Al voor de derde keer in korte tijd naar het WEC in Lauwersoog 23-07-2025

Ja jullie lezen het goed vanaf begin juni ben ik al drie keer naar de zeehondencrèche in Lauwersoog geweest. Dat ik er alweer heen ging kwam vooral door de zeehonden pup Rave. De pup die op een illegaal feest gevonden is en zoveel pech heeft want zij moest onlangs aan een navelbreuk geopereerd worden en dat is een risicovolle operatie voor zo'n jonge pup.

Mijn schoonzusje maakte er een gezellig dagje uit van. 

Eerst gingen we naar Houwerzijl. Toen we dit plaatsje binnenreden zagen we een leuk beeld staan of eigenlijk zitten. Het beeld heet "Concrete gedachten" een is gemaakt door kunstenaar Stephen Beale. Het beeld is gemaakt van beton en bedekt met metalen platen.

Ons doel in Houwerzijl was "De Theefabriek" 

De Theefabriek is een theemuseum, theeschenkerij en theewinkel in één: en dat allemaal in een sfeervol oud kerkje.

In de theeschenkerij kun je kiezen uit meer dan honderd (!) theesoorten. Van klassieke Earl Grey tot spannende kruidenmengsels met namen als “Roze Wolk” of “Heksendrank”. De theewinkel ligt bomvol met losse thee Ook zijn er allerlei theepotten, kopjes, zeefjes, cadeauboxen en noem maar op te koop.

Ik dronk er koffie maar nu thuis heb ik er achteraf spijt van dat ik de thee met de smaak Heksendrank niet heb genomen😃😃

Natuurlijk gingen we in het WEC gelijk naar de zeehonden kijken. Trouwens ik kan daar eigenlijk niet genoeg van krijgen en het was zo leuk omdat ze gevoerd werden. Sommigen moesten nog leren om een vis uit het water te halen. Anderen eten de vis nog uit de hand.

Thuis hadden we al besloten dat we het Vragenuurtje Zeehondenzorg wilden volgen. Dit werd door een Italiaanse gegeven die engels sprak. Er zijn vele internationale vrijwilliegers verbonden voor de verzorging en ook voor onderzoek aan het centrum. Het was intressant om van alles te horen. De vrijwilligerster had alle tijd en had ook snel in de gaten dat wij speciaal voor Rave gekomen. We konden het nummer deze keer niet zien aan haar flipper en daarom vroeg ze wie ze was aan de vrijwilligers die er eten aan het geven was. Ze vertelde dat ze nog steeds met de hand gevoed moet worden. Ze zit ook nog steeds in de I.C.

Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat mijn schoonzusje en ik bij haar op ziekenbezoek geweest zijn😄😄

Ik denk dat we zeker wat later in het jaar er nog weleens heen zullen gaan maar er zullen dan hoofdzakelijk zieken en gewonden zeehonden zijn want dan is de tijd van de pups over.

Ik had voor alle zekerheid mijn mosselbestek meegenomen want we zouden na afloop gaan eten in het restaurant "Waddengenot aan Zee"

En inderdaad ze hadden mosselen en ze smaakten me heerlijk. Mijn schoonzusje lust ze niet maar zij at fish en chips wat haar ook heel goed smaakten zei ze.

Het was een gezellig dagje uit wat voor herhaling vatbaar is trouwens er staat weer iets in de planning.

Zo leuk om achter het glas van een soort aqarium twee zeehonden te zien zwemmen.
De eerdere keren zwom er maar een in.

Figo's tweede verhaaltje voor op de faceboek pagina van Balkonkater Dorus

Omdat niet iedereen facebook heeft zet Figo hier ook zijn maandelijkse bijdrage neer die hij op de facebook pagina van Balkonkater Dorus plaats.

Deze keer miauw ik over de eerste keer dat ik naar buiten mocht bij mijn nieuwe vrouwtje.

