Amsterdam City Walk 14-10-2017

Het werd vroeg opstaan voor mijn wandelmaatjes en mij op veertien oktober om de city Walk in Amsterdam te gaan wandelen. We zouden de trein van 6 uur uit Groningen nemen en ik moest al om 5.10 u op de carpool plaats zijn waar ik zou worden opgepikt om naar Groningen te gaan.

Heleen, die ik altijd onze reisleidster noemt, had ook nu weer precies uitgezocht hoe we bij het Olympisch Stadion in Amsterdam konden komen want hier was de start.

Na een voorspoedige reis kwamen we in het stadion aan en na een bak koffie en een eierkoek begonnen en we aan onze 21 km lange tocht. Deze route heette "Buiten de Gebaande Paden" Deze route was dit jaar nieuw en ging door het Amsterdamse Bos en langs de Amstel de stad in. 

Toen we in de buurt van het Amsterdamse Bos kwamen en hier ook de Bosbaan zagen liggen bleek het aardig nevelig te zijn. Hier kon al een rust gehouden worden maar dat vonden wij wel heel erg vroeg dus we namen er alleen het flesje water in ontvangst wat daar uitgedeeld werd.

Verspreid over het Amsterdamse Bos staan diverse kunstwerken van verschillende kunstenaars.

Van kunstenaar Serge Verheugen staan meerdere kunstwerken in het Amsterdamse Bos. Deze zijn gemaakt van FSC-gecertificeerd hout uit het Amsterdamse Bos: eik, red Cedar, beuk, linde, populier, grenen. Wij komen twee van zijn kunstwerken tegen nl: het kunstwerk Birth of Change en de beeldengroep Family Ties.

We vonden dat we eigenlijk maar een heel klein stukje in het Amsterdamse Bos liepen. Maar ja de tocht heette natuurlijk ook City Walk! 
Toen we het Amsterdamse Bos uitkwamen gaan we via de Kalfjeslaan richting de Amstel.

We passeerden een huis waar bij in de voortuin wel een leuk soort kunstwerk stond. 

Ook kwamen we langs de Aemstel Schooltuin waarbij het toegangshek me direct opviel.

Sinds december 2013 heeft Amsterdam er een prachtige schooltuin bij, de Aemstel Schooltuin, gelegen in stadsdeel Zuid. De schooltuin ligt vlak aan de Amstel, op de hoek van de Kalfjeslaan en de Amsteldijk, op een historische locatie vlakbij de Riekermolen.

De tuin biedt plaats aan 500 kinderen en beschikt verder over een lesgebouw, een kas, twee overdekte buitenlokalen en een bijenhoek. De opvallende toegangspoorten tot de schooltuin zijn een ontwerp van kunstenaar Frank Tjepkema. Het felgroene, vrolijke ontwerp sluit aan bij de landelijke omgeving en de nabijheid van de stad aan de horizon: een poort tussen de stedelijke en de landelijke omgeving. Als in een sprookje symboliseren de figuren in het hekwerk de grens tussen stad en natuur.

De Riekermolen is een historische poldermolen die is gebouwd in 1636. Hij staat in Amsterdam aan de westzijde van de Amstel bij het Kalfje, vlakbij een standbeeld van Rembrandt, die herinnert aan het feit dat de schilder veel tekeningen heeft gemaakt langs de oevers van deze rivier. 

Helaas gebruikten twee wandelaars de sokkel van het standbeeld als bankje zodat ik er maar geen foto van gemaakt heb.

We gingen nu een stuk langs de Amstel. Als je onderstaande foto bekijkt zou je denken dat ik de weg kwijt was maar ik koos een wat vreemde route om over te steken, ik ging de hele rotonde rond en mijn wandelmaatjes liepen allang langs de Amstel. Natuurlijk moesten de plaaggeesten daar een foto van maken.

We liepen langs het Amstel- en Maartin Luther Kingpark om vervolgens de Amstel over te steken via de Utrechtse brug. We moesten een trap op waarvan de treden wel erg hoog waren en er was geen leuning bij de trap. Gelukkig fungerende Karin als een soort leuning voor me.

Toen we de brug over waren besloot ik op het fietspad te gaan lopen want het voetpad was nogal ongelijk. Eén wandelaarster meende een paar maal tegen me te moeten zeggen dat ik op het fietspad liep (trouwens waar bemoeide zij zich mee het fietspad was breed genoeg) Nu ik had dat besloten omdat ik kort ervoor iemand had zien vallen en ikzelf iemand ben die nogal snel val.

