Anloo-er Herfsttocht10-10-2015 Anloo

Van de week kreeg ik een mailtje van Jeannette, die ik bij de Brugtocht in Groningen ontmoet heb, of ik ook in Anloo de herfsttocht ging wandelen. Ik was wel van plan om daar de 15 km te gaan doen maar zij had het plan om de 25 km te gaan wandelen en vroeg of ik mee wilde rijden. Nu was voor mij de keus ook snel gemaakt om over te stappen op de 25 km. Als ik alleen wandel vind ik de 25 km soms wel wat erg lang, als je met zijn tweeën loopt verdwijnen de kilometers ongemerkt onder je voeten.
 
Anloo is een dorpje in de gemeente Aa en Hunze in de Nederlandse provincie Drenthe. Het dorp is gelegen in het Nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa en op de rand van de Hondsrug. Een aanzienlijk deel van het dorp maakt deel uit van het beschermd dorpsgezicht.

Het is een zeer goed bewaard gebleven brinkdorp met veel monumentale Saksische boerderijen. Het landschap rond Anloo wordt gedomineerd door essen, bossen en heidevelden en groenlanden langs de beek, het Anlooër Diepje.

   













Een bezienswaardig is de Nederlands Hervormde Magnuskerk, een romaanse kerk die grotendeels is opgetrokken uit tufsteen met een zadeldaktoren. De kerk dateert uit de 11e eeuw en is daarmee een van de oudste kerken van Drenthe. Mede om de instandhouding van de kerk te kunnen bekostigen, wordt elk jaar rond 19 augustus, de feestdag van Sint-Magnus, een etstoeldag gehouden. Op deze dag wordt een 17e eeuwse rechtszitting van de etstoel nagespeeld, waarbij het dorp geheel in de sfeer van die tijd gebracht wordt.

De wandeltocht wordt georganiseert door "de Blije Wandelaars" uit Blijham. Wanneer we in de startlocatie komen schrijven we ons in voor de 25 km en na een kop koffie vertrekken we voor onze 25 km.

Ik heb vandaag mijn GPS niet bij me en weet daarom ook niet waar we precies waar we lopen maar dat het een echte herfsttocht is is duidelijk te zien. Het is wat heiig en ook zijn er veel spinnenwebben te zien. 

De route voert ons voor een groot deel over onverharde paden. 

Wanneer we 7,5 km gelopen hebben is er de eerste rust in restaurant Brinkzicht in Gasteren maar wij vinden het nog te vroeg voor een rust en lopen dus door.
De route voert ons nu naar Oudemolen.

Onderweg komen we dit stoeltje tegen maar ik denk dat het niet zo lekker zal zitten en ik maak er dus ook maar geen gebruik van.

We komen nu door een stuk natuur wat mij wel bekend voorkom en ik meen te weten dat we straks over het hoogholtje moeten wat ook in het Pieterpad zit. Ik vind dit altijd een heel eng smal bruggetje omdat er maar aan de ene kant een leuning zit.

 Wanneer we bij het hoogholtje komen zie ik dat het er erg modderig is en dat iedereen er nogal wegzakt. Dit wordt voor mij helemaal een probleem omdat ik lage wandelschoenen heb. Er wordt mij aangeraden om over het hekje vlak bij de leuning van de brug te stappen. Nu dat is helemaal geen optie voor mij. Daar ben ik veel te stijf en te stram voor. Maar er zijn wandelaars die het Pieterpad wandelen en die willen mij wel helpen. Ik wordt vastgehouden en ze tillen er een voor een mijn benen over. Ik bedank ze natuurlijk hartelijk want ik ben ze bijzonder dankbaar want ik had niet geweten hoe ik daar zonder dat mijn schoenen vol zouden lopen met modderwater door heen had moeten komen.

 Onderweg komen we verschillende soorten paddenstoelen tegen en er zijn mooie exemplaren bij.

De route voert ons nu door de Gasterse Duinen, een prachtig natuurgebied, wat ten noordwesten van het dorp Gasteren ligt. Het is een van de mooiste heide- en stuifzandgebieden van Drenthe. Zonder meer uniek is de ligging van het terrein in het stroomdal van de Drentsche Aa, ingeklemd tussen het Gastersche Diep, het Oudemolensche Diep en het Anlooër Diepje. De middeleeuwse karrensporen en het hunebed(helaas niet op de foto kunnen zetten om dat er een groep mensen op zat te lunchen) bewijzen dat de mens al minstens 5000 jaar in de Gasterse Duinen zijn sporen nalaat.

We komen weer in Gasteren waar de tweede rust ook weer in restaurant Brinkzicht is. Nu nemen we hier wel een pauze want we hebben er nu 17, 5 km opzitten. Het is heerlijk weer en we kunnen op het terras zitten. Ondanks dat we er heerlijk zitten moeten we toch weer verder.
Even lopen we in een stukje open veld maar daarna gaat het al weer snel de bossen in.

Helaas kan ik geen foto's meer maken van de laatste kilometers van de tocht want mijn batterij is leeg. Ik blijf nog steeds wat problemen met mijn nieuw cameraatje houden, nu heb ik deze weer niet goed opgeladen.

Het was een mooie herfsttocht met prachtig weer. Ook was het gezellig om met Jeannette te wandelen. Jammer voor haar dat ze de laatste kilometers zoveel last van haar knie kreeg en dat we daardoor ons niet gelijk bij de startlocatie konden afmelden.