Maar eerst wil ik miauwen dat ik zo verguld was met de reacties die ik op mijn eerste blog van jullie kreeg dat ik ervan naast mijn witte laarsjes liep. Als ik geen zwart gezichtje had gehad dan zouden jullie ook gezien hebben dat ik van alle complimenten moest blozen.

Maar genoeg hierover nu is het tijd voor mijn tweede blog.

Ik schreef de vorige keer dat ik vrij snel gewend was in mijn nieuwe huis en tuin. Hoewel ik de eerste week nog weleens een veilig plekje opzocht waar ik niet direct te zien was b.v. achter de wasmachine en ik verstopte me ook graag in een van de vele kattenmanden die ik hier heb. In het begin mocht ik natuurlijk nog niet naar buiten maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee. Toen vrouwtje dan eindelijk dacht dat het wel kon is ze op het terras bij de schuifpui gaan zitten met een katten stick in haar hand (waar ik overigens dol op ben) Ik merkte wel dat ze het doodeng vond en dat ze bang was dat ik niet meer terug zou komen. Ze was vast bang dat ik helemaal terug zou lopen naar Leeuwaarden maar dat zou ik natuurlijk nooit doen want dat is natuurlijk veel te ver. Liften was ook geen optie want ik ben doodsbang in een auto en ik vond mijn nieuwe vrouwtje wel heel lief en had het er prima dus waarom zou ik weg lopen? Nu ik heb even de voortuin en de oprit van de buren verkend en ben ook nog even onder de auto van de buren gaan zitten maar toen het vrouwtje met de katten stick ritselde was ik al snel bij haar hoor want er gaat immers niets boven een katten stick😹

Hierna mocht ik als het vrouwtje buiten was ook even naar buiten. Dit is nu natuurlijk al lang verleden tijd want ik mag nu ook gewoon ook naar buiten als het vrouwtje niet buiten is. Toch heb ik het liefst dat mijn vrouwtje dan ook buiten is want ik ben erg aanhankelijk. Vrouwtje zegt dat ik een zwaan kleef aan ben. Maar ik vind dat zo gek dat ze dat zegt want ik ben toch geen zwaan? Wat ik wel heel jammer vind is dat ik bij dit vrouwtje geen kattenluik heb want dat had ik in Leeuwaarden wel. Ik heb wel om een kattenluik gemiauwd maar vrouwtje zei dat is niet nodig Figo want ik ben bijna altijd thuis. Ook mis ik het fluiten van mijn vorige vrouwtje wel want die floot altijd als ze uit haar auto op de parkeerplaats stapte als ze uit haar werk kwam en dan kwam ik naar haar toegesneld. Als ik nu iemand toevallig hoor fluiten dan spits ik gelijk mijn oren want dan denk ik dat het mijn vorige vrouwtje is die mij misschien wel komt bezoeken. Maar ik heb al lang geen heimwee meer naar haar hoor want ik heb gelukkig ook nu weer een gouden mand en dat kunnen helaas niet alle katermannen en poezendames zeggen. 

Nu dit was het voor deze keer en ik miauw tot de volgende keer.

Lieve kopjes van Figo.

Ook dit jaar was ik weer als supporter bij de Nijmeegse Vierdaagse 14-07 t/m 18-07 -2025

Dit jaar liepen weer drie van mijn vriendinnen de Nijmeegse 4daagse en dit jaar liep er ook een echtgenoot van één van hen mee voor de eerste keer. Heleen waar ik ook een aantal malen de 4daagse heb meegelopen ging al voor de dertiende keer en de andere twee voor de derde keer. Janny was ook mee als supporter en met haar heb ik ook een aantal keren de 4daagse gelopen.

Op maandag gingen we richting Nijmegen om de startkaarten van de wandelaars te gaan ophalen. Het is een traditie dat we op de heenweg bij Van der Valk in Apeldoorn koffie drinken.

Toen we Nijmegen in reden stond de Bezemwagen bij een stoplicht voor ons. We hoopten dat niet een slecht teken voor één van de wandelaars zou zijn.

Het ophalen van de startbewijzen ging dit jaar snel in tegenstelling tot vorig jaar. 

