Een driedaags arrangement naar de Veluwe van 05-11 tot 07-11-2020

afbeelding van internet

Weken geleden hadden mijn schoonzusje en ik een arrangement geboekt in een hotel op de Veluwe. Het was natuurlijk wel steeds de vraag of het wel door zou kunnen gaan omdat er steeds weer nieuwe regels kwamen m.b.t. tot het corona virus. Maar gelukkig konden we naar het hotel gaan er mocht alleen vanaf 20 uur geen alcohol meer geschonken worden nu dat was voor ons geen probleem.

Onderweg kon je nergens iets gebruiken en we besloten daarom op de heenweg in Bunschoten bij een viskraam aan de haven een lekkerbek te gaan kopen. Manlief zei altijd dat ze daar de lekkerste vis hadden.

Je mocht je vis niet bij de kraam opeten dus waren we genoodzaakt om deze in de auto te eten met het risico dat je een vetvlek op je broek kreeg maar gelukkig gebeurde dit niet.

Hierna bezochten we in Kootwijkerbroek nog een kledingzaak waar ik in het verleden weleens kleding kocht. Ik zocht een trui in een bepaalde kleur maar kon in de buurt van mijn woonplaats niet slagen. Ik vond al snel een trui die mij aanstond en in de juiste kleur. Dus missie geslaagd! 

Hierna werd tijd om naar ons hotel te gaan wat midden in de bossen lag.

Het viel ons meteen op hoe ruim opgezet het hotel was. Brede gangen en veel ruimte in de lobby en bar. Op de vraag of we een mondmasker moesten dragen werd gezegd dat dit niet nodig was als je maar 1,5 meter afstand hield en dat ging er gemakkelijk.

Nadat we onze spullen op onze kamer gebracht hadden ( er was in ieder geval een hert die over ons waakte als we sliepen, haha) gingen we naar de lobby om iets te drinken. Ondanks dat er niemand was werd er gezegd ga lekker bij de open haard zitten dan steken we die voor jullie aan. We voelden ons echt welkom.

We deden die avond na het diner spelletjes en keken TV.

De eerste nacht werd ik om 1 uur wakker van keiharde muziek. Toen ik naar buiten keek zag ik natuurlijk niets want het hotel staat immers midden in de bossen. Het duurde minstens een uur en ik dacht zou dit nu een illegaal feest kunnen zijn. Maar ik vond het wel een gekke dag hiervoor het was immers van donderdag op vrijdagnacht. 

Toen ik het 's morgens aan de ober bij het ontbijt vroeg zei deze dat het waarschijnlijk uit een van de appartementen die ook op het terrein staan gekomen was. 

We wilden tijdens deze twee dagen o.a. het park van kasteel Staverden bezoeken.

Graaf Reinald van Gelre stichtte rond 1300 een nederzetting op de noordelijke Veluwe, niet ver van Harderwijk. De nederzetting had moeten uitgroeien tot een stad, maar de vestigingsplaats was hiervoor blijkbaar niet geschikt. Tot veel meer dan het door de graaf gebouwde kasteel en wat boerderijen er om heen, is het nooit gekomen.

Het kasteel werd door de hertogen van Gelre destijds veelvuldig gebruikt als jachtslot. Sinds 1400 woonden er leenmannen op kasteel Staverden, die het kasteel voor de graaf moesten bewaren en verdedigen. Zij hadden ook de verplichting om witte pauwen te houden. De veren van deze pauwen moesten dienen om de hoofdtooi van de grafelijke helmen te verfraaien. Daarom wordt kasteel Staverden ook wel de Witte Pauwenburcht genoemd. Ook vandaag de dag worden er op Staverden witte pauwen gehouden, hoewel er al lang geen graven van Gelderland meer zijn en er geen helmen meer met pauwenveren gesierd behoeven te worden.

Omstreeks 1600 kwam het kasteel in handen van de Van Haersoltes, die het kasteel in de volgende twee eeuwen verbouwden tot een meer bewoonbaar huis. Omstreeks 1840 werd het huis, dat inmiddels in andere handen was overgegaan, opnieuw verbouwd naar de eisen van die tijd. Kasteel Staverden kreeg zijn huidige vorm, op de oude dertiende-eeuwse fundamenten, pas in 1905, nadat het landgoed was aangekocht door Mr. 's Jacob, burgemeester van Rotterdam. Zijn erfgenamen verkochten het huis aan de huidige bezitter, de stichting Het Geldersch Landschap.