Niet veel later kwamen we bij de eerste stempelpost aan Huis aan de Amstel. We besloten hier een rust te houden en omdat Heleen pas jarig was geweest trakteerde zij. We zaten er heerlijk en wat nog belangrijker was de traktatie was heerlijk. 

We gingen weer verder want we waren nog niet op de helft van onze tocht, we hadden er 9 km opzitten dus nog 12 km te gaan. De volgende stempelpost zou over 5 km zijn. We liepen nu op de Weesperzijde aan de kant van de Amstel en nadat we theater Carré gepasseerd hadden gingen we de Magere Brug over.

Niet veel later kwamen we bij het Amstelveld waar we een controlepost hadden. Wij namen hier alleen een soort taai-taai koek die ons werd aangeboden en gingen direct weer verder. We gingen richting het Rijksmuseum en hier was een route aanpassing, het Museumplein kon niet worden aangedaan i.v.m. de begrafenis van burgemeester van der Laan.

Door o.a. de P. C. Hooftstraat gingen we richting het Vondelpark. 

Het Vondelpark is een langgerekt stadspark in Amsterdam, daterend uit 1865. Het park ligt in het stadsdeel Amsterdam-Zuid, op de grens met het stadsdeel Amsterdam-West. Het strekt zich uit van de Stadhouderskade tot aan de Amstelveenseweg. Bij de opening in 1865 heette het park het Nieuwe Park, in de volksmond Wandelpark. Na de onthulling in oktober 1867 van het Vondelmonument, een standbeeld ter ere van de dichter en toneelschrijver Joost van den Vondel, werd de naam gewijzigd in Vondelpark. Sinds 1996 is het park een rijksmonument.

We passeerden het beeld “Mama Baranka” van kunstenaar Nelson Carrilho (Curaçao 1953)
Het beeld is gemaakt als monument ter nagedachtenis aan Kerwin Duinmeyer, een 15-jarige Antilliaan, die op 20 augustus 1983 om zijn huidskleur vermoord werd. Moeder Rots is een symbool van kracht en onverzettelijkheid. Een sterke vrouw op de Antillen wordt Mama Baranka (baranka = rots) genoemd, waarmee de kracht van zwarte vrouwen uitgebeeld wordt. Moeder Rots is vergelijkbaar met de godin Moeder Aarde in andere culturen, maar omdat Curaçao nu eenmaal uit rots bestaat, is het daar Moeder Rots geworden.

Op de bodemplaat staat tekst:

laat Amsterdam, eens bolwerk van verdraagzaamheid

de toorts van tolerantie verder dragen

omdat zijn huidskleur men niet kon verdragen

viel hier een mensenkind uit onverdraagzaamheid

Niet veel later werd ons een Kesbeke augurk partystick aangeboden. Trouwens bij wandeltochten van Le Champion krijg je altijd allerlei lekkere dingetjes onderweg aangeboden.  

Hoewel ik langer dan 10 jaar in Amstelveen gewoond heb herkende ik het laatste gedeelte waar de tocht langs ging niet. Via de Schenkelkade en Afroditekade kwamen we weer bij het Olympische Stadion.

Bij tochten van Le Champion krijg je altijd een mooie grote medaille en ook deze keer was dit niet anders. 

 We besloten ook nog even een kijken te gaan nemen op de publieke tribunes van het stadion.

Hierna besloten we om met het openbaar vervoer naar het centrum van Amsterdam te gaan om iets te drinken en eventueel te eten. Nu de rit naar het centrum duurde extra lang want door de begrafenis van burgemeester van der Laan waren er heel veel omleiding in het centrum. De bus nam zelfs een stukje van de Ring. Wij vonden dit geen probleem maar er waren heel wat passagiers die niet door hadden dat er veel omleidingen waren en dus constant hun ongenoegen lieten horen.

Na wat zoeken naar een geschikt restaurant in het centrum belandden we voor de derde keer bij het restaurant waar we al drie keer geweest waren bij een tocht van Le Champion.

Ook nu hadden we er geen spijt van dat we er weer heen gegaan waren. Net als de vorige keren offerde ik me ook maar op om een nagerecht te nemen, het was anders zo sneu dat Janny alleen maar aan een nagerecht zou zitten, ha,ha,ha.

Wandelmaatjes bedankt voor de gezellige dag. Tof dat jullie jullie tempo aanpasten aan dat van mij. Het was ideaal wandelweer. Ondanks dat we vroeg uit de veren moesten was de tocht echt de moeite waard. Trouwens de tochten van Le Champion zijn altijd goed en prima georganiseerd. Er is maar één nadeel en dat is dat wij er altijd ver voor moeten reizen.