Extra lang weekend Limburg 16-3 t/m 20-3-2017

Het is de laatste jaren een gewoonte dat manlief, mijn schoonzusje en ik in maart of april voor een extra lang weekend naar Valkenburg gaan. Ook dit jaar deden we dit weer. Mijn schoonzusje had zich als reisleidster opgeworpen en een leuk programma samengesteld.
Ondanks dat de weersvoorspellingen niet al te best waren was het de eerste dag mooi en zonnig weer.

Allereerst stond op weg naar Valkenburg een bezoek aan Museum de Fundatie op het programma. Al vaker brachten we een bezoek aan dit museum maar deze keer wilde we de expositie Droomwerk van Marte Röling bezoeken.

Röling ontwierp een reeks “droombeelden”, dat wil zeggen beelden die ze heel graag zou willen maken maar die om verschillende redenen nooit gerealiseerd gaan worden.

Sommige zouden eenvoudigweg te groot worden, andere zijn in technische zin niet haalbaar en weer andere blijven dromen vanwege de uitzonderlijke locatie die de kunstenares ervoor uitkoos. Door de ontwerpen in te tekenen en te schilderen op foto’s, waarvan ze de meeste zelf maakte, zijn de beelden desondanks – en letterlijk – voorstelbaar geworden. Wel echt uitgevoerd en ook te zien op het kasteel zijn Rölings recente ‘prikbeelden’, speelse sculpturen vol kleur en beweging, die op of aan metershoge staande stangen, oftewel prikkers, worden gepresenteerd.

Voordat we het museum ingingen dronken we eerst koffie op het terras buiten. Het was heerlijk zitten in de zon.

Het museum heeft ook een prachtige beeldentuin. Maar deze tuin bezochten we deze keer niet. 

Deze tafel, met opschrift verzet, en stoelen zijn van glas

In de tuinzaal, die we als laatste bezochten, was het werk van Marte Röling te zien. Ik vond het bijzonder mooi, foto's die beschilderd waren.

Sahara-skybeelden,2016, beschilderde foto, 90 x 140 cm

Bovenstaande foto heb ik van internet gehaald, omdat de foto's achter glas zaten waren ze niet mooi te fotograferen.

Na ons bezoek aan het museum reden we direct naar Valkenburg waar we koffie dronken bij de Stationnerie. Dit restaurant is gevestigd in het station van Valkenburg. Het station geldt als het oudste nog bestaande van Nederland. Het uit mergelblokken opgetrokken gebouw werd geopend op 23 oktober 1853. 

Natuurlijk dronken we hier koffie met een stuk Limburgse vlaai want we zijn tenslotte in Limburg.

Hierna gingen we naar het hotel om ons in te checken. 's Avonds gingen we ergens eten in een restaurant (mijn schoonzusje had voor alle dagen ook al een voorstel gemaakt om ergens te gaan eten)

Na een heerlijk nachtrust en een goed ontbijt gingen we de volgende dag een route rijden. Het was de autoroute Drielandenpunt.
De route begon in Moelingen in België.

 De route voerden ons door het prachtige heuvelland en we hadden regelmatig prachtige panorama's. ook waren er verschillende bezienswaardigheden onderweg. Er stonden verschillende kerken op onze routebeschrijving maar helaas waren alle kerken dicht.

De hal van de Sint-Lambertuskerk in 's Gravenvoeren was wel open zodat we door een glazen wand de kerk in konden kijken.

Sint-Martinuskerk in Sint-Martens-Voeren

Natuurlijk gingen we ook een kijkje nemen bij het Spoorwegviaduct. Tijdens de eerste Wereldoorlog gaven de Duitse bezetters opdracht tot de aanleg van een spoorlijn tussen Aken en Tongeren. Het meest opvallende kunstwerk op het traject is het spoorwegviaduct met een lengte van 250 meter, net buiten de dorpskern van Sint-Martens-Voeren. Het spoorwegviaduct steekt 18 tot 23 meter boven het landschap uit.

We genoten van alle moois van wat we onderweg zagen.
Ook kwamen we langs een klein monument wat ons stil deed staan bij de gruwelen die er in de oorlog gebeurde. Het monument bevindt zich op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Tijdens de eerste WO was hier een netwerk van hoogspanningsdraden gespannen die moesten voorkomen dat men van bezet Duits gebied naar het neutrale vrije Nederland zou vluchten. De versperring was zo'n 2 meter hoog. Zoals steeds waren de mensen zeer inventief om te vluchten: met polsstok over de draden springen, een houten ton tussen de draden om een opening te krijgen..... velen echter, volgens sommige bronnen 3000 vonden hier de dood.

