Tellerlikkertocht Winschoten 25-03-2017

Zaterdag 25 maart organiseerde Speeltuinvereniging Bovenburen weer haar jaarlijks Tellerlikkertocht.
De tocht ontleedt zijn naam aan de spotnaam van de Winschoters in de negentiende eeuw. Als "stadjers" onderscheidden ze zich van de dorpsbewoners door van borden te eten in plaats van uit één pot. Een teller is Gronings voor een bord.

Ik had gelezen dat ze dit jaar een afstand hadden van 30 km die uitgezet was door een fervent lange afstand wandelaar. Karin en Heleen hadden ook wel zin om deze tocht te gaan doen. Zou ook een mooie training zijn voor Nijmegen. We schreven ons dus in voor de 30 km en startten even na 8 uur.

Het had 's nachts nog iets gevroren en ik vind het dan altijd lastig wat voor jas je moet aandoen bij een wandeltocht. Als je vertrekt is het vaak nog niet al te warm maar dat verandert meestal snel. Ook deze keer was dat zo want we waren nog maar net op weg of de jasjes moesten al uit.

Onze tocht voerde ons naar Winschoterzijl. Ik was al bang dat we later over een industrieterrein moesten want dat was al eens vaker bij een Tellerlikkertocht geweest die deze kant opging maar niets was minder waar.

We moesten een dijk over langs een grote waterplas en daar zag ik wat ik nog nooit gezien had er zwommen 3 reeën in het water en ze kwamen onze kant op.

Plotseling draaiden ze om en gingen naar de andere kant, ik had eigenlijk gehoopt dat ze vlak voor ons uit het water zouden komen maar ze zullen ons waarschijnlijk wel gehoord hebben.

Ik was eerst nog bang dat ze niet aan land konden komen maar het ging zonder problemen dus ze zullen daar wel vaker zwemmen.

Mijn wandeltocht kon toen al niet meer stuk.

We gingen nu richting het vestingwerk de Bruggeschans waarvan ik voordat ik deze tocht liep het bestaan niet van wist.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was Winschoten meermalen het strijdtoneel van de het Staatse leger tegen de Spaanse troepen. In februari 1624 kwam de versterking van de defensie hoog op de agenda te staan: Spaanse troepen vielen het zuidoosten van Groningen binnen en staken zeven grote dorpen in brand. Om een aanval vanuit de richting Blijham, Wedde en Bourtange te voorkomen, werd ten zuiden van de weg van Winschoten naar Blijham bij de ‘Hooge (vaste) Brugge’ over de Pekel-Aa aan de noordzijde van deze rivier een schans aangelegd, de Bruggeschans. De schans was vooral het strijdtoneel tijdens de Munsterse invallen in 1665 en 1672. Tegen het eind van de 17e eeuw lijkt de Bruggeschans van weinig betekenis meer te zijn. De schans heeft maar kort als verdedigingswerk gefungeerd (1624 – ca. 1672).

In de laatste jaren van de zeventiende eeuw nam het belang van de schans af. De Pekel-Aa was toen maar 4 à 5 roeden breed (plm. 15 meter). Bovendien waren er voor een aanvaller voldoende alternatieve routes om Winschoten te passeren. In de achttiende eeuw is de schans geleidelijk aan vervallen en vermoedelijk geslecht. In het kader van het project Grensland-Vestingland zijn de oude vestingcontouren zichtbaar gemaakt. In 2008 is Bruggeschans gereconstrueerd.

bron:internet

Intussen waren we in het dynamische natuurgebied Tusschenwegen aangekomen wat ten zuiden van Winschoten ligt aan de Pekel Aa. Het terrein bestaat veelal uit open water, plas- en moeraszones. Aan de noordkant ligt een waterkunstwerk in de vorm van "natte ogen". Het zijn twee naast elkaar gelegen vijvers, die door hoogteverschil in elkaar overstromen. Het gebied is bij wateroverlast tevens waterbergingsgebied.

In het gebied lopen ook Schotse Hooglanders en ook wij zagen ze.

Intussen hadden we er bijna 12 km opzitten en kwamen we bij Meinardi  waar de rust was. We hadden bij de start een kaart gekregen waarop we voor € 3,- koffie met gebak konden krijgen. Het was er zelfbediening en het ene gebakje na het andere zag er nog lekkerder uit dan het andere.

Onze route voerde ons een stukje terug naar Winschoten om daar vervolgens het Babybos in te gaan. We zagen aan een vrij drukke weg een soort Gouden Koets staan.

We liepen richting Westerlee over particulier terrein en dat was wel te zien want er was speciaal een plank over een slootje gelegd. Als mijn wandelmaatjes niet bij me geweest waren weet ik niet of ik er wel overheen gekomen zou zijn.

We gingen het Bosgebied De Garst in in Westerlee. In dit gebied bevindt zich ook een Belevingsroute.

Als we er 20 km. hebben opzitten werd het tijd voor Heleen om weer richting Winschoten te gaan omdat zij 's middags op tijd thuis moest zijn voor andere verplichtingen.
Karin en ik gingen richting Scheemda en al snel misten we Heleen al want in een klein bosgebied met een visvijver ging het al direct mis. We zagen een pijl over het hoofd en liepen tweemaal rond de visvijver.
Ik had beter naar Karin kunnen luisteren want toen we in twijfel stonden zei haar gevoel welk pad we waarschijnlijk in moesten maar ik dacht dat dat niet juist was. Uiteindelijk zagen we het spoor en we moesten een spoorovergang over en toen bleken we weer op de route te zitten.

We kwamen in Scheemda waar we dit huis met deze opvallende kleuren passeerden. Persoonlijk zou ik dit nooit voor mijn huis kiezen maar smaken verschillen nu eenmaal.

In Scheemda toen we ongeveer 23 km hadden afgelegd was er ook nog een rust in Eetcafé De Haven. We gingen heel even zitten en dronken er wat. Hierna begonnen we aan onze laatste 7 km. We liepen door wat straten en parkjes van Scheemda.

Van het laatste gedeelte van de tocht heb ik geen foto's meer genomen omdat mijn tempo altijd al veel lager ligt dan dat van Karin en trouwens ook van Heleen. En ik zou ook wel blij zijn als ik er zou zijn.
We moesten over een schouwpad wat ik zeer lastig vond lopen maar misschien kwam het ook wel omdat ik er al heel wat kilometers had opzitten.

Ik was dan ook blijk dat we de bebouwde kom van Winschoten weer in kwamen en we ook weer op de verharde weg kwamen.

Bij de Tellerlikkertocht krijg je na afloop altijd snert en ondanks dat het weer eigenlijk echt warm was smaakte het me voortreffelijk.

Het was gezellig om met mijn wandelmaatjes te wandelen. Jammer dat Janny verstek moest laten gaan. Heleen bleek in totaal 25,5 km gewandeld te hebben en Karin en ik zullen denk ik 31 km gedaan hebben. De route was 30,5 en wij hebben denk ik 500 m. teveel gelopen door het missen van een pijl.

In het cluborgaan van Speeltuinvereniging Bovenburen las ik dat Ubo Hes de route had uitgezet. Mijn complimenten voor de prachtige route. Ik kwam weer op plekken niet ver van huis die ik niet eerder zag.