In Beekbergen bekeken we de Grote Kerk.

Het huidige kerkgebouw werd in de 15e eeuw gebouwd als vervanging van een oudere kerk uit de elfde eeuw. Het oorspronkelijke bouwmateriaal, tufsteen uit de Eifel, werd hierbij hergebruikt. Het koor werd in het begin van de zestiende eeuw toegevoegd. Het onderste deel van de toren dateert uit de dertiende eeuw. Aan het eind van de vijftiende eeuw werd de toren verhoogd met een bakstenen gedeelte. De huidige spits werd geplaatst in 1867.

Ook wilde ik graag het voormalig station Beekbergen zien ik was er in het verleden al vaak langs gekomen als we op de Veluwe kampeerden.

Het is nu het hart van een levend spoorwegmuseum: het Museumstoomdepot met een zeer omvangrijke collectie materieel, een grote werkplaats, een prachtig oud stationsgebouw met een authentiek station kantoor, een grote draaischijf voor het draaien van de stoom- en diesellocomotieven, een rijdende kolenkraan, waterkolommen, vleugelseinen, handbediende overwegen.

Ook stond een bezoek aan de waterval van Loenen op ons programma. Trouwens ik wist niet eens dat daar een waterval was.

Een waterval in Nederland klinkt voor een plat land als een tegenstelling. Er zijn geen bergen, hooguit wat heuvels. En een groot deel ligt onder de zeespiegel dat overstroomt als de dijken doorbreken. Toch heeft Nederland een heuse waterval. Met een verval van 15 meter - op papier net zoveel als de beroemde Watervallen van Coo in België - is de waterval bij Loenen op de Veluwe de hoogste van Nederland.

Voor de economische ontwikkeling van Apeldoorn werd in 1825 het Apeldoorns Kanaal gegraven. Om de toevoer van water in het kanaal veilig te stellen, werden in de bossen van het Schalter kunstmatige beekjes (sprengen) aangelegd. Zo'n spreng ontspringt uit een kunstmatig aangelegde bron waaruit grondwater omhoog borrelt.

De Vrijenbergspreng en de Veldhuizerspreng zijn de grootste sprengen in het gebied. Beide zijn ongeveer 6 kilometer lang en door de vele zijsprengen wordt er geleidelijk een brede beek gevormd.

Omdat het hoogteverschil in de Vrijenbergspreng nogal fors was, werd een waterval met trappen aangelegd. Het totale verval is zo'n 15 meter. Bij zo'n verloop verwacht je natuurlijk volop spektakel, maar de werkelijkheid is iets anders. De Loenense waterval is weliswaar een heuse waterval, maar dan op z'n Nederlands!

Op het pad naar de waterval kwam ik ook nog een paar paddenstoelen tegen maar weer geen kabouters, haha.

Wanneer we tegen het donker weer aankwamen bij het hotel vond ik dat het er sprookjesachtig uitzag.

We hebben heerlijke dagen gehad en we troffen het echt met het weer. Toen we weer naar huis gingen heb ik de traditie in ere gehouden die ik altijd met Manlief had als we van de Veluwe terug naar huis gingen om bij bepaalde zaken zoals b.v. bij een slager grillworst mee naar huis te nemen.

Ondanks dat je nergens in een restaurant kon gaan zitten kon je wel op veel plaatsen coffee to go kopen en dat dan maar in de auto opdrinken.

Vandaag is het..................

✶11-11-1948            Manlief         ✝️ 27-08-2019

Vandaag is het Sint Maarten en het zou vandaag ook jouw verjaardag zijn geweest. Je tweede verjaardag in de Hemel alweer. Niet dat er verjaardagen in de hemel gevierd worden maar wel de tweede keer dat je er niet meer bent.

Het is een dag met fijne herinneringen maar ook een dag met weemoed omdat ik je nog steeds enorm mis. Ik las onlangs een christelijk boek en daarin stond de vraag: hoe kun je iemand verliezen als je weet waar hij is? Deze vraag sprak mij enorm aan want als je weet waar iemand is ben je degene niet echt kwijt.

Hoewel ik weet dat je het nu veel beter hebt vind ik het toch soms heel moeilijk dat ik je nooit meer zie. Soms als ik naar de zon staar verbeeld ik me dan ook dat ik je lieve gezicht zie.