Ook nu gingen we eerst nog lunchen in de stad. Het was op alle terrassen erg druk maar binnen in een restaurant was er nog plaats voor ons.

Hierna gingen we eerst boodschappen doen met elkaar in Cuijk voordat we naar het huisje gingen wat we gehuurd hadden. Trouwens ik schrijf huisje maar het was een strandbungalow voor 12 personen op EuroParcs De Kraaijenbergse Plassen in Linden.

Die avond gingen de wandelaars redelijk vroeg naar bed want zij moesten al even na 4 uur met de bus mee naar de Wedren in Nijmegen. Janny en ik gingen ook niet heel laat naar bed want wij zetten ook onze wekker om hen 's morgens uit te zwaaien alleen wij gingen dan nog een poosje terug in bed (trouwens we zwaaiden hen iedere ochtend uit) 

De eerste dag was de dag van Elst en Janny en ik zouden hen daar bij de kerk ontmoetten.

Nadat de wandelaars hun tocht weer vervolgden gingen Janny en ik naar Nijmegen om hen daar op te wachten. We gebruikten op een terrasje een lunch maar halverwege gingen we binnen zitten omdat het begon te regenen. Gelukkig hield dit al snel weer op.

We wachtten ze op bij de Wedren maar het is daar veranderd dus het opwachten daar is niet zo gemakkelijk en leuk meer.

Heleen haar vader was met haar tante naar Nijmegen gekomen en die gingen mee naar het park. We haalden deze avond frites etc. uit de snackbar en nadat we gegeten hadden ging Heleen haar vader met haar tante weer terug naar het Hoge Noorden.

Voordat de wandelaars naar bed gingen werd Heleen haar hak getapt door Conni altijd makkelijk dat alle dames in de verpleging zit😄

Voor de dag van Wijchen leek het weer niet al te best te worden want er werden buien voorspeld. Ook dit jaar wachtten wij de wandelaars weer op bij de post van de wandelvereniging van Dordrecht. We mochten zelfs op stoelen onder een partytent zitten en dat vonden we natuurlijk top omdat we droog zouden zitten als het zou gaan regenen.

Deze dag staat ook bekend als roze woensdag en zowel de wandelaars als wij droegen een roze T-shirt. Door de 4daagse app konden we ook goed bijhouden hoe lang het nog zou duren voordat ze bij het punt zouden zijn waar wij zaten.

De wandelaars en ook Janny en ik namen hier een beker soep. Na verloop van tijd moesten de wandelaars weer verder en wij gingen met de trein weer terug naar het vakantiepark want om nu zo lang in Nijmegen op de wandelaars te wachten nu de Wedren zo veranderd is en in mijn gevoel veel minder zitplaatsen heeft heeft toch niet zoveel meerwaarde. Wij gingen boodschappen doen. In de trein terug hoorde we dat er in Wijchen een flinke bui gevallen was en later zag ik deze foto van de wandelaars.

Janny en ik zouden die avond koken maar ik moet zeggen dat ik er niet veel aan bijgedragen heb. Ik heb hoofdzakelijk gekeken en er een leuk en gemakkelijk recept aan overgehouden (ik heb het zelfs al een keer thuis gemaakt)

Die avond werd ook al "de Prut", zoals het genoemd werd voor de nasi voor morgen, ik meen door Heleen en Harriet, klaar gemaakt. 

Op donderdag stond de Zevenheuvelweg op het programma. Vorig jaar hadden Janny en ik een mooi plekje in Middelaar waar we hen zagen langs komen en ook dit jaar gingen we daar heen. Het was er veel drukker dan vorig jaar maar toch nog wel goed te doen.

Ze waren allemaal nog goed soepel want ze konden gewoon op de grond zitten.

Na een kort pauze gingen ze weer verder. Deze dag waren er veel supporters voor ze in Breedeweg namelijk Heleen haar vader, Hendrik de partner van Heleen en Gerrit de man van Conni.

