11 november is het Sint Maarten en de dag dat je jarig geweest zou zijn.

In mijn hoofd zitten dingen, veel dingen van toen.

Je lach en je woorden, je knuffels en je zoen.

In mijn hart zit een plekje, een plekje voor jou.

Vol heimwee en liefde, omdat ik van je hou.

In mijn hart zit een leegte, die leegte ben jij.

Het gemis is soms nog zo voelbaar, zo voelbaar dichtbij...

Vandaag zou je jarig zijn maar het is al de zesde keer dat ik dat niet meer met je kan vieren. 

Toch laat ik deze dag niet gewoon voorbij gaan. Het is een dag dat ik nog meer aan je denkt dan anders. Ik ga bloemen op je graf zetten en ook komt er vanavond visite en dat vind ik fijn. 

Toen we beiden nog werkten zijn we verschillende keren in de week van je verjaardag een weekje naar Turkije geweest met vakantie. Toen is je liefde voor Turkije ook ontstaan want toen we niet meer werkten werd het een gewoonte om de eerste drie maanden van het jaar naar Turkije te gaan. Ondanks dat je geen Turks en weinig Engels sprak had je er goed en fijn contact met de inwoners van het dorpje waar we de laatste jaren logeerden. 

Het is vandaag ook Sint Maarten en je vond het als kind geweldig om op Sint Maarten jarig te zijn. Als je met je lampion langs de deuren ging om te zingen zei je overal dat je jarig was met als resultaat dat je dubbel lekkers kreeg. Later toen je 50 werd en er een pop in de onze voortuin stond en de kinderen die langs kwamen i.p.v. een Sint Maarten liedje een verjaardagsliedje zongen genoot je duidelijk.

Het zal vandaag geen verdrietige dag zijn want de mooie herinneringen zullen beslist de overhand hebben hoewel ik je natuurlijk wel mis maar dat is iedere dag zo.