Gelukkig put ik veel troost en kracht uit onze trouwtekst die ook gebruikt werd bij de dankdienst voor je leven. "De Heer jullie God zal jullie helpen. Hij blijft steeds bij jullie, hij zal jullie niet in de steek laten"

Het is vandaag ook Sint Maarten en je vond het als kind geweldig om op Sint Maarten jarig te zijn. Als je met je lampion langs de deuren ging om te zingen zei je overal dat je jarig was met als resultaat dat je dubbel lekkers kreeg. Later toen je 50 werd en er een pop in de onze voortuin stond en de kinderen die langs kwamen i.p.v. een Sint Maarten liedje een verjaardag liedje zongen genoot je duidelijk.

Ik zal vandaag naar je graf gaan net zo als ik iedere week wel een keer doe maar deze keer breng ik er ook extra mooie bloemen. Kortom vandaag zal het een dag zijn met een lach en een traan maar de fijne herinneringen zullen zeker overheersen ondanks dat ik je nog zo enorm mis.

Een kattenbelletje van Solo

(afbeelding komt van internet)

Ik Solo, de kater van Noortje, moet toch even mijn ongenoegen kwijt. Ondanks dat er gezegd is dat men thuis moet blijven  i.v.m. de corona heeft mijn vrouwtje het al drie keer kort achter elkaar geflikt om steeds voor enkele nachtjes van huis te gaan. Zeer, zeer onverstandig vind ik dat!!!! Dit moet mij toch echt even van het hart want ook nu is ze weer weg. Ik zag dat de laptop in de slaapstand staat dus ik weet wel hoe ik deze moet opstarten en ook het wachtwoord weet ik wel want ik zit soms naast de laptop op tafel als zij er mee bezig is.

Ik had gedacht dat de corona voor mij veel voordeel zou hebben want ik vind het maar niets als zij weg is. Ik mag dan niet in de woonkamer en kan dan dus ook niet door de lamellen op het terras kijken of die verwaande raskat er ook weer loopt waar ik altijd meevecht. En jullie begrijpen natuurlijk wel dat dat kreng me dan juist uitdaagt als ik er niet uit kan.

Wat ik ook vervelend vind als ik niet in de woonkamer kan is dat ik dan ook geen TV kan kijken. Mijn vrouwtje zegt dan wel dat ik mijzelf alleen maar op de TV zie maar hoe dan ook ik vind het altijd heel interessant.

Gelukkig zorgt ze er wel voor dat als zij weg is er wel iedere dag iemand langs komt om mijn eten en schoon water te geven. De dagen dat ik dan niet lekker in de kamer ergens kan liggen lig ik in een heel klein mandje op de afwasmachine maar daar lig ik wel graag in dus dat scheelt dan nog en vind ik niet zo heel erg.

Toch vind ik dat mijn vrouwtje met haar gezondheid speelt straks krijgt ze nog corona en wat dan?

Kopjes en miauwtjes van Solo

Een lang weekend naar Ameland van 23-10 tot 26-10-2020

Voor zaterdag 24 oktober stond de Tussen Slik en Zand wandeltocht gepland maar door de corona was deze ook geannuleerd. We zouden er met zijn achten aan deelnemen en er was een huis voor 10 personen gehuurd. Ik had me er al bij neergelegd, hoe spijtig dan ook, dat ik niet naar Ameland zou kunnen gaan maar de maandag ervoor kreeg ik een WhatsApp'je met de vraag of ik ook mee wilde met Conni, Cora en Heleen. Nu dat was een grote verassing en ik hoefde er daarom ook niet over na te denken.  

Op vrijdag werd ik van huis op gehaald en we vertrokken naar Holwerd voor de overtocht naar Ameland. Het was een beetje mistig toen we stonden te wachten bij de veerboot.

I.v.m, corona moest je tijdens de overtocht in de auto blijven zitten. Toen we op Ameland waren waren we al snel bij het huis wat gehuurd was. Het was erg groot en we hadden ruimte genoeg.

We gebruikten de eerste dag om boodschappen te doen en al wilden we het eiland zien dan zou het huren van een e-bike wel handig zijn. Nu zo'n e-bike was wel een dingetje voor mij. Op een gewone fiets speel ik het nog klaar om te vallen en zo'n e-bike leek me helemaal eng. Maar ja de dames houden altijd al rekening met mijn veel slechtere conditie als die van hen dus kon ik eigenlijk niet anders dan op zo'n fiets te fietsen. 