Op de Zevenheuvelen stond Miranda, een collega, met haar familie. Uit ervaring weet ik dat support je zo goed doet en daar hadden ze vandaag zeker niet over te klagen.

Jammer dat ze even openhoudt hadden omdat een enkeling meende te moeten demonstreren.  Activisten hadden zich langs de route opgesteld en nepbommen en spandoeken in bomen gehangen om aandacht te vragen voor de militarisering van Europa.

Ook nu kwamen de supporters uit Groningen mee naar ons huis op het park en nadat er gegeten was gingen er twee van de drie weer terug naar Groningen. Heleen haar partner bleef achter. Hoewel de andere twee ook wel hadden kunnen blijven want er waren genoeg slaapplaatsen in het door ons gehuurde huis.

Dag drie zat er op en het moest nu wel gek gaan wilden ze het niet halen.

Alweer de laatste dag voor de wandelaars en ook de dag dat we uit moesten checken uit het vakantiehuis. De wandelaars hadden hun bagage die mee moest naar huis al klaar gezet en Hindrik, Janny en ik maakte het huis veegschoon en laadden de bagage in de auto's.

We hoefden vandaag niet ver naar een doorkomstplaats want ze kwamen langs de ingang van het vakantiepark. Nadat ze hier even een korte rust hadden gehouden gingen ze verder want ze moesten nog heel wat kilometers afleggen voordat ze op de Via Gladiola zouden zijn. Wij hadden dus nog tijd genoeg om naar Nijmegen te gaan en Janny kwam met het voorstel om eerst nog koffie te drinken in het restaurant van het park. Trouwens Hindrik nog bedankt voor de koffie met de lekkere wafel.

We hadden plaatsen op één van de tribunes geboekt en je moest daar al vrij vroeg zitten maar dit jaar hadden we hele mooie plaatsen want we keken zo de Sint Annastraat in waar we eerst nog geen hele dichte stoet wandelaars zagen aankomen maar dat werd langzamerhand steeds meer. Je kon er de muziekkorpsen ook veel beter zien aankomen. 

Net als vorig jaar waren Ineke, Okko, Hillie en Gieneke vanmorgen al uit Groningen vertrokken om hen ook dit jaar weer binnen te halen. Zij zaten al op de tribune toen wij er aankwamen.

En jawel hoor daar zagen we de wandelaars aankomen!

Knap hoor ruim 160 km in vier dagen en vooral voor Vincent die bijna zonder training de vierdaagse uitliep. Zelf zei hij dat het bijna met twee vingers in de neus ging.

Trouwens van de dames vind ik het ook heel knap het is niet niks iedere dag vroeg opstaan en 40 km wandelen.
Terwijl we op het greet and meet plein op ze stonden te wachten werd mij gevraagd wie ik zocht. Ik zei u en ik kreeg een kushand. Ik vond het zelf wel erg grappig en voelde me heel klein😄

Als afsluiting gingen we met zijn allen, net als vorig jaar, weer bij Van der Valk in Apeldoorn eten.  Ik heb weer een geweldig week gehad. Janny en ook de andere dames bedankt voor jullie hulp. Soms kan ik niet beseffen dat ik in 2019 nog 4 x 30 km bij de vierdaagse liep en dat het lopen van een langere afstand zonder hulpmiddel nu zoveel minder gaat. Maar omkijken heeft weinig zin vooruit kijken levert je veel meer op is mijn mening.

Figo's eerste blog voor op de facebook pagina van Balkonkater Dorus

De vrouw van Balkonkater Dorus vroeg of ik niet regelmatig een blog zou willen schrijven voor op haar facebook pagina nu daar moest ik toch wel even over nadenken. Het was dat mijn vrouwtje zei probeer het gewoon en als het niet leuk gevonden wordt dan stop je er gewoon weer mee. Nu ik heb er niet van kunnen slapen en dutten en het zweet stond op mijn voetzolen zo zenuwachtig was ik ervan. Maar ik ben samen met mijn vrouwtje achter de laptop gaan zitten en vrouwtje heeft me geholpen wat ik zou kunnen schrijven.

