Dordtroute 09--12-2014 deel 3

Intussen zijn Mizzd en ik uit de De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk gekomen, gelukkig hebben we daar alleen maar een bezoek gebracht want om in zo'n koude kerk een dienst bij te wonen zou geen pretje geweest zijn want we waren er beslist versteend uitgekomen.

Mizzd wijst me op een typisch huisje bij de draaibrug, het Zakkendragershuisje. 

Dordrecht kende twee verschillende zakkendragersgilden: sjouwers van turf bij het Zakkendragersstraatje waar we al eerder in de route doorheen gekomen zijn en de sjouwers van koren aan de voet van de Grote kerk. De stadsdelen werden dan ook respectievelijk turfeind en koreneind genoemd. Het straartje tot de de brug heet Mazelaarstraat. Mazelaar is een puur Dordts woord voorzakkendrager. Met de bel aan de gevel van het huisje werden de gildeleden opgeroepen als er een schip moest worden gelost. 

Vervolgens lopen we even de Leuvebrug op, een grote stenen brug op. De brug wordt opgesierd met beeldhouwwerken op iedere hoek die refereren aan de Middeleeuwse activiteiten ter plekke; een melkmeisje vanwege de melkschepen die aan de Pottenkade aanlegden om te lossen, een geboeide

gevangene vanwege de gevangenpoort van Dordt die hier vroeger stond waar de misdadigers werden opgesloten, een houtvlotter omdat hier ooit een houtwaterplaats was en een dronken man die verwijst naar de vele kroegen die hier waren. De brug ligt op de overgang van de Leuvehaven en de Voorstraathaven.

Via de Pottenkade, eens een graanmarkt (de naam Pottenkade vindt zijn oorsprong in het feit dat er af en toe ook potten aan wal werden gebracht) en de Grotekerksbuurt gaan we naar het Stadhuisplein. Het Stadhuis van Dordrecht was eerst een markthal. Het stadhuis van Dordrecht is tussen 1383 en 1388 gebouwd door Vlaamse kooplieden. Zij gebruikten het gebouw als markthal. In 1544 namen de bestuurders van de stad hun intrek in het gebouw en werd het Stadhuis. Het plein voor het stadhuis is aangelegd in 1679.
Het gebouw raakte zijn middeleeuwse gevel kwijt bij een grote verbouwing in de 19e eeuw. Toen kreeg het Stadhuis zijn huidige gevel en trap met leeuwen.
Hierna gaan we de Voorstraat op, zoals de Dordtenaren zeggen, ooit de langste winkelstraat van Nederland maar door de crisis en internet staan hier net als in vele andere steden winkels leeg of zijn gesloten. Op de Visbrug staat het standbeeld van Johan en Cornelis de Witt.

Johan (1625-1672) en Cornelis (1623-1672) de Witt werden  slachtoffers van een politieke moord.

Johan de Witt werd in 1653 raadpensionaris van het gewest Holland. Dit was de tijd dat er in de Republiek geen stadhouder regeerde omdat prins Willem III nog minderjarig was. De talentvolle Johan groeide uit tot de feitelijke leider van de burgerregering waarin de Staten-Generaal en niet de stadhouder het voor het zeggen had.

Dat leverde nogal wat spanningen op. Een van De Witts aanvankelijke successen was de vijanden van de Republiek, Engeland en Frankrijk, tegen elkaar uit te spelen. Maar beide grootmachten vielen in 1672 toch de Nederlanden aan. De roep om een stadhouder, de inmiddels meerderjarige prins van Oranje, werd steeds dringender. De Witt was, begrijpelijk, een fel tegenstander.

Zijn broer Cornelis was gedeputeerde van de Staten-Generaal bij de strijdkrachten. In die functie maakte hij bijvoorbeeld in 1667 de zeeoorlog met Engeland mee. In 1672 werd Cornelis ervan verdacht tegen de prins van Oranje samen te zweren. Hoewel er weinig bewijs was werd hij toch veroordeeld en gevangengezet. Toen Johan hem in de gevangenis bezocht verzamelde zich buiten een opgehitste menigte. Deze sleurde de broers de gevangenis uit en bracht hen op gruwelijke wijze om het leven.

We gaan de Groenmarkt op en passeren het renaissancepand dat omstreeks 1562 gebouwd is en eens het woonhuis van brouwer De Sleutel was.
De Groenmarkt was net als de Wijnstraat en de Grotekerksbuurt een straat waar rijke kooplieden en regenten zich vestigden.
Op het Scheffersplein, staat het standbeeld van Ary Scheffer. Het ontwerp voor het beeld is afkomstig van twee van zijn leerlingen, de beeldhouwer Joseph Mezzara (1820-1901) en Ary's dochter Cornelia Marjolin-Scheffer. Het was het eerste gedenkteken voor een eigentijds kunstenaar in Nederland. 

Ary Scheffer aanbad zijn moeder op een welhaast ziekelijke manier. Mezzara heeft dat voor de goede beschouwer aardig weergegeven. Onder het palet van het beeld zit een buste in wording van moeder Scheffer. 

In de Tolburgstraat LZ zien we wel een heel gek iets, een muur volgeplakt met kauwgom. Ik heb nog nooit eerder dit ergens gezien en ik vind het eigenlijk ook wel een wat vies gezicht.
Intussen zijn we aan het eind van onze 7 km lange Dordtroute gekomen en In de Vergulde Lampet nemen we nog iets warms te drinken. Wanneer we hierna weer buiten komen zien we de stad in kerstsfeer als we weer richting het station lopen.

Bovenstaande foto is het vroegere warenhuis Linders, een van de weinige gebouwen die me nog bekend voorkomen. Hier heb ik namelijk samen met mijn vader in de lunchroom een sorbet genomen toen ik geslaagd was voor het mondelinge examen van de Middelbare School.

In Dordrecht reis ik met Mizzd in de Sprinter mee naar Rotterdam Centraal, vanuit de trein werp ik nog een laaste blik op haar als ze me uitzwaait.

Op station Rotterdam Centraal neem ik de intercity naar Groningen waar ik na een voorspoedige reis aankom op het station wat ook al in kerstsfeer is.

Het was een geweldige dag. Mizzd was een fantastische gids. Hoewel ik haar jaren terug maar heel even gesproken had was het net of ik haar al heel lang kende. Ze had een prachtige route uitgezocht.

Ik wist eigenlijk niet dat Dordrecht zoveel mooie oude panden had en vroeger zo'n belangrijke havenplaats was.

Zie ook  Mizzd verslag 3

Wanneer ik naar deze geurkaars kijk, die ik van haar kreeg, denk ik weer aan de fijne dag die we gehad hebben. Een heel toepasselijk presentje want Mizzd staat op haar blog ook bekend als Hollandse Nieuwe, en tulpen horen nu eenmaal bij Holland. 

Voor mijn 3 verslagen heb ik gebruik gemaakt van de info uit de routebeschrijving, internet en natuurlijk van de info van Mizzd. Ook heb ik sommige foto's van haar gebruikt.

Mizzd, bij deze nogmaals dank voor de fijne en leerzame dag en hopelijk mogen we samen nog meer steden gaan bekijken.