen waarvoor we eigenlijk gekomen waren Stichting Leeuw.

Stichting Leeuw is een opvangcentrum voor grote katachtigen. In april 2012 ontving Stichting Leeuw de eerste dieren. De stichting heeft als doel het opvangen van grote katachtigen in nood. Als dat mogelijk is, is de opvang tijdelijk en worden de dieren voorbereid op terugkeer naar hun land van herkomst. De dieren die opgevangen worden, komen bijvoorbeeld van particulieren of zijn oud-circusdieren. Door nieuwe wet- en regelgeving mogen roofdieren in steeds minder landen optreden. Voor leeuwen en tijgers is daarom vaak geen plaats meer. Hun eigenaren zoeken dan een plek waar ze van een goede oude dag kunnen genieten. Stichting Leeuw is zo’n plek.

Direct zagen we al door een kijkgaatje Remy, zoals het gevonden welpje genoemd is.

Ik denk dat verschillende mensen regelmatig naar hem komen kijken want ik hoorde een paar keer zeggen: "wat zijn zijn manen al flink gegroeid" 

Bij Stichting Leeuw leren ze om de dieren weer wild te zijn. Dit doen ze om de dieren indien mogelijk weer terug te brengen in het wild. In natuurreservaten waar ze de rest van hun leven kunnen blijven. Deze opfriscursus bevat bijvoorbeeld een jaagsimulator, waarbij leeuwen en tijgers moeten leren om achter een prooi aan te gaan. Deze eerste jaagsimulator ter wereld leert de dieren niet alleen weer om wild te zijn, maar behoedt ze ook voor stereotype gedrag.
Omdat het bijna tijd was dat er tijgers en leeuwen in de speelhal d.m.v. de jaagstimulator achter een prooi zouden gaan zochten we alvast een mooi plekje om het te kunnen zien. 

Trainingsbaan met jaagstimulator

In de jaagsimulator is de ‘prooi’ een stuk vlees of speelgoed dat aan een touw hangt. Deze kan met een joystick op elke gewenste hoogte kriskras door de hal bewogen worden. Zo moeten de dieren zelf actief achter hun prooi aanrennen en kunnen ze hun energie kwijt. Het ontwikkelen van de jaagsimulator was erg ingewikkeld omdat de route van het stuk vlees aan het touw steeds aangepast moet kunnen worden, zowel in snelheid, hoogte als duur van de sessie. De meeste katachtigen zijn heel slim. Zodra ze doorhebben dat hun prooi een ‘vast rondje’ maakt, rennen ze er niet meer achteraan maar gaan ze er op staan wachten.

Hierna gingen we langs de kooien waar we slechts door kleine kijkgaten in de begroeide omheining konden spieken naar de tijgers, leeuwen en panters. Hier zijn het niet zomaar wilde dieren, maar dieren met een verdrietig verleden, zo is op de bordjes te lezen.  Het zijn voornamelijk dieren die zijn gered uit een circus en die weer helemaal moeten leren om wild te zijn.

Het doel van de begroeide omheining is dat de rust van de dieren niet teveel verstoord wordt. Ze mogen namelijk niet aan mensen wennen. Het heeft ook wel wat, dat spieken door de blaadjes. Je ziet de dieren van heel dichtbij, maar zij zien jou bijna niet.

Bij de kooien hingen er ook overal briefjes waarop de naam van de dieren stond en waar ze vandaan gekomen waren.

Ik vond het in het dierenpark het gedeelte van Stichting Leeuw het allermooiste wat ik trouwens van tevoren al wel verwacht had en we begluurden hier de leeuwen en tijgers uitgebreid. Ik vond het geweldig om ze te begluren!
We gingen hierna richting de uitgang en kwamen langs een soort veldje waar heel veel ooievaars een nest hadden (velen hadden nesten op de grond zodat we er goed in konden kijken)

Ook zagen we o.a. nog veel flamingo's. In het park is was nog veel meer te zien maar wij hadden gezien waar we uiteindelijk voor gekomen waren: Remy het leeuwtje. 
Omdat we lang niet alles gezien hebben wil er in de toekomst graag nog eens heen.
Ik was blij dat mijn zusje het bestaan van dit park wist want hierdoor hebben we een hele mooi dag gehad en heb ik het gedropte leeuwtje gezien.