Ik begon er mee om mij voor te stellen want ze kenden mij natuurlijk niet:

Sinds 21-02-2023 woon ik bij haar nadat ik eerst in Leeuwaarden woonde. Omdat mijn voorganger plotseling was overleden zocht mijn huidige vrouwtje een nieuwe kater en via via hoorde ze over mij. Waar ik eerst woonde had ik een heel lief vrouwtje maar omdat ik doodsbang was voor de F35 vliegtuigen die vaak over het huis vlogen en omdat ik mijn broertje opeens niet meer uit kon staan had ze met pijn in haar hart besloten om voor mij een andere gouden mand te zoeken.

Nadat mijn huidige vrouwtje de onderstaande foto's van me gezien had was ze al gelijk verliefd op me geworden heeft ze me gezegd. En nadat ze mij in het echt zag was ze helemaal verkocht.

Mijn naam is Figo en ik denk dat mijn vrouwtje de t niet kan uitspreken want ik heette bij mijn vorige vrouwtje Figot. Ik ben geboren op 30 april 2018. Ik heb na mijn geboorte in een kittenopvang gezeten samen met mijn broertje en misschien waren er ook nog wel zusjes bij maar dat weet ik niet meer. Ik gierde moord en brand tijdens de autorit maar mijn nieuwe gouden mand. De eerste dagen moest ik natuurlijk erg wennen want ik miste mijn vorige vrouwtje en broer toch wel heel erg. Maar na een paar dagen kwam ik er achter dat ik toch weer een lief vrouwtje had en wat vooral heel mooi was dat ik een grote tuin heb. Daar mocht ik natuurlijk nog niet gelijk in want vrouwtje was bang dat ik niet meer terug zou komen.

Ik hoop dat jullie nu een beetje weten wie ik ben.

Lieve kopjes van Figo

NB: het is de bedoeling dat ik eens in de 3 weken een blog moet aanleveren. Ik heb tegen vrouwtje gezegd dan plaats ik hem later ook op jouw blog want je zit altijd maar te zeuren dat ik iets op je blog moet schrijven want deed mijn voorganger Solo ook regelmatig zeg je steeds

Weer naar het Werelderfgoedcentrum Waddenzee in Lauwersoog 25-06-2025

 

Hoewel ik er 3 weken geleden ook al geweest was ging ik er nu met mijn zusje heen. Zij logeerde twee dagen bij me en had aangegeven dat ze er ook wel heen wilde. Trouwens ik was extra nieuwsgierig of ik de zeehonden pup Rave er zou zien. 

Rave was anderhalve week geleden bij het beëindigen van een illegaal feest (Rave) op de Otterdunnerpier bij Borgsweer door de ME aangetroffen tussen geparkeerde auto’s. Het dier had toen nog een navelstreng wat erop wees dat het zeehondje zo’n 2 tot 4 dagen oud was. Waarschijnlijk bevond de moeder zich in de buurt, maar is zij door de drukte en herrie gevlucht. De pup is opgevangen in Zeehondencentrum Pieterburen, dat sinds kort is gevestigd in het WEC (Werelderfgoedcentrum Waddenzee) in Lauwersoog en heeft de toepasselijke naam Rave gekregen.

Bij aankomst in het WEC begonnen we met een cappuccino en een Duindoorn cheesecake want ik wist nog van de vorige keer dat die Duindoorn cheesecake verrukkelijk was.

Het viel me deze keer pas op dat er aan het plafond rekken hingen met flessen erin (deed me denken aan flessenpost)

Toen ik de kaartjes kocht lag het op het puntje van mijn tong om te vragen of we Rave ook zouden kunnen zien maar ik dacht we zullen dan vanzelf wel zien.

Eerst natuurlijk weer de mooie film gezien over het wad en daarna de zeehond bewonderd die we achter het glas konden zien in een soort grote aquarium.

We dompelden ons in de interactieve beleving om van alles over de Waddenzee te leren en omdat het niet zo erg druk was konden we overal goed bij.

