Zou het me nog lukken? (Oefentochtje van 20 km 13-3-2017)

Aangezien ik dit jaar de Vierdaagse van Nijmegen weer wil gaan lopen wordt het de hoogste tijd om te trainen. Manlief moest maandag voor controle naar het UMCG in Groningen en ik vond dit een mooie gelegenheid om een stuk met hem mee te rijden en dan naar huis terug te lopen. Ter hoogte van Foxhol stapte ik op de Oude Rijksweg uit. Ik zag meteen op het fietspad dat er veel aan de veiligheid voor fietsers is gedaan de laatste ander half jaar.

Ik wist van tevoren al dat het een niet erge interessante route zou worden. Het eerste stuk liep ik op de Oude Rijksweg langs het Winschoterdiep. 

Als je loopt zie je toch meer dan wanneer je er met de auto langs rijdt want ik had deze oprijlaan met dat huis in de verte nog nooit eerder gezien.

Vroeger bevonden zich zeer veel scheepswerven aan het Winschoterdiep. De scheepsbouw was in het verleden een bloeiende industrie.Helaas is er van deze eens zo bloeiende industrie weinig meer over op een paar scheepswerven na.

Toen we in de auto richting Foxhol reden zagen we al steeds reeën in het open veld maar toen ik richting het industrieterrein van Martenshoek zag ik er in de verte ook vier lopen. Omdat ik maar een eenvoudig camera heb staan ze niet al te duidelijk op de foto.
Een kraai liet zich wel gewillig op de foto zetten en leek zelf te poseren.

Ik kwam door het centrum van Hoogezand/Sappemeer en passeerde verschillende kunstwerken.
Thuis heb ik opgezocht wat de kunstwerken moeten uitbeelden.

De Boeg van Nico Bulder.

Aanleiding voor dit Boegmonument was de demping van het Oude Winschoterdiep. 

De steven opgeheven. De oude trotse kracht is moeiteloos te herkennen. Maar voor hoelang? De ribben zijn al jaren leeg gevreten. Het water was eens haar levensgrond. Nu is het niet meer dan een zielig plasje. Hoogstens een klein deel van de kiel kan daarin gedijen. De rest van het schip sterft af of is al afgestorven door het ontbreken van water. Met deze boeg wordt niets meer doorkliefd.

Met deze boeg wordt teruggekeken naar een grootse tijd. Een tijd vol beloftes en voorspoed. Een tijd die daarbij ook voor velen zwaar is geweest, heel zwaar. De levende tijd van weleer. Toch onthult dit beeld tegelijkertijd de toekomst. Vanuit de restanten van dit schip kan er zo weer opgebouwd worden. De kracht van vroeger is immers nog steeds aanwezig. Ooit zal deze boeg weer varen.

De Haan.

Het beeldje van de haan is gemaakt door de Groninger kunstenaar Klaas van Dijk (1913-1990).

De smeedijzeren haan staat op een zinken sokkel en symboliseert “de waakzaamheid welke moet worden betracht wanneer wij zien naar de zich snel wijzigende toekomst” De gedachte achter het kunstwerk is nog steeds van deze tijd. Voor je het weet is er iets weg wat misschien nooit meer terug komt (historische panden, scholen, monumentale bomen etc.)

Het beeldje is geplaatst na de realisatie van de “boulevard”, de brede straat die in plaats kwam van het Oude Winschoterdiep. 

De scheepsjager

De scheepsjager is een bronzen beeld van kunstenaar Ger Piek.

De scheepsjager is gevangen juist op het moment dat het schip vlak bij hem is. Hij staat op het punt het touw te werpen waarmee het schip vastgemaakt zal worden. Daarna zal hij het andere eind van het touw, de treklijn, aan het tuig van zijn trekpaard bevestigen. Het zware werk kan dan beginnen. De schepen liggen diep in het water. Beladen met turf of landbouwgewassen. Hoog opgestapeld op het dek om maar zoveel mogelijk te kunnen vervoeren. Kort en breed zijn paard en jager. Stapje voor stapje zullen zij hun vracht verplaatsen over het kanaal. Zij gaan tot het punt waar een volgende jager het van hen zal overnemen. Daar aangekomen zullen zij uitgeput zijn. Hun schamele loon ontvangen ze daar, op het eindpunt. Voor het paard is er voer, voor de jager wat centen. Of in natura, jenever. Het was een ruig leven, dat zorgde voor ruige mensen.