Kasteel Beusdaal

Ons route voerde ons naar het Drielandenpunt in Vaals.

In Slenaken bevindt zich bij de kerk een drinkbak met een beeldje erop.

Op het kerkhof bevinden zich nog zeer mooie smeedijzeren grafkruizen.

In Mheer liepen we de binnenplaats van kasteel Mheer op.

Vandaag viel het weer gelukkig ook mee. We hebben genoten van de mooie autorit. 's Avonds gingen we weer gezellig uit eten.

Zaterdag waren de weergoden ons helemaal niet goed gezind. Het regende al behoorlijk toen we aan het ontbijt zaten en dat is de hele dag zo gebleven. Er stond een autorit naar Monschau in de Eifel en richting Heimbach op het programma. In Monschau bezochten we de Glashütte. Het is een glasblazerij en een museum.
In het museum kan men divers glaswerk bekijken dat tentoongesteld is. Maar men kan ook de glasblazerij bekijken waar op ambachtelijke wijze glas geblazen wordt. De meest uiteenlopende glaswerken worden er  gemaakt. Van drinkglazen, borden en vazen tot mooie kunstobjecten.

Deze keer bestond er ook de mogelijkheid om zelf glas te blazen. Natuurlijk wilde ik dit ook wel eens proberen en met veel hulp van de glasblazer lukte het me dan ook.

Mijn eigen geblazen bol

Vervolgens gingen we naar het Mariawald klooster. Wij noemen dat klooster altijd het snertklooster.

Het klooster ligt hoog op de heuvels van de Kermeter, te midden van uitgestrekte bossen in de buurt van Heimbach

Het klooster is vooral bekend als attractie voor dagjesmensen en wordt met name bezocht vanwege de heerlijke erwtensoep. Verder beschikt het complex ook over een eigen likeurfabriek, waaruit Mariawalder Klosterlikeur (35% vol) en de donkere, ietwat bittere Trappisten-Abteitropfen (32% vol) verkocht worden.
Wij houden ons alleen bij de erwtensoep.
Onze rit door de Eifel was wel mooi maar door de regen konden wij niet ver kijken en ik heb daarom ook geen foto's gemaakt.

Zondags stond de Grottenbrunch op het programma. Het weer was gelukkig ook weer veel beter dan de dag ervoor. We hebben deze brunch al vaker gedaan en we vinden het steeds weer een succes. Ook deze keer hebben we er erg genoten van het heerlijke eten. Ruim 4 uur hebben we aan tafel gezeten.

's Avond hebben we nog wat spelletjes gedaan in het hotel en moesten de tassen al weer gepakt worden want de dag erop was ons lange weekend alweer voorbij.

Ook de dag van de terugreis regende het en hoe verder we naar het noorden gingen hoe erger het werd. We reden niet direct naar huis maar besloten een omweg te nemen om zo in Oudenbosch de prachtige Basiliek H.H. Agatha en Barbara te bezoeken.  Op het blog van Mizzd had ik al eens foto's van deze Basiliek gezien toen zij in Oudenbosch een wandeling deed. Vanwege zijn omvang en Romeinse vormen is de kerk een weerspiegeling van de grote Sint Pieter in Rome. Toch is de Basiliek van Oudenbosch wel 16 keer kleiner dan de kerk in Rome. In 1865 is men begonnen met de bouw van deze Basiliek.

Het was jammer dat mijn reisgenoten niet goed kunnen wandelen want ik zou er graag de culturele wandeling hebben willen wandelen. Misschien nog eens een optie voor een volgende keer. Kunnen mijn reisgenoten wel een terrasje pikken.
Als afsluiting van ons weekend gingen we nog eten bij de Italiaan en toen was ons weekend ten einde. Je kijkt er lang naar uit maar het vliegt voorbij.

Het was een heerlijk weekend en mijn schoonzusje bleek een uitstekende reisleidster te zijn. Wat manlief en mij betreft is ze het eventueel het volgend jaar weer. Ze had een prima programma samengesteld. 
Namens manlief en mij hartelijk dank hiervoor.