Ik was wel even onder de indruk van wat ik zag wat er aan zichtbare vervuiling in zee gevonden werd maar er is natuurlijk ook veel onzichtbare vervuiling.

Wat ik deze keer o.a. geleerd heb is de levenscyclus van de paling want dat wist ik echt niet.

De paling (Anguilla anguilla) maakt een ongelooflijke reis van duizenden kilometers tijdens zijn levenscyclus.

Het begint in de Sargassozee, een gebied in de Atlantische Oceaan, waar ze als larve (glasaal) geboren worden en zich door de Golfstroom laten meevoeren naar de Europese kusten. Daar groeien ze op in rivieren, meren en sloten, om na 5 tot 15 jaar als volwassen paling (schieraal) terug te keren naar de Sargassozee om te paaien en te sterven. 

Tijdens de reis ondervinden ze veel gevaren:

*Ze worden geconfronteerd met verschillende obstakels, zoals dammen, sluizen en  

 waterkrachtcentrales, die de migratie bemoeilijken.

*Vervuiling en klimaatverandering vormen ook bedreigingen voor de paling.

De paling is een bedreigde diersoort en wordt op de rode lijst geplaatst als “ernstig bedreigd”.

Toen we in het gedeelte kwamen waar de zeehonden pups te zien waren werden ze in tegenstelling tot de vorige keer net gevoerd. De allerkleinste kregen nog zalmpap en de al wat groteren moesten leren om een haring te pakken zien te krijgen uit het water en sommigen kregen een haring uit de hand wat soms nog niet al te best ging. Trouwens er waren nu helaas veel meer pups dan de vorige keer. Voor ons leuk om te zien maar voor de verweesde pups natuurlijk niet.

En toen wees mij zusje me op een bordje bij de I.C. afdeling daar zat Rave met twee soortgenootjes.

De voorste is Rave. We hebben net zolang gewacht totdat wij zijn nummer op de piercing op een van zijn achterflippers zagen. Ik vond het geweldig om hem te zien maar eigenlijk ook zo sneu dat hij de eerste weken zonder zijn moeder moest opgroeien.

Hoewel de zeehonden op de Waddeneilanden steeds in groepen lijken te zonnen, zijn het solitair levende dieren. Een moeder zal haar jong enkel tijdens de eerste weken verzorgen. Als het jong in nood verkeert of achterblijft, zal de moeder eerder zelf vluchten en haar jong achterlaten dan het te helpen of verdedigen. Ze zal naderhand haar jong zelfs niet meer zoeken (de moeder van Rave is ook gevlucht voor de herrie en de drukte)

Kon ik de vorige keer nog op het dak waar een visdief duidelijk liet weten dat zij er niet van gediend was dat ik daar liep nu was het dak zelfs deels afgesloten omdat er nu visdieven agressief gedrag vertoonden om hun jongen te beschermen.

Aan de binnenkant van de toiletdeuren staan allerlei wetenswaardigheden wat ik erg leuk vind.

Toen we buiten naar het visrestaurant liepen, we gingen natuurlijk weer een vis eten, zagen we dat het eb in de haven was. Ik heb het water daar trouwens nog nooit zo laag zien staan.

De visplate smaakten ons uitstekend. We namen beiden een lekkerbek en konden de frites en de salade niet eens op. 

De volgende dag hadden we besloten omdat het nogal regenachtig weer was om een lunchbuffet te gaan doen. Natuurlijk hadden we thuis niet ontbeten want dat buffet is van 12 tot 14 uur.

Ik had dit al vaker gedaan en wist dat het goed was.

Mijn zusje ging die avond alweer terug naar huis. Meestal blijft ze iets langer maar ze wist nog niet hoe haar nieuwe kat, Bas, het zou doen nadat ze deze in februari uit het asiel had gehaald nadat haar vorige gestorven was. 

Ik kreeg later bericht dat Bas zich uitstekend gedragen had tijdens haar afwezigheid.

Het waren weer twee gezellig dagen en we moeten dit snel weer eens overdoen. Ik bij haar of zij bij mij.