Deze scheepsjager is een bevoorrechte. Hij heeft een paard tot zijn beschikking. Anderen moeten het doen met de trekkracht van vrouw en kinderen.

Dit beeldje staat bij een kunstenaar in de eigen tuin.

Ik passeerde de voormalige Rijks Hogere Burgerschool. Het gebouw werd in 1868 gebouwd in de eclectische stijl en heeft een classicistische voorgevel. De voordeur werd alleen gebruikt na diploma-uitreikingen, de ingang is gelegen in de westelijke zijgevel. Op het dak staat een houten klokkentoren, met een achthoekige lantaarn met koepeldak. In de lijst boven het fronton staat "Rijks Hoogere Burgerschool".

Aletta Jacobs werd volgens in 1870 toegelaten als toehoorder tot deze RHBS. Zij was daarmee het eerste meisje dat een hbs bezocht. 

Toen ik Sappemeer uitliep zag ik de Historische Scheepswerf Wolthuis.

Deze historische werflocatie is met recht een historische plaats, waar sinds het einde van de 17de eeuw vele honderden houten en stalen schuiten, smakken, pramen, tasken, tjalken, schoeners en bolschepen werden gebouwd en gerepareerd.
Het is ook de enige overgebleven, nog herkenbare werflocatie in de veenkoloniën. De machines uit begin twintigste eeuw staan er nog, waaronder een knipschaar, ponsmachine, drukker en spantenbuiger. 

De organisatie bestaat louter uit vrijwilligers.

Onderweg was duidelijk te zien dat de lente echt in aantocht was. Vooral de paarse krokussen vind ik altijd zo mooi.

Dit huis viel me op door zijn aparte vorm, met dat soort torentje. Ik liep een stuk langs het Borgercompagniesterdiep. Een weg waar mij regelmatig auto's passeerden. Over dit diep zijn er veel van onderstaande bruggetjes te zien.

Omdat ik nog steeds geen selfie kan maken met mijn camera heb ik mezelf maar zo op de foto gezet.

In de verte zag ik het Torentje van Trips. Dit is een verbouwde watermolen die zich aan de rand van het Adriaan Tripbos bevindt.  Dit Torentje kan gehuurd worden als een vakantieverblijf.

Op het Drie Gemeenten punt zag ik het kunstwerk Toegangspoorten.

Toegangspoorten is geplaatst op het “Drie Gemeenten punt”  

De sculptuur markeert een symbolisch monument met poorten, die toegang verlenen tot het grondgebied van Menterwolde, Veendam en Hoogezand-Sappemeer. De drie openingen wijzen in de richting van respectievelijk Sappemeer, Menterwolde en Veendam. De steensoorten geven elk uitdrukking aan een kenmerkend aspect van de drie gemeenten. Zo is de kolom van Sappemeer van wit graniet, dat met zijn kleur als schuim en nevel verwijst naar het Sap- of Duivelsmeer, waarvan vroeger werd aangenomen dat het er spookte. De kolom van Menterwolde is van een blauwgrijze hardsteen, welke door zijn kleur en het golvende patroon van de spitsbeitel bewerking het riviertje de Mente, waarnaar deze plaats is vernoemd, beeldend tot uitdrukking brengt. De derde kolom is van bruin graniet en verwijst in zijn kleur en structuur naar het veen, waaraan Veendam haar naam te danken heeft.

Gelukkig hoefde ik niet over dit bruggetje hoewel het misschien wel zou meevallen omdat er een soort leuning aan zit.

De bijna 20 km die ik gewandeld heb vielen me gelukkig niet tegen. Wel zal ik nog heel wat kilometers in de voeten moeten zien te krijgen wil ik de 4daagse zonder problemen kunnen volbrengen.
Dus dat wordt de komende maanden nog flink wat trainen.

NB: Voor dit postje heb ik veel informatie van internet gehaald.