Een lang weekend naar Ameland van 23-10 tot 26-10-2020

Voor zaterdag 24 oktober stond de Tussen Slik en Zand wandeltocht gepland maar door de corona was deze ook geannuleerd. We zouden er met zijn achten aan deelnemen en er was een huis voor 10 personen gehuurd. Ik had me er al bij neergelegd, hoe spijtig dan ook, dat ik niet naar Ameland zou kunnen gaan maar de maandag ervoor kreeg ik een WhatsApp'je met de vraag of ik ook mee wilde met Conni, Cora en Heleen. Nu dat was een grote verassing en ik hoefde er daarom ook niet over na te denken.  

Op vrijdag werd ik van huis op gehaald en we vertrokken naar Holwerd voor de overtocht naar Ameland. Het was een beetje mistig toen we stonden te wachten bij de veerboot.

I.v.m, corona moest je tijdens de overtocht in de auto blijven zitten. Toen we op Ameland waren waren we al snel bij het huis wat gehuurd was. Het was erg groot en we hadden ruimte genoeg.

We gebruikten de eerste dag om boodschappen te doen en al wilden we het eiland zien dan zou het huren van een e-bike wel handig zijn. Nu zo'n e-bike was wel een dingetje voor mij. Op een gewone fiets speel ik het nog klaar om te vallen en zo'n e-bike leek me helemaal eng. Maar ja de dames houden altijd al rekening met mijn veel slechtere conditie als die van hen dus kon ik eigenlijk niet anders dan op zo'n fiets te fietsen. 

Heleen was natuurlijk onze gids want zij was de laatste tijd al vaker op Ameland en wist dus waar we moesten zijn om fietsen te huren. Die dag reden we ook al een rondje en ik moet zeggen dat het niet tegen viel hoewel ik nog niet op de turbostand durfde te rijden. 

Op de dijk kwamen we het beeld tegen van twee dijkwachten die met een touw met elkaar verbonden waren. 

De beelden zijn geplaatst in het kader van de eindoplevering van het laatste dijkvak op Ameland dat op deltahoogte is gebracht. Het is van de kunstenaar Frans Ram.

De dag erop gingen we naar het uitzichtplateau. Ik moet zeggen dat ik wel blij was dat ik op een e-bike reed want soms was het toch wel aardig stijgen op de schelpenpaden in de duinen. 

Het uitzichtplateau "Oerdblinkert" staat op het hoogste duin van Ameland (24 meter) Je hebt er een fraai en weids uitzicht over duinvalleien en het wad is overrompelend om te zien. 

Het was wel jammer dat er geen restaurants open waren waar we koffie konden drinken maar er was op veel plaatsen toch wel coffee to go te koop en dat deden we dus ook iedere dag. 

Ook liepen we iedere dag een stukje over het strand. Dat vond ik heerlijk want het was al geruime tijd geleden dat ik over het strand liep.

Op het strand lagen nogal wat kwallen en ook waren er heel wat scheermessen te zien.

Er waren niet veel mensen op het strand en wij genoten van onze wandelingetjes op het strand.

Soms zag de lucht er erg dreigend uit en de weervrouwtjes raadpleegden regelmatig weeronline en of het nu kwam omdat ze er zo vaak op keken we hebben het inderdaad de hele tijd droog gehouden als we buiten waren.

Natuurlijk moesten er soms ook boodschappen gehaald worden. Omdat Cora en ik zaterdagavond het eten zouden verzorgen brachten we daarom dan ook een bezoek aan de plaatselijke supermarkt om de ingrediënten ervoor te kopen  .

Een ritje naar de vuurtoren mocht natuurlijk ook niet ontbreken. 

De vuurtoren is een imposante verschijning op het eiland en is in 1880 van gietijzer gebouwd en 55 meter hoog. Sinds 2005 is de toren niet meer door de kustwacht in gebruik.

De vuurtoren werd in opdracht van Koning Willem III gebouwd en telt 15 verdiepingen en heeft 236 treden. De toren is ontworpen door Quirinus Harder en werd gebouwd door gieterij Nering Bögel in Deventer. De afzonderlijke segmenten zijn naar Ameland verscheept en ter plaatse op elkaar geplaatst. De huidige optek van het lichthuis is afkomstig van de oude Westhoofd op Goeree. 

Ondanks dat je op de omloop van de toren vast en zeker een schitterend en uniek uitzicht zou hebben waagden we ons er niet aan. Ik zag me niet zoveel treden beklimmen met een mondkapje op. Trouwens zonder mondkapje zou ik het misschien ook niet eens volbracht hebben.

Wat ik eigenlijk niet verwacht had van Ameland was dat je er zowel duinen, strand, zee en bos hebt. 

Natuurlijk wilde ik op de foto bij het Willems Pad. Ik vond het bijzonder dat er een pad was met de naam van mijn overleden man.

De laatste dag dat we op Ameland waren moesten we de boot van 17 uur terug nemen. Natuurlijk moesten we onze fietsen die dag ook weer gaan inleveren maar eerst maakten we toch nog een tochtje over het eiland. Onderweg zag ik in een boom paddenstoeltjes. Trouwens in de duinen kwamen we ook paddenstoelen tegen. 

Voordat we naar de boot gingen gingen we in Nes nog wat winkels binnen. Jammer dat er geen restaurants open waren maar voordat we de boot op gingen kochten we koffie in de veerbootterminal. Er stond wel wat wind bij de overtocht maar je merkte er niet echt veel van op de boot.

Ik heb een heerlijk lang weekend gehad en het was heel erg gezellig. Met het spelletjes doen 's avonds hadden we erg veel lol. Verder is het fietsen op een e-bike me ook heel goed bevallen en ik durfde na de eerste dag zelfs op de turbostand te fietsen.

Dames bedankt dat jullie me meegevraagd hebben. Ik wist eigenlijk niet dat Ameland zo'n mooi eiland was.