Heleen was natuurlijk onze gids want zij was de laatste tijd al vaker op Ameland en wist dus waar we moesten zijn om fietsen te huren. Die dag reden we ook al een rondje en ik moet zeggen dat het niet tegen viel hoewel ik nog niet op de turbostand durfde te rijden. 

Op de dijk kwamen we het beeld tegen van twee dijkwachten die met een touw met elkaar verbonden waren. 

De beelden zijn geplaatst in het kader van de eindoplevering van het laatste dijkvak op Ameland dat op deltahoogte is gebracht. Het is van de kunstenaar Frans Ram.

De dag erop gingen we naar het uitzichtplateau. Ik moet zeggen dat ik wel blij was dat ik op een e-bike reed want soms was het toch wel aardig stijgen op de schelpenpaden in de duinen. 

Het uitzichtplateau "Oerdblinkert" staat op het hoogste duin van Ameland (24 meter) Je hebt er een fraai en weids uitzicht over duinvalleien en het wad is overrompelend om te zien. 

Het was wel jammer dat er geen restaurants open waren waar we koffie konden drinken maar er was op veel plaatsen toch wel coffee to go te koop en dat deden we dus ook iedere dag. 

Ook liepen we iedere dag een stukje over het strand. Dat vond ik heerlijk want het was al geruime tijd geleden dat ik over het strand liep.

Op het strand lagen nogal wat kwallen en ook waren er heel wat scheermessen te zien.

Er waren niet veel mensen op het strand en wij genoten van onze wandelingetjes op het strand.

Soms zag de lucht er erg dreigend uit en de weervrouwtjes raadpleegden regelmatig weeronline en of het nu kwam omdat ze er zo vaak op keken we hebben het inderdaad de hele tijd droog gehouden als we buiten waren.

Natuurlijk moesten er soms ook boodschappen gehaald worden. Omdat Cora en ik zaterdagavond het eten zouden verzorgen brachten we daarom dan ook een bezoek aan de plaatselijke supermarkt om de ingrediënten ervoor te kopen  .

Een ritje naar de vuurtoren mocht natuurlijk ook niet ontbreken. 

De vuurtoren is een imposante verschijning op het eiland en is in 1880 van gietijzer gebouwd en 55 meter hoog. Sinds 2005 is de toren niet meer door de kustwacht in gebruik.

De vuurtoren werd in opdracht van Koning Willem III gebouwd en telt 15 verdiepingen en heeft 236 treden. De toren is ontworpen door Quirinus Harder en werd gebouwd door gieterij Nering Bögel in Deventer. De afzonderlijke segmenten zijn naar Ameland verscheept en ter plaatse op elkaar geplaatst. De huidige optek van het lichthuis is afkomstig van de oude Westhoofd op Goeree. 

Ondanks dat je op de omloop van de toren vast en zeker een schitterend en uniek uitzicht zou hebben waagden we ons er niet aan. Ik zag me niet zoveel treden beklimmen met een mondkapje op. Trouwens zonder mondkapje zou ik het misschien ook niet eens volbracht hebben.

Wat ik eigenlijk niet verwacht had van Ameland was dat je er zowel duinen, strand, zee en bos hebt. 

Natuurlijk wilde ik op de foto bij het Willems Pad. Ik vond het bijzonder dat er een pad was met de naam van mijn overleden man.

De laatste dag dat we op Ameland waren moesten we de boot van 17 uur terug nemen. Natuurlijk moesten we onze fietsen die dag ook weer gaan inleveren maar eerst maakten we toch nog een tochtje over het eiland. Onderweg zag ik in een boom paddenstoeltjes. Trouwens in de duinen kwamen we ook paddenstoelen tegen. 

Voordat we naar de boot gingen gingen we in Nes nog wat winkels binnen. Jammer dat er geen restaurants open waren maar voordat we de boot op gingen kochten we koffie in de veerbootterminal. Er stond wel wat wind bij de overtocht maar je merkte er niet echt veel van op de boot.

Ik heb een heerlijk lang weekend gehad en het was heel erg gezellig. Met het spelletjes doen 's avonds hadden we erg veel lol. Verder is het fietsen op een e-bike me ook heel goed bevallen en ik durfde na de eerste dag zelfs op de turbostand te fietsen.

Dames bedankt dat jullie me meegevraagd hebben. Ik wist eigenlijk niet dat Ameland zo'n mooi eiland was.